JODIE FOSTER. (ΜΕ) ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

.

(…) Speaking of Jodie, she just made an “extraordinarily generous gift” to The Trevor Project, the nation’s only 24-hour suicide prevention hotline for gay and questioning youth. Jodie’s gift went toward a campaign to create the Randy Stone Call Centers, named in memory of one of project’s founders who passed away in February. Randy Stone was also Jodie’s best friend and an Academy Award-winner in his own right. You may recall Jodie choking up while honoring him during this year’s In Memoriam segment at Oscars.
This isn’t Jodie’s first foray into supporting a gay organization. She was thanked in the credits of the short film “Trevor,” which Stone produced and won an Oscar for. The short was the impetus for The Trevor Project and tells the story of a 13-year-od boy who comes to terms with his sexuality while acknowledging his love of Diane Ross and the school jock. Jodie’s new donation is the largest in the organization’s history. Simply, bravo.

(Αναδημοσίευση από το blog Dorothy Surrenders)

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΒΑΛΣ

Henri de Toulouse Lautrec: At the Moulin Rouge. Two Women Waltzing

1ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ QUEER TANGO ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ

.

Buenos Aires será sede del Primer Festival Internacional de Tango Queer
Sentido G. Del 26 de noviembre al 1 de diciembre Buenos Aires será sede del Primer Festival Internacional de Tango Queer, del que participarán alumnos, profesores, artistas e intelectuales de todo el mundo.El lema del festival es “bailar tango sin que los roles estén fijos al sexo de quienes lo bailan”, y es por eso que el festival no está dirigido exclusivamente a las parejas del mismo sexo sino a todas aquellas personas y espacios que apoyen nuestra propuesta y promuevan el respeto por la diversidad.Los organizadores consideran que la realización de este festival “es un gran paso para la visibilidad, y que expresa por otra parte, los cambios que vienen presentándose desde hace tiempo en nuestra sociedad y en nuestra cultura”.Durante esa semana habrá clases de tango con maestros de renombre, milongas, bailes, prácticas, exhibiciones, proyecciones y conferencias.

Για περισσότερες πληροφορίες πιέστε εδώ

ΓΚΡΕΓΚΟΡΙΟ ΠΡΙΕΤΟ 2

"Marinero griego"

.

Gregorio Prieto

ΠΕΡΙ OUTING 2

.

Και κάτι από τους ...Αρχαίους Χρόνους της ελληνικής Gay Blogόσφαιρας:
.
Υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν είσαι ποτέ απολύτως σίγουρος αν είναι καλά ή κακά. Το αλκοόλ ας πούμε, ή οι τηλεοπτικές σειρές του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, ή για να φτάσουμε στο προκείμενο, η πρακτική του outing. Βλέπετε ακόμη κι αν πλέον η λέξη είναι συνυφασμένη με ακτιβιστικές gay πράξεις, η χρήση του δεν ήταν πάντα η ίδια. Αν σήμερα οι ακτιβιστές το χρησιμοποιούν για να πολεμήσουν την υποκρισία κάποτε –όταν το να είσαι gay ισοδυναμούσε με καταδίκη- ήταν οι straight που το έκαναν, ακόμη κι αν δεν το ονόμαζαν έτσι- για να σπιλώσουν την υπόληψη των ομοφυλόφιλων αντιπάλων τους. Αν στην εποχή μας αποτελεί «όπλο» σκεπτόμενων πολιτικών ανθρώπων, κάποτε ήταν το ψωμί και το βούτυρο κίτρινων σαρκοβόρων φυλλάδων. Κι ενώ δεν μπορείς να αρνηθείς ότι η πρακτική μπορεί να έχει κάποιο αποτέλεσμα ή να μοιάζει «δίκαιη» σε ορισμένες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα σ’ αυτήν του Mike Rodgers που μέσω του blog του κάνει outing σε ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που αν και gay αρνούνται να στηρίξουν τα gay δικαιώματα, εν τούτοις το outing δεν παύει να αποτελεί παραβίαση του βασικού δικαιώματος του καθενός στην ιδιωτική ζωή.
Στην Ελλάδα. παρά τις κάποιες «εκφοβιστικές» ανακοινώσεις όταν το θέμα ήταν «της μόδας» στον τύπο πριν από χρόνια, το outing δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Κανείς δεν κόλλησε αφίσες, κανείς δεν «ξεφώνισε» κανέναν. Μέχρι σήμερα, που ξαφνικά το outing κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα μεσώ ενός blog που απ ότι φαίνεται εξυπηρετεί αποκλειστικά αυτόν ακριβώς το σκοπό.Αναγκαίο; Μάλλον όχι.
Χρήσιμο; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος –όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι αν κρίνω απο τη συζήτηση που έλαβε χώρα, λίγο καιρό πρίν.
Άξιο επισκέψεως; Αναμφίβολα -αν και φοβάμαι μάλλον για λόγους "γαργαλιστικούς"...
Νεώτερα 5/01/06: δυο μέρες μετά και το εν λόγω blog μοιάζει να κατέβασε ρολά πριν λίγο...
.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο και τα σχόλια πιέζοντας εδώ:
ομάδα g

ΠΕΡΙ OUTING 1

.

Το εξώφυλλο του περιοδικού, αρκετά προκλητικό, παρουσίαζε δύο ανθρώπους να είναι πίσω από μάσκες, πάνω στις οποίες ήταν τυπωμένα τα πρόσωπα της Τζόντυ Φόστερ και ενός παρουσιαστή του CNN, άγνωστου σε μένα. Από μακριά έμοιαζαν με μάσκες του καρναβαλιού, μόνο που ήταν πολύ πιο αληθινές και δύσκολα θα τις ξεχώριζες από τα πραγματικά πρόσωπα...
Είναι προφανή τα ανταλλάγματα - οικονομικά κυρίως - αυτής της ιδιόμορφης συναλλαγής: Αρκετές διασημότητες εξαργυρώνουν τη "χρυσή σιωπή" τους με πραγματικό χρυσό, αυτόν που τους δίνει η δυνατότητα να φλερτάρουν και με τα δύο φύλα των θαυμαστών τους. Ηθοποιοί εξακολουθούν και παίρνουν καλοπληρωμένους ρόλους που αφορούν στρέητ χαρακτήρες, τραγουδιστές σαγηνεύουν κορίτσια κάθε ηλικίας, ενώ παράλληλα εμείς οι γκέι τους αποδεχόμαστε γιατί "ξέρουμε" ότι είναι "δικοί μας", σαρξ εκ της σαρκός, και τι να κάνουμε τώρα που πρέπει και αυτά τα ινδάλματα κάπως να βγάλουν τα προς το ζην; Έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία - για εμάς - και το benefit of the doubt για τους στρέητ. Μονά-ζυγά κερδίζουν, δηλαδή.

Αγόρασα το περιοδικό και το διάβασα στην πτήση Λας Βέγκας-Νέα Υόρκη σχεδόν μονορούφι. Δίπλα μου, ένας άντρας γύρω στα 35, καταφανώς στρέητ, άλλαζε κανάλια στην οθόνη που βρισκόταν στην πλάτη του μπροστινού καθίσματος. Έπιασα τον εαυτό μου να ανοίγει με τέτοιο τρόπο το περιοδικό ώστε να μη φαίνεται τελείως ο τίτλος, ή τέλος πάντων να μην μπορεί εύκολα να τον διαβάσει ο διπλανός μου. Ακόμα κι εγώ, ο "συνειδητοποιημένος", που η ζωή μου μέσα από αυτό το μπλογκ είναι ανοιχτό βιβλίο, προσπαθούσα να αποφύγω να εκτεθώ σε έναν άγνωστο. Βρισκόμουν στο δικό μου "glass closet" - δε θα αρνιόμουν ότι είμαι γκέι σε κάποιον που θα με ρωτούσε, ούτε θα κατέφευγα σε τερτίπια για να σκεφτούν οι άλλοι ότι ίσως να είμαι και στρέητ (όπως, π.χ., το πάρε-δώσε με δήθεν γκόμενες, που τόσο συνηθίζεται στην Ελλάδα). Από την άλλη, δε θα τους το έδινα και στο πιάτο. Θα πρόσεχα - έστω και λίγο. (…)
Είμαστε γκέι ανάμεσα στους γκέι, άντε και ανάμεσα στους προοδευτικούς στρέητ, αλλά εμφανιζόμαστε στην καλύτερη περίπτωση ως ασέξουαλ προς όλους τους άλλους. Και λέω στην καλύτερη, γιατί υπάρχουν και εκείνοι που συνειδητά θολώνουν τα νερά, ψευτογκομενίζοντας με το άλλο φύλο, ή και φτάνοντας μέχρι το γάμο όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, συνήθως κάπου ανάμεσα στα πρώτα και τα δεύτερα "-άντα". (…)Το θέμα των κρυφών ή καταπιεσμένων ομοφυλόφιλων είναι όμως εντελώς διαφορετικό από το φαινόμενο των ημι-φανερών γκέι που πραγματεύεται το αμερικάνικο περιοδικό αλλά και οι περισσότεροι από εμάς στις ζωές μας.

(...)θεωρείται μεγάλο ταμπού το να ξεμπροστιάζεις κάποιον με αυτό τον τρόπο. Και ακτιβιστικές ομάδες που διαφωνούν με την πρακτική και άλλα έντυπα που υποστηρίζουν ότι οφείλει κανείς να σέβεται την επιλογή του καθενός και της καθεμιάς να κρατάει κάτι τέτοιο για τον εαυτό του/της. Υποστηρίζοντας ότι μπορεί η κυρία Φόστερ να μην ήθελε να ταυτιστεί το όνομά της και η καριέρα της με την σεξουαλικότητά της.

Προς υπεράσπιση του εαυτού του, ο πρώην πολεμικός ανταποκριτής, και νυν εκδότης του περιοδικού, δήλωσε ότι η κυρία Φόστερ δεν έκανε ποτέ καμιά ουσιαστική προσπάθεια να κρυφτεί, συζεί με την σύντροφό της χρόνια τώρα, έχουν δύο παιδιά, αλλά συστηματικά αποφεύγει οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στο θέμα σαν να είναι κάτι για το οποίο ντρέπεται. Και είπε επίσης ότι δεν θα έκανε τέτοιου είδους outing σε κάποιον/α που πραγματικά κρυβόταν. (…)
Η κύρια αιτία που έχουν καταφύγει οι ομάδες σε outing είναι η υποκρισία, ειδικά η υποκρισία πολιτικών που έχουν υποστηρίξει ομοερωτοβικές απόψεις, όντας οι ίδιοι ομοφυλόφιλοι. Οπότε ποιοι/ες προκρίνονται για outing;
· Οι υποκριτές, που ανοιχτά και ενεργά αντιτίθενται στα γκέι δικαίωματα.
· Οι σιωπηλοί συνεργοί που "κυβερνούν" ομοερωτοφοβικά συστήματα (πχ. Εκκλησία)
· Επιφανείς προσωπικότητες που θα διέλυαν τα στερεότυπα και θα έκαναν τον κόσμο να αναπροσδιορίσει την στάση του απέναντι στην ομοφυλοφιλία.
· Όσοι είναι νεκροί.

.

Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα πιέζοντας εδώ:
Is there life after birth?

Athens Queer Playspace

MISS TRANSSEXUAL 2007

.
Miss Transsexual International 2007 : Cristini Couto (Βραζιλία)
1η Αναπληρωματική: Andriana Carrera (Ισπανία)
2η Αναπληρωματική: Paola Isabel Martínez (Παναμάς)

Άντε, του χρόνου και με ελληνίδα στην τριάδα!

ATHENS PRIDE 7

.

Κάποια στιγμή έφτασε και η ώρα των ομιλιών έχοντας προηγηθεί μόνο ένα καλωσόρισμα από τη δημοτική πτέρυγα προσκείμενη στον Συνασπισμό. Νέα Δημοκρατία και Κομμουνιστικό Κόμμα παντελώς απόντες. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τα άκρα και αλήθεια διανύουμε προεκλογική περίοδο; Το Πασόκ με έναν εκπρόσωπο της εσωτερικής οργάνωσης ισότητας και δικαιωμάτων. Αλήθεια που ήταν όλα αυτά τα φωτογενή στελέχη που δεν φείδονται σχολίων για τις δημοκρατικές καταβολές και ανατροπές του μεγάλου τους κινήματος. Το καινούργιο κόμμα των Φιλελευθέρων με τα πιο φωτογενή του νεαρά στελέχη να κρατούν το δικό τους πανό στην πορεία, να αρθρώνουν το σιγανό δειλό τους λόγο για τον πολιτικό φιλελευθερισμό, κάπως εκτός κλίματος με την εφηβική τους διάθεση να φλερτάρουν και να συγκινήσουν χαριτωμένα κοριτσάκια. Προς την εκπρόσωπο τύπου των φιλελευθέρων, μήπως πρέπει να το δουλέψετε λίγο καλλίτερα το ζήτημα βρε παιδιά;Η εκπρόσωπος του Συνασπισμού- η μόνη παραδόξως εκπρόσωπος και ομιλητής, γυναίκα-, με σταθερή και δυνατή φωνή εξέφρασε την υποστήριξη και τις προτάσεις του κόμματός της, ενώ ο εκπρόσωπος των πρασίνων με τη ζωντάνια του λόγου του χαιρέτησε την γιορτή της φύσης και του έρωτα.


Εὐχάριστα μὲ ἐξέπληξε ἡ παρουσία τῆς Φιλελεύθερης Συμμαχίας , καθὼς εἶχα σχηματίσει τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν θά ᾿ρχονταν τελικά. Ὅμως ἦρθαν, ὁρισμένα μέλη μὲ τὶς οἰκογένειές τους ὅπως πληροφορήθηκα ἐκ τῶν ὑστέρων, γεγονὸς ποὺ μὲ χαροποίησε ἀκόμη περισσότερο, γιατὶ, ὅπως λέγαμε μὲ τὴν Queerdom, αὐτὰ τὰ παιδιὰ μεγαλώνοντας θὰ ξέρουν ὅτι ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς δὲν εἶναι τίποτε τὸ τρομερό· ἄλλοι/ες ἄνθρωποι προτιμοῦν ὁμοφύλους/ες τους καὶ ἄλλοι/ες ἑτεροφύλους/ες τους καὶ αὐτὸ εἶναι ὅλο.

(…)καρφί: Ἤξερα ὅτι θὰ μιλοῦσε κάποιος/α ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟΚ, ἀλλὰ νόμιζα ὅτι θὰ ἐρχόταν σημαῖνον στέλεχος, ὄχι ἕνας τυπάκος ποὺ δὲν τὸν ξέρει ἡ μάνα του. Ἐπίσης, ἀναρρωτιέμαι, τὸ ΠΑΣΟΚ δὲν ἔνιωθε κάπως ἄσχημα, ὅταν μιλοῦσε γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης ποὺ τώρα, ἐν μέσῳ προεκλογικῆς περιόδου παρουσιάζει παρ᾿ ὅτι κυβερνοῦσε εἴκοσι χρόνια(...)

Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα πιέζοντας εδώ:
Ξενοδοχείο Ίρις

Gordon Gr

CHARLES DEMUTH

DUANE MICHALS: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

Duane Michals

.
Οι περιπέτειες του Καβάφη
Στη σειρά φωτογραφιών με τίτλο Οι περιπέτειες του Κωνσταντίνου Καβάφη του αμερικάνου φωτογράφου Duane Michals ο αλεξανδρινός ποιητής «ζει» τα ποιήματά του στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Κείμενο: Δημήτρης Μαστρογιαννίτης

.
O Καβάφης είναι ο Έλληνας ποιητής που έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και έχει επηρεάσει μεγάλο αριθμό ποιητών (ή συγγραφέων), αλλά και έδωσε έμπνευση σε ζωγράφους όπως ο David Hockney ή φωτογράφους όπως ο Duane Michals. Ο τόμος Συνομιλώντας με τον Καβάφη- Ανθολογία ξένων καβαφογενών ποιημάτων (Εκδόσεις Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας) μας δίνει μια ιδέα του μεγέθους της επιρροής του –ανθολογώντας από δεκαεννιά γλώσσες, ποιήματα εκατόν τριάντα πέντε ποιητών από είκοσι μία χώρες (χωρίς να σημαίνει πώς δεν υπάρχουν και ποιητές από άλλες χώρες), που έχουν ως αφετηρία την ποίηση του Καβάφη ή που συνομιλούν με ποιήματά του ή που έχουν ως πρωταγωνιστή τον ίδιο τον ποιητή. Τι είναι όμως, αυτό που τράβηξε τόσους ανθρώπους στα ποιήματα του Καβάφη;
Ο καθηγητής Βασίλης Λαμπρόπουλος, τιτλούχος της έδρας Κλασικών Σπουδών και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, «Κωνσταντίνος Καβάφης», σε συνέντευξή του στη Μικέλα Χαρτουλάρη (Τα Νέα) απαντά: «Λίγο πολύ ο ίδιος Καβάφης ενδιαφέρει τους πάντες, Αμερικανούς, Άγγλους, Νιγηριανούς και... Ιάπωνες: Ο σημερινός, ο δικός μας Καβάφης, δηλαδή ένας Καβάφης πολυ-πολιτισμικός, αντι-εξουσιαστικός, διασπορικός (κι όχι εθνικός), ιστοριογραφικός (κι όχι "ιστορικός"), "ελληνικός" (κι όχι Έλληνας) και γενικά ένας Καβάφης πολλαπλός και πολυσήμαντος που δεν κλείνεται σε ένα ερμηνευτικό κουτί (όπως ο "διδακτικός" ή ο "πολιτικός") ούτε σε μία παραλληλία π.χ. Καβάφης και Έλιοτ/ Μπρεχτ/ Μπόρχες/ Σεφέρης κ.λπ.».
Όμως, απ’ ότι φαίνεται υπάρχει «ένας» Καβάφης που απασχολεί/προκαλεί/εμπνέει περισσότερο απ’ οποιοδήποτε άλλο. Αυτός που περιγράφει ο Γιώργος Βέλτσος (Η λέξη, τ.23) «…Ο Καβάφης είναι ο ηδονικός Καβάφης. Ούτε ο ιστορικός ούτε ο πολιτικός. Έγραψε για να αγαπηθεί. Και το κατόρθωσε. Ένας μεγάλος ερωτικός ποιητής» ή όπως λέει ο Δ. Τζιόβας, Καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Αγγλίας (To Βήμα) «…Παλαιότερα ήταν ο ηδονικός, ο πολιτικός, ο διδακτικός, ο ειρωνικός Καβάφης, ενώ σήμερα πρωτοστατεί, κυρίως εκτός Ελλάδος, ο ομοφυλόφιλος (queer), ο διασπορικός και ο συγκρητικός Καβάφης. Πόσο χρήσιμοι είναι αυτοί οι προσδιορισμοί-ετικέτες δεν είναι του παρόντος να συζητήσουμε, αλλά ενώ από την Ελλάδα προβάλλεται με ειδωλοπλαστικό ζήλο και εθνική έπαρση ο οικουμενικός και διαχρονικός Καβάφης ως σταθερή αξία ή ως ο ποιητής που μιλάει εξακολουθητικά στους αναγνώστες και επηρεάζει ομοτέχνους του, από το εξωτερικό μας συστήνεται ένας Καβάφης πιο προσγειωμένος και επίκαιρος, που συνομιλεί με τις πολιτισμικές και ταυτοτικές ανησυχίες της εποχής μας, καθώς η ποίησή του παρουσιάζεται ως ρευστή, ανοιχτή και διαθέσιμη για να αναγνωρίσουν σε αυτήν οι αναγνώστες τους εαυτούς τους».

Ο Αμερικανός φωτογράφος Duane Michals είναι από αυτούς που «αναγνώρισαν στον Καβάφη τον εαυτό τους». Χρησιμοποιώντας τον ηθοποιό Τζόελ Γκρέι (ο ηθοποιός που έπαιζε τον κομπέρ στο Καμπαρέ), και νεαρούς ηθοποιούς «που επιλέχθηκαν γιατί είχαν την κατάλληλη εμφάνιση για να υποδυθούν τους ήρωές μου», δημιούργησε μια σειρά φωτογραφικών ενοτήτων με τον ποιητή να «ζει» τα ποιήματά του, αλλά και στιγμές της ζωής του στους σημερινούς δρόμους της Αμερικής.
Πότε ξεκίνησε η σχέση σας με τον Καβάφη και τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στην ποίησή του;
Ανακάλυψα για πρώτη φορά τα ποιήματά του, από μια αγγλική μετάφραση, το 1975. Με συγκίνησε ιδιαίτερα η αμεσότητα, η ειλικρίνεια, η τόλμη κι αυτή η εκλεπτυσμένη απλότητα της γραφής του. Η ποίησή του μου προκάλεσε την περιέργεια να μάθω το ποιος ήταν κι έτσι καταπιάστηκα να μάθω γι’ αυτόν… μελετώντας αρκετά βιβλία, βιογραφίες και ανθολογίες με ποιήματά του.
Είκοσι δύο χρόνια μετά την πρώτη επαφή σας με την ποίησή του, επιστρέψατε σ’ αυτόν. Γιατί συνέβη τώρα αυτό;
Ένα καλό ποίημα έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Όσο μεγαλώνεις λοιπόν, ανακαλύπτεις πράγματα που δεν ήσουν σε θέση να καταλάβεις παλιότερα. Ωριμάζεις κατά κάποιον τρόπο και φτάνεις σ’ ένα τέτοιο επίπεδο, που μπορείς πια ν’ αντιληφθείς το εύρος των νοημάτων του ποιητή. Έτσι σήμερα, ένοιωσα περισσότερο έτοιμος να δώσω τη δική μου «σάρκα» τόσο στον ποιητή, όσο και στην ποίησή του.
Ποιος πιστεύετε πώς είναι ο κύριος δίαυλος επικοινωνίας της ποίησης του Καβάφη μ’ ένα ξένο;
Κυρίως πιστεύω η ερωτική της πλευρά˙ είναι πιο αναγνωρίσιμη.
Οι περιπέτειες του Καβάφη είναι περισσότερο μια δουλειά με αφορμή το έργο του ή μια δουλειά - «απεικόνιση» της ποίησής του;
Γενικά θα έλεγα ότι ταυτίζομαι με το γράψιμό του. Η δουλειά μου είναι ένας φόρος τιμής στο συνολικό του έργο, όχι κάποια προσπάθεια απεικόνισης συγκεκριμένων ποιημάτων. Με δυο λόγια, έχω την αίσθηση ότι κολυμπάμε στα ίδια νερά.
Ποια ποιήματα ή περιστατικά της ζωής του ποιητή προκάλεσαν την έμπνευση;
Στην πραγματικότητα αντλώ έμπνευση για τις ιστορίες μου από τη φαντασία και τα προσωπικά μου βιώματα˙ όχι από τη ζωή του ποιητή. Εκείνος πέθανε το 1933. Εγώ γεννήθηκα το 1932. Συνυπήρξαμε στον κόσμο για έναν μόνο χρόνο. Αν είχαμε γνωριστεί, πιστεύω ότι αν μη τι άλλο, θα κάναμε μια καταπληκτική συζήτηση.
Σ’ ένα από τα θέματά σας τον παρουσιάζετε ως προτεστάντη ιερέα. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε σ’ αυτή την ενότητα φωτογραφιών;
Με αυτή τη σειρά φωτογραφιών δεν προσπαθώ να… αποκαλύψω τη θρησκευόμενη πλευρά του Καβάφη. Εκείνο που θέλω να δείξω είναι ότι του άρεσε να φοράει ράσα παριστάνοντας τον κληρικό για ν’ ακούει τις αμαρτίες των νεαρών αντρών που έρχονταν να εξομολογηθούν. «Το ν’ ακούς τις αμαρτίες των νέων είναι σχεδόν το ίδιο καλό με το να τις διαπράττεις ο ίδιος» τον φαντάζομαι να λέει.
Που εκτέθηκε η δουλειά σας και ποια ήταν η αντίδραση του κοινού και της κριτικής;
Η δουλειά μου παρουσιάστηκε στην γκαλερί Pace Macgill της Νέας Υόρκης και η υποδοχή του κόσμου ήταν θετική.

(Αναδημοσίευση από το περιοδικό 4essera, τεύχος 2)

.

ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ OUTING ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ;

.

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι σε μια ανοικτή εκδήλωση όπως το «Φεστιβάλ Υπερηφάνειας 2007» είναι πρακτικά αδύνατον να αποτρέψει κανείς ομάδες, γκρουπούσκουλα ή «ελεύθερους σκοπευτές» να προχωρήσουν σε εξτρεμιστικές πράξεις.
Όμως η εμφάνιση φυλλαδίων που έκαναν outing στον σεξουαλικό προσανατολισμό συμπολιτών μας αποτελεί την αρχή ενός φαινομένου που τίποτα το καλό δεν προοιωνίζεται για το γκέι κίνημα και θα πρέπει να σχολιασθεί χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές.
Γι’ αυτό ακριβώς με εκπλήσσει η εκκωφαντική σιωπή των λοατ οργανώσεων και των υπευθύνων του Pride τέσσερις μέρες μετά.
Αναρωτιέμαι, αν του χρόνου κάποιοι σκορπίσουν φλάιερ με τα ονόματα οροθετικών και ασθενών με AIDS που αν και δημόσια πρόσωπα δεν γνωστοποιούν την κατάσταση της υγείας τους και δεν συμβάλλουν στην ορατότητα της ομάδας για τα δικαιώματά της, με ποιο ηθικό κύρος όλοι αυτοί οι ακτιβιστές θα διαμαρτυρηθούν για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Εκτός κι αν δια της σιωπής τους συμφωνούν με πρακτικές που εφαρμόζουν εκτός από τους ανώνυμους του περασμένου Σαββάτου και οι ομοφυλοφοβικές κυβερνήσεις στη Νιγηρία, το Καμερούν και την Ουγκάντα.

ATHENS PRIDE 6

.

Η ιδεολογική μονοκαλλιέργεια της εκδοχής που επικρατεί στην ελληνική περίπτωση του gay cause, δεν αφήνει χώρο σε οτιδήποτε δεν αναζητεί ένα θεϊκό βλέμμα ή δεν συντάσσεται με την διαχείριση του βίου κατά τα κατεστημένα. (…)Είναι προφανές πως αυτό που ενοχλεί είναι μια εναλλακτική ερμηνεία του ζητήματος, ειδικά όταν αυτή προέρχεται από τον χώρο της αριστεράς ή του αντιεξουσιαστικού χώρου, κάτι που αποδεικνύει πως το απολιτίκ προφίλ είναι μια πρόφαση καρατζαφέρειας τάξης. Αυτές οι περιχαρακώσεις στερούν την υποστήριξη πολλών, που έστω κι αν διαφωνούν με το μεγαλύτερο μέρος της agenda είναι πρόθυμοι να διατυπώσουν τη διαφωνία τους και να γιορτάσουν μαζί. Με αυτές τις περιχαρακώσεις χάνεται μαζί με την πολιτική και το πάρτυ, μια μοναδική ευκαιρία συλλογικοποίησης της επιθυμίας και ενδεχόμενο προνομιακό πεδίο άμβλυνσης των διαφορών.
Από τη φετινή γιορτή κρατάω δύο υπέροχα κείμενα, το συντακτικά αδέξιο των Homorebels και το χειρουργικά ακριβές του Αμβρόσιου. Κι αν μοιάζουν να στέκονται απέναντι στη γιορτή, για μένα είναι κίνηση προς την αέναη γιορτή. Τη γιορτή που όντως γιορτάζει μια τετελεσμένη νίκη και σκέπτεται τα επόμενα. Τη γιορτή που προϋποθέτει το συλλογικό πολιτικό αίτημα και την διεκδίκησή του. Και του χρόνου, μαζί.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο πιέζοντας εδώ:

raresteak

ΠΟΛΩΝΙΑ. Η ΓΚΕΪ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΙΜΑ ΦΟΒΟΥ

.

Η γκέι κοινότητα μετακομίζει εκτός χώρας μέσα σε ένα κλίμα φόβου
Σύμφωνα με την μαρτυρία του γκέι ακτιβιστή Robert Biedron, πολλοί ομοφυλόφιλοι και λεσβίες εγκαταλείπουν τη χώρα, καθώς νιώθουν ότι η κυβέρνηση τους καταδιώκει, ενώ η κοινωνία είναι πολλές φορές εχθρική προς αυτούς. Ο Robert Biedron ηγέτης της Polish Foundation Against Homophobia, δηλώνει ότι οι χώρες που έχουν καταφύγει πολλοί γκέι και λεσβίες είναι η Γερμανία και η Αγγλία. «Είναι απίστευτο», σημειώνει ο Biedron. «Η γκέι κοινότητα μετακομίζει εκτός χώρας μέσα σε ένα κλίμα φόβου». «Οι περισσότεροι γκέι που γνωρίζω, βρίσκονται τώρα στην Αγγλία, όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά γιατί στην Πολωνία καταδιώκονται».
(Αναδημοσίευση από το site του Πολύχρωμου Πλανήτη)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΦΡΑΝΚ Ο'ΧΑΡΑ

Frank O’Hara (27/6/1926 – 25/7/1966)
Ποιητής, ΗΠΑ

.

WHY I'M NOT A PAINTER
I am not a painter, I am a poet.
Why? I think I would rather be
a painter, but I am not. Well,
for instance, Mike Goldberg
is starting a painting. I drop in.
"Sit down and have a drink" be
says. I drink; we drink. I look
up. "You have SARDINES in it."
"Yes, it needed something there."
"Oh." I go and the days go by
and I drop in again. The painting
is going on, and I go, and the days
go by. I drop in. The painting is
finished. "Where's SARDINES?"
All that's left is just
letters, "It was too much," Mike says.
But me? One day I am thinking of
a color: orange. I write a line
about orange. Pretty soon it is a
whole page of words, not lines.
Then another page. There should be
so much more, not of orange, of
words, of how terrible orange is
and life. Days go by. It is even in
prose, I am a real poet. My poem
is finished and I haven't mentioned
orange yet. It's twelve poems, I call
it ORANGES. And one day in a gallery

I see Mike's painting, called SARDINES

.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΓΚΕΪ

..

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ με μεγάλη συμμετοχή, πολύ κέφι και μεγάλο πάθος
Η μεγάλη παρέλαση των γκέι
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/06/2007)
Φορώντας ροζ μπικίνι, πασπαλισμένοι με μπόλικη χρυσόσκονη, κι άλλοι απλά με τα καθημερινά τους ρούχα, αλλά τολμώντας να δώσουν ένα φιλί στο στόμα του συντρόφου τους δημόσια.
Κάπως έτσι θα περιέγραφαν οι λιγοστοί Αθηναίοι που αντιδρούσαν με έκπληξη και χαμόγελο, το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, στην εμφάνιση χιλιάδων γκέι, λεσβιών και τρανσέξουαλ, που διαδήλωναν χορεύοντας και τραγουδώντας στο ήδη θερμό αθηναϊκό κέντρο.
Συγκεντρώθηκαν από νωρίς το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος, συμμετέχοντας στο «Φεστιβάλ Περηφάνιας». Και ακολούθησε η πιο ζωντανή διαδήλωση. Καλλίγραμμα κορμιά, φορώντας τα απολύτως απαραίτητα, ψηλά τακούνια, στενά σατέν, βεντάλιες με φτερά. «Ανώμαλο είναι το σύστημα», έγραφε το πανό της «Πρωτοβουλίας Γένοβα 2001». «Η απελευθέρωση δεν θα έρθει με τους νόμους», το σύνθημα. Το πολύχρωμο πανό κρατούσαν κυρίως κωφάλαλοι, μέλη της Ομοφυλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδος - ΟΛΚΕ.
«Ο κόσμος είναι ανεκτικός. Ντροπή για το δήμαρχο Αθηναίων που δεν μας έλαβε υπό την αιγίδα του», είπαν οι διοργανωτές. Αγκάλιαζε ο ένας τον άλλον: «Γνωριζόμαστε, είναι ο δικός μας κόσμος».
Στα περίπτερα που έστησαν στην πλατεία Κλαυθμώνος, υπήρχαν ενημερωτικά έντυπα, αναμνηστικά, πρόγραμμα ομοφυλοφυλικών ταινιών και ενημέρωση σχετικά με τον πολιτικό γάμο, το AIDS και άλλα, από εκπροσώπους της λεσβιακής, τραβεστί και τρανσέξουαλ κοινότητας.
Παρόντες ήταν οι Χρ. Πρωτόπαπας και Π. Αθανασόπουλος από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι διευκρίνισαν ότι «το ΠΑΣΟΚ συμπαρίσταται σε όλα τα αιτήματα των ομοφυλοφίλων, προτείνει να ισχύσει το σύμφωνο συμβίωσης -και για ετερόφυλους, το οποίο θα παράγει τα ίδια έννομα δικαιώματα με το γάμο.
Επιπλέον θα άρει κάθε διάκριση σε βάρος των ομοφυλοφίλων στις εργασιακές τους σχέσεις, αλλά και στην αντιμετώπισή τους από το κράτος, την Αστυνομία, το δικαστικό σύστημα».
Στη συγκέντρωση μίλησε και ο Ρήγας Αξελός, εκ μέρους της «Ανοιχτής Πόλης» που είχε και περίπτερο. Η Αντρέα Γκίλμπερτ, μέλος της οργανωτικής επιτροπής, εξηγεί ότι «έγιναν όλα εθελοντικά, αυτό το φεστιβάλ διαφέρει από τα αντίστοιχα, εμπορικά, του εξωτερικού, είναι αυθόρμητο, λαϊκό». Η Βραζιλιάνα, που διαδήλωσε με λαμέ φόρεμα πάνω σ' ένα ανοιχτό αυτοκίνητο, διευκρινίζει: «Εργάζομαι τέσσερα χρόνια σε μπαρ της Μυκόνου και είμαι ευτυχής στην Ελλάδα».
Χόρεψαν όλοι μαζί μέχρι τη μία μετά τα μεσάνυχτα με ένα γυναικείο συγκρότημα, σόου και πολλή μουσική. Πέταξαν μάλιστα και φέιγ-βολάν με γνωστά ονόματα πολιτικών, δημοσιογράφων και καλλιτεχνών που θεωρούν ότι κρύβουν τις σεξουαλικές επιλογές τους.

ATHENS PRIDE 5

.

Τα περίπτερα του φεστιβάλ ήταν όσα έπρεπε, κόσμος αρκετός (αλλά θα ήθελα να δω περισσότερους/ες), οι καιροσκόποι-πολιτικάντηδες πανταχού παρόντες (κάτι που έγραφε "Γένοβα", ήταν οι μόνοι που φώναζαν συνθήματα), τα φετινά φέιφ-βολάν παράξενα (ανέφεραν ονόματα διάσημων ατόμων, για τα οποία υπάρχει μια έντονη υποψία για την ομοφυλοφυλία τους, με την "έκκληση" να βοηθήσει για ίσα δικαιώματα ο κάθε αναφερόμενος). Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με το "Πότε θα παραδεχτείς ότι είσαι γκέι;" ή το "Όλοι ξέρουν ότι είσαι λεσβία". Μου θυμίζει τα δελτία 'ειδήσεων' του Σταρ: "Φήμες λένε ότι η γνωστή αοιδός έχει ένα νέο ερωτικό ενδιαφέρον, ...". Απλά, δεν μου αρέσει. Αυτό που μου αρέσει, πάντως, είναι το κάποιοι άνθρωποι που έχουν κάποιου είδους εξουσία, να κάνουν όντως κάτι υπέρ των ίσων δικαιωμάτων, όχι όμως επειδή είναι και οι ίδιοι γκέι ή λεσβίες. Να το κάνουν επειδή κάποια πράγματα είναι απλά αυτονόητα...

Με ενόχλησε που προσπαθούν οι διοργανωτές να το προωθήσουν ως γιορτή για να μην προκαλέσουν ενώ οφείλει να είναι διαδήλωση πρώτα και γιορτή μετά. Μιλώντας για την Ελλάδα του σήμερα πάντα, που οι πολιτικές διεκδικήσεις έχουν μείνει πίσω. (…)
Μ'άρεσε όμως που ήρθαν άνθρωποι για πρώτη φορά, που έδειξαν ενδιαφέρον, που πραγματοποιήθηκε το τρίτο Pride στην Αθήνα, που νιώσαμε όλοι μια ελευθερία και μια περηφάνεια, που γίναμε λίγο πιο ορατοί, που τα πράγματα προσπαθούν να κινηθούν, έστω έτσι... (…)
Αντιφατικά συναισθήματα μου έχουν μείνει...Ήθελα κάτι περισσότερο μάλλον, κάτι λίγο διαφορετικό, να συνυπάρχει η γιορτή με την διαδήλωση πιο ισορροπημένα και το πάρτυ μετά να είναι όντως πάρτυ, όχι σχεδόν μίζερη παρωδία ξένων Pride προ δεκατίας (και μουσικά και αισθητικά).

Δεν θέλω να γκρινιάζω άλλο όμως, οπότε σταματάω εδώ.

Ήταν όμορφα, θα γίνει πιο όμορφο, θα χωράμε κι οι υπόλοιπες/οι κάποια στιγμή, θα μας εκφράζει περισσότερο αυτό που βλέπουμε και ζούμε.

Αν βέβαια ασχοληθούμε ενεργά με το στήσιμο και την οργάνωσή του, αλλιώς μετά χάνουμε και το δικαίωμα της γκρίνιας.

[Θέλω του χρόνου να φέρω την μητέρα μου μαζί μου. Ναι ναι, αυτό θέλω. Θέλω σε λίγα χρόνια, να υπάρχει μπλοκ μαμάδων και οικογενειών γενικότερα.]

.

(...) να ευχηθούμε και του χρόνου στο PRIDE μας!
Και να συμπληρώσουμε… “και με αιγίδα” κ.Δήμαρχε.
Μην τάξεις σε παιδί, σε τρελό και σε gay.
Δεν ξεχνάμε…

Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα πιέζοντας εδώ:
Το blog του Αλέξη
Athens Queer Playspace

Freedom Island

ATHENS PRIDE 4

Δεν θα μπορούσε να μην σχολιαστεί η διανομή μικρών φλάϊερ κατά
τη διάρκεια του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, τα οποία έκαναν outing
(αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας), επώνυμων-αναγνωρίσιμων
προσώπων της ελληνικής κοινωνίας. Συγκεκριμένα κυκλοφόρησαν
φυλλάδια που έγραφαν: "Κύριε/α Χ όλοι γνωρίζουν ότι είσαι
γκέι/λεσβία, ως πότε θα κρύβεσαι", τα οποία βέβαια δεν έφεραν καμία
υπογραφή. Εδώ θα πρέπει να είμαστε κάθετοι και ξεκάθαροι ότι αυτές
οι τακτικές τρομοκρατίας-απειλών-εκφοβισμού είναι εντελώς
απαράδεκτες και μόνο κλίμα Ιράν ή Ουγκάντας θυμίζουν, καθώς
τέτοιες πολιτικές ακολουθούνται από τις αρχές τέτοιου τύπου κρατών
εναντίον των ομοφυλόφιλων. Και εν τέλει όποιος/α/οι θέλουν να δείξουν
την «αγωνιστικότητά» (sic!) τους με αυτό τον τρόπο ας έχουν το θάρρος
της υπογραφής τους.
(Αναδημοσίευση από το site του Πολύχρωμου Πλανήτη)
.

...και τη γενναιότητα να αντιμετωπίσουν τις όποιες συνέπειες, να προσθέσω κι εγώ.

Αλήθεια, η Επιτροπή του Φεστιβάλ πώς τοποθετείται επί του προκειμένου;

ATHENS PRIDE 3

.

To gayworld.gr χορηγός επικοινωνίας του Athens Pride 2007 θα ήθελε
να ευχαριστήσει
Τα 1200 (διόρθωση: 2000 σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση) άτομα που
συμμετείχαν στην πορεία (παρά την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε!)
Όλους όσους ήρθαν στην Πλατεία μετά την πορεία για να
παρακολουθήσουν το υπόλοιπο πρόγραμμα και τα show.
Τους εθελοντές που χωρίς την δικιά τους συμβολή το Athens Pride θα
γινόταν με περισσότερη δυσκολία.
Την Οργανωτική επιτροπή που κατάφερε μέσα από αντίξοες συνθήκες να
διοργανώσει το Φεστιβάλ. (...)
Επίσης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε:
Τις “out” αδερφές και λεσβίες οι οποίες αν και είναι out δεν
έρχονται στην πλατεία γιατί δεν συμφωνούν με το πνεύμα του pride.
Όσες αδερφές και λεσβίες έχουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που
χρειάζονται και δεν υπάρχει λόγος για περισσότερες διεκδικήσεις.
Τους straight looking gays που δεν έχουν καμία θέση στο Pride με
τις υπόλοιπες κραγμένες. (…)

Η πορεία υπερηφάνειας έγινε όπως τις προηγούμενες χρονιές,

με τον ίδιο περίπου αριθμό συμμετεχόντων.Τα συμπεράσματα απ’ αυτό

το Φεστιβάλ, είναι κατ’ αρχήν ότι στα σίγουρα θα πρέπει να αλλάξει

η ημερομηνία που γίνεται (τέλος Ιουνίου), έστω κι αν απομακρυνθεί
ημερολογιακά από την επέτειο του Stonewall, καθώς το προχωρημένο

καλοκαίρι της Ελλάδας δεν ευνοεί κάτι τέτοιο, και το Stonewall δεν

τιμάται ημερολογιακά, αλλά πολιτικά. Αφετέρου, θα πρέπει
το Ελληνικό Φεστιβάλ Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας - και

ειδικότερα η πορεία υπερηφάνειας - να αποκτήσει την δική του

δυναμική, μέσα από ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις διεκδίκησης που για
την ώρα φαίνονται θολές. Επιπλέον δε, είναι απαραίτητο ένα

πιο πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων, ώστε να δώσει στην λέξη

Φεστιβάλ ουσιαστικότερο νόημα.

Αλλά για να μην γκρινιάζω μόνο … σε προσωπικό επίπεδο το pride ήταν πολύ σημαντικό και με βοήθησε πολύ πιστεύω. Είναι απαραίτητες αυτές οι εκδηλώσεις , ανοιχτά στο δρόμο, είναι αντιπαράθεση με το βασικό πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί ως μη στρειτ, την ορατότητα . Γι’αυτό πιστεύω πως παρ’όλα τα στραβά της, πρέπει να τη στηρίζουμε σαν εκδήλωση και να προσπαθούμε να την αλλάξουμε αν δεν μας ικανοποιεί πλήρως. Γιατί μόνο αυτή έχουμε. Και γιατί δεν είδα κανένα από τα κούηαρ γκρουπάκια να κάνουν ένα κουήαρ πράιντ. Κράξιμο όλοι μας ξέρουμε να κάνουμε. Είναι πραγματικά κρίμα να αναλωνόμαστε στο να τρωγόμαστε μεταξύ μας και να περιχαρακωνόμαστε στις ομαδούλες μας αντί να προσπαθούμε να συνεργαστούμε και να βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στην πάλη για δικαιώματα, ελεύθερη κι ανεμπόδιστη ύπαρξη μέσα σ’ αυτή τη ρημάδα την κοινωνία.

.
Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα πιέζοντας εδώ:
gayworld.gr
πολύχρωμος πλανήτης
χρωμοσώματα

Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΤΤΩΜΑ

.
«Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ελάττωμα»
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Εύη Σαλτού (ΤΑ ΝΕΑ, 25/6/2007)
«Είναι μια μέρα που μας δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούμε όπως εμείς θέλουμε. Γιατί όχι με φτερά και φούστες; Έστω και για λίγες ώρες μπορούμε να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Γι΄ αυτό και ο κόσμος δεν θα πρέπει να βρίσκει αυτές τις εμφανίσεις προκλητικές».
Με σύνθημα «Ο έρωτας δεν κάνει διακρίσεις, κάνει τη διαφορά», περισσότερα από 2.000 άτομα, αψηφώντας τις υψηλές θερμοκρασίες, πήραν μέρος στο 3ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας. «Για όλους εμάς είναι μια γιορτή. Ταυτόχρονα όμως είναι και μια μέρα διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας. Δεν ζητάμε πολλά. Κοινωνική και νομική ισότητα», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Νίκος Σοφιανός, ένας από τους συμμετέχοντες στο φεστιβάλ και μέλος του Δικτύου Υποστήριξης Ομοφυλοφίλων.
Η γιορτή ισότητας, όπως τη χαρακτήρισαν τα μέλη της γκέι, λεσβιακής και τρανς κοινότητας, άρχισε νωρίς το μεσημέρι στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Ομοφυλοφιλικές ομάδες, μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά και πολιτικές παρατάξεις έστησαν συνολικά 26 περίπτερα και μοίρασαν ενημερωτικό υλικό στο κοινό.
«Είναι στο πλευρό μας»
«Ο κόσμος είδε τα προηγούμενα χρόνια ότι διαδηλώνουμε ειρηνικά και πλέον αρχίζει να στέκεται στο πλευρό μας», λέει η εκπρόσωπος Τύπου του φεστιβάλ, κ. Άντρεα Γκίλμπερτ και συμπληρώνει ότι πέρυσι αυτοί που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας δεν ξεπερνούσαν τα 1.000 άτομα. Όπως αναφέρει, στη φετινή διοργάνωση έλαβαν μέρος και άτομα από χώρες του εξωτερικού. «Από Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, αλλά και Αμερική». Αποκορύφωμα της γιορτής ήταν η συμβολική παρέλαση που άρχισε από την Πλατεία Κλαυθμώνος με προορισμό τη Βουλή. «Το φεστιβάλ και η πορεία γίνεται για έναν πολύ απλό λόγο: θέλουμε ο κόσμος να δει ποιοι είμαστε πραγματικά. Το να είναι κάποιος γκέι, λεσβία ή τρανς δεν είναι ελάττωμα, αλλά ούτε και αρρώστια», αναφέρει ο κ. Θέμης Κατσαγιάννης, συντονιστής των εθελοντών της γκέι κοινότητας. Συμπληρώνει δε ότι όλα τα μέλη της θα πρέπει να είναι σε θέση να διεκδικήσουν με τους ίδιους όρους μια επαγγελματική θέση. «Άλλωστε, το 2007 είναι το έτος ίσων ευκαιριών».
«Ζητάμε την απάλειψη κάθε διάκρισης. Οι ερωτικές προτιμήσεις θα πρέπει να παρουσιάζονται απ΄ όλους μας, αλλά και από τα ΜΜΕ χωρίς προκαταλήψεις», επεσήμανε στον χαιρετισμό του, ο κ. Παύλος Αθανασόπουλος, επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Ρήγα Αξελού, εκπροσώπου της δημοτικής κίνησης «Ανοιχτή Πόλη», με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα. Ωστόσο, τα μέλη της γκέι κοινότητας σχολίασαν δυσμενώς το γεγονός ότι ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης αρνήθηκε να δώσει την έγκριση για να τεθεί το φεστιβάλ υπό την αιγίδα του δήμου.
Ένα από τα βασικότερα αιτήματα της κοινότητας είναι ο πολιτικός γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. «Με τον πολιτικό γάμο θα μπορούμε να νομιμοποιήσουμε πια τη σχέση μας. Δεν είναι προκλητικό. Εξάλλου, δεν νομίζω ότι αφορά τον κόσμο τι κάνουμε στο κρεβάτι μας», δηλώνει η κ. Ευαγγελία Βλάμη, εκπρόσωπος της Ομοφυλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδας (ΟΛΚΕ). Άλλα αιτήματα είναι η κατάργηση κάθε διάκρισης με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, η ουσιαστική κρατική ενίσχυση των δράσεων κατά του ΑΙDS, αλλά και η διδασκαλία μαθήματος σεξουαλικής αγωγής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από ειδικούς επιστήμονες. «Με ισότιμη πάντα αντιμετώπιση του ομοερωτισμού», αναφέρει η κ. Βλάμη

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΚΩ

Michel Foucault (15/10/1926 – 26/6/1984)
Φιλόσοφος, Γαλλία

.
Περί σεξουαλικότητας
του ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ (Ελευθεροτυπία 7/2/2007)
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1976, ο γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκό δημοσίευσε τον πρώτο τόμο της «Ιστορίας της σεξουαλικότητας» με τίτλο «Η δίψα της γνώσης» (εκδόσεις «Ράππα», 1978).
Αυτό το βιβλίο δεν άλλαζε μόνο τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τη σεξουαλικότητα, αλλά άνοιγε νέους δρόμους και στην ανάλυση της εξουσίας. Η κριτική που ασκούσε ο Φουκό στην «υπόθεση της καταστολής», στην ιδέα δηλαδή ότι η ιστορία της σεξουαλικότητας συμπίπτει με το χρονικό μιας αύξουσας καταστολής των σεξουαλικών ενστίκτων, είναι ταυτόχρονα κριτική και σε μιαν ορισμένη θεωρία της εξουσίας που την ταυτίζει με τον νόμο, την απαγόρευση και την καταπίεση.
Τον Νοέμβριο του 1975, δεκατρείς μήνες πριν από τη δημοσίευση του βιβλίου του, ο Φουκό έδωσε μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Από τη διάλεξη αυτή (που παραμένει ανέκδοτη στη γαλλική γλώσσα και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο ιταλικό περιοδικό «aut-aut») παρουσιάζουμε στη συνέχεια ένα απόσπασμα.
Ξανάρχισα μια εργασία που είναι ένα είδος συνέχειας του βιβλίου μου για την ιστορία της τρέλας. Πριν από μερικά χρόνια, πράγματι, είχα σκεφτεί να γράψω κάτι σαν μια ιστορία της σεξουαλικής καταπίεσης, της σεξουαλικής ανωμαλίας, των μηχανισμών που την ορίζουν και ταυτόχρονα την καταστέλλουν. Ξόδεψα πολύ χρόνο προσπαθώντας να κατανοήσω ποιοι είναι οι πολλαπλοί λόγοι εξαιτίας των οποίων δεν κατόρθωσα να ολοκληρώσω αυτή την εργασία.
Η πρώτη εξήγηση που έδωσα ήταν ότι δυσκολευόμουν να βρω τα αναγκαία ντοκουμέντα. Στην πραγματικότητα όμως ο λόγος για τον οποίο δεν έβρισκα τα ντοκουμένα ήταν πιθανότατα επειδή αυτά τα ντοκουμέντα απλώς δεν υπήρχαν, δηλαδή ότι αυτό που αναζητούσα δεν μπορούσε να αποκωδικοποιηθεί ως το σύνολο των μηχανισμών που αποκαλούμε καταπίεση. Θα έλεγα ότι πολλά πρόσωπα πριν από μένα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, ακολούθησαν ένα πολύ συγκεκριμένο σχήμα ανάλυσης, το οποίο διαμορφώθηκε μεταξύ του 1920 και του 1930 γύρω από το πρόσωπο και το έργο του Βίλχελμ Ράιχ. Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι αυτό το σχήμα, του οποίου αποδέχομαι την αξία και από το οποίο προέκυψαν πολυάριθμα έργα, έρευνες, αναλύσεις και ως ένα βαθμό πολύ ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις, δεν θα οδηγήσει την ιστορική έρευνα στην επιτυχία (...). Τώρα βλέπω το σχήμα του Ράιχ περισσότερο ως εμπόδιο παρά ως εργαλείο.
Σε τι έγκειται όμως αυτό το σχήμα; Απλουστεύοντας λίγο θα έλεγα ότι με βάση αυτό το σχήμα εμείς ζούμε -στην πραγματικότητα ήδη με αφετηρία τουλάχιστον τον 18ο αιώνα- σε ένα σεξουαλικό καθεστώς που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε βικτωριανό. Το σκυθρωπό βλέμμα της βασίλισσας, η συνοφρυωμένη όψη του πουριτανού της αυτοκρατορικής περιόδου θα μπορούσαν να είναι τα εμβλήματα της δική μας ταλαίπωρης, υποκριτικής και σιωπηλής σεξουαλικότητας. Γενικά, σύμφωνα με το σχήμα του Ράιχ και με το ύφος της ανάλυσης που θα την αποκαλούσα αντικαταπιεστική, μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα η σεξουαλικότητα απολάμβανε ένα είδος ασυλίας και με τις δύο έννοιες του όρου, από τη στιγμή που συνεπαγόταν τόσο μια μη καταπιεσμένη σεξουαλική πρακτική, μιαν ανοιχτή και φυσική σεξουαλική πρακτική, όσο και μιαν ελεύθερη και ανέμελη συζήτηση, έναν τύπο λόγου για τη σεξουαλικότητα χωρίς αποσιωπήσεις ή φτιασιδώματα (...).
Αυτή η χρυσή εποχή μιας φλύαρης και φωτεινής σεξουαλικότητας δίνει τη θέση της σε ένα σούρουπο, που μας οδήγησε στην καρδιά του 19ου αιώνα στη βικτωριανή νύχτα (στην οποία όλοι οι γάτοι έχουν γκρίζο χρώμα), όπου μπορεί κανείς να κάνει έρωτα μόνο στη σκιά, μυστικά, στο περιθώριο της ζωής, όπου μπορεί κανείς να μιλάει για τον έρωτα μόνο με φτιασιδωμένα λόγια. Με δυο λόγια, από τις αρχές του 17ου αιώνα σε όλο το δυτικό κόσμο θα είχε αρχίσει να διαδίδεται μια σεξουαλικότητα αποτελούμενη από σκιές, μια σεξουαλικότητα παγιδευμένη στη χωρική μετωνυμία του μπορντέλου και στις υποχρεωτικές μεταφορές του λόγου, από την οποία τελικά θα μας έσωζε ο Φρόιντ (...).
Πιστεύω ότι έχει έρθει η στιγμή να τελειώνουμε με αυτόν τον τύπο δυϊσμού, μανιχαϊσμού, που τοποθετεί από τη μια μεριά τον λόγο, την ελευθερία, την αλήθεια, το φως της μέρας και από την άλλη τη σιωπή, την καταπίεση, την άγνοια, τη νύχτα. Αντί να κάνουμε μια διαίρεση αυτού του τύπου, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να επανενώσουμε όλα αυτά τα στοιχεία και να περιγράψουμε αυτό που θα αποκαλούσα τεχνολογικό αστερισμό, δηλαδή ένα τρισδιάστατο σύνολο που περιλαμβάνει τον λόγο, τη γνώση και την εξουσία, μέσα στο οποίο θα ερμηνευόταν (ήμουν έτοιμος να πω θα «παραγόταν») η σύγχρονη σεξουαλικότητα, δηλαδή θα αναπτυσσόταν και θα ελεγχόταν, θα συγκροτούνταν ως θέμα, θα διατυπωνόταν με βάση μιαν «αλήθεια» και θα οριζόταν ως αντικείμενο, ως ο στόχος μιας πιθανής γνώσης.
Η σεξουαλικότητα δεν ήταν «καταπιεσμένη», θα έλεγα μάλλον ότι ήταν «εκφρασμένη», όχι με την έννοια ότι τελικά μεταφραζόταν σε λόγια, αλλά με την έννοια ότι εκείνη τη στιγμή άρχισε να υπάρχει ένας λόγος για τη σεξουαλικότητα. Ενας λόγος για τη σεξουαλικότητα που ήταν ταυτόχρονα μια σχέση εξουσίας και μια σχέση αντικειμένου.
Συνεπώς το θέμα, η γενική μορφή της εργασίας, δεν θα ήταν η καταπίεση της σεξουαλικότητας ως βασικός μηχανισμός από τον οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε για να κατανοήσουμε όλους τους άλλους. Το θέμα αυτής της έρευνας έπρεπε να είναι το σύνολο της τεχνολογίας της σεξουαλικότητας ή το σύνολο των ρητών σεξουαλικών συστημάτων (...).

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ ΚΙ ΕΝΟΣ ΟΡΦΑΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΣΤΟΥΣ "ΕΦΗΜΕΡΟΥΣ" ΤΗΣ ΑΡΙΑΝ ΜΝΟΥΣΚΙΝ

.

ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΟΙ της Αριάν Μνουσκίν
Της Κάτιας Αρφαρά (Αθηνόραμα)
Αρθρωμένη σπονδυλωτά, η παράσταση κυλά κυριολεκτικά ανάμεσα στους θεατές, που βρίσκονται καθισμένοι αντικριστά, σε ένα σκηνικό όμοιο με αίθουσα ανατομίας. Οι ολιγόλεπτες σκηνές διαδραματίζονται πάνω σε κινούμενες πλατφόρμες. Έχοντας ήδη δουλέψει πάνω στη διάσπαση του θεατρικού χώρου, η Αριάν Μνουσκίν πολλαπλασιάζει τώρα τις οπτικές γωνίες με μέσα απλά, χειροποίητα, χωρίς να μετακινεί τους θεατές. Γιατί αν η ιδέα είναι κινηματογραφική, η υλοποίησή της παραμένει καθαρά θεατρική.

«Οι Εφήμεροι» είναι ένα θέατρο λαϊκό που μιλά όχι μόνο για τις στιγμές κρίσης που μένουν στη μνήμη, αλλά και για εκείνες που περνούν απαρατήρητες και που συχνά έχουν να κάνουν με τη σιωπή: μια γυναίκα κάθεται μόνη στον καναπέ, μπροστά σε μια ανοιχτή τηλεόραση, το βράδυ των γενεθλίων της, ένα κορίτσι ετοιμάζει μια τάρτα με μήλα περιμένοντας τον πατέρα του να επιστρέψει από τη δουλειά, μια κοπέλα σε μια επαρχιακή πόλη ετοιμάζεται να κλείσει το μαγαζί της, μια γυναίκα επιστρέφει στο δωμάτιο της νεκρής μητέρας της, ένα κοριτσάκι μαζεύει κοχύλια σε μια ακτή της Βρετάνης παραμονές του πολέμου...

Το θαυμαστό στη θεατρική αυτή εμπειρία είναι ότι η φόρμα υπηρετεί κυριολεκτικά το περιεχόμενο. Ο χρονικός και χωρικός περιορισμός της δράσης πάνω στις φωτισμένες «σχεδίες» (αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα κοπιαστικής δουλειάς συγχρονισμού ανάμεσα στους ηθοποιούς που παίζουν και σ' εκείνους που τις περιστρέφουν) κάνει ανάγλυφη ακόμα και την ελάχιστη λεπτομέρεια.

Η περιστροφική κίνηση μας δίνει τη δυνατότητα να παρατηρούμε «κλινικά» κάθε πτυχή της δραματικής συνθήκης. Η γρήγορη μετάβαση από τη μια ψυχολογική κατάσταση στην άλλη ενεργοποιεί τις αισθήσεις υπονομεύοντας την ίδια στιγμή τις αρχές του κλασικού ψυχολογικού θεάτρου.
Η Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει σ' αυτό που αποκαλεί «τρόμο του πραγματικού» μέσα από έναν αντισυμβατικό -θα λέγαμε- νατουραλισμό. Η ουσία της θεατρικής πράξης μεταγγίζεται μέσα από μια μικρών διαστάσεων μνημειακότητα. Χάρη στη λεπτοδουλεμένη δραματουργία, τις εξαιρετικές ερμηνείες και τις καίριες μουσικές παρεμβάσεις του Ζαν-Ζακ Λεμέτρ, το Θέατρο του Ήλιου διασχίζει μια τρομακτικά οικεία καθημερινότητα για να μας οδηγήσει σε εσώτερες «περιοχές» της ανθρώπινης ύπαρξης. Παρά την απουσία γραμμικής αφήγησης, οι ιστορίες εξελίσσονται από το πρώτο μέρος στο δεύτερο, γεγονός που επιβάλλει την παρακολούθηση και των δύο κομματιών. Στην τελευταία σκηνή, οι τεχνικοί ξεστήνουν το παιδικό δωμάτιο μιας κυκλικής πλατφόρμας μεταφέροντας προσεκτικά τα μικροαντικείμενα έξω από το σκηνικό χώρο. 'Αδεια, η ξύλινη «σχεδία» χάνεται περιστρεφόμενη αργά -σαν υδρόγειος- στο σκοτάδι των παρασκηνίων, εντείνοντας την αίσθηση της αέναης επανάληψης που διατρέχει τους «Εφήμερους». Ελλείψει «τέλους», απομένουμε μετέωροι ανάμεσα στη βαρύτητα της κάθε στιγμής και την αβάσταχτη ελαφρότητά της.

INFO

Παράσταση: «Οι Εφήμεροι» της Αριάν Μνουσκίν

Διάρκεια: 7 ώρες (στα γαλλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους).

Ημέρες: 22/6-1/7. Μπορείτε να δείτε είτε μόνο το Α΄ μέρος (στις 22 & 28/6, 9 μ.μ., διάρκεια: τρεισήμισι ώρες) είτε μόνο το Β΄ μέρος (στις 27 & 29/6, 8 μ.μ., διάρκεια: τρεισήμισι ώρες). Το Α΄ και το Β΄ μέρος παίζονται μαζί στις 23, 24, 30/6 & 1/7 (ώρα έναρξης 8 μ.μ.)

Χώρος: Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο

Σύσταση: Αν για λόγους έλλειψης χρόνου δεν μπορείτε να δείτε ολόκληρη την 7ωρη παράσταση, δείτε οπωσδήποτε το 1ο μέρος, στο οποίο περιλαμβάνεται η τρυφερή ιστορία της Λούνα, που από βρέφοςέχει χάσει τη μητέρα της και βρίσκει τη «μητρική» ζεστασιά στην αγκαλιά της τρανσέξουαλ Σάντρας.

ΤΡΟΠΟΙ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ 21. ΣΤΟ EUROPRIDE ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΑΣ

EUROPRIDE 2007

(20/6/2007 - 1/7/2007)

http://www.europridemado2007.com/

.

ATHENS PRIDE 2

Η LGBT κοινότητα (που παραδόξως αποτελείται μόνο από τους εκπρόσωπους της), μια φορά το χρόνο αποφασίζει να βγει από τα μαγαζιά στο δρόμο για να δηλώσει περήφανη, μάλλον γιατί υπάρχει, συγκροτημένη υπό τη μόνη προϋπόθεση της ομοφυλοφιλίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο φυσικά αποσιωπώνται οι όποιες ταξικές και κοινωνικές διαφορές των ανθρώπων που την απαρτίζουν (ή τελοσπάντων, θα έπρεπε να την απαρτίζουν).
Ο λόγος που εκφράζεται για και γύρω από την διοργάνωση του Athens Pride δεν είναι τίποτα άλλο από την έκφραση της τάσης εκείνης που πολιτικά επιθυμεί την κανονικοποίηση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας με όρους του κυρίαρχου πολιτισμού και ουσιαστικά προάγει συστηματικότατα μια ενσωμάτωση και απονεύρωση της όποιας ριζοσπαστικότητας μπορεί να εκφραστεί από τα υποκείμενα που υφίστανται την καθημερινή βία της ομοφοβίας. Έτσι, οι στοχεύσεις της ετήσιας έκφρασης των ομοφυλοφίλων, που φυσικά εδώ εκλαμβάνονται ως ένα ενιαίο σύνολο με κοινές διεκδικήσεις, στριφογυρίζουν γύρω από αιτήματα για νομική κατοχύρωση της ομοφυλοφιλικής σχέσης και ομολογίες ηθικής καθαρότητας εκ μέρους των ομοφυλοφίλων.
Η Φιέστα του Ιούνη έρχεται να συμπληρώσει αποτελεσματικά τη μόνιμη περιχαράκωση των επιθυμιών μας σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια της πόλης, σε γκέτο που εξυπηρετούν, λέει τη δική μας «ασφάλεια», αλλά και (κυρίως) της υπόλοιπης κοινωνίας. Παράλληλα φυσικά το Athens Pride αναπαράγει τη συνθήκη του gay και λεσβιακού lifestyle, που επιτάσσει ευθυγράμμιση με συγκεκριμένους τρόπους κατανάλωσης εκτόνωσης και υποβαθμίζει την έκφραση της αντίστασης απέναντι σε μια κοινωνική σχέση βίας σε διαρκές πανηγύρι (μαθαίνουμε άλλωστε ότι το Pride είναι η πιο fun (sic!) εκδήλωση της πόλης), με την ευγενική χορηγία των gay επιχειρήσεων και τη συνεργασία των φορέων, δηλαδή της αστυνομίας που καλείτε να περιφρουρήσει τη λεγόμενη παρέλαση ( πρόκειται για την ίδια αστυνομία που σε καιρούς επιχειρήσεων – αρετή δέρνει ομοφυλόφιλους στα πάρκα) και του δήμου Αθηναίων (που βέβαια φέτος δεν συναίνεσε στα αιτήματα της Οργανωτικής επιτροπής να γίνουν οι εκδηλώσεις του Pride υπό την αιγίδα του – μην εκτεθούμε κιόλας!). Το σκηνικό συμπληρώνεται με την παρουσία στο χώρο των εκδηλώσεων, κομμάτων και κομματιδίων που συναγωνίζονται γι το ποιο θα βγάλει τις περισσότερες αντιομοφοβικές – αντισεξιστικές – αντιρατσιστικές κορώνες (διανύουμε άλλωστε, προεκλογική περίοδο και οι ομοφυλόφιλοι είναι και ψηφοφόροι).
Ένα εγχείρημα με τέτοια χαρακτηριστικά κάποιοι/ες από εμάς δεν μπορούμε να καταλάβουμε με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να είναι απελευθερωτικό, αφού αποφεύγει να πάρει θέση για την πολιτικότητα του ζητήματος της ομοφυλοφιλίας και της ομοφοβίας και να ανιχνεύσει τις συνδέσεις του με τις υπόλοιπες εξουσιαστικές σχέσεις. Η μετατροπή μιας εξέγερσης (Stonewall) σε καρναβάλι με παρελάσεις και άρματα, πολύ περισσότερο από το να μας θλίβει, μας εξοργίζει.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ Η ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Homorebels (homorebels@yahoo.gr)

(Αναδημοσίευση από το www.gayworld.gr )

ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1

BERLIN PRIDE 2007

DUBLIN PRIDE 2007

LISBON PRIDE 2007

.

.

SAN FRANCISCO PRIDE 2007

.

.

TORONTO PRIDE 2007

NEW YORK CITY DYKE MARCH 2007