ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΩΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Διαβάζω το σχόλιο του Στέφανου Κασσιμάτη στην εφημερίδα Η Καθημερινή:

Το βρήκα σε ένα φύλλο των Times της περασμένης εβδομάδας και έχει ενδιαφέρον. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε, η Βρετανία είναι πρώτη στον αριθμό ανοιχτά ομοφυλοφίλων βουλευτών, με 32 σε σύνολο 650 και ποσοστό 4,9%. Ακολουθούν: Σουηδία με 12 (3,4%), Ολλανδία με 10 (6,6%), Γερμανία με 9 (1,7%), Νότιος Αφρική με 7 (1,7%), Νέα Ζηλανδία με 6 (5%), Καναδάς με 6 (1,9%), ΗΠΑ με 6 (1,3%), Δανία με 4 (2,2%), Ιρλανδία με 4 (2,4%), Φινλανδία με 3 (1,5%), Νορβηγία με 3 (1,7%), Ελβετία με 3 (1,5%), Βέλγιο με 2 (1,3%), Γαλλία με 2 (0,3%) και Πολωνία με 2 (0,4%). Εμείς δεν έχουμε ούτε έναν ― θέλω να πω, έχουμε διαφόρους, αλλά ούτε έναν ο οποίος να έχει το θάρρος να υπερασπίζεται τη σεξουαλική ταυτότητά του...

και σκέπτομαι ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει πρόβλημα μόνο με τα greek statistics αλλά και με την «διάβασμα» και την «ερμηνεία» των στατιστικών γενικότερα.

Διότι όπως παρατηρεί κανείς τα αναφερόμενα ποσοστά ανοιχτά ομοφυλόφιλων βουλευτών αφορούν σε χώρες με πλήρη ή σχετικά ικανοποιητική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, πλην ίσως της Πολωνίας.

Μια στατιστικά αξιόπιστη σύγκρισή τους με εκείνα άλλων χωρών, π.χ. της Ελλάδας, θα μπορούσε να γίνει μόνο αν αναφερόντουσαν σε προηγούμενη περίοδο με ανάλογη κατοχύρωση δικαιωμάτων. Και τότε θα έβλεπε κανείς ότι τα ποσοστά είναι ίδια, με εξαίρεση κάποιες γραφικές περιπτώσεις βουλευτών, κυρίως στην Ιταλία.

Αλλά ο Στέφανος Κασσιμάτης προτιμάει να επιδείξει και να υπερασπιστεί με μηδενικό προσωπικό κόστος την  όψιμη «προοδευτικότητά» του ενοχοποιώντας για την κατάσταση τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους και απαλλάσσοντας τους ετεροφυλόφιλους αναγνώστες του από οποιαδήποτε ευθύνη, στη γραμμή που χρόνια τώρα ακολουθούν και οι γνωστοί  επιδοτούμενοι -παλαιότερα από τον κρατικό και κομματικό προϋπολογισμό, εσχάτως και από αυτόν του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου- «ακτιβιστές», εκείνοι βεβαίως για να αναδείξουν τη δική τους -με το αζημίωτο κι ας το αποκρύπτουν- «γενναιότητα».

Προπαντός λοιπόν να μην θιγούν, έστω και κατ’ ελάχιστον, οι ετεροφυλόφιλοι, και να μην τους χρεωθεί το παραμικρό. Για όλα πρέπει να φταίει η «δειλία» και η «υποκρισία» των ομοφυλοφίλων.

Άλλο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα: η είδηση στην εφημερίδα Τα Νέα της καταδίκης βορειοϊρλανδών ζαχαροπλαστών που αρνήθηκαν να παρασκευάσουν τούρτα σε γκέι ζευγάρι με εικονογράφηση μια… τούρτα πορτοκαλιού. Προφανώς κάτι πιο σχετικό θα ενοχλούσε «ευαισθησίες» ετεροφυλόφιλων αναγνωστών.