.
Φίλοι και φίλες του 10%,
Ένα μεγάλο, περιπετειώδες ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Το 16ο τεύχος του 10% είναι το τελευταίο που εξέδωσε η Σύνθεση.
Δυστυχώς, πρώτον η έλλειψη οικονομικών πόρων, δεύτερον η απουσία έμπρακτης στήριξης από τους ίδιους τους γκέι και τις λεσβίες και τρίτον η εξάντληση των εθελοντών που στήριζαν την έκδοση σημαίνουν ότι δεν μπορούμε πλέον να εκδίδουμε το περιοδικό μας με τη συνέπεια και την ποιότητα που θεωρούμε απαραίτητα.
Το 10% πρωτοκυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2003. Έκτοτε έβγαινε ανελλιπώς κάθε δύο μήνες, με εθελοντική εργασία των συνεργατών και οικονομική στήριξη, για τα πρώτα τεύχη, από επιχορήγηση του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Το 10% τελειώνει το ταξίδι του στο χαρτί αλλά οι εθελοντές κι οι εθελόντριες της Σύνθεσης δεν το βάζουμε κάτω. Μόλις βρούμε οικονομικούς πόρους, σκοπεύουμε να συνεχίσουμε την ηλεκτρονική έκδοση του 10%, με άρθρα, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ όπως πάντα αλλά και με μεγαλύτερη έμφαση στο διαδραστικό κομμάτι.
Ευχαριστούμε πολύ τους συνδρομητές και τις συνδρομήτριες του 10%, που στήριξαν τις προσπάθειές μας. Ευχαριστούμε επίσης τις επιχειρήσεις που μας στήριξαν αλλά και τα γκέι μπαρ που δεν είναι γκέι μόνο κατ’ όνομα αλλά έδωσαν χρήματα ώστε να καλυτερεύσουν τα πράγματα στην Ελλάδα: Sodade, Blue Train, Kazarma, Fou, Group Therapy, Γρανάζι, S-cape, το θέατρο Πόρτα, το ξενοδοχείο Elysium, τα X-treme Stores, τη Modus Vivendi, τα προφυλακτικά Billy Boy και Again και τις εκδόσεις Οδυσσέας, Όπερα και Μεταίχμιο.
Για τη Σύνθεση και το 10%
Λύο Καλοβυρνάς
Ένα μεγάλο, περιπετειώδες ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Το 16ο τεύχος του 10% είναι το τελευταίο που εξέδωσε η Σύνθεση.
Δυστυχώς, πρώτον η έλλειψη οικονομικών πόρων, δεύτερον η απουσία έμπρακτης στήριξης από τους ίδιους τους γκέι και τις λεσβίες και τρίτον η εξάντληση των εθελοντών που στήριζαν την έκδοση σημαίνουν ότι δεν μπορούμε πλέον να εκδίδουμε το περιοδικό μας με τη συνέπεια και την ποιότητα που θεωρούμε απαραίτητα.
Το 10% πρωτοκυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2003. Έκτοτε έβγαινε ανελλιπώς κάθε δύο μήνες, με εθελοντική εργασία των συνεργατών και οικονομική στήριξη, για τα πρώτα τεύχη, από επιχορήγηση του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Το 10% τελειώνει το ταξίδι του στο χαρτί αλλά οι εθελοντές κι οι εθελόντριες της Σύνθεσης δεν το βάζουμε κάτω. Μόλις βρούμε οικονομικούς πόρους, σκοπεύουμε να συνεχίσουμε την ηλεκτρονική έκδοση του 10%, με άρθρα, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ όπως πάντα αλλά και με μεγαλύτερη έμφαση στο διαδραστικό κομμάτι.
Ευχαριστούμε πολύ τους συνδρομητές και τις συνδρομήτριες του 10%, που στήριξαν τις προσπάθειές μας. Ευχαριστούμε επίσης τις επιχειρήσεις που μας στήριξαν αλλά και τα γκέι μπαρ που δεν είναι γκέι μόνο κατ’ όνομα αλλά έδωσαν χρήματα ώστε να καλυτερεύσουν τα πράγματα στην Ελλάδα: Sodade, Blue Train, Kazarma, Fou, Group Therapy, Γρανάζι, S-cape, το θέατρο Πόρτα, το ξενοδοχείο Elysium, τα X-treme Stores, τη Modus Vivendi, τα προφυλακτικά Billy Boy και Again και τις εκδόσεις Οδυσσέας, Όπερα και Μεταίχμιο.
Για τη Σύνθεση και το 10%
Λύο Καλοβυρνάς
Κύρος Κόκκας
Δημήτρης Νάστος
(Αναδημοσίευση από το site του περιοδικού 10%)
11 σχόλια:
Ωραία, παιδιά, την έλλειψη οικονομικών πόρων την καταλαβαίνω, την εξάντληση των εθελοντών την καταλαβαίνω - τι σημαίνει η "απουσία έμπρακτης στήριξης από τους ίδιους τους γκέι και τις λεσβίες" μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος;
Τι είναι η έμπρακτη στήριξη για ένα περιοδικό, και μάλιστα free press; Πότε απουσίασε; Οι κηδεμόνες της έλαβαν γνώση; Ήταν δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη η απουσία; Και ποιοι είναι τέλος πάντων "οι ίδιοι οι γκέι και οι λεσβίες"; Η (ποια;) κοινότητα; Οι οργανώσεις; Το Απέναντι Πεζοδρόμιο; Τα Μούτρα; Ο Γ_ Φ_ ; Ο Ν_ Κ_ ; Το Λάμδα; Τα υπόλοιπα μπαράκια πλην των 7 που "έδωσαν χρήματα για να καλυτερεύσουν τα πράγματα στην Ελλάδα"; Πόσα μπαράκια χρειάζονται; Μιλήστε καθαρά βρε παιδιά και μ'έχουν ζώσει τα φίδια.
Υποθέτω ότι οι πιο κατάλληλοι να απαντήσουν στα ερωτήματά σου είναι οι υπεύθυνοι του περιοδικού, αλλά όπως είναι φανερό αυτοί δεν διαβάζουν και δεν στηρίζουν έμπρακτα τα gay blogs, οπότε ας σου απαντήσω εγώ.
Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι εννοούν μιλώντας για «έμπρακτη στήριξη». Όταν παράγεις μια «δράση» περιμένεις μια «αντίδραση». Θα προτιμούσες να είναι θετική και έμπρακτα υποστηρικτική, αλλά πολλές φορές και η αρνητική μπορεί να βοηθήσει. Η αδιαφορία, όμως, η παθητικότητα, ο ουδός ευαισθησίας μηδέν, ειλικρινά, μπορούν μακροπρόθεσμα να εξουθενώσουν τον οποιονδήποτε ακτιβιστή, όσο αποφασισμένος, δυνατός και ανιδιοτελής κι αν είναι.
Φαντάζομαι ότι πίσω από μια τέτοια κατάσταση μπορεί να κρύβονται και δικές σου ευθύνες, και το 10% είχε τέτοιες άσχετα από το αν οι υπεύθυνοί του το παραδέχονται ή όχι, αλλά και πάλι η πικρία είναι το κυρίαρχο και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένο συναίσθημα.
Τέλος, ελπίζω ότι δεν θα θεωρήσεις λογοκρισία την αντικατάσταση των ονομάτων που ανέφερες με τα αρχικά τους. Βλέπεις το outing(;) που επιχειρείς να κάνεις ανωνύμως με το σχόλιό σου δεν έχω την εντύπωση ότι αποτελεί από πλευράς σου αυτό που λένε «καθαρά λόγια». Και λέγοντας το δεν διυλίζω τον κώνωπα- πίστεψέ με! - αφού κυριολεκτικά πρόκειται για δοκό στο μάτι.
Λυπάμαι για το "κλείσμο" του 10%. Ήταν μια σοβαρή προσπάθεια όχι μόνο στα πλαίσια του gay εντύπου, αλλά γενικά στο χαρμάνι των ελληνικών περιοδικών. Δεν υπάρχει λόγος να αναζητηθούν ευθύνες. Θα ήταν πιο ουσιαστικό να τονίσουμε τόσο τη δυσκολία επιβίωσης διαφορετικών εναλακτικών εντύπων με δύο διαφορετικές παραμέτρους: α)η μη αποδοχή τους από το εν δυνάμει κοινό τους, β) η αδυναμία συγκρότησης ενός δυναμικού bussiness plan .
Δυστυχώς, όσο σοβαρές και αν είναι οι προθέσεις των συντακτών και των λοιπών συνεργατών ενός περιοδικού, δουλειά χωρίς σωστό management δεν γίνεται!
Μα το πώς ένα περιοδικό συναντά ή όχι το εν δυνάμει κοινό του είναι πολύ βασικό. Όσες αλχημείες κι αν κάνεις στο managment του εντύπου και καταφέρεις έτσι να παρατείνεις τη ζωή του, αν οι αναγνώστες τού στρέφουν την πλάτη αδιαφορώντας, αν οι ιδέες σου δεν διακινούνται, δεν προκαλούν διάλογο, δράση, αντίδραση ,αν το πετραδάκι που θέλεις να βάλεις δεν χρησιμεύει στο να χτιστεί κάτι καινούργιο, θα αναγκαστείς στο τέλος πικραμένος να τα παρατήσεις.
Πολύ σύντομα θα αντιληφθούμε όλοι πόσο μεγάλη είναι η απώλεια του 10%. Και θυμήσου ότι έρχεται καπάκι στο κλείσιμο του Aftershave.
Όταν όλες οι χώρες προχωρούν, εμείς οπισθογυρίζουμε.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό, νομίζω, κάποια στιγμή να συζητήσουμε ψύχραιμα και χωρίς φανατισμούς ή εγωισμούς για το τι φταίει. Η αλυσίδα των απογοητεύσεων πρέπει κάποτε να σπάσει.
θα συμφωνήσω πως θα λείψει το 10%. Η είδηση αυτή εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί μεγάλη απογοήτευση και στενοχώρια.
Ομολογώ όμως ότι και εγώ θα θεωρήσω ότι υπάρχει μια γενικολογία στο "οι ίδιοι οι γκέη και οι λεσβίες". Το περιοδικό διανέμεται δωρεάν. Πέραν αυτού δε νομίζω πως έγινε καμιά οργανωμένη απόπειρα να δειχθεί πως "οι γκέη και οι λεσβίες" θα μπορούσαν να κάνουν κάτι περισσότερο από το να το διαβάζουν είτε ως έντυπο είτε ηλεκτρονικά.
Και από προσωπική πείρα, γνωρίζω περίπτωση αξιόλογου ανθρώπου και φίλου που επί μήνες επικοινωνούσε με ιδέες και διάθεση να βοηθήσει στη Σύνθεση, αλλά πάντα έβρισκε αδιαφορία ή ολιγωρία, για να το πω πιο απλά. Κι εγώ ο ίδιος είχα - και έχω- επικοινωνία με τους ανθρώπους του 10%, ουδέποτε όμως δεν συζητήθηκε το θέμα της μη στήριξης, ποτέ τελικά και σε μένα τον ίδιο δεν επισημάνθηκε κάτι που θα μπορούσα να κάνω.
Η εξάντληση των εθελοντών είναι ένα θέμα, αν όμως δινόταν η δυνατότητα σε περισσότερους εθελοντές, δεν θα ήταν καλύτερα;
Αυτή είναι η άποψή μου, δεν επιρρίπτω ευθύνες, απλά παρουσιάζω και μια άλλη πλευρά μιας πρότασης που μου φάνηκε ως γενικολογία.
Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο και με λυπεί αφάνταστα. Και εύχομαι πράγματι κάποτε να σπάσει η αλυσίδα των απογοητεύσεων
Erva, ας μη γελιόμαστε. Αν η χρηματοδότηση (κρατική) συνεχιζόταν, το 10% θα κυκλοφορούσε κανονικά. Και η χρηματοδότηση δεν είχε σχέση με την έμπρακτη υποστήριξη των γκέι και των λεσβιών γενικά. Αν μη τι άλλο, το ίδιο το 10% υπερηφανευόταν για την υψηλή κυκλοφορία του - το περιοδικό που έφευγε υπεράνω των προσδοκιών και το σάιτ που διαβαζόταν από χιλιάδες. Και υπήρχε και έμμεση προβολή από Athens Voice κλπ. Δηλαδή τι άλλο να κάνουμε; Φόρουμ συζήτησης σε κάθε τεύχος; Σύλλογο φίλων του 10%; Γκράφιι στους τοίχους αλα lifo;
Οπότε ας αρχίσουν σιγά σιγά να κάνουν και οι υπεύθυνοι την αυτοκριτική τους για το management, που αναφέρει ο φίλος, που είναι και πιο συγκεκριμένο και πιο έντιμο και πιο εύκολο να εντοπιστούν ευθύνες, αντί να ρίχνουν το μπαλάκι κατά παντός υπευθύνου με τη γνωστή καραμέλα. Γιατί μόνο έτσι θα μάθει κανείς από λάθη και δεν θα τα επαναλάβει. Διαφορετικά διαιωνίζεται μια κατάσταση μιζέριας και ηττοπάθειας, μια κινούμενη άμμος, αν θέλεις, στην οποία τίποτα δεν μπορεί να σταθεί. Και στο κάτω κάτω, το πρόβλημα με το γκέι χώρο στην Ελλάδα γνωστό είναι, δεν δημιουργήθηκε χθες. Αν δεν έχεις επεξεργασμενο σχέδιο να το αντιμετωπίσεις, πού πας; Άντε, γιούργια, να βγάλουμε περιοδικό τώρα που παίζουν φράγκα; Και γιατί εγκαταλείπεις την κρίσιμη στιγμή; Δώσε ένα περιθώριο ακόμη, τώρα που κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει. Και τέλος πάντων, αν το σχέδιό σου αποτύχει, μη ρίχνεις τις ευθύνες στην κατάσταση που ήξερες από πριν, δες τι πήγε λάθος στο σχέδιο που είχες κάνει να την αλλάξεις.
ΥΓ. Καταλαβαίνω γιατί αντικατέστησες τα ονόματα με αρχικά, it's ok, αλλά δεν επρόκειτο για outing, στο οποίο είμαι πλην εξαιρέσεων αντίθετος. Ήταν μάλλον ένα σχήμα λόγου, ίσως αποτυχημένο, και στο κάτω κάτω ήταν σε μορφή ερώτησης. Αν και στην περίπτωση του Ν_Κ_, τι outing; Αυτός υποτίθεται ότι δεν το κρύβει. Ή το κρύβει;
anonymous: Θα συμφωνήσω μαζί σου σχεδόν σε όλα, και θα μπορούσα να προσθέσω περισσότερα, αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι:
1- Οι δημιουργοί του 10% ήταν ουσιαστικά ερασιτέχνες, εθελοντές και εν πολλοίς άπειροι. Τρία χρόνια προσπάθησαν, έστω και με λάθη, έστω και με υπεροψία, να στήσουν ένα έντυπο που να είναι χρήσιμο σε όλους μας. Άσχετα από την ύπαρξη χρηματοδότησης ή όχι, είμαι σίγουρος ότι δούλεψαν με αυταπάρνηση και συχνά σε βάρος της προσωπικής κι επαγγελματικής ζωής τους. Ας τους το αναγνωρίσουμε.
2- Η (εποικοδομητική) κριτική καλό είναι να γίνεται όταν θα υπάρχει η σχετική ψυχραιμία και χρονική απόσταση. Σε μια κηδεία, για παράδειγμα, δεν μιλάς για τα ελαττώματα και τα λάθη του εκλιπόντος. (Κι όμως κι αυτό το είδαμε π.χ. στην περίπτωση του Β. Γιαννέλου).
Τέλος την πρόθεσή σου για outing κι εγώ την έθεσα με μορφή ερώτησης. Αλλά, εντάξει, καταλαβαινόμαστε.
Divine mitsakos: Πράγματι, οι όποιες ιδέες και προτάσεις συνεργασίας προς τους υπεύθυνους του 10% συναντούσαν συνήθως μια αλαζονική ακαταδεξία, αλλά, ξέρεις, η πείρα δείχνει ότι προσφορές για πολλά κεράσια ακούς συχνά, σπάνια όμως βλέπεις το γεμάτο καλάθι να έρχεται. Κι αυτό συχνά σε κάνει επιφυλακτικό. Ίσως αυτό να αποτελεί μια εξήγηση, δεν νομίζεις;
Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ κι εμπρός.
Ίσως να είναι κι αυτό μια εξήγηση, δεν το θεωρώ απίθανο. Απλά είναι αυτό το γενικό "οι ίδιοι οι γκέη και οι λεσβίες" που με ενόχλησε περισσότερο (όντως καταλαβαινόμαστε, ας μην γυρνάω πάλι στα ίδια).
Και πράγματι, από δω και μπρος τι;
(υπάρχει και το antivirus ακόμα, ευτυχώς - καμία πρόθεση διαφήμισης, απλά το χωράει το θέμα μας - που ασχολείται και με το ανθρωπιστικό κίνημα γενικότερα... πόσο θα αντέξει και αυτό;)
Erva, τους αναγνωρίζουμε και την αυταπάρνηση και το χρόνο και όλα. Και κατάφεραν και πολλά - αν μη τι άλλο, ένα περιοδικό με μια σοβαρότητα και πληρότητα που έλειπε τελευταία στην Ελλάδα. Κι αν θέλεις, τους ευχαριστούμε κιόλας. Αλλά αν πρέπει να βγάλουμε διδάγματα από αυτή την ιστορία, το ένα που μπορούμε να θέσουμε προς συζήτηση είναι ότι τελικά οι καλές προθέσεις θα ήταν χρήσιμο να συνοδεύονται από έναν επαγγελματισμό και ένα σχέδιο λίγο πιο αποτελεσματικό. Και πάντως χωρίς μεμψοιμιρίες για έμπρακτες υποστηρίξεις. Αυτό για τους επόμενους που θα βγάλουν περιοδικό, ή για τους ίδιους, αν το ξαναβγάλουν online, όπως λένε. Κι έχει σημασία να το συζητήσουμε όλο αυτό τώρα, τουλάχιστον για να ξέρουμε την αιτία του θανάτου. Ήταν φυσικός θάνατος ή αυτοκτονία; Μήπως μπορούσε να σωθεί ο ασθενής; Μήπως, ακόμα ακόμα, σώζεται και τον κλαίμε άδικα;
(λίγο άστοχη μου φάνηκε η αναφορά στο Βαγγέλη: εκεί υπήρξε φυσικός θάνατος και όντως είναι απρέπεια (άλλης τάξεως) η τόσο κοντινή κριτική. Αν όμως είχε π.χ. παραιτηθεί ή απομακρυνθεί από μια θέση, η κριτική θα ήταν μάλλον επιβεβλημένη)
Θα συμφωνήσω ότι μια σοβαρή συζήτηση θα μπορούσε να είναι πολλαπλά χρήσιμη. Θα μπορούσε όμως να αφορά γενικά το θέμα «gay έντυπα στη χώρα μας».
Γιατί το να μιλάμε εστιάζοντας αποκλειστικά στα λάθη του 10%, και μάλιστα χωρίς τη συμμετοχή στον διάλογο των ίδιων των δημιουργών του, μου φαίνεται και ανώφελο και κάπως απρεπές τη δεδομένη στιγμή.
υγ. θα σου ήταν δύσκολο να ανοίξεις έναν λογαρισμό στην blogger, ώστε να έχεις ένα σταθερό ψευδώνυμο; Νομίζω ότι θα βοηθούσε να μην μπερδευόμαστε με τους διαφορετικούς anonymous.
Από τους εκδότες του 10%
Αγαπητοί φίλες & φίλοι,
πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σας σχετικά με την αναστολή έκδοσης του 10%. Απαντώντας, λοιπόν, στις απορίες σας για το κλείσιμο και ειδικά για την έλλειψη έμπρακτης υποστήριξης, αυτά που εννοούμε είναι τα εξής:
Ναι μεν το 10% κυκλοφορούσε δωρεάν, αλλά ήδη από το 5ο τεύχος υπήρχε η δυνατότητα συνδρομής. Με 40 ευρώ το χρόνο, το περιοδικό αποστελλόταν σε όποια διεύθυνση μας έδιναν ή σε poste restante (για όσους είχαν πρόβλημα να το λαμβάνουν σπίτι). Οι συνδρομές που λάβαμε ήταν ελάχιστες, σε σχέση με τους χιλιάδες αναγνώστες και αναγνώστριες. Ορίστε λοιπόν η έλλειψη έμπρακτης υποστήριξης. 40 ευρώ δεν είναι πολλά για ένα άτομο, αλλά θα σήμαιναν πολλά για την επιβίωση του 10%, εάν πέντε-έξι χιλιάδες γκέι & λεσβίες ανταποκρίνονταν.
Έλλειψη έμπρακτης υποστήριξης είναι φυσικά και η απουσία στήριξης από γκέι επιχειρήσεις. Υπάρχουν ακόμα γκέι μπαρ, κομμωτήρια, κ.λπ. που μας χρωστάνε χιλιάδες ευρώ, τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να λάβουμε. Όπως υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες γκέι επιχειρήσεις που δεν έδωσαν ούτε ευρώ για την στήριξη αυτού του κοινοτικού περιοδικού.
Δεύτερον, όσον αφορά την προσφορά εθελοντικής εργασίας, πράγματι είχαμε πολλές προσφορές - όχι χιλιάδες, αλλά γύρω στις 40 μέσα σε δυόμιση χρόνια. Δυστυχώς στην πλειοψηφία τους ολοκληρώνονταν με το πρώτο μέιλ ή τηλεφώνημα. Οι περισσότεροι ούτε καν μπήκαν στον κόπο να ανταποκριθούν στο μέιλ που τους στέλναμε απαντώντας στη δική τους πρόταση για βοήθεια. Μόνο σε ελάχιστες - πραγματικά ελάχιστες - περιπτώσεις οι "εθελοντές" έφεραν σε πέρας αυτό που είχαν αναλάβει. Ας τονιστεί ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα ειδικά των γκέι αλλά γενικότερα του εθελοντισμού στην Ελλάδα, καθώς παρόμοια πείρα έχουν και άλλες οργανώσεις σε άλλους τομείς.
Προφανώς, κουραστήκαμε κι εμείς κάθε φορά ν' ακούμε παχιά λόγια και στην πράξη να μη βλέπουμε τίποτα - και πάλι με ελάχιστες εξαιρέσεις. (Η συγγραφή άρθρων δεν περιλαμβάνεται σε αυτό, διότι πράγματι στα 2 1/2 χρόνια λάβαμε πολλά κείμενα προς δημοσίευση, αλλά εμείς κρίναμε - δικαίως ή αδικώς - ότι δεν ανταποκρίνονταν στο ύφος του περιοδικού. Ορισμένα, γύρω στα 15, τα δημοσιεύσαμε).
Επίσης το ότι οι ιδέες κάποιων δεν έγιναν δεκτές δεν σημαίνει απαραίτητα υπεροψία εκ μέρους του 10% αλλά διαφωνία ως προς την ουσία, το ύφος ή τον χρονισμό.
Λέγοντας λοιπόν "οι ίδιοι γκέι και λεσβίες" δεν εννοούμε κάποιον οργανωμένο ακτιβιστή ή οργάνωση, αλλά τον κάθε γκέι και την κάθε λεσβία που, αν πραγματικά πίστευε ότι το 10% κάτι προσπαθούσε να πετύχει, τότε ας το στήριζε έμπρακτα - κάνοντας μία από όλες τις αγγαροδουλειές που έχει ένα περιοδικό (και όχι μόνο συγγραφή άρθρων) ή τουλάχιστον δίνοντας το τεράστιο ποσό των 40 ευρώ το χρόνο!
Σύντομα θα ζητήσουμε την έμπρακτη στήριξη των γκέι και λεσβιών για την επανέκδοση του φυλλαδίου για το ασφαλέστερο σεξ μεταξύ αντρών "Η σιωπή των τεκνών" (www.hiv.gr/prolipsi/safe-sex/siopi-ton-teknon/index.html). Χρειαζόμαστε χρήματα για την επανέκδοσή του, καθώς έχει εξαντληθεί εδώ και καιρό. Αυτή τη στιγμή δεν κυκλοφορεί τίποτα σχετικά με την πρόληψη του HIV εκτός από τα φυλλάδια της Σύνθεσης. Μακάρι αυτή τη φορά να είναι περισσότεροι αυτοί που θα στείλουν μερικά ευρώ για να κάνουν κάτι για την "κοινότητά" τους.
φιλικά
για το 10%
Λύο Καλοβυρνάς
Δημοσίευση σχολίου