Πίτερ Χολ. Ο άνθρωπος που διαμόρφωσε το σύγχρονο αγγλικό θέατρο
Ο διάσημος σκηνοθέτης Πίτερ Χολ, φθάνοντας ακμαίος στα 80 του χρόνια, αναπολεί την περιπέτεια του θεάτρου όπως την έζησε
The Guardian (kathimerini.gr, 9-1-2011)
Είναι μια παράξενη δουλειά», λέει ο Σερ Πίτερ Χολ για τη σκηνοθεσία. «Δεν θα την άλλαζα όμως για τίποτα στον κόσμο». Και σαν να ήθελε να το αποδείξει, γιόρτασε τα 80ά του γενέθλια, στις 22 Νοεμβρίου, αρχίζοντας τις πρόβες για τη νέα παραγωγή του της «Δωδεκάτης νύχτας», στο Εθνικό Θέατρο, όπου η κόρη του, η Ρεβέκκα, ερμηνεύει τη Βιόλα (οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν στις 11 Ιανουαρίου).[...]
«Μου έκανε εντύπωση», λέει, «η ομοφυλοφιλική φλέβα στο έργο, γιατί είναι τόσο προφανής. Ο Αντόνιο καταρρέει συναισθηματικά λόγω του πάθους του για τον Σεμπάστιαν, και η εμμονή του Ορσίνο με την μεταμφιεσμένη σε αγόρι Βιόλα δείχνει ότι παλεύει με τη σεξουαλικότητά του. Αν δεν τα τόνισα όλα αυτά το 1958, ήταν γιατί οι καιροί ήταν διαφορετικοί: μόλις είχα σκηνοθετήσει τη «Λυσσασμένη γάτα» η οποία είχε επισήμως απαγορευθεί από τον Λόρδο Τσάμπερλεν ακριβώς εξαιτίας των ομοφυλοφιλικών υπονοουμένων της. Κρατάω όμως και κάποια πράγματα από το παρελθόν. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να μην κάνω το έργο με κοστούμια εποχής – θα ήταν σαν να έκανα τον Γκοντό χωρίς το δέντρο. Υπάρχει ένας υπέροχος ερωτισμός και κομψότητα στην εποχή του Καρόλου του Α΄ που ταιριάζει πολύ στο έργο».
Ο διάσημος σκηνοθέτης Πίτερ Χολ, φθάνοντας ακμαίος στα 80 του χρόνια, αναπολεί την περιπέτεια του θεάτρου όπως την έζησεThe Guardian (kathimerini.gr, 9-1-2011)
Είναι μια παράξενη δουλειά», λέει ο Σερ Πίτερ Χολ για τη σκηνοθεσία. «Δεν θα την άλλαζα όμως για τίποτα στον κόσμο». Και σαν να ήθελε να το αποδείξει, γιόρτασε τα 80ά του γενέθλια, στις 22 Νοεμβρίου, αρχίζοντας τις πρόβες για τη νέα παραγωγή του της «Δωδεκάτης νύχτας», στο Εθνικό Θέατρο, όπου η κόρη του, η Ρεβέκκα, ερμηνεύει τη Βιόλα (οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν στις 11 Ιανουαρίου).[...]
«Μου έκανε εντύπωση», λέει, «η ομοφυλοφιλική φλέβα στο έργο, γιατί είναι τόσο προφανής. Ο Αντόνιο καταρρέει συναισθηματικά λόγω του πάθους του για τον Σεμπάστιαν, και η εμμονή του Ορσίνο με την μεταμφιεσμένη σε αγόρι Βιόλα δείχνει ότι παλεύει με τη σεξουαλικότητά του. Αν δεν τα τόνισα όλα αυτά το 1958, ήταν γιατί οι καιροί ήταν διαφορετικοί: μόλις είχα σκηνοθετήσει τη «Λυσσασμένη γάτα» η οποία είχε επισήμως απαγορευθεί από τον Λόρδο Τσάμπερλεν ακριβώς εξαιτίας των ομοφυλοφιλικών υπονοουμένων της. Κρατάω όμως και κάποια πράγματα από το παρελθόν. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να μην κάνω το έργο με κοστούμια εποχής – θα ήταν σαν να έκανα τον Γκοντό χωρίς το δέντρο. Υπάρχει ένας υπέροχος ερωτισμός και κομψότητα στην εποχή του Καρόλου του Α΄ που ταιριάζει πολύ στο έργο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου