ΜΕΞΙΚΟ 1810 - 2010. ΞΑΒΙΕΡ ΒΙΓΙΑΟΥΡΟΥΤΙΑ

******

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Θα έλεγε κανείς ότι οι δρόμοι συρρέουν γλυκά τη νύχτα.
Τα φώτα δεν είναι τόσο δυνατά για να κατορθώσουν ν’ αποκαλύψουν το μυστικό,
το μυστικό που οι άντρες που πάνε κι έρχονται γνωρίζουν, γιατί όλοι βρίσκονται μέσα σ’ αυτό
και κανείς δεν θα κέρδιζε τίποτα κάνοντάς το χίλια κομμάτια
όταν, αντίθετα, είναι τόσο γλυκό να το φυλάξει
και να το μοιραστεί μόνο με το πρόσωπο που επέλεξε.
[…]
Είναι οι Άγγελοι!
Έχουν κατέβει στη γη
από αόρατες σκάλες.
Έρχονται από τη θάλασσα, τον καθρέφτη τ’ ουρανού,
σε πλοία καπνού και σκιάς,
για να αναμιχθούν με τους θνητούς,
ν’ αφήσουν κι άλλα χέρια ν’ αγγίξουν πυρετικά τα κορμιά τους
κι άλλα κορμιά ν’ αναζητήσουν και να συναντήσουν τα δικά τους,
όπως συναντιούνται κλείνοντας τα χείλη σ’ ένα στόμα,
να καταπονήσουν το στόμα τους, τόσο καιρό ανενεργό,
να απελευθερώσουν τις πύρινες γλώσσες τους,
να πουν τραγούδια, όρκους, βρόμικες λέξεις
όπου οι άντρες συμπυκνώνουν το αρχαίο μυστήριο
της σάρκας, του αίματος και του πόθου.
Έχουν υποθετικά ονόματα, θεϊκά απλά.
Λέγονται Ντικ, Τζον, Μάρβιν, Λούις.
Μόνο στην ομορφιά διαφέρουν από τους θνητούς.
Βαδίζουν, κοντοστέκονται, συνεχίζουν.
Ανταλλάσσουν βλέμματα, αποτολμούν χαμόγελα.
Σχηματίζουν απρόβλεπτα ζευγάρια.
Χαμογελούν πονηρά ανεβαίνοντας στους ανελκυστήρες των ξενοδοχείων
όπου ακόμη εφαρμόζεται αργή κάθετη πτήση.
Τα γυμνά σώματά τους έχουν ουράνια αποτυπώματα:
σύμβολα, αστέρια και γαλάζια γράμματα.
Αφήνονται να πέσουν στα κρεβάτια, βυθίζονται στα μαξιλάρια
που τους κάνουν να σκέφτονται για ένα λεπτό τα σύννεφα.
Αλλά κλείνουν τα μάτια, για να παραδοθούν καλύτερα στις απολαύσεις της μυστηριώδους ενσάρκωσής τους,
και όταν κοιμούνται ονειρεύονται όχι τους αγγέλους αλλά τους θνητούς.

Xavier Villaurrutia / Μεξικό

Η έλξη των ομωνύμων. Ανθολογία ομο-ερωτικών ποιημάτων (Οδυσσέας, 2005)

.
Xavier Villaurrutia y González (27 August 1903 – 31 December 1950) was a Mexican poet and playwright, whose most famous works are the short theatrical dramas, called Autos profanos, compiled in the work Poesía y teatro completos published in 1953.

Professionally, Villaurrutia worked for the Mexican literary review Contemporáneos (literally "Contemporaries") from 1928 to 1931. Alongside with Salvador Novo, they founded the magazine Ulises in 1927. Villaurrutia would later found the first experimental theater in Mexico.
Villaurrutia's notable works include his poetic writings beginning with Reflejos in 1926 and Nocturnos in 1933. His writing becomes darker in his later poetic works: Nostalgia de la muerte (literally meaning "Nostalgia of the dead") in 1938, and Décima muerte (literally "tenth death") in 1941. It is unclear if this change was due to the increase turmoil in Europe that would lead to World War II or simply due to Villaurrutia's increasing age. The preoccupation with death in Villaurrutia's work would climax with his 1941 with his play Invitación α la muerte, the title of which can be literally translated to "Invitation to the death". The final published work of Villaurrutia would come posthumously in 1953 with the publication of Poesía y teatro completos a collection of his works which included the short theatrical dramas, Autos profanos. In 1993, Copper Canyon Press published Eliot Weinberger's translation of Nostalgia for Death along with Esther Allen's translation of Octavio Paz's Hieroglyphs of Desire, a book-length study of Villaurrutia's work. (en.wikipedia.org)