.
Transgender και άλλες νεράιδες
Μια συνέντευξη για τα φύλα και τα gay κινήματα στο Σαν Φραντσίσκο
(απόσπασμα)
FM: Ωραία, μήπως θα μπορούσες τώρα να μας ξεχωρίσεις τρία βασικά ομοφυλόφιλα κινήματα στην Αμερική; Το ένα είναι το Gay Pride, το άλλο αυτό που ονόμασες Gay Shame, και το τρίτο οι Radical Fairies. Ποιες είναι οι διαφορές τους;
Spike: Λοιπόν, το Gay Pride είναι πολύ mainstream. Είναι πολύ οργανωμένο, εντελώς καταναλωτίστικο, προσκολλημένο στη μόδα, στα κουρέματα, στην υποτιθέμενη τελειότητα. Πολλοί άντρες πάνε κάθε μέρα στο γυμναστήριο και χτίζουν επί πέντε ώρες. Είναι πολύ στερεοτυπικά gay. Οι παρελάσεις τους σπονσονάρονται από την Budweiser, τις United Airlines, κι άλλες πολυεθνικές που βασίζουν τα κέρδη τους στην εκμετάλλευση. Και γενικά οι gay άνδρες έχουνε λεφτά γιατί δεν κάνουν παιδιά κι έτσι αν έχουνε καλές δουλειές τότε το εισόδημά τους είναι διαθέσιμο, έτσι αποτελούν υψηλούς στόχους του marketing.
FM: Στο Gay Pride υπάρχουν περισσότερο άνδρες ή και κοπέλλες και λεσβίες;
Spike: Κυρίως άνδρες, αλλά υπάρχουν και λεσβίες, λιγότερες, όμως, γύρω στο 20%. Το Gay Shame αντιθέτως είναι κίνημα βάσης και πολλοί που εντάσσονται σε αυτό είναι αναρχικοί ή αριστεριστές, και έχουν αηδιάσει με την mainstream gay πολιτική και τα στερεότυπα και με ένα τρόπο αντεπιτίθενται. Λέμε, κοιτάτε είμαι αδερφή αλλά αυτό που αντιπροσωπεύετε στο Gay Pride, δε με αντιπροσωπεύει. Έτσι το Gay Shame γεννήθηκε σαν μια διαμαρτυρία (….)
FM: Ωραία, και τι είναι οι Radical Fairies;
Spike: Δεν τους ξέρω καλά. Ξέρω ποιοι είναι και ξέρω πολύ κόσμο που εμπλέκεται μαζί τους. Από ό,τι καταλαβαίνω είναι πολύ παλιά υπόθεση από το 60s – 70s. Δεν είμαι σίγουρος για το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Είναι περισσότερο ένα χίπικο, New Age πράγμα. Έχουνε γη, αγροκτήματα στην εξοχή, και πάνε εκεί.
FM: Κοινόβια;
Spike: Ναι, και κάνουνε γιόγκα και τέτοια πράγματα.
FM: Έχουν αντι-εξουσιαστική βάση;
Spike: Ναι, νομίζω ορισμένες θέσεις τους είναι πολύ ριζοσπαστικές.
FM: Είναι πολλοί ηλικιωμένοι σε αυτό το κίνημα;
Spike: Ναι, βέβαια.
Περιοδικό Flesh Machine, τεύχος 1, φθινόπωρο 2006
Μια συνέντευξη για τα φύλα και τα gay κινήματα στο Σαν Φραντσίσκο
(απόσπασμα)
FM: Ωραία, μήπως θα μπορούσες τώρα να μας ξεχωρίσεις τρία βασικά ομοφυλόφιλα κινήματα στην Αμερική; Το ένα είναι το Gay Pride, το άλλο αυτό που ονόμασες Gay Shame, και το τρίτο οι Radical Fairies. Ποιες είναι οι διαφορές τους;
Spike: Λοιπόν, το Gay Pride είναι πολύ mainstream. Είναι πολύ οργανωμένο, εντελώς καταναλωτίστικο, προσκολλημένο στη μόδα, στα κουρέματα, στην υποτιθέμενη τελειότητα. Πολλοί άντρες πάνε κάθε μέρα στο γυμναστήριο και χτίζουν επί πέντε ώρες. Είναι πολύ στερεοτυπικά gay. Οι παρελάσεις τους σπονσονάρονται από την Budweiser, τις United Airlines, κι άλλες πολυεθνικές που βασίζουν τα κέρδη τους στην εκμετάλλευση. Και γενικά οι gay άνδρες έχουνε λεφτά γιατί δεν κάνουν παιδιά κι έτσι αν έχουνε καλές δουλειές τότε το εισόδημά τους είναι διαθέσιμο, έτσι αποτελούν υψηλούς στόχους του marketing.
FM: Στο Gay Pride υπάρχουν περισσότερο άνδρες ή και κοπέλλες και λεσβίες;
Spike: Κυρίως άνδρες, αλλά υπάρχουν και λεσβίες, λιγότερες, όμως, γύρω στο 20%. Το Gay Shame αντιθέτως είναι κίνημα βάσης και πολλοί που εντάσσονται σε αυτό είναι αναρχικοί ή αριστεριστές, και έχουν αηδιάσει με την mainstream gay πολιτική και τα στερεότυπα και με ένα τρόπο αντεπιτίθενται. Λέμε, κοιτάτε είμαι αδερφή αλλά αυτό που αντιπροσωπεύετε στο Gay Pride, δε με αντιπροσωπεύει. Έτσι το Gay Shame γεννήθηκε σαν μια διαμαρτυρία (….)
FM: Ωραία, και τι είναι οι Radical Fairies;
Spike: Δεν τους ξέρω καλά. Ξέρω ποιοι είναι και ξέρω πολύ κόσμο που εμπλέκεται μαζί τους. Από ό,τι καταλαβαίνω είναι πολύ παλιά υπόθεση από το 60s – 70s. Δεν είμαι σίγουρος για το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Είναι περισσότερο ένα χίπικο, New Age πράγμα. Έχουνε γη, αγροκτήματα στην εξοχή, και πάνε εκεί.
FM: Κοινόβια;
Spike: Ναι, και κάνουνε γιόγκα και τέτοια πράγματα.
FM: Έχουν αντι-εξουσιαστική βάση;
Spike: Ναι, νομίζω ορισμένες θέσεις τους είναι πολύ ριζοσπαστικές.
FM: Είναι πολλοί ηλικιωμένοι σε αυτό το κίνημα;
Spike: Ναι, βέβαια.
Περιοδικό Flesh Machine, τεύχος 1, φθινόπωρο 2006
5 σχόλια:
ειμαι ένα radical fairy παγιδευμένο στην κουλτούρα ενος gaypride-goer..
[gay shame； ξου ξου μακριά απο μας αυτά τα πράγματα...]
Μα στο Σαν Φρανσίσκο - και στο Λονδίνο, ίσως - μπορεί κανείς να είναι ό,τι θέλει. Στην Ελλάδα θέλω να δω τι θα κάνει.
Που - μεταξύ μας - δεν βλέπω να γίνεται τίποτα. Εσύ τι νομίζεις;
και στην αθήνα αρχίζει να βγαίνει αυτή η πολυμορφία και είναι νομίζω τα τελευταία δύο χρόνια απο τα πιο ενδιαφέροντα gay scenes στην ευρώπη.
Ενδιαφέρουσα ή dead-boring? Που είναι το ενδιαφέρον στο να βγαίνεις σε μαγαζιά όπου ακούς την ίδια mainstream εμπορική dance διανθισμένη με τις τελευταίες σκυλο-επιτυχίες που θα άκουγες και στα αντίστοιχα straight μαγαζιά; Και ούτε ένα σόου, κανα στριπτιζάκι, λίγο καμπαρέ, καμιά εκδήλωση,λίγος χαβαλές κάτι βρε αδελφέ! Συγγνώμη erva παρασύρθηκα από τον Αμβρόσιο και ξέχασα να σου πω ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρον το κομμάτι! Δεν ήξερα ότι υπήρχαν αυτά τα διαφορετικά κινήματα!
Ίσως, Αμβρόσιε, εσύ από απόσταση να μπορείς να διακρίνεις το αλσύλλιο που τα γνωστά καχεκτικά δέντρα το κρύβουν σ’ εμάς.
Αλλά έτσι κι αλλιώς η γκέι ζωή έχει, όπως όλες οι ζωές, 24 ώρες, και φυσικά απαιτήσεις μεγαλύτερες από μερικά καινούργια ενδιαφέροντα μπαρ.
Πάντως, gay super heroe, χαίρομαι όταν κάποιο απόσπασμα που παραθέτω αρέσει, συγκινεί, πληροφορεί ή προβληματίζει. Να σημειώσω όμως ότι όλα τα αποσπάσματα προέρχονται από βιβλία και περιοδικά, που καλό θα ήταν να αγοράζαμε, να διαβάζαμε και να συζητούσαμε, στηρίζοντας «έμπρακτα» όσους πασχίζουν να ακουστεί η φωνή τους (μας) κόντρα στις κυρίαρχες θορυβώδεις προκαταλήψεις.
Το ίδιο ισχύει και για τα δελτία τύπου και τις ανακοινώσεις. Χωρίς διάλογο, χωρίς νέες ιδέες και προτάσεις, χωρίς συγκρούσεις και γόνιμες αντιπαραθέσεις ποτέ δεν θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο των «αυτιστικών» γκέι οργανώσεων και των παραπόνων μας ότι τίποτα δεν αλλάζει.
Σχετικά με τα κινήματα στο Σ.Φ., νομίζω ότι στο μπλογκ queer.gr παρατίθενται αρκετοί σχετικοί σύνδεσμοι. Δεν θα ήταν κακή ιδέα να ξεψαχνίζουμε κάθε τόσο την ύλη των υπόλοιπων γκέι ιστολογίων, αφού ο καθένας μας κάτι καινούργιο ανακαλύπτει και παρουσιάζει, αν και το κοντέρ των σχολίων του σχεδόν πάντα βρίσκεται στο μηδέν.
Δημοσίευση σχολίου