ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ: ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Δημήτρης Μαυρίκιος: Οι φόβοι μου είναι της πραγματικότητας

Με αφορμή την «Πάπισσα Ιωάννα» του Εμμανουήλ Ροΐδη που μεταφέρει στη σκηνή, ο σκηνοθέτης μιλάει για αλήθειες και ψέματα

tovima.gr, 20-7-2014

Ποιες είναι οι πάπισσες του 2014;

 Η σημερινή θρησκοληψία είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τον  "θρησκευτικό καθωσπρεπισμό" της εποχής του Ροΐδη. Τότε απαγόρευαν να τρως κρέας την Παρασκευή. Τώρα δεν τους νοιάζει αν θα φας τον περίδρομο ακόμη και τη Μεγάλη Παρασκευή, γιατί έχουν στραφεί κατά της... πεολειχίας και κάθε είδους πρακτικής που δεν οδηγεί  απευθείας στην... εγκυμοσύνη! Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ραγδαία επέλαση φαινομένων που μυρίζουν βαθύ Μεσαίωνα. Κάποιοι αναφέρονται μόνο στην αυξανόμενη δύναμη ακραίων στοιχείων στον ισλαμικό κόσμο. Ομως στην "πολιτισμένη" Δύση μόλις ανακηρύχθηκε άγιος ένας πάπας ο οποίος, αντιθέτως, θα έπρεπε να κριθεί αυστηρά από την Ιστορία για ηθική αυτουργία σε μιαν ατέλειωτη εκατόμβη αθώων. Μα δεν είναι Μεσαίωνας το ότι  λατρεύεται  πλέον ως άγιος της Καθολικής Εκκλησίας κάποιος που αντιτάχθηκε λυσσαλέα επί δυόμισι  ολόκληρες δεκαετίες στη χρήση του προφυλακτικού, όσο το AIDS θέριζε τα εκατομμύρια των πιστών του; Είδατε εσείς κάποια σοβαρή αντίδραση στις τυμπανοκρουσίες για την "αγιοποίησή"του; Ας μη μας ενοχλούν λοιπόν μόνον οι αγιατολάχ... Μέσω των θρησκειών παντού βουτάμε στον Μεσαίωνα και χρειαζόμαστε όσο ποτέ πνεύματα σαν του Ροΐδη, για να μας ξεκουνάνε από τη γενικότερη νάρκωσή μας απέναντι στον σκοταδισμό».

Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος της Εκκλησίας; Ο φανατισμός, θρησκευτικός ή μη, δεν είναι κατακριτέος;

«Σπανίως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, που σε κάνει να σκεφθείς ότι η Εκκλησία θα μπορούσε να διαδραματίσει και ρόλο θετικό· με την προϋπόθεση του χωρισμού της από το κράτος. Αλλά, όπως υπαινίσσεσθε, ο φανατισμός δεν είναι μόνο θρησκευτικός».

Η πολιτική και οι πολιτικοί προκαλούν φανατισμούς;

 «Ο πολιτικοί είναι στην πλειονότητά τους τόσο διεφθαρμένοι που αδυνατούν πλέον να προκαλέσουν φανατισμό υπέρ τους σε οποιοδήποτε κόμμα και αν ανήκουν. Η διαφθορά και η ανηθικότητα των πολιτικών ήταν το μεγαλύτερο δώρο που προσέφεραν σε σκοτεινές δυνάμεις, όπως των ναζιστών ή του ασχολούμενου με την πεολειχία κλήρου».

Φοβάστε; Τι φοβάστε πιο πολύ;

 «Αν το δω εγωιστικά, δεν φοβάμαι, γιατί έζησα σε μια αισιόδοξη γενιά, που σχεδόν δεν ήξερε τι θα πει φόβος. Γεννημένοι μετά από σπαραγμούς, μεγαλώσαμε με πίστη στην ειρήνη, τον έρωτα, την ανεξιθρησκία. Τώρα που πρωτοαισθανόμαστε την απειλή του σκότους είμαστε πια μεσήλικοι... Οταν όμως σκέφτομαι τους μαθητές μου ή γενικότερα τους νεότερούς μου, όχι μόνο φοβάμαι... τρέμω. Νιώθω ότι η  κατρακύλα προς μια τιτανομαχία μεταξύ του πολιτισμού που γνωρίζουμε και ενός νέου Μεσαίωνα είναι υπόθεση το πολύ μερικών δεκαετιών...».