(Φωτογραφία εξωφύλλου: © 1999 Vangelis Kyris)Μια ιστορία για εκείνους που χτίζουν τον κόσμο τους για να τον κατεδαφίσουν χωρίς κανένα δισταγμό.
Έξι χρόνια μετά τις σπουδές τους στο Λονδίνο, ο Άγγελος, ο Έρικ και η Ρόξι αναθεωρούν τις επιλογές τους. Τα σχέδιά τους έχουν αποτύχει. Η φιλία τους ξεθωριάζει. Παγιδευμένοι σε ρόλους που δεν τους ταιριάζουν, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους.
- Ο Μάγκνε περνά τα κρύα χειμωνιάτικα απογεύματα πλέκοντας, χωρίς να αποδέχεται πως η ερωτική του περιπέτεια με τον Άγγελο είναι εφήμερη.
- Η Ρόξι, μια τρανσέξουαλ γλύπτρια, δεν πιστεύει πια στον εαυτό της.
- Ο Άγγελος τα θέλει όλα δικά του και η επιμονή της Λότα να δείξει ωριμότητα και αφοσίωση στη σχέση τους τον απομακρύνει.
- Ο Έρικ ακολουθεί το αυστηρό του πρόγραμμα ως μουσικός, αλλά αισθάνεται αλλοτριωμένος και μόνος.
Ήρωες της διπλανής πόρτας αφηγούνται τις περιπέτειές τους σε παραλίες του Αιγαίου, σε παγωμένους δρόμους της Στοκχόλμης και του Όσλο, σε σάουνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια, σε αίθουσες αναμονής αεροδρομίων και βαγόνια τρένων, σε μπαρ και αγορές του βόρειου Λονδίνου. Βιώνοντας διαφορετικές καταστάσεις, μοιράζονται απόκρυφους πόθους. Υπομένοντας καύσωνες και χιονοθύελλες, υφαίνουν ιστορίες που πρέπει να παραμείνουν…εμπιστευτικές. Θα μπορέσουν τα πράγματα να ξαναγίνουν όπως ήταν παλιά;
Ένα μυθιστόρημα που μας λέει όχι ότι «κάτι άλλαξε», αλλά ότι «τίποτα δε μένει ίδιο».
ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ στους ξύλινους πάγκους της σάουνας, που έκαιγαν τους γλουτούς μας. Ένιωθα άβολα κάθε φορά που το βλέμμα μου διασταυρωνόταν με το βλέμμα του Άγγελου, γιατί μοιάζαμε σαν αντίπαλοι πριν την τελική αναμέτρηση. Σκόπευα να μην πω κουβέντα προτού αλλάξει θέση για να ρίξει νερό πάνω στις καυτές πέτρες ή να ξαπλώσει, αλλά δεν άντεξα να περιμένω και το ξέρασα.
«Μπορείς να μείνεις περισσότερο αν θέλεις».
Η ψηλή θερμοκρασία και η μυρωδιά του ευκαλύπτου μού έφερναν σκοτοδίνη. Χοντρές σταγόνες ιδρώτα κυλούσαν στη ράχη και την κοιλιά μου, μούσκευαν την πετσέτα που είχα τυλίξει γύρω από τη μέση μου. Μαζί με τους πόρους άνοιγαν άθελα και τα συναισθήματα. Λυνόταν και η σιωπή.
«Τι εννοείς; Δε φεύγω ακόμη. Μπορώ να μείνω μαζί σου μέχρι το απόγευμα», είπε ο Άγγελος.
Κοίταξα αλλού για μια στιγμή, πριν στυλώσω τα μάτια μου στους γυμνούς τριχωτούς μηρούς του. «Δε μιλάω μόνο για σήμερα. Εννοώ ότι θα μπορούσες να μείνεις κι άλλο στο Όσλο, να περάσεις μια δυο μέρες παραπάνω μαζί μου. Εδώ».
«Δυο μέρες μέσα στη σάουνα; Θα σκάσουμε».
Ανέπνεα με δυσκολία. Έπρεπε να βγω έξω προτού λιποθυμήσω.
«Μπορούμε να μιλήσουμε σοβαρά για πέντε λεπτά; Θέλω να πω ότι δε χρειάζεται να γυρίσεις στη Στοκχόλμη τόσο γρήγορα». Δεν απάντησε και κάναμε την ίδια συζήτηση αργότερα, στο διαμέρισμά μου, αφού είχαμε κάνει έρωτα. Η ατμόσφαιρα είχε αποφορτιστεί, αλλά οι σιωπές του Άγγελου με άγχωναν ακόμη. Τον ρώτησα πάλι όταν πίναμε καφέ. Σηκώθηκε όρθιος και φοβήθηκα πως τον είχα αναστατώσει, κάτι που ήθελα να αποφύγω πάση θυσία, ειδικά αφού σκόπευα να του προτείνω να προχωρήσουμε τη σχέση μας στο επόμενο στάδιο – ό,τι κι αν σήμαινε αυτό. Ήρθε και κάθισε στα γόνατά μου. «Δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα, μικρέ».
Όταν τον βόλευε, γινόμουν μικρός.
«Να καθίσεις πάνω μου; Ναι, νομίζω ότι δεν είναι η καλύτερη ιδέα που είχες σήμερα. Κοντεύεις να με λιώσεις. Είσαι βαρύς για
τα πόδια μου».
Για να τον εκφοβίσω, του έδειξα τις βελόνες μου. Κοίταξε τα δάχτυλά μου που ήταν μπλεγμένα σε ένα κουβάρι μαλλί και έπνιξε το γέλιο του.
«Δεν μπορώ να μείνω».
Πρόσεξε τη διέγερσή μου, αλλά έμεινε απαθής, δήθεν βυθισμένος σε σκέψεις.
«Πρέπει να γυρίσω στη Στοκχόλμη, Μάγκνε. Έχω αφήσει τις δουλειές μου στη μέση», είπε τελικά. Η πρόφασή του μου ακούστηκε γενική και αόριστη, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Άγγελος για μένα δεν είχε ούτε δουλειά ούτε άλλες δεσμεύσεις. Στο μυαλό μου ήταν ένας ολύμπιος θεός του σεξ, που παρουσιάστηκε από το πουθενά, για να με περισώσει από τη συναισθηματική ατροφία και να φέρει τη ζωή μου τα πάνω κάτω. Δεν είχα προλάβει να σκεφτώ τις λεπτομέρειες.
Ό,τι μπούρδα και να μου πεις, δεν ακούω, σκέφτηκα.
«Έχω διάφορες εκκρεμότητες στη Στοκχόλμη», πρόσθεσε για να κάνει τη δικαιολογία του πιο ασαφή.
Και θα αφήσεις εδώ άλλη μια, σκέφτηκα χωρίς να αποτολμήσω να του το πω.
Μισούσα τη γεωγραφία, όταν μου δημιουργούσε προβλήματα. Έτρεμαν τα φυλλοκάρδια μου μήπως έχανα τον Άγγελο λόγω της απόστασης που σύντομα θα μας χώριζε. Με έπνιγε η απελπισία που δεν υπήρχε τρόπος να τραβήξω το Όσλο πιο κοντά στη Στοκχόλμη. Θυμήθηκα τα λόγια της Ούλρικα: «Μην επιτρέψεις τίποτα να σταθεί εμπόδιο ανάμεσα σ’ εσένα και στο όνειρό σου».
Χρήστος Ιωαννίδης: Κάτι άλλαξε (Εκδόσεις Τετράγωνο), Σελ. 41-42
Ο Χρήστος Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά στην Κομοτηνή και τη Στοκχόλμη. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας και παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής και σεναρίου στο Λονδίνο, όπoυ και διαμένει από το 2002. Έχει εργαστεί ως σύμβουλος πνευματικών δικαιωμάτων στη Royal Academy of Arts, στο BBC και το βρετανικό Sky, έχει παρουσιάσει δύο εκπομπές και έχει δανείσει τη φωνή του σε τηλεοπτικά σποτ. To “Κάτι Άλλαξε” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. (Φωτογραφία συγγραφέα: © 2011 Ηρακλής Κολοκοτρώνης.) ********
.
ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: - Ας ξεκινήσουμε με δυο «κλασικές» ερωτήσεις: Πώς προέκυψε το «Κάτι άλλαξε» και πόσο αυτοβιογραφικό είναι αυτό το πρώτο σου βιβλίο;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: «Ξεκίνησα να γράφω το μυθιστόρημα παρορμητικά, χωρίς πλάνο. Λίγο πολύ όπως ο Μάγκνε - ένας από τους ήρωες του βιβλίου - ξεκίνησε το πλέξιμο για να σκοτώσει την ώρα του. Η Ρόξι όμως ήταν ο χαρακτήρας που με τράβηξε να γράψω πιο οργανωμένα, να αναπτύξω την ιστορία με σκοπό την έκδοση. Υπήρχε μια ολοκληρωμένη ιδέα για βιβλίο πίσω από το χαρακτήρα της Ρόξι, που χρειαζόταν κατά τη γνώμη μου ανάπτυξη και που κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο μέχρι το τέλος. Ελπίζω και των αναγνωστών.
Το βιβλίο δεν είναι αυτοβιογραφικό αλλά, επειδή είναι το πρώτο μου, οι προσωπικές εμπειρίες αποτέλεσαν βασικό σημείο αναφοράς. Κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου και ανθρώπων που γνωρίζω προσωπικά υπάρχουν διάσπαρτα στους ήρωες του "Κάτι Άλλαξε", όμως η πλοκή και οι ήρωες είναι πλαστοί κατά τα άλλα. Θα μου ήταν δύσκολο να μην περιλάβω κάποια στοιχεία του εαυτού μου σε μια ιστορία που δημιούργησα από το μηδέν. Ούτε θα με ενδιέφερε να γράψω για ήρωες που μου είναι τελείως άγνωστοι.»
Α.Π: - Ποια είναι η εμπειρία σου από το βάπτισμα του πυρός με την έκδοση ενός βιβλίου που θεματικά δεν θα έλεγα ότι βρίσκεται μέσα στα κυρίαρχα ρεύματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
«Όταν έγραφα το "Κάτι Άλλαξε" δεν σκόπευα να πάω με κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα ούτε αντίθετα σε κάποια άλλα. Έγραψα το βιβλίο με τον τρόπο που ήθελα, χωρίς να με απασχολεί η πορεία του. Είναι πολύ ωραία εμπειρία να αφήνεις τον εαυτό σου να εκφράζεται ελεύθερα και ύστερα να βλέπεις τη δουλειά σου να δημοσιεύεται. Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό σε αυτήν την εμπειρία. Νομίζω πως όσοι μπαίνουν σε ρεύματα έχουν έτοιμο και από έναν αφορισμό, μια στεγανή - συνήθως υπερσυντηρητική - άποψη για το τι επιτρέπεται και τι όχι στη λογοτεχνία. Τέτοια θέματα είναι πολύ ακαδημαϊκά για να με απασχολήσουν. Και θέλω να πιστεύω ότι δεν απασχολούν κανένα συγγραφέα.»
Α.Π: - Μετά από τρεις μήνες κυκλοφορίας του «Κάτι άλλαξε» στα βιβλιοπωλεία, ποιες είναι οι αντιδράσεις των αναγνωστών, θετικές ή αρνητικές, που έφθασαν μέχρις εσένα; Υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θα μπορούσες να μας αναφέρεις;
«Τα σχόλια που έχω ακούσει είναι σε γενικές γραμμές θετικά και ενθαρρυντικά όπως και οι κριτικές που έχω διαβάσει. Αν κρίνω από τις αιτήσεις φιλίας που είχα στο facebook τους τελευταίους τρεις μήνες, το "Κάτι Άλλαξε" λόγω της θεματολογίας και του ύφους του έχει περισσότερη απήχηση στους ομοφυλόφιλους άντρες, αλλά όχι μόνο σε αυτούς. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι που δε βρήκαν το βιβλίο του γούστου τους, αλλά δεν νομίζω αυτό να έχει κάποια σχέση με την ηλικία, το φύλο ή τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους. Δυο από τους αναγνώστες που επικοινώνησαν μαζί μου μού στέλνουν μηνύματα καθημερινά και μου γράφουν για πολύ προσωπικά θέματα. Στην αρχή ήμουν αμήχανος, αλλά τώρα απολαμβάνω αυτή την επικοινωνία.»
Α.Π.: -Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, σου ήταν να αναπτύξεις τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες, έλληνες και ξένους, με φόντο την Ελλάδα και τη Σκανδιναβία; Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως πρόκληση, η αντίστιξή τους ή η αναζήτηση πιθανών ομοιοτήτων;
«Δεν ήταν δύσκολο να αναπτύξω διαφορετικούς χαρακτήρες, γιατί οι ήρωες δε μου ήταν τόσο άγνωστοι στην πραγματικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υπαρκτά πρόσωπα. Οι ήρωες έχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους στον τρόπο που σκέφτονται, γιατί έχουν ήδη περάσει πολλά μαζί, έχουν πολλές κοινές εμπειρίες, έχουν σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο, έχουν ταξιδέψει στα ίδια μέρη, γνωρίζουν τα ίδια άτομα, είναι ένα. Η πρόκληση για μένα ήταν να παρουσιάσω μια δυσλειτουργική παρέα που πρέπει να λειτουργήσει πάση θυσία, επειδή οι ήρωες δεν είναι πρόθυμοι να αποχωρήσουν από αυτή. Επειδή όμως οι χαρακτήρες αφηγούνται την ιστορία στο πρώτο πρόσωπο, ήταν δύσκολο να δημιουργήσω τέσσερις διαφορετικούς τρόπους ομιλίας. Μοιάζει φυσικό, μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας, οι ήρωες να μοιράζονται και το ίδιο λεξιλόγιο, να χρησιμοποιούν παρόμοιες εκφράσεις. Έπρεπε παρ’ όλα αυτά να "υπογραμμίσω" μερικές ανεπαίσθητες διαφορές των ηρώων, να τους δώσω ατομικότητα παρά τις ομοιότητές τους. Αυτό ήταν δύσκολο, αλλά με βοήθησε το γεγονός ότι οι ήρωες κατάγονται από διαφορετικές χώρες.»
Α.Π.: - Ποιοι ήρωες πιστεύεις ότι είχαν μεγαλύτερη απήχηση στους αναγνώστες. Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι ήρωες;
«Μεγαλύτερη απήχηση έχει η Ρόξι με διαφορά, παρόλο που είναι μια διαφυλική γυναίκα με κατάθλιψη. Η Ρόξι ήταν η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας για μένα όσο έγραφα το "Κάτι Άλλαξε" και νομίζω ότι όποιος διαβάζει το βιβλίο το καταλαβαίνει εύκολα αυτό. Είναι ο πιο ολοκληρωμένος και "πολυδιάστατος" χαρακτήρας. Έχω παρατηρήσει ότι σε πολλές γυναίκες, ιδιαίτερα τις λεσβίες, αρέσει ο Έρικ. Ίσως ταυτίζονται με τις αφηγήσεις του Έρικ περισσότερο. Οι δικοί μου αγαπημένοι ήρωες στο βιβλίο είναι η Ρόξι και ο Μάγκνε.»
Α.Π.: - Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
«Έχω ξεκινήσει να γράφω ένα δεύτερο μυθιστόρημα, αλλά προχωράει πολύ αργά. Κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου.»
Α.Π.: - Έχει και αυτό γκέι θεματολογία;
«Ναι, αλλά διαφέρει πολύ από το “Κάτι Άλλαξε”.»
Α.Π : Ποια είναι η γνώμη σου για τα γκέι βιβλιοπωλεία, τα γκέι βιβλιοφιλικά ιστολόγια, την γκέι κριτική; Πιστεύεις ότι έχουν κάποια χρησιμότητα ή όχι για τον συγγραφέα, το βιβλίο, τον αναγνώστη; Περιορίζουν και ρηχαίνουν την αναγνωστική εμπειρία ή αντιθέτως της επιτρέπουν μέσω ενός «διαλόγου» με άλλα παρεμφερούς θεματικής, αισθητικής και προβληματικής κείμενα να αποκτήσει ένα απρόσμενο βάθος; Βοηθούν τη διακίνηση του βιβλίου ή του δημιουργούν πρόσθετα προσκόμματα;
«Δεν πιστεύω ότι ρηχαίνουν την αναγνωστική εμπειρία. Ενημερώνουν όσους ενδιαφέρονται για βιβλία με γκέι θεματολογία, αλλά και βοηθούν τα σχετικά βιβλία να φτάσουν στα σωστά χέρια. Όλοι κερδίζουν. Φαντάζομαι ότι βοηθούν και τη διακίνηση των σχετικών βιβλίων. Κανένας δε βλέπει με μισό μάτι τα βιβλιοπωλεία που φέρνουν μόνο θρησκευτικά βιβλία, για παράδειγμα. Γιατί να διακατεχόμαστε από τέτοιες σκέψεις όταν πρόκειται για γκέι βιβλιοπωλεία; Γίνεται τέτοιος μεγάλος κατακλυσμός από βιβλία και συγγραφείς που τα εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία και ιστολόγια είναι απαραίτητα. Οι κριτικές, αν και ως αναγνώστης δεν τις εμπιστεύομαι, με βοηθούν ως συγγραφέα. Αυτό που θα έβλεπα με καχυποψία πάντως είναι τα μη εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία που δεν έχουν γκέι βιβλία στα ράφια τους. Αυτό περιορίζει την αναγνωστική εμπειρία. Νομίζω πως η γκέι λογοτεχνία δε χρειάζεται σύγκριση με κάτι άλλο για να αποκτήσει βάθος. Προτιμώ τη γκέι λογοτεχνία που είναι αυτάρκης όμως, που δεν την ενδιαφέρει να είναι μάχιμη, που δεν προπαγανδίζει.»
Α.Π.: Σ’ ευχαριστούμε για τη συζήτηση και ελπίζουμε να αποτελέσει ένα ακόμη κίνητρο για εκείνους τους αναγνώστες του Α.Π. που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο σου να το συμπεριλάβουν στη λίστα των καλοκαιρινών αναγνωσμάτων τους .
ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: - Ας ξεκινήσουμε με δυο «κλασικές» ερωτήσεις: Πώς προέκυψε το «Κάτι άλλαξε» και πόσο αυτοβιογραφικό είναι αυτό το πρώτο σου βιβλίο;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: «Ξεκίνησα να γράφω το μυθιστόρημα παρορμητικά, χωρίς πλάνο. Λίγο πολύ όπως ο Μάγκνε - ένας από τους ήρωες του βιβλίου - ξεκίνησε το πλέξιμο για να σκοτώσει την ώρα του. Η Ρόξι όμως ήταν ο χαρακτήρας που με τράβηξε να γράψω πιο οργανωμένα, να αναπτύξω την ιστορία με σκοπό την έκδοση. Υπήρχε μια ολοκληρωμένη ιδέα για βιβλίο πίσω από το χαρακτήρα της Ρόξι, που χρειαζόταν κατά τη γνώμη μου ανάπτυξη και που κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο μέχρι το τέλος. Ελπίζω και των αναγνωστών.
Το βιβλίο δεν είναι αυτοβιογραφικό αλλά, επειδή είναι το πρώτο μου, οι προσωπικές εμπειρίες αποτέλεσαν βασικό σημείο αναφοράς. Κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου και ανθρώπων που γνωρίζω προσωπικά υπάρχουν διάσπαρτα στους ήρωες του "Κάτι Άλλαξε", όμως η πλοκή και οι ήρωες είναι πλαστοί κατά τα άλλα. Θα μου ήταν δύσκολο να μην περιλάβω κάποια στοιχεία του εαυτού μου σε μια ιστορία που δημιούργησα από το μηδέν. Ούτε θα με ενδιέφερε να γράψω για ήρωες που μου είναι τελείως άγνωστοι.»
Α.Π: - Ποια είναι η εμπειρία σου από το βάπτισμα του πυρός με την έκδοση ενός βιβλίου που θεματικά δεν θα έλεγα ότι βρίσκεται μέσα στα κυρίαρχα ρεύματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
«Όταν έγραφα το "Κάτι Άλλαξε" δεν σκόπευα να πάω με κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα ούτε αντίθετα σε κάποια άλλα. Έγραψα το βιβλίο με τον τρόπο που ήθελα, χωρίς να με απασχολεί η πορεία του. Είναι πολύ ωραία εμπειρία να αφήνεις τον εαυτό σου να εκφράζεται ελεύθερα και ύστερα να βλέπεις τη δουλειά σου να δημοσιεύεται. Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό σε αυτήν την εμπειρία. Νομίζω πως όσοι μπαίνουν σε ρεύματα έχουν έτοιμο και από έναν αφορισμό, μια στεγανή - συνήθως υπερσυντηρητική - άποψη για το τι επιτρέπεται και τι όχι στη λογοτεχνία. Τέτοια θέματα είναι πολύ ακαδημαϊκά για να με απασχολήσουν. Και θέλω να πιστεύω ότι δεν απασχολούν κανένα συγγραφέα.»
Α.Π: - Μετά από τρεις μήνες κυκλοφορίας του «Κάτι άλλαξε» στα βιβλιοπωλεία, ποιες είναι οι αντιδράσεις των αναγνωστών, θετικές ή αρνητικές, που έφθασαν μέχρις εσένα; Υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που θα μπορούσες να μας αναφέρεις;
«Τα σχόλια που έχω ακούσει είναι σε γενικές γραμμές θετικά και ενθαρρυντικά όπως και οι κριτικές που έχω διαβάσει. Αν κρίνω από τις αιτήσεις φιλίας που είχα στο facebook τους τελευταίους τρεις μήνες, το "Κάτι Άλλαξε" λόγω της θεματολογίας και του ύφους του έχει περισσότερη απήχηση στους ομοφυλόφιλους άντρες, αλλά όχι μόνο σε αυτούς. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι που δε βρήκαν το βιβλίο του γούστου τους, αλλά δεν νομίζω αυτό να έχει κάποια σχέση με την ηλικία, το φύλο ή τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους. Δυο από τους αναγνώστες που επικοινώνησαν μαζί μου μού στέλνουν μηνύματα καθημερινά και μου γράφουν για πολύ προσωπικά θέματα. Στην αρχή ήμουν αμήχανος, αλλά τώρα απολαμβάνω αυτή την επικοινωνία.»
Α.Π.: -Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, σου ήταν να αναπτύξεις τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες, έλληνες και ξένους, με φόντο την Ελλάδα και τη Σκανδιναβία; Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως πρόκληση, η αντίστιξή τους ή η αναζήτηση πιθανών ομοιοτήτων;
«Δεν ήταν δύσκολο να αναπτύξω διαφορετικούς χαρακτήρες, γιατί οι ήρωες δε μου ήταν τόσο άγνωστοι στην πραγματικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υπαρκτά πρόσωπα. Οι ήρωες έχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους στον τρόπο που σκέφτονται, γιατί έχουν ήδη περάσει πολλά μαζί, έχουν πολλές κοινές εμπειρίες, έχουν σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο, έχουν ταξιδέψει στα ίδια μέρη, γνωρίζουν τα ίδια άτομα, είναι ένα. Η πρόκληση για μένα ήταν να παρουσιάσω μια δυσλειτουργική παρέα που πρέπει να λειτουργήσει πάση θυσία, επειδή οι ήρωες δεν είναι πρόθυμοι να αποχωρήσουν από αυτή. Επειδή όμως οι χαρακτήρες αφηγούνται την ιστορία στο πρώτο πρόσωπο, ήταν δύσκολο να δημιουργήσω τέσσερις διαφορετικούς τρόπους ομιλίας. Μοιάζει φυσικό, μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας, οι ήρωες να μοιράζονται και το ίδιο λεξιλόγιο, να χρησιμοποιούν παρόμοιες εκφράσεις. Έπρεπε παρ’ όλα αυτά να "υπογραμμίσω" μερικές ανεπαίσθητες διαφορές των ηρώων, να τους δώσω ατομικότητα παρά τις ομοιότητές τους. Αυτό ήταν δύσκολο, αλλά με βοήθησε το γεγονός ότι οι ήρωες κατάγονται από διαφορετικές χώρες.»
Α.Π.: - Ποιοι ήρωες πιστεύεις ότι είχαν μεγαλύτερη απήχηση στους αναγνώστες. Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι ήρωες;
«Μεγαλύτερη απήχηση έχει η Ρόξι με διαφορά, παρόλο που είναι μια διαφυλική γυναίκα με κατάθλιψη. Η Ρόξι ήταν η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας για μένα όσο έγραφα το "Κάτι Άλλαξε" και νομίζω ότι όποιος διαβάζει το βιβλίο το καταλαβαίνει εύκολα αυτό. Είναι ο πιο ολοκληρωμένος και "πολυδιάστατος" χαρακτήρας. Έχω παρατηρήσει ότι σε πολλές γυναίκες, ιδιαίτερα τις λεσβίες, αρέσει ο Έρικ. Ίσως ταυτίζονται με τις αφηγήσεις του Έρικ περισσότερο. Οι δικοί μου αγαπημένοι ήρωες στο βιβλίο είναι η Ρόξι και ο Μάγκνε.»
Α.Π.: - Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
«Έχω ξεκινήσει να γράφω ένα δεύτερο μυθιστόρημα, αλλά προχωράει πολύ αργά. Κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου.»
Α.Π.: - Έχει και αυτό γκέι θεματολογία;
«Ναι, αλλά διαφέρει πολύ από το “Κάτι Άλλαξε”.»
Α.Π : Ποια είναι η γνώμη σου για τα γκέι βιβλιοπωλεία, τα γκέι βιβλιοφιλικά ιστολόγια, την γκέι κριτική; Πιστεύεις ότι έχουν κάποια χρησιμότητα ή όχι για τον συγγραφέα, το βιβλίο, τον αναγνώστη; Περιορίζουν και ρηχαίνουν την αναγνωστική εμπειρία ή αντιθέτως της επιτρέπουν μέσω ενός «διαλόγου» με άλλα παρεμφερούς θεματικής, αισθητικής και προβληματικής κείμενα να αποκτήσει ένα απρόσμενο βάθος; Βοηθούν τη διακίνηση του βιβλίου ή του δημιουργούν πρόσθετα προσκόμματα;
«Δεν πιστεύω ότι ρηχαίνουν την αναγνωστική εμπειρία. Ενημερώνουν όσους ενδιαφέρονται για βιβλία με γκέι θεματολογία, αλλά και βοηθούν τα σχετικά βιβλία να φτάσουν στα σωστά χέρια. Όλοι κερδίζουν. Φαντάζομαι ότι βοηθούν και τη διακίνηση των σχετικών βιβλίων. Κανένας δε βλέπει με μισό μάτι τα βιβλιοπωλεία που φέρνουν μόνο θρησκευτικά βιβλία, για παράδειγμα. Γιατί να διακατεχόμαστε από τέτοιες σκέψεις όταν πρόκειται για γκέι βιβλιοπωλεία; Γίνεται τέτοιος μεγάλος κατακλυσμός από βιβλία και συγγραφείς που τα εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία και ιστολόγια είναι απαραίτητα. Οι κριτικές, αν και ως αναγνώστης δεν τις εμπιστεύομαι, με βοηθούν ως συγγραφέα. Αυτό που θα έβλεπα με καχυποψία πάντως είναι τα μη εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία που δεν έχουν γκέι βιβλία στα ράφια τους. Αυτό περιορίζει την αναγνωστική εμπειρία. Νομίζω πως η γκέι λογοτεχνία δε χρειάζεται σύγκριση με κάτι άλλο για να αποκτήσει βάθος. Προτιμώ τη γκέι λογοτεχνία που είναι αυτάρκης όμως, που δεν την ενδιαφέρει να είναι μάχιμη, που δεν προπαγανδίζει.»
Α.Π.: Σ’ ευχαριστούμε για τη συζήτηση και ελπίζουμε να αποτελέσει ένα ακόμη κίνητρο για εκείνους τους αναγνώστες του Α.Π. που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο σου να το συμπεριλάβουν στη λίστα των καλοκαιρινών αναγνωσμάτων τους .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου