.
Αν θα έπρεπε να περιμένουμε τις ελληνικές εφημερίδες ή τις λοατ οργανώσεις για να πληροφορηθούμε το τι αλλάζει στη ζωή μας με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι αποτελεί διάκριση και παραβίαση των ευρωπαϊκών συμβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων το να μην επιτρέπεται στα ζευγάρια ομοφύλων ή σε μεμονωμένα ομοφυλόφιλα άτομα η υιοθεσία, ε, μάλλον θα αργούσαμε πολύ ή ίσως και να μην μαθαίναμε ποτέ τίποτα.
Λοιπόν, η απόφαση του Δικαστηρίου, υπό την προεδρία του έλληνα Χρήστου Ροζάκη, σύμφωνα με την οποία η Γαλλία καταδικάστηκε με 10 ψήφους υπέρ και 7 κατά (περιλαμβανομένης κι εκείνης του εκπροσώπου της Κύπρου) σε εντός τριών μηνών καταβολή χρηματικής αποζημίωσης για διακρίσεις και παραβίαση του σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής σε βάρος της 45χρονης γαλλίδας Ε.Β., επειδή αρνήθηκε να της επιτρέψει την υιοθεσία λόγω του ότι είναι ομοφυλόφιλη (μη ετεροφυλόφιλη) και από το 1990 συζεί με μια άλλη γυναίκα σημαίνει σε γενικές γραμμές ότι:
Αν και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν μπορεί να υποχρεώσει τα κράτη-μέλη του να αλλάξουν τις εθνικές νομοθεσίες τους στο θέμα αυτό κάνοντάς τες συμβατές με την απόφασή του, μπορεί να επιδικάσει αποζημιώσεις σε όσους και όσες προσφύγουν σχετικά.
Σύμφωνα με την απόφαση, τα ευρωπαϊκά κράτη οφείλουν να παρέχουν σε όλους τους πολίτες τους τη δυνατότητα να υιοθετούν- είτε ως μεμονωμένα άτομα είτε ως ζευγάρια, για την περίπτωση των ομοφυλοφίλων βεβαίως μόνον εκεί όπου αναγνωρίζεται ο γάμος ή το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων - λαμβάνοντας υπόψη πάντα τα συμφερόντα του παιδιού. Μόνο που ο ομοφυλοφιλικός σεξουαλικός προσανατολισμός των αιτούντων δεν αποτελεί πλέον από μόνος του αντένδειξη.
Μήπως λοιπόν να αρχίσουμε ήδη να σκεφτόμαστε τις προσφυγές μας εναντίον της ελληνικής πολιτείας;*
Ή να ζητήσουμε πρώτα να μας απολογηθούν όσοι στήριξαν, ακόμη και μέσα από τον λοατ χώρο, το σχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης του ΠΑΣΟΚ, που προέβλεπε κατηγορηματικά τη μη δυνατότητα από κοινού υιοθεσίας σε όσα ζευγάρια την επιθυμούσαν;
*
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάρτηση του e-lawyer η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέση στις καταδίκες του Δικαστηρίου για παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου .
Διαβάστε στο πρώτο σχόλιο της ανάρτησης την απόφαση του Δικαστηρίου στα αγγλικά και στο δεύτερο σχόλιο άρθρο της ισπανίδας συνταγματολόγου Argelia Queralt στην El País στα ισπανικά.
Λοιπόν, η απόφαση του Δικαστηρίου, υπό την προεδρία του έλληνα Χρήστου Ροζάκη, σύμφωνα με την οποία η Γαλλία καταδικάστηκε με 10 ψήφους υπέρ και 7 κατά (περιλαμβανομένης κι εκείνης του εκπροσώπου της Κύπρου) σε εντός τριών μηνών καταβολή χρηματικής αποζημίωσης για διακρίσεις και παραβίαση του σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής σε βάρος της 45χρονης γαλλίδας Ε.Β., επειδή αρνήθηκε να της επιτρέψει την υιοθεσία λόγω του ότι είναι ομοφυλόφιλη (μη ετεροφυλόφιλη) και από το 1990 συζεί με μια άλλη γυναίκα σημαίνει σε γενικές γραμμές ότι:
Αν και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν μπορεί να υποχρεώσει τα κράτη-μέλη του να αλλάξουν τις εθνικές νομοθεσίες τους στο θέμα αυτό κάνοντάς τες συμβατές με την απόφασή του, μπορεί να επιδικάσει αποζημιώσεις σε όσους και όσες προσφύγουν σχετικά.
Σύμφωνα με την απόφαση, τα ευρωπαϊκά κράτη οφείλουν να παρέχουν σε όλους τους πολίτες τους τη δυνατότητα να υιοθετούν- είτε ως μεμονωμένα άτομα είτε ως ζευγάρια, για την περίπτωση των ομοφυλοφίλων βεβαίως μόνον εκεί όπου αναγνωρίζεται ο γάμος ή το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων - λαμβάνοντας υπόψη πάντα τα συμφερόντα του παιδιού. Μόνο που ο ομοφυλοφιλικός σεξουαλικός προσανατολισμός των αιτούντων δεν αποτελεί πλέον από μόνος του αντένδειξη.
Μήπως λοιπόν να αρχίσουμε ήδη να σκεφτόμαστε τις προσφυγές μας εναντίον της ελληνικής πολιτείας;*
Ή να ζητήσουμε πρώτα να μας απολογηθούν όσοι στήριξαν, ακόμη και μέσα από τον λοατ χώρο, το σχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης του ΠΑΣΟΚ, που προέβλεπε κατηγορηματικά τη μη δυνατότητα από κοινού υιοθεσίας σε όσα ζευγάρια την επιθυμούσαν;
*
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάρτηση του e-lawyer η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέση στις καταδίκες του Δικαστηρίου για παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου .
Διαβάστε στο πρώτο σχόλιο της ανάρτησης την απόφαση του Δικαστηρίου στα αγγλικά και στο δεύτερο σχόλιο άρθρο της ισπανίδας συνταγματολόγου Argelia Queralt στην El País στα ισπανικά.
.
Διαβάστε στο τρίτο σχόλιο πώς η Πολωνία, και υπό την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, αρνείται να θεωρήσει δεσμευτική την απόφαση του ΕΔΔΑ. ("Ομοφυλοφοβικοί όλης της Ευρώπης, ενωθείτε"). Στο τέταρτο σχόλιο η είδηση στα γαλλικά και στο πέμπτο πώς το γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα σκέπτεται να αλλάξει στάση μετά την καταδίκη της χώρας.
28 σχόλια:
FULL JUDGEMENT
Press release issued by the Registrar
GRAND CHAMBER JUDGMENT
E.B. v. FRANCE
The European Court of Human Rights has today delivered at a public hearing its Grand Chamber judgment1 in the case of E.B. v. France (application no. 43546/02).
The Court held by ten votes to seven that there had been a violation of Article 14 (prohibition of discrimination) in conjunction with Article 8 (right to respect for private and family life) of the European Convention on Human Rights.
Under Article 41 (just satisfaction) of the Convention, the Court by eleven votes to six awarded the applicant 10,000 euros (EUR) in respect of non-pecuniary damage and EUR 14,528 for costs and expenses. (The judgment is available in English and French.)
1. Principal facts
E.B. is a French national aged 45. She is a nursery school teacher and has been living with another woman, R., who is a psychologist, since 1990.
The application concerns the refusal by the French authorities to grant the applicant’s request to adopt a child, allegedly on account of her sexual orientation.
In February 1998 the applicant applied to the Jura Social Services Department for authorisation to adopt a child. During the adoption procedure she mentioned her homosexuality and her stable relationship with R.
On the basis of the reports drawn up by a social worker and a psychologist, the adoption board made a recommendation in November 1998 that the application be rejected.
Shortly afterwards the president of the council for the dιpartement of the Jura gave a decision refusing authorisation. Following an appeal by the applicant, the president of the council for the dιpartement confirmed his refusal in March 1999. The reasons given for both decisions were the lack of “identificational points of reference” due to the absence of a paternal image or reference and the ambiguous nature of the applicant’s partner’s commitment to the adoption plan.
The applicant lodged an application with Besanηon Administrative Court, which set both decisions of the president of the council for the dιpartement aside on 24 February 2000.
The dιpartement of the Jura appealed against the judgment. Nancy Administrative Court of Appeal set aside the Administrative Court’s judgment on 21 December 2000. It held that the refusal to grant the applicant authorisation had not been based on her choice of lifestyle and had not therefore given rise to a breach of Articles 8 (right to respect for private and family life) and 14 (prohibition of discrimination) of the European Convention on Human Rights.
The applicant appealed on points of law, arguing in particular that her application to adopt had been rejected on account of her sexual orientation. In a judgment of 5 June 2002, the Conseil d’Etat dismissed E.B.’s appeal on the ground, among other things, that the Administrative Court of Appeal had not based its decision on a position of principle regarding the applicant’s sexual orientation, but had had regard to the needs and interests of an adopted child.
2. Procedure and composition of the Court
The application was lodged with the European Court of Human Rights on 2 December 2002.
The FIDH (Fιdιration Internationale des ligues des Droits de l’Homme), the ILGA-Europe (the European Region of the International Lesbian and Gay Association), the APGL (Association des Parents et futurs Parents Gays et Lesbiens) and the BAAF (British Agencies for Adoption and Fostering) were given leave to take part in the proceedings before the Chamber as third party interveners under Article 36 § 2 of the Convention (third party intervention) and Rule 44 § 2 of the Rules of Court.
On 19 September 2006, under Article 30 of the Convention2, the Chamber relinquished jurisdiction in favour of the Grand Chamber.
A public hearing took place in the Human Rights building, Strasbourg, on 14 March 2007.
Judgment was given by the Grand Chamber of 17 judges, composed as follows:
Christos Rozakis (Greek), President,
Jean-Paul Costa (French),
Nicolas Bratza (British),
Boštjan M. Zupančič (Slovenian),
Peer Lorenzen (Danish),
Franηoise Tulkens (Belgian),
Loukis Loucaides (Cypriot)
Ireneu Cabral Barreto (Portuguese),
Rıza Tόrmen (Turkish),
Mindia Ugrekhelidze (Georgian),
Antonella Mularoni (San Marinese),
Elisabeth Steiner (Austrian),
Elisabet Fura-Sandstrφm (Swedish),
Egbert Myjer (Dutch),
Danutė Jočienė (Lithuanian),
Dragoljub Popović (Serbian),
Sverre Erik Jebens (Norwegian) judges,
and also Michael O’Boyle, Deputy Registrar.
3. Summary of the judgment3
Complaints
Relying on Article 14 of the Convention, taken in conjunction with Article 8, the applicant alleged that at every stage of her application for authorisation to adopt she had suffered discriminatory treatment that had been based on her sexual orientation and had interfered with her right to respect for her private life.
Decision of the Court
Admissibility
The Court reiterated at the outset that whilst French law and Article 8 did not guarantee either the right to found a family or the right to adopt (which neither party contested), the concept of "private life" within the meaning of Article 8 was a broad one which encompassed a certain number of rights.
With regard to an allegation of discrimination on grounds of the applicant’s homosexuality, the Court also reiterated that Article 14 (prohibition of discrimination) had no independent existence.
The application of Article 14 did not necessarily presuppose the violation of Article 8. It was sufficient for the facts of the case to fall "within the ambit" of that Article.
This was the case here since French legislation expressly granted single persons the right to apply for authorisation to adopt and established a procedure to that end.
Consequently, the Court considered that the State, which had gone beyond its obligations under Article 8 in creating such a right, could not then take discriminatory measures when it came to applying it.
The applicant alleged that, in the exercise of her right under the domestic law, she had been discriminated against on the ground of her sexual orientation, which was a concept covered by Article 14.
Article 14 of the Convention, taken in conjunction with Article 8, was therefore applicable in the present case.
Article 14 in conjunction with Article 8
After drawing a parallel with a previous case, the Court pointed out that the domestic administrative authorities, and then the courts that heard the applicant’s appeal, had based their decision to reject her application for authorisation to adopt on two main grounds: the lack of a paternal referent in the applicant’s household, and the attitude of the applicant’s declared partner.
The Court found that the attitude of the applicant’s partner was not without interest or relevance in assessing the application.
In the Court’s view, it was legitimate for the authorities to ensure that all safeguards were in place before a child was taken into a family, particularly where not one but two adults were found to be living in the household.
In the Court’s opinion, that ground had nothing to do with any consideration relating to the applicant’s sexual orientation.
With regard to the ground relied on by the domestic authorities relating to the lack of a paternal referent in the household, the Court considered that this did not necessarily raise a problem in itself. However, in the present case it was permissible to question the merits of such a ground as the application had been made by a single person and not a couple.
In the Court’s view, that ground might therefore have led to an arbitrary refusal and have served as a pretext for rejecting the applicant’s application on grounds of her homosexuality, and the Government had been unable to prove that use of that ground at domestic level had not been leading to discrimination.
Regarding the systematic reference to the lack of a "paternal referent," the Court disputed not the desirability of addressing the issue, but the importance attached to it by the domestic authorities in the context of adoption by a single person.
The fact that the applicant's homosexuality had featured to such an extent in the reasoning of the domestic authorities was significant despite the fact that the courts had considered that the refusal to grant her authorisation had not been based on that.
Besides their considerations regarding the applicant's "lifestyle," they had above all confirmed the decision of the president of the council for the dιpartement recommending that the application for authorisation be refused and giving as reasons the two impugned grounds: the wording of certain opinions revealed that the applicant’s homosexuality or, at other times, her status as a single person had been a determining factor in refusing her authorisation whereas the law made express provision for the right of single persons to apply for authorisation to adopt.
The Court considered that the reference to the applicant's homosexuality had been, if not explicit, at least implicit; the influence of her homosexuality on the assessment of her application had not only been established but had also been a decisive factor leading to the decision to refuse her authorisation to adopt.
Accordingly, it considered that the applicant had suffered a difference in treatment.
If the reasons advanced for such a difference in treatment were based solely on considerations regarding the applicant’s sexual orientation this amounted to discrimination under the Convention.
In any event, particularly convincing and weighty reasons had to be made out in order to justify such a difference in treatment regarding rights falling within the ambit of Article 8.
There were no such reasons in the present case because French law allowed single persons to adopt a child, thereby opening up the possibility of adoption by a single homosexual.
Furthermore, the Civil Code remained silent as to the necessity of a referent of the other sex and, moreover, the applicant presented – in the terms of the judgment of the Conseil d’Etat – "undoubted personal qualities and an aptitude for bringing up children."
The Court noted that the applicant’s situation had been assessed overall by the domestic authorities, who had not based their decision on one ground alone but on "all" the factors, and considered that the two main grounds had to be examined concurrently.
Consequently, the illegitimacy of one of the grounds (lack of a paternal referent) had the effect of contaminating the entire decision.
The Court concluded that the decision refusing the applicant authorisation was incompatible with the Convention and that there had been a violation of Article 14 of the Convention, taken in conjunction with Article 8.
Judges Lorenzen and Jebens expressed a concurring opinion, and Judges Costa, Tόrmen, Ugrekhelidze, Jočienė, as well as Judges Zupančič, Loucaides and Mularoni, expressed dissenting opinions. These are annexed to the judgment.
Doctrina aplicable en toda Europa
Ayer se hizo pública la sentencia del Tribunal Europeo de Derechos Humanos E. B. contra Francia en la que se declaraba vulnerado el derecho a la igualdad en relación con el derecho a la intimidad reconocidos en el Convenio Europeo de Derechos Humanos (CEDH). Así, el Tribunal Europeo concluyó que la razón de fondo que llevó a las autoridades francesas a denegar a la demandante una autorización de adopción fue su orientación sexual.
¿Qué podrá hacer la señora E. B. a partir de hoy con esta sentencia? Pues bien, lo cierto es que las sentencias del Tribunal Europeo no son ejecutivas, esto es, no implican la inmediata anulación ni de actuaciones administrativas ni de decisiones judiciales ni, tampoco, la modificación o derogación de una norma. Sí puede fijar el Tribunal, en cambio, una cantidad de dinero en concepto de satisfacción equitativa -así ha sido en la sentencia europea que nos ocupa- que los Estados deben y hacen efectiva en el plazo de tres meses.
Ahora bien, más allá del pago de esta indemnización, el cumplimiento efectivo de la sentencia europea queda en manos del Estado condenado. Hoy en día buena parte de los 47 Estados firmantes del CEDH prevén algún mecanismo de ejecución que consiste, por lo general, en reabrir el procedimiento judicial en que se vulneró o en el que no se tuteló adecuadamente el derecho fundamental. Francia prevé dicha ejecución en casos penales, condición que no concurre en este asunto. España no tiene ningún mecanismo específico de ejecución.
¿Significa esta falta de aplicación directa que las sentencias del Tribunal Europeo ven limitada su efectividad a la declaración de violación del Convenio y al pago de la satisfacción equitativa? En absoluto. Las sentencias del Tribunal no son ejecutivas pero sí son obligatorias. Tal naturaleza impone al Estado condenado el deber de poner fin a la vulneración del derecho, de reparar a la víctima y, por último, de evitar que una violación similar se produzca de nuevo.
El resto de Estados también quedarán afectados por la sentencia puesto que el Convenio genera la obligación de compatibilizar los estándares de protección de los derechos fundamentales nacionales con el estándar europeo, integrado por el Convenio y la jurisprudencia de su Tribunal. Así pues, si un Estado parte observa que una sentencia europea descubre la incompatibilidad de su actuación o normativa con el estándar europeo deberá efectuar los cambios necesarios para acabar con dicha situación. Si no, el Estado se arriesga a que una demanda en su contra llegue ante Estrasburgo y sea declarado responsable de una infracción del Convenio. No debe pensarse, por otra parte, que estas afirmaciones tienen exclusivamente alcance teórico. Nada más lejos de la realidad: la práctica administrativa, judicial y legislativa de todos los Estados parte del CEDH demuestra la enorme efectividad de las decisiones europeas.
En definitiva, la demandante quizá no vea reparado inmediatamente su derecho, pero sin duda esta sentencia obligará a las autoridades legislativas, administrativas y judiciales francesas, y a las del resto de Estados parte, a conciliar sus criterios de aplicación de las leyes con el estándar europeo. So pena de ser declarado responsable de la contravención del Convenio, ningún Estado podrá desde hoy negar la autorización de adoptar un hijo a una persona por la única razón de no ser heterosexual.
(El País, 23-1-2008)
Argelia Queralt es profesora de Derecho Constitucional de la Universidad de Barcelona
Poland defiant over gay adoptions
PinkNews.co.uk (23/1/2008)
Following yesterday's ruling by the European Court of Human Rights that gay people are entitled to adopt, a leading member of the governing political party in Poland has said they will defy the ruling.
The deputy speaker of the Parliament, Stefan Niesiolowski, is a member of the Citizen's Platform (PO).
"The Court can go on and make a ruling, it still won't be enforced in Poland," he said.
"We will defend ourselves because it's unthinkable that homosexuals would adopt children."
Legal scholars have backed his position, claiming that the Court has no power to change rulings from Polish courts.
The European Court of Human Rights is not an EU institution, but rather is a creation of the Council of Europe.
The court enforces the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.
It considers complaints of human rights violations committed by states who are members of the European Council.
The Court ruled yesterday that refusing gay couples the right to adopt a child because of their sexual orientation is discriminatory and in breach of the European Convention.
In the case of E.B. v France the Court held by ten votes to seven that there had been a violation of Article 14 (prohibition of discrimination) in conjunction with Article 8 (right to respect for private and family life) of the European Convention on Human Rights.
Ms. E.B. is a lesbian nursery school teacher who has been living with another woman since 1990.
She applied for approval as a possible adoptive parent in February 1998, but her application was rejected.
In June 2002, the highest administrative court in France upheld the rejection of her application.
Polish gay rights activists were pleased with the verdict. Robert Biedron, president of the Campaign Against Homophobia, said:
"It's a milestone. This decision prevents administrators of various countries from denying LGB people adoption which has happened in many places.
"I am shocked of the statements of some politicians who are trying to deny power of the European Court."
93% of Poles are against adoption by homosexuals according to a recent opinion poll.
Gay activists in Poland were dismayed that the country's newly-elected government are to continue the policy of opposition to the European Union Charter of Fundamental Rights.
Before coming to power in November Donald Tusk had signalled he would sign up to the charter, which broadly mirrors the Universal Declaration of Human Rights and the European Convention on Human Rights.
Former Prime Minister Jaroslaw Kaczynski of the Law and Justice party had claimed that Poland was "culturally different" from their EU partners, especially when it came to the rights of LGBT people and the use of the death penalty, and refused to sign up.
In a TV debate during the campaign Mr Tusk pledged to sign Poland up to the EU Charter.
However, in an address to the Polish parliament just atfter becoming Prime Minister, Tusk said he will honour the commitment of the previous government and join the UK as the only nations in the 27-member EU to opt out.
The charter became legally binding on EU institutions such as the European Court of Justice as part of the new Reform Treaty agreed by the EU heads of government in Lisbon.
The treaty needed a two-thirds majority vote in the Polish parliament to become law, which required the Law and Justice party to support it.
For this reason the government decided to retain the opt-out.
"Poland is not going to protect its citizens on equal level as 25 other EU member states," commented Tomasz Szypula, Secretary General of Campaign Against Homophobia.
"In Poland there's no anti-hate speech, anti-hate crime, anti-discriminatory laws which mention sexual orientation and now there won't be the Charter of Fundamental Rights."
Une homosexuelle gagne le droit d'adopter à Strasbourg
STRASBOURG (Reuters) - La Cour européenne des droits de l'homme (CEDH) a condamné la Francepour discrimination donnant raison à une Française de 45 ans qui se plaignait que sa demande d'agrément pour adopter un enfant ait été rejetée en raison de son homosexualité.
La Cour estime qu'une telle discrimination, relative au respect de la vie privée et familiale, ne peut se justifier que par "des raisons particulièrement graves et convaincantes".
"Or, de telles raisons n'existent pas en l'espèce, puisque le droit français autorise l'adoption d'un enfant par un célibataire, ouvrant ainsi la voie à l'adoption par une personne célibataire homosexuelle", estiment les juges qui se sont prononcés par une majorité de dix voix contre sept.
La requérante, un professeur d'école maternelle, obtient 10.000 euros au titre du dommage moral.
Sa demande d'agrément en vue d'une adoption avait été rejetée en 1998 par le Conseil général du Jura. Cette décision avait été confirmée in fine par un arrêt du Conseil d'Etat, en 2002.
En 2002, la Cour de Strasbourg avait débouté un homosexuel français qui se plaignait de la même situation.
Les juges estimaient alors que la France disposait "d'une certaine marge d'appréciation" s'agissant d'un sujet qui met en balance "les intérêts concurrents du requérant et des enfants pouvant être adoptés".
Gilbert Reilhac
Homosexuels: le PS redépose un texte de loi pour le mariage et l'adoption
PARIS (AFP) - Le groupe PS à l'Assemblée nationale a redéposé deux propositions de loi visant à autoriser le mariage et l'adoption pour les homosexuels, textes qu'il avait déjà déposés en vain en 2006, a indiqué mercredi le député de Paris Patrick Bloche.
M. Bloche "se réjouit", dans un communiqué, de la condamnation de la France par la Cour européenne des droits de l'Homme pour avoir refusé d'accorder un agrément d'adoption à une lesbienne. Il espère "que cette décision concourra à lever au sein de la majorité parlementaire de droite, l'opposition qui subsiste malheureusement à l'adoption de ces textes".
"Ce changement de jurisprudence devrait ouvrir la voie à la suppression, en France, de toute possibilité de discrimination en raison de l'orientation sexuelle dans la délivrance aux célibataires des agréments en vue d'adoption par les départements", souligne le député.
"C'est ce qu'a fait le département de Paris, sous l'impulsion de Bertrand Delanoë, dès son élection en 2001", ajoute-t-il.
Erva, σὲ ὅτι ἀφορᾶ στὶς lgbt ὀργανώσεις καὶ στὰ lgbt μέσα ἐνημερώσεως, νομίζω ὅτι καὶ πάλι εἶσαι λίγο ἄδικος. Τὸ GayWorld.gr μετέδωσε τὴν εἴδηση ἄμεσα (μεσημέρι Τρίτης), ἐνῶ ἡ Σύμπραξη Κατὰ τῆς Ὁμοφυλοφοβίας ἔβγαλε δελτίο τύπου σήμερα τὸ μεσημέρι, τὸ ὁποῖο ἔχει σταλεῖ σὲ ὅλα τὰ μέλη, φίλους/-ες, ἱστολόγια, γνωστοὺς/-ὲς δημοσιογράφους καὶ πολιτικούς· μεταξὺ τῶν παραληπτῶν εἶσαι κι ἐσύ. Ἐπίσης, τὸ δελτίο τύπου βρίσκεται στὴν ἱστοσελίδα μας (ποὺ ἔχει καὶ ροὴ rss, φτιαγμένη ἀπὸ τὰ χεράκια μου), ἄρα ἀποκλείεται νὰ μὴν ἔχεις ἐνημερωθεῖ. Γιὰ τὶς ἄλλες ὀργανώσεις καὶ τὰ ἄλλα lgbt μμε δὲν μπορῶ νὰ πῶ τίποτε.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας πάντως, ἡ ἀπόφαση εἶναι ἐξαιρετική, καὶ θὰ συμφωνήσω μαζί σου στὴ σύνδεση ποὺ κάνεις μὲ τὸ σύμφωνο τοῦ ΠΑΣΟΚ. Θὰ ἤθελα πάρα πολὺ πάντως νὰ δῶ τὴν ἀντίδραση τοῦ ΠΑΣΟΚ, τὸ ὁποῖο ὀφείλει νὰ ἐπικαιροποιήσει τὴν πρόταση νόμου του, ἂν θέλει νὰ συνεχίσει νὰ ἀπευθύνεται στοὺς/στὶς ὁμοφυλόφιλους/-ες ψηφοφόρους.
Δυστυχώς, δεν έχω λάβει κανένα δελτίο τύπου της Σύμπραξης.
Διαβάζοντας το όμως τώρα στο GayWorld έχω την εντύπωση ότι είναι παραπλανητικά αισιόδοξο, αφού οι απόφάσεις του ΕΔΔΑ δεν είναι άμεσα δεσμευτικές για τα κράτη μέλη του, άρα δεν έχουμε "ικανοποίηση ενός παγίου αιτήματος των ομο-/αμφι-/τρανς οργανώσεων της χώρας."
Που σημαίνει ότι και πάλι μόνο με προσφυγές μπορεί κανείς να διεκδικήσει χρηματική αποζημίωση και ΙΣΩΣ έτσι αναγκάσει την Πολιτεία να τροποποιήσει τις στην πράξη διακρίσεις της εφαρμογής του νόμου, που τυπικά δεν προβλέπει διακρίσεις για τους μεμονωμένους αιτούντες.
Επιπλέον αφήνει άλυτο το ζήτημα της από κοινού υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, αφού αυτά εξακολουθούν να βρίσκονται σε καθεστώς νομικής ανυπαρξίας.
Δυστυχώς, δεν έχω λάβει κανένα δελτίο τύπου της Σύμπραξης.
Ἂν δὲν τὸ ἔλαβες πάω πάσο, καὶ ζητῶ συγνώμη. Θὰ φροντίσω νὰ βάλω τὸ email σου στὴ λίστα ἐνημερώσεων. Ἀλλὰ θὰ ἔπαιρνα ὅρκο ὅτι εἶναι ἤδη... :S Σὲ κάθε περίπτωση, ἂν θέλεις βάλε τὴν ροή μας στὸν aggregator ποὺ χρησιμοποιεῖς γιὰ σιγουριά.
αφού οι απόφάσεις του ΕΔΔΑ δεν είναι άμεσα δεσμευτικές για τα κράτη μέλη του,
Ἐντάξει, στὴν πράξη ὅποτε ἀποφασίζει γιὰ κάτι τὸ ΕΔΔΑ αὐτὸ γίνεται σεβαστό.
Επιπλέον αφήνει άλυτο το ζήτημα της από κοινού υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, αφού αυτά εξακολουθούν να βρίσκονται σε καθεστώς νομικής ανυπαρξίας.
Αὐτὸ εἶναι γεγονός, ναί.
ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ
(Δελτίο τύπου για την απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α.)24/01/2008
Σχετικά με την απόφαση της Τρίτης 22/1/2008 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.) στην υπόθεση Ε.Μπ. εναντίον Γαλλίας (E.B. v France), η Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας θέλει να εκφράσει την ικανοποίησή της, για το γεγονός ότι το ανώτατο δικαστικό όργανο της Ευρωπαικής Ένωσης απαγορεύει κάθε διάκριση βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού στον τομέα της τεκνοθεσίας.
Επιπλέον, η Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας θεωρεί ότι η απόφαση αυτή έχει άμεση εφαρμογή στα ελληνικά δεδομένα καθώς, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, οι τεκνοθεσίες γίνονται από μεμονωμένα άτομα, και όχι από ζευγάρια, κατόπιν της κρίσεως των κοινωνικών υπηρεσιών. Κατ' εφαρμογή της νέας απόφασης του Ε.Δ.Δ.Α., οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν θα μπορούν να λαμβάνουν υπ' όψη τον σεξουαλικό προσανατολισμό του αιτούντος ή της αιτούσης, αλλά μόνον τις λοιπές ικανότητές του/της να αναθρέψει σωστά ένα παιδί. Πρόκειται για ικανοποίηση ενός παγίου αιτήματος των ομο-/αμφι-/τρανς οργανώσεων της χώρας.
Βέβαια, η Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας δεν μπορεί να μην εκφράσει την πικρία της για το γεγονός ότι αυτή η απόφαση (που πρόκειται για μια προφανή αναγνώριση της ισότητας των ανθρώπων στην πράξη) δεν ήρθε από το ελληνικό κράτος, μέσω μιας κυβερνητικής πρωτοβουλίας (λ.χ. μιας εγκυκλίου του αρμόδιου υπουργείου), αλλά έπρεπε να έρθει από ευρωπαϊκή αρχή.
Ο πρόεδρος
Οδυσσεας Αναστασοπουλος
Ο γραμματέας
Γιωργος Τσιτιριδης
Καταδίκη Γαλλίας για τις λεσβίες
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
Οι σεξουαλικές ιδιαιτερότητες ή η συμβίωση ομοφυλόφιλων δεν πρέπει να αποτελούν εμπόδιο στη Γαλλία για την υιοθεσία παιδιών, απεφάνθη η Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, εκδικάζοντας την προσφυγή ομοφυλόφιλης νηπιαγωγού κατά της Γαλλίας. Η ηλικίας 45 ετών Ε.Β. (συζεί με γυναίκα ψυχολόγο από το 1990) τον Φεβρουάριο του 1998 απευθύνθηκε στο Γραφείο Κοινωνικών Υιοθεσιών για να πάρει άδεια υιοθεσίας αναφέροντας τη σταθερή ομοφυλοφιλική της σχέση με τη Ρ. Το συμβούλιο υιοθεσιών δεν έδωσε τη συγκατάθεσή του τον Νοέμβριο του 1998, ενώ απορρίφθηκε και η έφεση που άσκησε η ενάγουσα τον Μάρτιο του 1999. Υστερα από μια δικαστική περιπέτεια χρόνων και κατόπιν των συνεχών απορρίψεων του αιτήματος υιοθεσίας, η ενάγουσα προσέφυγε και στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Γαλλίας, όπου πάλι απορρίφθηκε το αίτημά της μολονότι λήφθηκαν υπόψη οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα ενός υιοθετημένου παιδιού και όχι οι σεξουαλικές προτιμήσεις της Ε.Β., κατά την απόφαση. Χθες όμως το Δικαστήριο του Στρασβούργου δικαίωσε την ενάγουσα, δεχόμενο ότι στην περίπτωσή της υπήρξε παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της ιδιωτικής ζωής διότι ο γαλλικός νόμος επιτρέπει σε μονογονεϊκές οικογένειες να προχωρούν σε υιοθεσίες, χωρίς να καθορίζει αν αυτοί είναι ομοφυλόφιλοι. Το δικαστήριο αποδέχθηκε, ακόμα, ότι στην περίπτωση της Ε.Β. υπήρξε παραβίαση του άρθρου 14 για διάκριση με βάση το φύλο, γιατί τα γαλλικά δικαστήρια δεν κατάφεραν να πείσουν ότι η απόρριψη της αίτησης υιοθεσίας δεν είχε να κάνει με την ομοφυλοφιλία της Ε.Β., ενώ δεν έλαβαν υπόψη τους την ποιότητα του ατόμου και την ικανότητά του να αναθρέψει παιδιά.
ΝΙΚΟΣ ΡΟΥΣΣΗΣ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/01/2008)
Ms. E.B. is a lesbian nursery school teacher who has been living with another woman since 1990. She applied for approval as a possible adoptive parent in February 1998, but her application was rejected, essentially because of her sexual orientation. In June 2002, the highest administrative court in France upheld the rejection of her application.
ILGA-Europe, FIDH (Fédération Internationale des Ligues des Droits de l'Homme), APGL (Association des Parents et futurs Parents Gays et Lesbiens) and the BAAF (British Association for Adoption and Fostering) were granted permission to take part in the proceedings as third parties.
In 2002 in the very similar case of Fretté v France, the European Court of Human Rights ruled by 4 votes to 3 that the exclusion of a gay man from the application process for adoption of children, because of his sexual orientation, did not violate Convention (but only 1 judge in the majority considered the exclusion justifiable; the other 3 rejected the case on technical grounds).
Patricia Prendiville, Executive Director of ILGA-Europe, said:
“We welcome today’s judgement of the European Court of Human Rights. This is a significant change in the Court’s approach towards and interpretation of the rights of LGBT people under the European Convention on Human Rights. Today the Court firmly established a principle that administrative officials cannot discriminate against an individual on the basis of her/his sexual orientation in the process of applying to adopt a child. This builds on the Court's judgments in Smith & Grady v United Kingdom (1999), that LGBT people must be allowed to serve in the armed forces, and Mouta v Portugal (1999), that the sexual orientation of a parent is irrelevant when determining who should have custody of a child.
Until today France permitted administrative officials to exclude openly lesbian, gay and bisexual individuals from applying to adopt children. The European Court of Human Rights has decided that such a practice is discriminatory and violates the European Convention on Human Rights.
No one has an automatic right to adopt a child. But what the European Court of Human Rights said today is that European countries can no longer justify exclusion of lesbian, gay and bisexual individuals from applying for a child adoption. The Court has established the principle that ILGA-Europe has long fought for– each individual should be treated equally on the basis of their individual merits as a potential parent when applying to adopt a child. The sexual orientation of the applicant is irrelevant and cannot be used to exclude them from the possibility of adopting a child. It is in the best interest of children in Europe and outside Europe that no potential adoptive parent be excluded from consideration for an irrelevant and discriminatory reason."
E.B. v France is available at ILGA-Europe website: http://www.ilga-europe.org/europe/litigation_in_the_european_courts/european_court_of_human_rights_council_of_europe_strasbourg_france/e_b_v_france_written_comments_of_fidh_ilga_europe_baaf_and_apgl_3_june_2005_adoption_by_lesbian_woman_as_an_individual
Media release and summary of the judgement are available on the website of the European Court of Human Rights: http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=827939&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
(ilga_europe)
Συγγνώμη, αλλά η απόφαση ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφέρει ότι τα ευρωπαϊκά κράτη "οφείλουν" να παρέχουν σε όλους τους πολίτες τη δυνατότητα να υιοθετούν και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα επιβάλλεται πρόστιμο! Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα:
"This was the case here since French legislation expressly granted single persons the right to apply for authorisation to adopt and established a procedure to that end.
Consequently, the Court considered that the State, which had gone beyond its obligations under Article 8 in creating such a right, could not then take discriminatory measures when it came to applying it."
"There were no such reasons in the present case because French law allowed single persons to adopt a child, thereby opening up the possibility of adoption by a single homosexual."
Αυτό που λέει η απόφαση είναι ότι εφόσον η γαλλική νομοθεσία επιτρέπει την υιοθεσία παιδιών από άγαμους (κάτι που δεν συμβαίνει π.χ. στην Ελλάδα) δεν μπορούν οι αρμόδιες υπηρεσίες να αρνηθούν σε μία άγαμη να υιοθετήσει βάσει του σεξουαλικού της προσανατολισμού, γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε διάκριση.
Η απόφαση αναφέρεται στη συγκεκριμένη περίπτωση και μόνο. Και το νομικό σκεπτικό της στηρίζεται στη δυνατότητα που ήδη παρέχει η γαλλική νομοθεσία στους άγαμους να υιοθετούν. Πουθενά δεν λέει ότι αυτό επιβάλλεται να ισχύει και σε χώρες που δεν έχουν ανάλογη νομοθεσία. Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων και για να μην "ενθουσιαζόμαστε" χωρίς λόγο.
Όσοι διαβάζουνε Gay World θα την έχουνε δει αυτή την είδηση. Βάζω μερικά ερωτήματα που θα βοηθήσουνε να γίνουνε κατανοητά μερικά πράγματα για τις ΛΟΑΤ Οργανώσεις. Ας μη βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε τους ανθρώπους που κάνουνε εθελοντισμό.
Ξέρεις πολλές Οργανώσεις που εκδίδουνε δελτία για ειδήσεις που διαβάζουνε στον τύπο?
Όποιος κάνει ένα ιστολόγιο αποκτάει το δικαίωμα να απαιτεί δελτία τύπου από τις Οργανώσεις?
Για όλες τις άλλες ειδήσεις που γράφεις παίρνεις δελτία τύπου ?
Ποιούς αντιπροσωπεύει αυτό το ιστολόγιο και θεωρεί υποχρεωμένες τις Οργανώσεις να το ενημερώνουνε για όσα μαθαίνουνε από τις ειδήσεις?
Έχουνε υποχρέωση οι Οργανώσεις να στέλνουνε δελτία στους διάφορους ιστολόγους που αντιπροσωπεύουνε μόνο τον εαυτό τους ?
Το τελευταίο ερώτημα το απευθύνω στο Gordon. Aν έκαναν δελτία για όλες τις ειδήσεις που διαβάζουνε πόσους εθελοντές θα χρειαζόντουσαν?
Φιλικά
Sam.
Sam,
Αν είναι να αρχίσουμε τα ερωτήματα να προσθέσω κι εγώ μερικά:
Πόσους και ποιους αντιπροσωπεύουν οι οργανώσεις;
Πότε οφείλουν, κατά την γνώμη σου, να εκδίδουν δελτία τύπου;
Είναι ικανές να αξιολογήσουν ποιες ειδήσεις είναι πραγματικά σημαντικές και ποιες όχι;
Κλπ.
Το ζήτημα είναι ότι πέραν από την πληροφόρηση, που μπορεί ενδεχομένως να γίνει και από sites όπως το GayWorld ή ο Πολύχρωμος Πλανήτης ή ένα ιστολόγιο, χρειάζεται και η ανάλυση της είδησης.
Για παράδειγμα όσα περισσότερα διαβάζω και μαθαίνω για την απόφαση του ΕΔΔΑ τόσο μεταβάλλεται η αρχική εικόνα που σχημάτισα.
Άλλωστε ποτέ δεν μπορούμε γνωρίζουμε τα πάντα και συνήθως χρειαζόμαστε τη γνώμη ειδικών. Να υποθέσουμε ότι οι υπάρχουσες οργανώσεις είναι σε θέση να παίξουν αυτόν τον ρόλο ή όχι;
Ο gay super hero που τόσο προσεχτικά διάβασε το κείμενο, αγνοεί π.χ. ότι η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει την υιοθεσία από μεμονωμένα άτομα, με αποτέλεσμα να καταλήγει εν μέρει σε εσφαλμένα συμπεράσματα.
Από ποιον να περιμένουμε κατά τη γνώμη σου βοήθεια για μια καλύτερη κατανόηση;
Erva έχεις δίκιο.
Σύμφωνα με το άρθρο 1543 του Α.Κ. "αυτός που υιοθετεί ανήλικο πρέπει να είναι ικανός για δικαιοπραξία, να έχει συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια του και να μην έχει υπερβεί τα εξήντα"
Πουθενά δεν λέει ότι πρέπει να είναι έγγαμος.
Πιο κάτω στο άρθρο 1545
"Δεν επιτρέπεται να υιοθετηθεί το ίδιο πρόσωπο ταυτόχρονα από περισσοτέρους, εκτός αν αυτοί είναι σύζυγοι"
Οπότε η απόφαση του Δικαστηρίου θα μπορούσε να ισχύσει και στην Ελλάδα, εφόσον κάποιος άγαμος ισχυριστεί ότι η αίτησή του δεν έγινε δεκτή λόγω των ερωτικων του προτιμήσεων. Θα πρέπει όμως να προσφύγει και αυτός στο δικαστήριο.
Μολονότι η απόφαση αναφέρεται στην Ε.Β., και όχι στο ομόφυλο ζευγάρι, ενδιαφέρον έχει και το παρακάτω σημείο:
In the Court’s view, it was legitimate for the authorities to ensure that all safeguards were in place before a child was taken into a family, particularly where not one but two adults were found to be living in the household.
In the Court’s opinion, that ground had nothing to do with any consideration relating to the applicant’s sexual orientation.
Το συμπέρασμα εδώ μάλλον είναι ότι για να εφαρμοστεί η παραπάνω απόφαση, θα πρέπει να καταφύγει αρχικά στα ελληνικά δικαστήρια σε πρώτο και δεύτερο βαθμό και εφόσον απορριφθεί το αίτημά του να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και εκεί, βάσει του δεδικασμένου θα δικαιωθεί. Η διαδικασία όμως είναι και χρονοβόρα (θα πάρει το λιγότερο 3 χρόνια) αλλά και "ευρωβόρα", οπότε, ναι μεν έχει τη σημασία της η απόφαση αυτή και, σίγουρα είναι σημαντική ως είδηση (δημιουργεί έδαφος συζήτησης σε τοπικό επίπεδο για την ανάγκη νομοθεσίας εκεί που δεν υπάρχει), από την άλλη μεριά όμως, είναι δύσκολο να εφαρμοστεί.
Μισὸ λεπτό, γιὰ νὰ ξεκαθαρίσουμε ὁρισμένα πράγματα.
1) Οἱ ὀργανώσεις κατ' ἀρχὴν δὲν εἶναι ὑποχρεωμένες νὰ κάνουν τίποτε· ὅ,τι κάνουν τὸ κάνουν ἐθελοντικά, ἐπειδὴ νὰ προσφέρουν στὴν κοινότητα, καὶ βάσει τῶν δράσεών τους μποροῦν νὰ ἀξιολογηθοῦν. Ἡ Σύμπραξη, τῆς ὁποίας τὴ δουλειὰ γνώριζα καὶ πρὶν γραφτῶ μέλος καὶ τὴν ὁποία μαθαίνω ἀναλυτικότερα τοὺς τελευταίους μῆνες, ἔχει κάνει ἕνα σωρὸ συνέδρια καὶ ἡμερίδες καὶ συζητήσεις καὶ ἔχει γράψει τρία βιβλία (τὸ τρίτο εἶναι στὴ διαδικασία ἔκδοσης). Περισσότερες πληροφορίες στὴ σελίδα http://www.geocities.com/sympraxis.
2) Οἱ ὀργανώσεις ἐκπροσωποῦν τὰ μέλη τους καὶ μόνον αὐτά, ὅπως και κάθε νομικὸ πρόσωπο. Ὅποιος/-α θέλει νὰ ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ μιὰ ὀργάνωση, μπορεῖ νὰ πάει καὶ νὰ γραφτεῖ σὲ ὅποια προτιμᾶ. Ἐπίσης ὅποιος/-α ἀρέσκεται νὰ γκρινιάζει ὅτι οἱ ὀργανώσεις δὲν κάνουν τίποτε, καλύτερα νὰ ἐνισχύει μία προσφέροντας ἔργο ἢ χρήματα.
3) Οἱ ὀργανώσεις βγάζουν δελτία τύπου ὅποτε κρίνουν ὅτι ἐπιθυμοῦν νὰ σχολιάσουν μιὰ εἴδηση ἢ νὰ ἐνημερώσουν τὸ κοινὸ γιὰ κάποιο θέμα. Ἡ θεματολογία κρίνεται ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς ὀργανώσεις, πρᾶγμα ποὺ εἶναι φυσικό. Ἐν προκειμένῳ, ἡ Σύμπραξη ἔκρινε ὅτι ἡ συγκεκριμένη εἴδηση εἶναι πάρα πολὺ σημαντική, γιατὶ δημιουργεῖ δεδικασμένο καὶ πρακτικὰ μεταβάλλει τὴ νομοθεσία τῶν κρατῶν-μελῶν (τὰ ἑλληνικὰ δικαστήρια τώρα θὰ τὸ σκεφτοῦν διπλὰ πρὶν ἀρνηθοῦν τεκνοθεσία σὲ ὁμοφυλόφιλο ἄτομο, ἐνῷ πρὶν δὲν ἔδιναν δεκάρα).
4) Δὲν ξέρω τί κάνουν οἱ ἄλλες ὀργανώσεις, ἀλλὰ ἡ Σύμπραξη ἔχει φίλους/-ες δικηγόρους, καὶ μιλᾶ τακτικὰ μαζί τους. Ἄρα ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ καταλάβει τί λέει μιὰ δικαστικὴ ἀπόφαση. Ἂν διαβάσετε τὰ βιβλία τῆς Σύμπραξης, θὰ καταλάβετε πάρα πολλὰ γιὰ τὶς νομικές της γνώσεις. Ἀλλὰ πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι ἀρεσκόμαστε νὰ κρίνουμε χωρὶς νὰ γνωρίζουμε.
5) Οἱ ὀργανώσεις στέλνουν τὰ δελτία τους σὲ ὅσο περισσότερο κόσμο μποροῦν, ἀκριβῶς γιὰ νὰ τὸν ἐνημερώσουν. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ τὰ δελτία τύπου τὰ στέλνουμε σὲ ὅσες ἠλεκτρονικὲς διευθύνσεις ἔχουμε, στὶς ὁποῖες περιλαμβάνονται τὰ μέλη καὶ οἱ φίλοι τῆς ὀργάνωσης, πολιτικὰ πρόσωπα, ἄλλες ὀργανώσεις καὶ ΜΜΕ/ἱστολόγια. Εἰδικότερα στὸν Erva τὰ στέλνουμε πάντα καὶ σχεδὸν πάντα τὰ δημοσιεύει· αὐτὴ τὴ φορὰ ἀπὸ προσωπικὸ λάθος τοῦ ὑπευθύνου τύπου δὲν τοῦ ἐστάλη· ἐντάξει, λάθος... Σὲ κάθε περίπτωση, τὰ δελτία βρίσκονται στὴν ἱστοσελίδα μας, τουλάχιστον τὰ πιὸ πρόσφατα.
Πρὸς ἀποφυγὴν παρεξηγήσεων, διευκρινίζω ὅτι ὅλα τὰ παραπάνω (καὶ γενικὰ ὅλα μου τὰ σχόλια παντοῦ) τὰ κάνω ὡς ἰδιώτης καὶ ὄχι ὡς μέλος ὀργάνωσης, ἐκτὸς ἂν αὐτὸ δηλώνεται ρητά.
Gordon.gr,
Η αλήθεια είναι ότι το σχόλιο σου μοιάζει λίγο με μανιφέστο, αλλά όπως όλες οι συγκροτημένες σκέψεις προσφέρει μια ευκαιρία συζήτησης οπότε ας την εκμεταλλευτώ.
Πώς γίνεται λοιπόν κατά τη γνώμη σου ο εθελοντισμός να απαλλάσσει τις οργανώσεις από υποχρέωση παραγωγής έργου, από την ανάγκη να είναι κατά το ελάχιστον συνεπείς προς τα υπερφιλόδοξα καταστατικά που ψηφίζουν ή τις μεγαλοϊδεατικές ονομασίες που φέρουν, να τις "προστατεύει" από την δημόσια κριτική για τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους και ταυτοχρόνως να δεσμεύει ηθικά κοινότητα και κράτος να τις στηρίξουν «με έργο και χρήμα»;
Ή μήπως θεωρείς ότι μπορούμε να κρίνουμε για τις δηλώσεις ή τις ενέργειες τους τον τάδε θρησκευτικό ηγέτη ή τον δείνα πολιτικό αρχηγό, χωρίς να είμαστε πιστοί ή κομματικά εγγεγραμμένα μέλη, ακόμη κι όταν αυτοί δεν είναι έλληνες, αλλά δεν δικαιούμαστε να κρίνουμε τις ελληνικές λόατ οργανώσεις που απερίφραστα δηλώνουν ότι μας εκπροσωπούν;
Ή μήπως, πάλι, επιτρέπονται μόνον οι λιβανωτοί για τα όσα θετικά έχουν καταφέρει ή όσα άλλα επιχειρούν να πετύχουν, αλλά όχι η κριτική ή οι επικρίσεις για ασυνέπειες, συγκεκριμένες λανθασμένες και επιζήμιες πράξεις ή την αφ’ υψηλού, επιπόλαιη στάση που έχουν σε διάφορα ζητήματα; Για τη συστηματική απουσία από τον δημόσιο διάλογο, ή την υπονόμευση του, όπως βλέπεις, δεν λέω κουβέντα, ενώ εννοείται ότι οι γενικεύσεις γίνονται εδώ για την οικονομία της συζήτησης.
Μερικές μόνον από τις απορίες μου, έτσι μαζί με τη σαββατιάτικη καλημέρα μου :)
Κατ' ἀρχήν, νὰ ἀνταποδώσω τὴν σαββατιάτικη καλημέρα μου (στὶς 2 το μεσημέρι, ὅπως ἀπαιτεῖ τὸ Σάββατο!), λέγοντας ὅτι ἡ μανιφεστικὴ διατύπωση δὲν ἦταν ἐντὸς τῶν προθέσεών μου, ἀλλὰ ὁρισμένες στιγμὲς πραγματικὰ νιώθω ὅτι ὁ λόγος μας ἀδικεῖ τὶς ὀργανώσεις καὶ ὁ λόγος μου βγάζει ἕνα παράπονο.
Ἡ κριτική, ἀγαπητέ μου Erva, εἶναι ἀναπόσπαστο στοιχεῖο κάθε δημόσιας λειτουργίας· οὐδεὶς/-μία βρίσκεται (οὔτε πρέπει νὰ βρίσκεται) στὸ ἀπυρόβλητο. Ἡ κριτικὴ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι ὀρθή, νὰ ἀνταποκρίνεται δηλαδὴ στὴν πραγματικότητα, χωρὶς ὡραιοποιήσεις καὶ χωρὶς προκαταλήψεις. Ἐπίσης, ἡ συλλήβδην κριτικὴ εἶναι μᾶλλον ἀνόητη (=στερεῖται νοήματος)· μποροῦμε νὰ κρίνουμε κάθε ὀργάνωση ξεχωριστὰ καὶ κάθε μέλος της (ἂν ἔχουμε τὴ δυνατότητα), ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι *ὅλοι/-ες* εἶναι κακοί/-ές, ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς μᾶς ἐνοχλοῦν τὰ ἐπικοινωνιακὰ ἐργαλεῖα τους (λ.χ. τὰ περὶ ὁρολογίας ποὺ συζητήσαμε κάποια ἄλλη φορά), οὔτε φυσικὰ ὅτι *ὅλοι/-ες* εἶναι καλοὶ/-ές.
Ἐν προκειμένῳ, ἡ συζήτηση ξεκίνησε μὲ τὸν ἰσχυρισμό σου ὅτι καμιὰ ὀργάνωση καὶ κανένα lgbt μμε δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ ΕΔΔΑ, ἐνῷ αὐτὸ δὲν ἀνταποκρινόταν στὴν πραγματικότητα (συμπληρωματικὰ σὲ ὅσα εἶπα σὲ προηγούμενο σχόλιο, νὰ πῶ ὅτι τὸ χθεσινὸ ἐνημερωτικὸ δελτίο τοῦ Πολύχρωμου Πλανήτη περιελάμβανε τὸ δελτίο τύπου μας). Εἶναι προφανές, λοιπόν, ὅτι ἡ μομφή σου ὀφειλόταν στὴν ἄγνοια, στὴν ἴδια ἄγνοια ποὺ παρατήρησες στὸν gay super hero μερικὰ σχόλια πρίν.
Ἐπειδὴ ἔθιξες τὸ οἰκονομικό, νὰ πῶ ὅτι τὰ βιβλία ποὺ προανέφερα, ἀκόμη καὶ ἡ παροχὴ ἴντερνετ ἀπὸ τὴν ὁποία φεύγουν τὰ δελτία τύπου, πληρώνεται ἀπὸ τὴν τσέπη τῶν μελῶν.
Ἐπειδὴ ἔθιξες τὰ περὶ πηχιαίων ὀνομασιῶν, ὄντως ἐκεῖ ὑπάρχει ἕνας μεγαλοϊδεατισμός. Θὰ ἦταν καλό, τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν ὑπάρχει δευτεροβάθμιο ὄργανο τῶν lgbt ὀργανώσεων, νὰ μὴν χρησιμοποιοῦμε τοὺς ὅρους «Ἑλλάδας, ἑλληνικός/-ή», ἀλλὰ κι αὐτὸ δὲν εἶναι θέμα οὐσίας.
Σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ στὴν ἀπουσία ἀπὸ τὸν δημόσιο διάλογο, νομίζω ὅτι ἐδῶ ἔχεις ἄδικο. Δὲν μοῦ 'ρχεται στὸ μυαλὸ καμία ὀργάνωση ποὺ δὲν ἔχει συμμετάσχει ἔστω μία φορὰ σ' αὐτόν, εἴτε σὲ κάποια τηλεοπτικὴ/ραδιοφωνικὴ συζήτηση εἴτε σὲ κάποιο ἔντυπο μέσο, διὰ συνεντεύξεων. Καὶ φυσικά, οἱ μαζικὲς ἐκδηλώσεις (Πανόραμα Ὁμοφυλοφιλικῶν Ταινιῶν, Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας κλπ), οἱ πολιτικὲς παρεμβάσεις, ἀκόμη καὶ οἱ lgbt ἐκδόσεις εἶναι μορφὲς δημοσίου διαλόγου. Πολλῷ δὲ μᾶλλον, ἡ ὗπονόμευση ποὺ ἀναφέρεις δὲν ὑπάρχει πουθενά.
Ὅσο γιὰ τὶς παραλείψεις ποὺ ἀναφέρεις, σὲ διαβεβαιῶ ὅτι πραγματικὰ τὶς κυνηγᾶμε μὲ τὸ δίκανο, καὶ ἀναζητᾶμε τρόπους καλύψεώς τους. Εἶσαι εὐπρόσδεκτος νὰ συμμετέχεις μὲ τὶς ἰδέες σου, καὶ τὴν προσωπική σου ἐργασία, ἐφ' ὅσον τὸ ἐπιθυμεῖς :)
Εσύ Ερβα νομίζεις ότι οι άνθρωποι που πάνε στις οργανώσεις και κάνουνε δωρεάν δουλειά έχουνε το χρόνο το δικό σου. Να βοηθήσουνε θέλουνε και τα ακούνε και από πάνω. Επειδή εσύ γράφεις όλη τη μέρα και διαβάζεις όλα τα ιστολόγια νομίζεις ότι όλοι έχουνε το χρόνο το δικό σου. Αυτοί που πάνε στις οργανώσεις έχουνε και να δουλέψουνε και να ζήσουνε τη ζωή τους. Δε σαπίζουνε στο πισί για να γράφουνε μέηλ και δελτία τύπου. Get a life ρε φίλε και μη τους κατακρίνεις χωρίς να τους ξέρεις.
Τι είδους τραμπουκισμός είναι αυτός προηγούμενε ανώνυμε; Δηλαδή και ο έρβα και όποιος κάνει κριτική σημαίνει ότι δεν έχουν δουλειά; Σημαίνει ότι δεν έχει δικαίωμα να κάνει ή να κάνουμε κριτική σε όσους/ες διατείνονται ότι μας εκπροσωπούν; Και στο κάτω-κάτω ο χρόνος που αφιερώνει για να υπάρχει κάποια ενημέρωση έχει μεγαλύτερη αξία από τον χρόνο του οποιουδήποτε άλλου/ης που συμμετέχει σε κάποια οργάνωση; Αυτό δεν είναι προσφορά; Μήπως πρέπει κάποιος να σου επιστρέψει το "Get a life" και να μάθεις να σέβεσαι πριν απ' όλα;
Αποδείχτηκε ότι ο έρβα κατηγόρησε άδικα τη Σύμπραξη χωρίς να ξέρει.Ο τραμπουκισμός είναι να κρύβονται πίσω από την ανωνυμία που έχουνε οι διάφοροι ιστολόγοι και να κατηγορούνε ανώνυμα τις οργανώσεις. Αυτοί που βγαίνουνε μπροστά με το όνομα τους προσφέρουνε πολλά και αντί να τους λέτε μπράβο τους κατηγορείτε και από πάνω. Δυστυχώς υπάρχει πολύ μεγάλη αντιζηλία.
Συμφωνῶ ὅτι αὐτὴ ἡ γλῶσσα εἶναι τραμπουκισμός. Ἡ οὐσία εἶναι ὅτι κάθε τρόπος χρήσεως τοῦ χρόνου μας εἶναι καλός, γιατὶ ἐπιστρέφει στὴν κοινότητα. Εἴτε εἶναι προσωπικὸ ἱστολόγιο, εἴτε εἶναι πολύπλευρη δραστηριότητα εἴτε συμμετοχὴ στὶς ὀργανώσεις, προσφέρουμε στὴν κοινότητα, κι αὐτὸ εἶναι τὸ σημαντικό.
Φίλε γιατί μιλάς για τραμπουκισμό; Εσύ είπες με άλλο τρόπο πολύ πιό χειρότερα και σημασία έχουνε αυτά που λέμε. Μη το ρίχνεις στη γλώσσα γιατί εγώ δε γράφω με ψεύτικη ευγένεια. Δεν έχω τίποτε μαζί του αλλα τα παίρνω στο κρανίο άμα μιλάνε χωρίς να ξέρουνε. Ο έρβα διαβάζει τις ειδήσεις και τα ιστολόγια και μετά γραφει τι λένε ο ένας και ο άλλος για διάφορα θέματα. Ξέρω τι σου λέω γιατί διαβάζω πολύ καιρό. Μετά γράφει 10 θέματα τη μέρα και άμα δεις την ημερομηνία θα δεις το πολύ παράξενο να έχουμε κάνει comments 10 μέρες πριν από το θέμα. Γούστο του και καπέλο του να περνάει το χρόνο του όπως γουστάρει αλλά να μη τα βάζει με τους άλλους. . Οι άνθρωποι που πάνε και δουλεύουνε τσάμπα στις οργανώσεις νομίζει ότι έχουνε τον ίδιο χρόνο?. Αυτούς δε πρέπει να τους σέβεται και να μη τους κατηγορεί. Μόνο εγώ πρέπει να σέβομαι?
Οχουυυυυυυυυ....... βαρετοί γινόσαστε........
Προφανώς δεν αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά μεταξύ του "κάνω κριτική" και "δεν σέβομαι" και προφανώς έτσι εξηγείται ότι όταν σε βολεύει ερμηνεύεις την κριτική ως ασέβεια και απαντάς με τραμπουκισμούς (μ'αυτά που λες, όχι επειδή δεν έχεις ψεύτικη ευγένεια). Για να το καταλάβεις: αν σου πούμε ότι είσαι βλάκας και καλά θα κάνεις να το βουλώσεις και να πας πρώτα να διαβάσεις κανένα βιβλίο αντί να χάνεις το χρόνο το δικό σου και τον δικό μας στο Ιντερνετ, είμαστε τραμπούκοι και δεν σε σεβόμαστε. Αν όμως σου πούμε ότι η άποψη που εξέφρασες είναι λανθασμένη (για να μιλήσω με ψεύτικη ευγένεια) γι'αυτό και γι'αυτό το λόγο, αυτό είναι κριτική και μπορείς να αντιπαρατεθείς με επιχειρήματα (αν έχεις άγνωστες λέξεις, ρώτησε). Το θέμα συνεπώς δεν είναι πόσο χρόνο έχουν ο erva και τα μέλη των οργανώσεων και πώς τον διαχειρίζονται, αλλά αν αυτά που κάνουν είναι σωστά ή όχι, χρήσιμα ή όχι, επαρκή ή όχι, σύμφωνα με τους διακηρυγμένους σκοπούς τους και με την εικόνα που προβάλλουν προς τα έξω ή όχι, κ.ο.κ. Ναι;
Εξήγησα τους λόγους που έβαλα τα ερωτήματα και θα βγουνε τα συμπεράσματα από αυτά που απαντήσαμε. Τα ερωτήματα γίνανε για να καταλάβουνε όλοι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μία Οργάνωση. Η απάντηση του Gordon με καλύπτει. Στα δικά σου ερωτήματα απαντάω γιατί δεν έχω λογο να ξεφύγω.
Oι Gay Oργανώσεις αντιπροσωπεύουνε τα μέλη τους. Δε γνωρίζω τον αριθμό για όλες αλλά μπορείς να ρωτήσεις τις ίδιες. Θα δεις ότι αντιπροσωπεύουνε πολύ περισσότερους από ένα ιστολογο ο οποίος αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του.
Τα δελτία Τύπου δε στέλνονται σε μεμωνομένα άτομα. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούνε να ζητήσουνε από τις Οργανώσεις να ενημερώνονται ιδιαίτερα. Το έχεις κάνει και σε έχουνε αγνοήσει? Αν έχεις κάτι συγκεκριμένο για μία Οργάνωση να τη καταγγείλεις γιατί οι γενικόλογες κατηγορίες είναι εκ του πονηρού.
O Gordon τα είπε με ένα τρόπο που δε γίνεται καλύτερος. Έχω βαρεθεί να απαντάω σε κακοπροαίρετες κριτικές για τις Gay Οργανώσεις. Zούμε σε ένα κόσμο που μας κρίνει επειδή είμαστε gay και δεν αντέχω να μας κρίνουνε και οι gay σα να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι που δεν είμαστε ωραίοι για τη δουλειά που πληρωνόμαστε. Για να κάνεις κριτική πρέπει να έχεις βρέξει πρώτα τα πόδια σου. Καθισμένος σε ένα γραφείο και κρυμένος πίσω από ανωνυμία δε γίνεται να κουνάς το δάχτυλο. Στις Οργανώσεις τα μέλη ενισχύουνε φανερά την ορατότητα με όνομα και επίθετο. Αυτοί βγάζουνε τα κάστανα από τη φωτιά και διακινδυνεύουνε πολλά πράγματα.
Όταν θα ανταποκριθεί ο Έρβα στην πρόσκληση του Gordon θα μπορέσει να κρίνει τις Οργανώσεις από μέσα. Όποιος είναι έξω από το χορό ξέρει πολλά τραγούδια.Ζητάω συγνώμη από όλους για την αγανάκτηση που έδειξα. Αν ζητήσει και ο Έρβα που μας κατηγόρησε άδικα μπορούμε να συνεργαστούμε για το καλό όλων μας.
Sam.
Sam, αν οι γενικόλογες κατηγορίες είναι εκ του πονηρού, τότε και οι γενικόλογες υπερασπίσεις είναι επίσης ύποπτες.
Άλλωστε, μια εβδομάδα μετά το ποστ μου είδαμε πλέον την ευαισθησία των οργανώσεων – Πόσες είναι άραγε; Γιατί δεν καταγράφονται λεπτομερώς να ξέρουμε ποιες είναι, να γνωρίζεις κι εσύ ποιες υπερασπίζεσαι; - και μπορούμε να κρίνουμε.
Έγραφα στις 24/1:
Αν θα έπρεπε να περιμένουμε τις ελληνικές εφημερίδες ή τις λοατ οργανώσεις για να πληροφορηθούμε το τι αλλάζει στη ζωή μας με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι αποτελεί διάκριση και παραβίαση των ευρωπαϊκών συμβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων το να μην επιτρέπεται στα ζευγάρια ομοφύλων ή σε μεμονωμένα ομοφυλόφιλα άτομα η υιοθεσία, ε, μάλλον θα αργούσαμε πολύ ή ίσως και να μην μαθαίναμε ποτέ τίποτα.
Η μόνη που εξέδωσε δελτίο τύπου ήταν όντως η Σύμπραξη, αλλά δεν είδα να ενδιαφερθεί και ιδιαίτερα γι’ αυτό που ο gordon.gr θεωρεί συμμετοχή της στο δημόσιο διάλογο, με δεδομένο ότι της επισημάνθηκαν – σωστά; εσφαλμένα; -παραπλανητικές ανακρίβειες. Οι υπόλοιπες προφανώς μελετούν ακόμη την απόφαση του ΕΔΔΑ.
Σχετικά με τα οικονομικά, η διαφάνεια δεν θα πρέπει να είναι αμφίδρομη και όχι μόνο ως προς τα έξοδα και τις ανάγκες;
Σχετικά με τον εθελοντισμό των οργανώσεων, ναι μπορεί να αποτελεί τη βάση λειτουργίας τους, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που τις χρησιμοποίησαν ιδιοτελώς για να κάνουν προσωπική επαγγελματική, πολιτική καριέρα κλπ., και όχι αναγκαστικά και πάντα προς όφελος της κοινότητας.
Και να κλείσω θυμίζοντας ότι το περασμένο καλοκαίρι με αφορμή περιστατικό ομοφυλοφοβικής βίας στη Θεσσαλονίκη είχαμε επισημάνει την αθλιότητα των αραχνιασμένων ιστοσελίδων που διατηρούσαν οι οργανώσεις και μας είχαν κατά τα γνωστά λοιδορήσει. 8 μήνες αργότερα με τα ίδια μέλη και πόρους όλες μπορούν να επιδείξουν θεαματική βελτίωση της διαδικτυακής τους παρουσίας. Ποιος είχε δίκιο τότε;
Πριν 2 μήνες σε κουβέντα για την ομογονεϊκότητα είχαμε επισημάνει ανακρίβειες σε θέσεις της Σύμπραξης, κατά τα γνωστά λοιδορηθήκαμε, και η απόφαση του ΕΔΔΑ αποδεικνύει ότι είχαμε δίκιο ή εν πάση περιπτώσει θα έπρεπε να υπάρξει ένας ουσιαστικότερος διάλογος πριν επισήμως ειπωθούν διάφορα ανυπόστατα.
Εκείνο που εγώ «ως ιστολόγος που εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του» καταλαβαίνω είναι ότι «η κριτική είναι ευπρόσδεκτη», αρκεί να είναι θετική. «Καλός και ο δημόσιος διάλογος», αρκεί να μην υποβάλλονται ερωτήσεις, και κυρίως να μην πρέπει να δοθούν απαντήσεις. Αλλιώς…
Δημοσίευση σχολίου