Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ : «Δεν βολεύτηκα, πέτυχα!»
Εναν χρόνο μετά το «2» ο διεθνής χορογράφος επανέρχεται με τρία καινούργια σχέδια, επισημαίνει ότι δεν είναι εναντίον της ελαφρότητας αλλά υπέρ της ακεραιότητας και εξομολογείται ότι φιλοδοξεί να είναι «μια υβριδική περίπτωση που φέρνει πίσω τα λεφτά της ενώ παραμένει ερευνητής»
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ (ΤΟ ΒΗΜΑ, 20/01/2008)
Εναν χρόνο μετά το «2» ο Δημήτρης Παπαϊωάννου βρίσκεται ενώπιον τριών νέων καλλιτεχνικών σχεδίων. Μόλις κυκλοφόρησε το DVD του «2» (η παράσταση με μονοκάμερα, μονταρισμένη, παρασκήνιο). Αύριο εγκαινιάζει την ιστοσελίδα του στο Διαδίκτυο: www.dimitrispapaioannou.com (σε επιμέλεια Κυριάκου Κασέρα). Αμεσα, δε, ξεκινά πρόβες για την αναβίωση της «Μήδειάς» του - παραγγελία του υπουργείου Πολιτισμού για να παρουσιασθεί στο πλαίσιο των προ-ολυμπιακών εκδηλώσεων τον προσεχή Αύγουστο στο Πεκίνο. Νωρίτερα, την 1η Ιουνίου, η «Μήδεια» θα σηματοδοτήσει την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών 2008 (σε συμπαραγωγή ΥΠΠΟ - Φεστιβάλ - ΕΛΛΘΕΑ και της δικής του εταιρείας), ενώ το φθινόπωρο θα παιχθεί στην Αθήνα. Ξεκούραστος και έτοιμος για δουλειά, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου βρίσκεται ενώπιον «ανασκαφών, και όχι καινούργιων ανεγέρσεων». (…)
- Τι σας οδήγησε στη δημιουργία προσωπικής ιστοσελίδας;
«Εκτός από την αποκατάσταση σε ηλεκτρονική μορφή του αρχείου μου και του αρχείου της Ομάδας Εδάφους είναι, για μένα, και ένα άνοιγμα επικοινωνίας σε ηλικίες που νομίζουν ότι είμαι ένας κυριλέ καλλιτέχνης που έκανε την Τελετή Εναρξης...».
- Πιστεύετε ότι υπάρχει αυτή η αντίληψη για σας;
«Δεν το πιστεύω, το ξέρω. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν ότι έκανα τα κόμικς, ούτε πόσο σκληρά ήταν στην αρχή ούτε ότι η Ομάδα Εδάφους ξεκίνησε από κατάληψη. Αναφέρομαι στους πολύ νέους, οι οποίοι και με ενδιαφέρουν για μελλοντική συνεργασία. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν ότι είμαι ζωγράφος. Μέσα από το site μπορείς να ταξιδέψεις και ενδεχομένως να διαπιστώσεις ότι πρόκειται για τη δουλειά ενός ανθρώπου, που - στην εξέλιξή της - είναι ίδια στο πέρασμα του χρόνου, αφού πέρασε από πολλούς και πιο ανατρεπτικούς δρόμους, από ό,τι δηλώνει η τωρινή καθολική αποδοχή που έχω». (…)
- Τι είναι αυτό που σας κούρασε;
«Ξενέρωσα. Νομίζω πως υπάρχουν πνεύματα που έχουν μια οξύτητα, τα οποία δεν έχουν καταφέρει να αρθρώσουν πιο σωστά τον καλλιτεχνικό τους λόγο. Υπάρχουν πρόσωπα που κέρδισαν την επιτυχία και απονεύρωσαν απολύτως την ύπαρξή τους, ενώ η δουλειά τους δεν έχει πια καμία ένταση. Με στενοχωρεί που όποιος τα καταφέρνει γίνεται αμέσως μικροαστός. Λες και η μαχητικότητα όταν συναντά την επιτυχία να αποκαλύπτεται ότι ήταν μάσκα. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που βολεύονται οι άνθρωποι, προσωπικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά. Βαριέμαι. Δεν μου αρέσει επίσης αυτή η αυτοκαταστροφική γκρίνια και η μιζέρια».
- Τι ορίζετε ως μικροαστικό;
«Δεν μπορώ να βλέπω τους ανθρώπους να μου επιχειρηματολογούν υπέρ του κέρδους εναντίον οποιασδήποτε ηθικής τοποθέτησης στη ζωή. Δεν μπορώ να ακούω άλλο ότι γίνεται κάτι "επειδή συμφέρει". Ούτε το "έτσι είναι η ανθρώπινη φύση" με παρηγορεί... Θα ήθελα λοιπόν, από τη γενιά μου και πέρα, να συζητάμε εκτός αυτού. Δεν μου αρέσουν τα ζευγάρια που δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της μονογαμίας και ενώ όλοι πνίγονται από αυτό, κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Δεν είμαι εναντίον της ελαφρότητας. Είμαι υπέρ της ακεραιότητας».
- Εσείς τη διατηρείτε;
«Οχι. Οχι όσο θα ήθελα. Αλλά βρίσκομαι σε έναν διάλογο. Μπορεί να είμαι χειρότερος από αυτά που καταγγέλλω, δεν ξέρω. Δεν είναι όμως μέρος της συνείδησής μου αυτό. Και δεν βολεύομαι».