Χ.Π.: Υπήρξε πελάτης σας και ο Κώστας Ταχτσής.
Π.Π.: Ο Ταχτσής ήταν ένας άνθρωπος πολύ σεμνός, ευγενής υπέρ το δέον, σχεδόν δειλός.
Χ.Π.: Παράξενο, γιατί είχε τη φήμη ενός δύσκολου και δύστροπου χαρακτήρα.
Π.Π.: Ισως σε άλλες φάσεις της ζωής του να έπρεπε να αντιδράσει διαφορετικά για να αντεπεξέλθει. Σε μένα ήταν πολύ χαμηλών τόνων.
Χ.Π.: Τι ζώο είχε ο Ταχτσής;
Π.Π.: Γάτες. Το ζώο των ανθρώπων με πάθη. Εμενε απέναντι από το ιατρείο η αδελφή του και μου τον έστειλε χωρίς να ξέρω ότι ήταν ο Ταχτσής. Οταν με ρώτησε πώς μου φαινόταν και της είπα ότι τον έβρισκα πολύ ήρεμο και σαν φοβισμένο, μου είπε «Ναι, έτσι είναι ο Κώστας, παρ' όλο που δεν θα 'πρεπε». Και γιατί δεν θα 'πρεπε, αναρωτήθηκα. Ετσι έμαθα ποιος ήταν ο Ταχτσής. Του ζήτησα συγγνώμη που ενώ είχα την τύχη να γνωρίσω τον συγγραφέα του «Τρίτου Στεφανιού», δεν τον είχα αναγνωρίσει. Μου είπε «Σε παρακαλώ, μη μου το ξαναναφέρεις, δεν είναι όλη μου η ζωή "Το Στεφάνι", έχω γράψει κι άλλα, είμαι ένας άνθρωπος που έχω τις κακίες μου, τις στενοχώριες μου, τις πίκρες μου, τις χαρές μου, δεν μπορώ άλλο να είμαι μόνο "Το Τρίτο Στεφάνι!"».
Χ.Π.: Ηθελε ως άνθρωπος να καταξιωθεί για το σύνολο της δουλειάς του, και όχι να θεωρείται ο συγγραφέας του ενός βιβλίου.
Π.Π.: Μα είχε φτάσει στο απόγειο της καταξίωσης! Τι πάει να πει «ένα βιβλίο» όταν αυτό το ένα βιβλίο είναι τόσο σημαντικό, τον έκανε διάσημο, μεταφράστηκε σε πάμπολλες γλώσσες, και με το οποίο έβγαλε και λεφτά. Ανασφάλεια; Αχαριστία να αξιοποιήσεις το χάρισμα που σου δόθηκε εκείνη τη στιγμή;
Π.Π.: Ο Ταχτσής ήταν ένας άνθρωπος πολύ σεμνός, ευγενής υπέρ το δέον, σχεδόν δειλός.
Χ.Π.: Παράξενο, γιατί είχε τη φήμη ενός δύσκολου και δύστροπου χαρακτήρα.
Π.Π.: Ισως σε άλλες φάσεις της ζωής του να έπρεπε να αντιδράσει διαφορετικά για να αντεπεξέλθει. Σε μένα ήταν πολύ χαμηλών τόνων.
Χ.Π.: Τι ζώο είχε ο Ταχτσής;
Π.Π.: Γάτες. Το ζώο των ανθρώπων με πάθη. Εμενε απέναντι από το ιατρείο η αδελφή του και μου τον έστειλε χωρίς να ξέρω ότι ήταν ο Ταχτσής. Οταν με ρώτησε πώς μου φαινόταν και της είπα ότι τον έβρισκα πολύ ήρεμο και σαν φοβισμένο, μου είπε «Ναι, έτσι είναι ο Κώστας, παρ' όλο που δεν θα 'πρεπε». Και γιατί δεν θα 'πρεπε, αναρωτήθηκα. Ετσι έμαθα ποιος ήταν ο Ταχτσής. Του ζήτησα συγγνώμη που ενώ είχα την τύχη να γνωρίσω τον συγγραφέα του «Τρίτου Στεφανιού», δεν τον είχα αναγνωρίσει. Μου είπε «Σε παρακαλώ, μη μου το ξαναναφέρεις, δεν είναι όλη μου η ζωή "Το Στεφάνι", έχω γράψει κι άλλα, είμαι ένας άνθρωπος που έχω τις κακίες μου, τις στενοχώριες μου, τις πίκρες μου, τις χαρές μου, δεν μπορώ άλλο να είμαι μόνο "Το Τρίτο Στεφάνι!"».
Χ.Π.: Ηθελε ως άνθρωπος να καταξιωθεί για το σύνολο της δουλειάς του, και όχι να θεωρείται ο συγγραφέας του ενός βιβλίου.
Π.Π.: Μα είχε φτάσει στο απόγειο της καταξίωσης! Τι πάει να πει «ένα βιβλίο» όταν αυτό το ένα βιβλίο είναι τόσο σημαντικό, τον έκανε διάσημο, μεταφράστηκε σε πάμπολλες γλώσσες, και με το οποίο έβγαλε και λεφτά. Ανασφάλεια; Αχαριστία να αξιοποιήσεις το χάρισμα που σου δόθηκε εκείνη τη στιγμή;
Χ.Π.: Ποια ήταν η σχέση του Ταχτσή με τα γατιά λοιπόν ;
Π.Π.: Ηταν εξαιρετικά γατόφιλος. Με το παραμικρό ερχόταν. Είχε πάντα μία και από δίπλα τάιζε και άλλες. Ετσι είναι με τους λάτρεις των γατών, έχουν τη δικιά τους και μερικές προστατευόμενες. Ηταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε. Αυτή την εντύπωση μου είχε αφήσει. Ενός πολύ τρυφερού και φοβισμένου ανθρώπου. Παρ' όλο που με τις επιλογές του είχε κάποιες εξάρσεις στη ζωή του, ίσως γιατί είχε τόσο εκτεθεί. Ηθελε να έχει την ελευθερία του, γι' αυτό αγαπούσε τις γάτες, που είναι από τη φύση τους πιο ελεύθερα όντα.
[Απόσπασμα από τη συνέντευξη του κτηνίατρου Παναγιώτη Παπαϊωάννου στον Χρήστο Παρίδη (Βιβλιοθήκη-Ελευθεροτυπία, 5/2010)]
Π.Π.: Ηταν εξαιρετικά γατόφιλος. Με το παραμικρό ερχόταν. Είχε πάντα μία και από δίπλα τάιζε και άλλες. Ετσι είναι με τους λάτρεις των γατών, έχουν τη δικιά τους και μερικές προστατευόμενες. Ηταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε. Αυτή την εντύπωση μου είχε αφήσει. Ενός πολύ τρυφερού και φοβισμένου ανθρώπου. Παρ' όλο που με τις επιλογές του είχε κάποιες εξάρσεις στη ζωή του, ίσως γιατί είχε τόσο εκτεθεί. Ηθελε να έχει την ελευθερία του, γι' αυτό αγαπούσε τις γάτες, που είναι από τη φύση τους πιο ελεύθερα όντα.
[Απόσπασμα από τη συνέντευξη του κτηνίατρου Παναγιώτη Παπαϊωάννου στον Χρήστο Παρίδη (Βιβλιοθήκη-Ελευθεροτυπία, 5/2010)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου