Andrew Potter (Ην. Βασίλειο) : Summer in GreeceΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
Όλα τα χρώματα...
Πριν από 1 εβδομάδα
30.7.10
ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
47% of Gay Couples Have “Sex Agreements” – Only 45% Monogomous: Study
By Matthew Cullinan Hoffman (LifeSiteNews.com, 20/10/2010)
Forty-seven percent of gay couples in a recently published study said that they had "sex agreements" with their partners, which clarify how often and in what circumstances they are permitted to have sex with others. Only 45% said that their relationships were monogamous, while another 8% disagreed about whether their relationship was “open” or exclusive, according to an ongoing study by the Center for Research on Gender & Sexuality at San Francisco State University.
By Matthew Cullinan Hoffman (LifeSiteNews.com, 20/10/2010)
Forty-seven percent of gay couples in a recently published study said that they had "sex agreements" with their partners, which clarify how often and in what circumstances they are permitted to have sex with others. Only 45% said that their relationships were monogamous, while another 8% disagreed about whether their relationship was “open” or exclusive, according to an ongoing study by the Center for Research on Gender & Sexuality at San Francisco State University.
The Gay Couples Study said that the couples interviewed typically put a positive spin on “open” relationships, with three out of four participants describing non-monogamous agreements as "positive" because it eliminates the need to lie to one's partner.
The authors also claimed that, "we found that couples make sexual agreements because they want to build a strong relationship rather than for HIV protection."
“With straight people, it’s called affairs or cheating,” according to Colleen Hoff, the lead researcher for the Gay Couples Study, "but with gay people it does not have such negative connotations.”
"Agreements about whether or not to allow sex with outside partners covered a wide range of types, including 'traditional' monogamous arrangements as well as those that permitted sex with outside partners," the study's authors write. "For those couples who allowed sex with outside partners, most placed rules or conditions limiting when, where, how often, and with whom outside sex was permitted."
The study's authors note that examining homosexual relationships is important because "previous research shows that gay and bisexual men in relationships engage in substantially higher rates of unprotected anal intercourse with their primary partners than do single men with their casual partners."
The New York Times, writing about the study in January, before its release, noted that the study tends to vindicate those who have warned that homosexual "marriage" will lead to a redefinition of the institution itself, destroying its traditional meaning.
Noting that "gay nuptials are portrayed by opponents as an effort to rewrite the traditional rules of matrimony," the Times added that "quietly, outside of the news media and courtroom spotlight, many gay couples are doing just that," citing the Gay Couples Study. The Times also noted that the homosexuals they tried to interview were worried about what would happen to the gay "marriage" movement if the truth were known about homosexual behavior.
Claiming that "the traditional American marriage is in crisis, and we need insight,” a anonymous homosexual told the Times that "if innovation in marriage is going to occur, it will be spearheaded by homosexual marriages."
“With straight people, it’s called affairs or cheating,” according to Colleen Hoff, the lead researcher for the Gay Couples Study, "but with gay people it does not have such negative connotations.”
"Agreements about whether or not to allow sex with outside partners covered a wide range of types, including 'traditional' monogamous arrangements as well as those that permitted sex with outside partners," the study's authors write. "For those couples who allowed sex with outside partners, most placed rules or conditions limiting when, where, how often, and with whom outside sex was permitted."
The study's authors note that examining homosexual relationships is important because "previous research shows that gay and bisexual men in relationships engage in substantially higher rates of unprotected anal intercourse with their primary partners than do single men with their casual partners."
The New York Times, writing about the study in January, before its release, noted that the study tends to vindicate those who have warned that homosexual "marriage" will lead to a redefinition of the institution itself, destroying its traditional meaning.
Noting that "gay nuptials are portrayed by opponents as an effort to rewrite the traditional rules of matrimony," the Times added that "quietly, outside of the news media and courtroom spotlight, many gay couples are doing just that," citing the Gay Couples Study. The Times also noted that the homosexuals they tried to interview were worried about what would happen to the gay "marriage" movement if the truth were known about homosexual behavior.
Claiming that "the traditional American marriage is in crisis, and we need insight,” a anonymous homosexual told the Times that "if innovation in marriage is going to occur, it will be spearheaded by homosexual marriages."
29.7.10
Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Μπορεί κανείς να απαντήσει με ένα ξερό ΝΑΙ ή ένα ξερό ΟΧΙ στο ερώτημα «είστε υπέρ ή κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων»; Ή «είστε υπέρ ή κατά των εκτρώσεων»; Είστε «υπέρ ή κατά της ευθανασίας»; Δεν είναι ανάλογα ούτε παράλληλα βέβαια τα ερωτήματα αλλά ούτε είναι και απλά, όπως το ερώτημα «σας αρέσει το αυγολέμονο»;
Το ζήτημα του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων πολιτών ταλαιπωρεί κατά καιρούς την Κυπριακή και την Ευρωπαϊκή γενικότερα κοινωνία, με την ίδια ένταση. Αλλά ιδιαίτερα ταλαιπωρεί συνεχώς πολίτες του ιδίου φύλου που έχουν μια σχέση και επιλέγουν να την νομιμοποιήσουν. Πέρα από τις άλλες διακρίσεις και την χλεύη που υφίστανται.
Ξεκινώ από το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως στις αρχές της τρίτης χιλιετίας μx., μετά από αγώνες και θυσίες αιώνων για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για το σεβασμό της ελεύθερης προσωπικής επιλογής όσον αφορά την σεξουαλικότητα, για την προστασία του κάθε ατόμου από τον στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό, από τον διασυρμό και την ψυχολογική, την συναισθηματική ή άλλης μορφής βία, και την απομόνωση ανεξαρτήτως του σεξουαλικού του προσανατολισμού, εξακολουθούμε ως κοινωνία να εθελοτυφλούμε. Και να αμφισβητούμε τα αυτονόητα.
Όσοι αγωνιζόμαστε υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους ανθρώπους στον πλανήτη μας, θεωρούμε τον σεβασμό και την προστασία του κάθε ενός ανεξαρτήτως σεξουαλικής κατεύθυνσης ως αυτονόητα. Ωστόσο , ολόκληρη η Ευρώπη και ειδικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκλονίζονται καθημερινά από «συγκρούσεις» που σχετίζονται με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Συνεπώς δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι και η στη βάση της συντηρητικής κυπριακής κοινωνίας υφίσταται τις αναταράξεις που θα έπρεπε ήδη να αποτελούν παρελθόν. Λαμβανομένου υπ όψιν βεβαίως του γεγονότος ότι σε θέματα στα οποία οι ηθικές και πνευματικές αξίες του κάθε πολίτη, καθ όλα σεβαστές, μπορεί να τον παρεμποδίζουν από το να αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα μέσα στο πλαίσιο των σύγχρονων κατακτήσεων στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θεωρώ ανεύθυνη την υπόθαλψη συγκρουσιακών καταστάσεων μέσα από ακραίες δηλώσεις, τον διαμοιρασμό των ανθρώπων σε «διεστραμμένους» και «κανονικούς», σε «άρρωστους» και «υγιείς». Παράλληλα, εκδηλώσεις ομοφοβίας πολλές φορές εξικνούνται σε συνειδητή προσπάθεια «υπόσκαψης» πολιτών αντιπάλων με την εύκολη «κατηγορία» της ομοφυλοφιλίας.
Συνεπώς και ο διαμοιρασμός όσων διαχειρίζονται δημοσίως πολιτικό λόγο σε «υπέρ» ή «κατά» του γάμου των ομοφυλοφίλων στην βάση πιθανής τοποθέτησης που έγινε προ πενταετίας δεν είναι αντικειμενική και δεν εξυπηρετεί την επίλυση του προβλήματος. Άλλωστε τρία και πέντε χρόνια είναι αρκετός καιρός για να αλλάξει κάποιος γνώμη, η κοινωνία μας είναι ρευστή, αλλάζει συνεχώς και αυτό που χτες ήταν αδιανόητο σήμερα μπορεί να γίνει αποδεκτό. Αλλά, στον τόπο μας ΠΟΛΛΟΙ μιλούν, λίγοι ακούνε, πολλοί γράφουν, λίγοι διαβάζουν.
Θεωρώ αχρείαστο να επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι είναι αναφαίρετο και απαραβίαστο το δικαίωμα το κάθε ατόμου να επιλέγει ελεύθερα τον σύντροφο του και την σχέση που επιθυμεί. Ωστόσο , είναι απαραίτητο να τονίζουμε πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα η μετεξέλιξη της σχέσης του σε μόνιμη κα νόμιμη συμβίωση, σε γάμο. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να κατοχυρώνει την σχέση του ενώπιον της πολιτείας και της κοινωνίας αλλά κυρίως έναντι του συντρόφου του ή της συντρόφισσας της. Και να μεταβιβάζει ελεύθερα τα περιουσιακά, συνταξιοδοτικά και πολιτικά δικαιώματα σε όποιο άτομο επιθυμεί, νόμιμα και ελεύθερα.
Φυσικά ομιλούμε για πολιτικό σύμφωνο συμβίωσης και αμοιβαίας δέσμευσης. Για θρησκευτικό γάμο αρμόδια να αποφασίσει είναι η εκκλησία και το θρήσκευμα στην οποία ο καθένας ανήκει και πιστεύει.
Πρέπει λοιπόν να κατοχυρώσομε νομοθετικά τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ατόμων και να τα προστατέψωμε από οιανδήποτε διάκριση. Παράλληλα πρέπει να αγωνιστούμε αδιαλείπτως και για την κατοχύρωση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων Πολιτών και να μην τα υπονομεύουμε με την ενδοτικότητα και την ανεπάρκεια μας γιατί αυτό συνιστά επικίνδυνη υπονόμευση της λύσης του Κυπριακού.
Μπορεί κανείς να απαντήσει με ένα ξερό ΝΑΙ ή ένα ξερό ΟΧΙ στο ερώτημα «είστε υπέρ ή κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων»; Ή «είστε υπέρ ή κατά των εκτρώσεων»; Είστε «υπέρ ή κατά της ευθανασίας»; Δεν είναι ανάλογα ούτε παράλληλα βέβαια τα ερωτήματα αλλά ούτε είναι και απλά, όπως το ερώτημα «σας αρέσει το αυγολέμονο»;
Το ζήτημα του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων πολιτών ταλαιπωρεί κατά καιρούς την Κυπριακή και την Ευρωπαϊκή γενικότερα κοινωνία, με την ίδια ένταση. Αλλά ιδιαίτερα ταλαιπωρεί συνεχώς πολίτες του ιδίου φύλου που έχουν μια σχέση και επιλέγουν να την νομιμοποιήσουν. Πέρα από τις άλλες διακρίσεις και την χλεύη που υφίστανται.
Ξεκινώ από το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως στις αρχές της τρίτης χιλιετίας μx., μετά από αγώνες και θυσίες αιώνων για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για το σεβασμό της ελεύθερης προσωπικής επιλογής όσον αφορά την σεξουαλικότητα, για την προστασία του κάθε ατόμου από τον στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό, από τον διασυρμό και την ψυχολογική, την συναισθηματική ή άλλης μορφής βία, και την απομόνωση ανεξαρτήτως του σεξουαλικού του προσανατολισμού, εξακολουθούμε ως κοινωνία να εθελοτυφλούμε. Και να αμφισβητούμε τα αυτονόητα.
Όσοι αγωνιζόμαστε υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους ανθρώπους στον πλανήτη μας, θεωρούμε τον σεβασμό και την προστασία του κάθε ενός ανεξαρτήτως σεξουαλικής κατεύθυνσης ως αυτονόητα. Ωστόσο , ολόκληρη η Ευρώπη και ειδικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκλονίζονται καθημερινά από «συγκρούσεις» που σχετίζονται με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Συνεπώς δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι και η στη βάση της συντηρητικής κυπριακής κοινωνίας υφίσταται τις αναταράξεις που θα έπρεπε ήδη να αποτελούν παρελθόν. Λαμβανομένου υπ όψιν βεβαίως του γεγονότος ότι σε θέματα στα οποία οι ηθικές και πνευματικές αξίες του κάθε πολίτη, καθ όλα σεβαστές, μπορεί να τον παρεμποδίζουν από το να αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα μέσα στο πλαίσιο των σύγχρονων κατακτήσεων στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θεωρώ ανεύθυνη την υπόθαλψη συγκρουσιακών καταστάσεων μέσα από ακραίες δηλώσεις, τον διαμοιρασμό των ανθρώπων σε «διεστραμμένους» και «κανονικούς», σε «άρρωστους» και «υγιείς». Παράλληλα, εκδηλώσεις ομοφοβίας πολλές φορές εξικνούνται σε συνειδητή προσπάθεια «υπόσκαψης» πολιτών αντιπάλων με την εύκολη «κατηγορία» της ομοφυλοφιλίας.
Συνεπώς και ο διαμοιρασμός όσων διαχειρίζονται δημοσίως πολιτικό λόγο σε «υπέρ» ή «κατά» του γάμου των ομοφυλοφίλων στην βάση πιθανής τοποθέτησης που έγινε προ πενταετίας δεν είναι αντικειμενική και δεν εξυπηρετεί την επίλυση του προβλήματος. Άλλωστε τρία και πέντε χρόνια είναι αρκετός καιρός για να αλλάξει κάποιος γνώμη, η κοινωνία μας είναι ρευστή, αλλάζει συνεχώς και αυτό που χτες ήταν αδιανόητο σήμερα μπορεί να γίνει αποδεκτό. Αλλά, στον τόπο μας ΠΟΛΛΟΙ μιλούν, λίγοι ακούνε, πολλοί γράφουν, λίγοι διαβάζουν.
Θεωρώ αχρείαστο να επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι είναι αναφαίρετο και απαραβίαστο το δικαίωμα το κάθε ατόμου να επιλέγει ελεύθερα τον σύντροφο του και την σχέση που επιθυμεί. Ωστόσο , είναι απαραίτητο να τονίζουμε πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα η μετεξέλιξη της σχέσης του σε μόνιμη κα νόμιμη συμβίωση, σε γάμο. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να κατοχυρώνει την σχέση του ενώπιον της πολιτείας και της κοινωνίας αλλά κυρίως έναντι του συντρόφου του ή της συντρόφισσας της. Και να μεταβιβάζει ελεύθερα τα περιουσιακά, συνταξιοδοτικά και πολιτικά δικαιώματα σε όποιο άτομο επιθυμεί, νόμιμα και ελεύθερα.
Φυσικά ομιλούμε για πολιτικό σύμφωνο συμβίωσης και αμοιβαίας δέσμευσης. Για θρησκευτικό γάμο αρμόδια να αποφασίσει είναι η εκκλησία και το θρήσκευμα στην οποία ο καθένας ανήκει και πιστεύει.
Πρέπει λοιπόν να κατοχυρώσομε νομοθετικά τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ατόμων και να τα προστατέψωμε από οιανδήποτε διάκριση. Παράλληλα πρέπει να αγωνιστούμε αδιαλείπτως και για την κατοχύρωση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων Πολιτών και να μην τα υπονομεύουμε με την ενδοτικότητα και την ανεπάρκεια μας γιατί αυτό συνιστά επικίνδυνη υπονόμευση της λύσης του Κυπριακού.
Ελένη Θεοχάρους
Ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ
(politis.com.cy)
***********
Τον Ιωάννη Κασουλίδη τον επικρίναμε αρκετές φορές από τη στήλη. Τόσο όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών επί Κληρίδη, όσο και αργότερα, με άλλες αφορμές.
*Μερικές φορές, το κάναμε άδικα. Όπως επί παραδείγματι, προ ετών, όταν κάναμε πλάκα μαζί του (κατ΄ εξακολούθηση κιόλας), διότι είχε υπεραμυνθεί αυτού που ο ίδιος είχε αποκαλέσει ο «δυτικός πολιτισμός μας». Και ναι, είχε δίκαιο επί της ουσίας, όπως διαφάνηκε στη συνέχεια.
*Προσφάτως δε, με αφορμή τη γνωστή ρατσιστική δήλωση τού βουλευτή του ΔΗΣΥ κ. Θεμιστοκλέους για το Σύμφωνο Συμβίωσης (σ.σ. «επειδή συναντάμε στην κοινωνία μας και παιδόφιλους, κτηνοβάτες, νεκρόφιλους και εγκληματίες, θα πρέπει το κράτος να προσδώσει στις πράξεις τους έννομες συνέπειες;»), είχαμε απορήσει πού είναι οι βουλευτές και ευρωβουλευτές του ΔΗΣΥ και ειδικά, ο Ιωάννης Κασουλίδης.
*'Αργησε μεν, αλλά τοποθετήθηκε ο ευρωβουλευτής. Χθες, σε συνέντευξη η οποία παρουσιάστηκε στην ιστοσελίδα του και απαντώντας σε ερωτήσεις πολιτών, απάντησε ξεκάθαρα για το θέμα. Ερωτήθηκε: «Κύριε Κασουλίδη, οι ομοφοβικές απόψεις του κ. Ανδρέα Θεμιστοκλέους σάς βρίσκουν σύμφωνο; Δεν προσβάλλεστε που ανήκετε στο ίδιο κόμμα με αυτόν τον άνθρωπο;».
*Και απάντησε επί λέξει (μεταφέρουμε από το σχετικό βίντεο): «Κατ΄ αρχήν, ασφαλώς και δεν με βρίσκουν σύμφωνο και ασφαλώς και διαχωρίζω τη θέση μου από τις τοποθετήσεις του κ. Θεμιστοκλέους. Εγώ πιστεύω ότι η κοινωνία μας έχει ωριμάσει και έχει φτάσει η ώρα που ένα σύμφωνο συμβίωσης μπορεί να τύχει νομικής επεξεργασίας και να ψηφιστεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων».
*«Θέλω να υπενθυμίσω», πρόσθεσε, «ότι επί διακυβερνήσεως Κληρίδη αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία, μερικά χρόνια μετά εξισώθηκε ο χρόνος που επιτρέπει τις σχέσεις ομοφυλοφιλικών και ετεροφυλοφιλικών ζευγαριών στα 18 (σ.σ. στα 17), νομίζω ότι το θέμα τούτο είναι θέμα κοινωνίας, εξελίσσεται ομαλά, προς τα μπρος και προς την πρόοδο».
*Και κατέληξε: «Ασφαλώς ήθελα όμως να πω ότι οφείλουμε να σεβόμαστε και τις απόψεις των άλλων, σέβομαι τις απόψεις του κ. Θεμιστοκλέους και το δικαίωμά του να τις εκφράζει παρ΄ όλον ότι εμένα δεν με εκφράζουν και δεν συμφωνώ μαζί τους»
Αν και με καθυστέρηση (ε σόρι, αλλά τι να κάνουμε;), ο κ. Κασουλίδης είχε το θάρρος να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και να πει την άποψή του χωρίς περιστροφές για ένα ζήτημα από αυτά που αποκαλούνται διεθνώς με τον όρο «Political Hot Potato», ένα ζήτημα ευαίσθητο και επικίνδυνο για πολιτικούς. Και να τοποθετηθεί μάλιστα ΥΠΕΡ του συμφώνου συμβίωσης.
*Τετοιες πολιτικές παρουσίες είναι που χρειάζεται αυτός ο τόπος. Όχι (μόνο) γιατί τοποθετήθηκε υπέρ, αλλά γιατί τόλμησε. Και τέτοιους ανθρώπους είναι που αξίζει να στέλνουμε στο Ευρωκοινοβούλιο.Και θα ήταν πάρα πολύ άδικο να μην γράφαμε πως παρόμοια άποψη εξέφρασε πρόσφατα, προ εικοσαημέρου, συγκεκριμένα, με αυτόβουλη παρέμβασή της στον Τύπο και η άλλη ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ, η κ. Ελένη Θεοχάρους. (politis.com.cy, 29/7/2010)
*Προσφάτως δε, με αφορμή τη γνωστή ρατσιστική δήλωση τού βουλευτή του ΔΗΣΥ κ. Θεμιστοκλέους για το Σύμφωνο Συμβίωσης (σ.σ. «επειδή συναντάμε στην κοινωνία μας και παιδόφιλους, κτηνοβάτες, νεκρόφιλους και εγκληματίες, θα πρέπει το κράτος να προσδώσει στις πράξεις τους έννομες συνέπειες;»), είχαμε απορήσει πού είναι οι βουλευτές και ευρωβουλευτές του ΔΗΣΥ και ειδικά, ο Ιωάννης Κασουλίδης.
*'Αργησε μεν, αλλά τοποθετήθηκε ο ευρωβουλευτής. Χθες, σε συνέντευξη η οποία παρουσιάστηκε στην ιστοσελίδα του και απαντώντας σε ερωτήσεις πολιτών, απάντησε ξεκάθαρα για το θέμα. Ερωτήθηκε: «Κύριε Κασουλίδη, οι ομοφοβικές απόψεις του κ. Ανδρέα Θεμιστοκλέους σάς βρίσκουν σύμφωνο; Δεν προσβάλλεστε που ανήκετε στο ίδιο κόμμα με αυτόν τον άνθρωπο;».
*Και απάντησε επί λέξει (μεταφέρουμε από το σχετικό βίντεο): «Κατ΄ αρχήν, ασφαλώς και δεν με βρίσκουν σύμφωνο και ασφαλώς και διαχωρίζω τη θέση μου από τις τοποθετήσεις του κ. Θεμιστοκλέους. Εγώ πιστεύω ότι η κοινωνία μας έχει ωριμάσει και έχει φτάσει η ώρα που ένα σύμφωνο συμβίωσης μπορεί να τύχει νομικής επεξεργασίας και να ψηφιστεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων».
*«Θέλω να υπενθυμίσω», πρόσθεσε, «ότι επί διακυβερνήσεως Κληρίδη αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία, μερικά χρόνια μετά εξισώθηκε ο χρόνος που επιτρέπει τις σχέσεις ομοφυλοφιλικών και ετεροφυλοφιλικών ζευγαριών στα 18 (σ.σ. στα 17), νομίζω ότι το θέμα τούτο είναι θέμα κοινωνίας, εξελίσσεται ομαλά, προς τα μπρος και προς την πρόοδο».
*Και κατέληξε: «Ασφαλώς ήθελα όμως να πω ότι οφείλουμε να σεβόμαστε και τις απόψεις των άλλων, σέβομαι τις απόψεις του κ. Θεμιστοκλέους και το δικαίωμά του να τις εκφράζει παρ΄ όλον ότι εμένα δεν με εκφράζουν και δεν συμφωνώ μαζί τους»
Αν και με καθυστέρηση (ε σόρι, αλλά τι να κάνουμε;), ο κ. Κασουλίδης είχε το θάρρος να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και να πει την άποψή του χωρίς περιστροφές για ένα ζήτημα από αυτά που αποκαλούνται διεθνώς με τον όρο «Political Hot Potato», ένα ζήτημα ευαίσθητο και επικίνδυνο για πολιτικούς. Και να τοποθετηθεί μάλιστα ΥΠΕΡ του συμφώνου συμβίωσης.
*Τετοιες πολιτικές παρουσίες είναι που χρειάζεται αυτός ο τόπος. Όχι (μόνο) γιατί τοποθετήθηκε υπέρ, αλλά γιατί τόλμησε. Και τέτοιους ανθρώπους είναι που αξίζει να στέλνουμε στο Ευρωκοινοβούλιο.Και θα ήταν πάρα πολύ άδικο να μην γράφαμε πως παρόμοια άποψη εξέφρασε πρόσφατα, προ εικοσαημέρου, συγκεκριμένα, με αυτόβουλη παρέμβασή της στον Τύπο και η άλλη ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ, η κ. Ελένη Θεοχάρους. (politis.com.cy, 29/7/2010)
1975. ΗΘΕΛΕ ΕΡΩΤΑ ΚΙ ΕΓΩ ΟΧΙ ΛΕΕΙ Ο ΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΖΟΛΙΝΙ
Ταχυδρόμος (της Αιγύπτου), 11/1975
*****
Dino Pedriali (Ιταλία): Pier Paolo Pasolini, Testamento del Corpo, 1975AL PARKER GAY SUPERSTAR
CLONE: The Life and Legacy of Al Parker Gay SuperstarAl Parker (1952-1992) was the most celebrated gay porn star of the 1970’s and 1980’s. Born Drew Okun in Natick, Massachusetts, Parker epitomized the gay “clone” style: “butch appearance, emotional withdrawal from sexual partners, and a view of sex as a contact sport.”
His was an age of sexual promiscuity, as newly-liberated gay men explored their male instincts without the restraint that reluctant women put on their straight counterparts.
“Gay men selected tricks and performed sexual acts in a hypermasculine fashion. . . . Hot men were hung, built, butch, and ruggedly handsome, sporting short hair and a mustache or trimmed beard.” The gay clone look came to a shattering end with the onslaught of AIDS, a plague that took the lives of too many clones, Al Parker being one of them.
Al Parker certainly lived up to the clone ideal. Though he did not invent the clone look, he gave it a public face and body. His, how shall I put it, “member” (this is, after all, a family newspaper) was prodigious; and became even greater later in life when he had his foreskin restored. (Parker was a life-long foreskin fetishist.) And he certainly had a face and body that launched a thousand orgasms.
On the other hand, as biographer Roger Edmonson writes:
“Al was a gay everyman, someone guys could identify with, not just stand back and gape at in awed silence. With his cropped hair, neat beard, and taut but far-from-overdeveloped frame [unlike some of today's buff porn stars], he looked like them. The look he embodied was one that could be copied by a majority of the men who were making the new gay social and sexual scene.”
It was not beyond the reach of many men to actually have sex with Al Parker; and many eventually did.
Roger Edmonson, who wrote Boy in the Sand: Casey Donovan, All-American Sex Star, did a better job with Clone: The Life and Legacy of Al Parker Gay Superstar. Edmonson based his book in part on Stranger Than Fiction: Like Beethoven Going Deaf, Okun/ Parker’s unpublished
Parker certainly had a more interesting life than did Casey Donovan. After losing his virginity “at knifepoint” at the age of 15, Okun attended the legendary Woodstock music festival, ending up on the poster for the movie. Later Okun worked as a butler at the Playboy mansion where, for obvious reasons, “almost all the butlers on staff were gay”.
Finally, Okun signed up with the legendary Rip Colt, who gave him the “nom de porn” Al Parker and launched his legendary career. Soon “Al Parker” was a household, er, name for millions of gay and bisexual men.
Though it was Al Parker who was in the public eye, Drew Okun managed to keep pace with his public persona. After he moved to California in the mid-1970’s Okun met Richard Cole, a handsome veteran who was a dozen years Okun’s senior. “As much mentor as lover, Richard introduced Drew to the guiltless sexual hedonism of the mid ’70s, when newly liberated gays lived life without limits. . . . Together they would become the perfect clone couple, joining forces to take the gay world by storm.”
Theirs was an open relationship, like so many gay couples at that time. Later in life the two men put a bed in the back of their van to use for their sexual pickups during their cross-country trips. In 1980 Drew and Richard formed Surge Studio to produce Al Parker films and videos.
Though Al Parker got all the attention, it was Cole who “provided the business acumen that made Al Parker and Surge Studios a financial success.” When Richard died of AIDS complications in 1986, Drew was devastated.
Clone is a fascinating look at the 1970’s gay clone lifestyle and at the man who made it famous. To his credit, Edmonson does not pass judgment on Okun/Parker’s reckless drug use and sexual promiscuity, putting it rightly within the context of his subject’s life and times.
Later in life, after AIDS devastated our community, Parker’s Surge Studios promoted safer sex practices in their videos, and by their example inspired other studios to provide condoms for their performers. To the end, Al Parker set the standard that other gay men followed. (gaytoday.com)
28.7.10
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΓΚΕΪ ΠΑΣΤΟΡΕΣ ΣΕ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
Οι πρώτοι γκέι πάστορες στην Ευαγγελική Εκκλησία των ΗΠΑ
Ανοίγει ο δρόμος της επιστροφής και για τους ιερείς που είχαν ομολογήσει την ομοφυλοφιλία τους και είχαν εκδιωχθεί
ΤΗΣ LΑURΙΕ GΟΟDSΤΕΙΝ (To Βήμα, 28/7/2010)
Επτά γκέι πάστορες χειροτονήθηκαν στην Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία των ΗΠΑ ανοίγοντας τον δρόμο για την επιστροφή στον κλήρο σε ιερείς που είχαν ομολογήσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους και είχαν εκδιωχθεί από τους κόλπους της εκκλησίας αυτής στις ΗΠΑ.
Η τελετή στη Λουθηρανική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου στο Σαν Φρανσίσκο ήταν η πρώτη από πολλές που έχουν προγραμματιστεί από τότε που η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία έλαβε την απόφαση-ορόσημο στο συνέδριό της πέρυσι να επιτρέψει σε δεσμευμένους γκέι ιερείς να γίνουν ενεργά μέλη του κλήρου.
«Σήμερα η Εκκλησία μιλάει ξεκάθαρα» είπε ο αιδεσιμότατος Τζεφ Τζόνσον, ένας από τους επτά γκέι πάστορες που χειροτονήθηκαν. «Ολοι οι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι εδώ, όλοι οι άνθρωποι καλούνται να βοηθήσουν την ηγεσία της Εκκλησίας και όλους τους αγαπά ο Θεόςάνευ όρων» προσέθεσε.
Με 4,6 εκατ. πιστούς, η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Αμερικής (ΕLCΑ) είναι πλέον η μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία στις ΗΠΑ η οποία επιτρέπει σε δεσμευμένους ομοφυλόφιλους ιερείς να καταλαμβάνουν θέσεις στην ιεραρχία του κλήρου της. Η απόφαση έχει διχάσει τους κύκλους της, όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα θρησκεύματα.
Η Επισκοπική Εκκλησία και η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού αποδέχονται επίσης τους γκέι ιερείς. Οσο για την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία των ΗΠΑ, αποφάσισε νωρίτερα αυτόν τον μήνα να ακολουθήσει την ίδια γραμμή.
Η Καθολική Εκκλησία απορρίπτει μετά βδελυγμίας κάθε παρόμοια σκέψη. Εκφράζοντας πόνο και οργή για πρόσφατο άρθρο του περιοδικού «Ρanorama» για την παρουσία ιερέων σε καταστήματα όπου συχνάζουν ομοφυλόφιλοι, η Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή στη Ρώμη ανακοίνωσε ότι «τα άτομα αυτά δεν έχουν καταλάβει ούτε κατά διάνοια τι σημαίνει ποιμαντική αποστολή και δεν θα έπρεπε να είχαν ζητήσει ποτέ να χειροτονηθούν». Οι ομοφυλόφιλοι ιερείς πρέπει «να επιδείξουν συνέπεια ως προς την αποστολή τους και να πάψουν να κρύβονται. Κανείς δεν τους αναγκάζει να παραμείνουν ιερείς, εκμεταλλευόμενοι μόνο τα οφέλη που τους προσφέρει η ιεροσύνη» προσθέτει η Επισκοπή στην ανακοίνωσή της.
Σύμφωνα με την έρευνα του περιοδικού, καθολικοί ιερείς επισκέπτονται νυχτερινά κλαμπ, συχνάζουν σε γκέι μαγαζιά της Ρώμης και ορισμένες φορές συναναστρέφονται «συνοδούς επί πληρωμή».
«Είναι γνωστό ότι πολλοί ιερείς πηγαίνουν σε ντίσκο, μπαρ και άλλα μαγαζιά. Οχι μόνο για γνωριμίες σεξουαλικού είδουαλλά και για να μιλήσουν, για να μοιραστούν ανησυχίες και ιδέες με νέους ανθρώπους» δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της οργάνωσης ομοφυλοφίλων Αrcigay Αουρέλιο Μανκούζο.
Ανοίγει ο δρόμος της επιστροφής και για τους ιερείς που είχαν ομολογήσει την ομοφυλοφιλία τους και είχαν εκδιωχθεί
ΤΗΣ LΑURΙΕ GΟΟDSΤΕΙΝ (To Βήμα, 28/7/2010)
Επτά γκέι πάστορες χειροτονήθηκαν στην Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία των ΗΠΑ ανοίγοντας τον δρόμο για την επιστροφή στον κλήρο σε ιερείς που είχαν ομολογήσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους και είχαν εκδιωχθεί από τους κόλπους της εκκλησίας αυτής στις ΗΠΑ.
Η τελετή στη Λουθηρανική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου στο Σαν Φρανσίσκο ήταν η πρώτη από πολλές που έχουν προγραμματιστεί από τότε που η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία έλαβε την απόφαση-ορόσημο στο συνέδριό της πέρυσι να επιτρέψει σε δεσμευμένους γκέι ιερείς να γίνουν ενεργά μέλη του κλήρου.
«Σήμερα η Εκκλησία μιλάει ξεκάθαρα» είπε ο αιδεσιμότατος Τζεφ Τζόνσον, ένας από τους επτά γκέι πάστορες που χειροτονήθηκαν. «Ολοι οι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι εδώ, όλοι οι άνθρωποι καλούνται να βοηθήσουν την ηγεσία της Εκκλησίας και όλους τους αγαπά ο Θεόςάνευ όρων» προσέθεσε.
Με 4,6 εκατ. πιστούς, η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Αμερικής (ΕLCΑ) είναι πλέον η μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία στις ΗΠΑ η οποία επιτρέπει σε δεσμευμένους ομοφυλόφιλους ιερείς να καταλαμβάνουν θέσεις στην ιεραρχία του κλήρου της. Η απόφαση έχει διχάσει τους κύκλους της, όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα θρησκεύματα.
Η Επισκοπική Εκκλησία και η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού αποδέχονται επίσης τους γκέι ιερείς. Οσο για την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία των ΗΠΑ, αποφάσισε νωρίτερα αυτόν τον μήνα να ακολουθήσει την ίδια γραμμή.
Η Καθολική Εκκλησία απορρίπτει μετά βδελυγμίας κάθε παρόμοια σκέψη. Εκφράζοντας πόνο και οργή για πρόσφατο άρθρο του περιοδικού «Ρanorama» για την παρουσία ιερέων σε καταστήματα όπου συχνάζουν ομοφυλόφιλοι, η Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή στη Ρώμη ανακοίνωσε ότι «τα άτομα αυτά δεν έχουν καταλάβει ούτε κατά διάνοια τι σημαίνει ποιμαντική αποστολή και δεν θα έπρεπε να είχαν ζητήσει ποτέ να χειροτονηθούν». Οι ομοφυλόφιλοι ιερείς πρέπει «να επιδείξουν συνέπεια ως προς την αποστολή τους και να πάψουν να κρύβονται. Κανείς δεν τους αναγκάζει να παραμείνουν ιερείς, εκμεταλλευόμενοι μόνο τα οφέλη που τους προσφέρει η ιεροσύνη» προσθέτει η Επισκοπή στην ανακοίνωσή της.
Σύμφωνα με την έρευνα του περιοδικού, καθολικοί ιερείς επισκέπτονται νυχτερινά κλαμπ, συχνάζουν σε γκέι μαγαζιά της Ρώμης και ορισμένες φορές συναναστρέφονται «συνοδούς επί πληρωμή».
«Είναι γνωστό ότι πολλοί ιερείς πηγαίνουν σε ντίσκο, μπαρ και άλλα μαγαζιά. Οχι μόνο για γνωριμίες σεξουαλικού είδουαλλά και για να μιλήσουν, για να μοιραστούν ανησυχίες και ιδέες με νέους ανθρώπους» δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της οργάνωσης ομοφυλοφίλων Αrcigay Αουρέλιο Μανκούζο.
AL PARKER
Al Parker (born Andrew "Drew" Okun 25 June 1952, Natick, Massachusetts - died 17 August 1992, San Francisco, California) was a gay American pornographic actor (porn star), producer, and director. He died from complications of AIDS at the age of 40.After arriving in California, Parker was employed by Hugh Hefner at the Playboy Mansion West as a butler. Parker's career in gay film started when he was "discovered" by Rip Colt, founder of Colt Studios. It was Colt who gave him the name "Al Parker"
Parker began his film making career when he was signed by Brentwood Studios. He made 12-15 minute loop films shot on 8 mm film reels. He has the distinction of appearing as one of the crowd on the original Woodstock movie poster.
Raised in the Greater Boston Area, at 5' 7'' tall, Parker was best-known for being well-groomed and having the lean moustached physique popularized in San Francisco's Castro neighborhood as the ideal Castro clone.
Parker was a producer, director and actor. Surge Studios started making larger budget "theme" features and not just the "film loops." Many of the films were shot out of Parker's home in Hermosa Beach, California. Surge Studios was one of the first studios to mandate safe sex practices when AIDS appeared.
Parker is the subject of Roger Edmonson's biography Clone: The Life and Legacy of Al Parker Gay Superstar. Parker's remains were cremated and a memorial service was held at his private residence. (en.wikipedia.org)
+http://www.facebook.com/group.php?gid=99071880946&v=wall#!/group.php?gid=99071880946&v=info
27.7.10
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...
Οι Κύπριοι νέοι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις σήμερα έχουν σαφώς μεταβληθεί σε σύγκριση με παλαιότερα κινούμενοι σε πιο δυτικού τύπου πρότυπα. Για παράδειγμα, αρκετοί νέοι παντρεύονται σε μεγαλύτερη ηλικία αφού πρώτα αποκατασταθούν επαγγελματικά, διάκεινται αρνητικά ως προς θεσμούς όπως η προίκα και το συνοικέσιο, αποδέχονται ευκολότερα τη συμβίωση χωρίς γάμο και έχουν μειώσει αρκετά τον αριθμό των παιδιών που προτίθενται να κάνουν. Παρόλα αυτά όμως, η κυπριακή νεολαία διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις σε φαινόμενα που στο εξωτερικό θεωρούνται ήδη αποδεκτά, όπως η ομοφυλοφιλία, οι εκτρώσεις, οι άγαμες μητέρες κ.α. Σε γενικές γραμμές όμως οι νέοι στην Κύπρο σήμερα είναι πολύ ένθερμοι υποστηρικτές των θεσμών του γάμου και της οικογένειας, διατηρώντας ουσιαστικά αυτή την παράδοση της κυπριακής κοινωνίας.
Σοφοκλής Σοφοκλέους (Υπουργóς Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως Κύπρου), 2007
(…) δεν υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη για σύναψη γάμου μεταξύ ομόφυλων ατόμων. Ο νόμος προνοεί ότι γάμος σημαίνει τη συμφωνία για ένωση που συνάπτεται μεταξύ γυναικός και ανδρός από λειτουργό τέλεσης γάμου, εάν πρόκειται για πολιτικό γάμο, ή με βάση τους κανόνες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ή των δογμάτων των θρησκευτικών ομάδων που αναγνωρίζονται από το κυπριακό Σύνταγμα. Περαιτέρω, η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έχει σταδιακά δεχθεί την απόρροια δικαιωμάτων οικονομικής και περιουσιακής υφής από τη σχέση μεταξύ ομοφύλων που διαβιούν μαζί για σειρά ετών, έχοντας δεχθεί ότι η έννοια της οικογένειας και του γάμου δεν είναι στατικές (…) το ΕΔΑΔ δεν έχει προχωρήσει μέχρι του σημείου να αναγνωρίζει ευθέως ότι παραβιάζεται οποιοδήποτε δικαίωμα, και ιδιαίτερα αυτό που αφορά στην οικογενειακή ζωή και την ιδιωτική ζωή, με τη μη αναγνώριση της νομιμότητας γάμου μεταξύ ομοφύλων. Αντίθετα, οι αποφάσεις έχουν αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα σύναψης γάμου και η ρύθμιση της δυνατότητας γάμου μεταξύ ομοφύλων εμπίπτει στα όρια της διακριτικής ευχέρειας του κάθε κράτους μέλους, το οποίο δύναται να αποφασίζει, με βάση τις δικές του νομοθεσίες και κοινωνικές αντιλήψεις, την έννοια του γάμου (…) εάν κράτη μέλη αποφασίζουν να επεκτείνουν το δικαίωμα σύναψης γάμου και μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, αυτό αντικατοπτρίζει τις δικές τους αντιλήψεις για το ρόλο του γάμου στις κοινωνίες τους και δεν εκπηγάζει εξ αυτής της επέκτασης οποιαδήποτε αρχή δικαίου ή τέτοια ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που να επηρεάζει την παραδοσιακή έννοια του γάμου.
Στέλιος Ναθαναήλ (Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου), 2010
Διαβάστε:
26.7.10
ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Η ΣΚΟΠΕΛΟΣ
Κάντο όπως η ΣκόπελοςTα Νέα, 24/7/2010
«ΟΙ ΓΚΕΪ ΓΑΜΟΙ θα ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για την οικονομία της Ελλάδας και ειδικά για τα νησιά», υποστηρίζουν ο συγγραφέας Τζέιμς Κόλινς και ο φωτογράφος Νιλ Γκόσλινγκ. Και γι΄ αυτό έχουν στα σκαριά το «Greek Ιsland» (προσωρινός τίτλος), μια ταινία με βασικό θέμα ένα γκέι γάμο. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο φανταστικό νησί Κάλαδος, που μοιάζει με τη Σύμη. Είναι μικρό και οι κάτοικοί του είναι περήφανοι για τις παραδόσεις τους. Πρωταγωνιστής είναι ένας νέος που έχει γεννηθεί στο νησί, αλλά σε ηλικία 16 ετών μετακόμισε με τη μητέρα του στη Νέα Υόρκη. Αποφασίζει να επιστρέψει για τον γάμο του, γεγονός που κάνει τους ντόπιους πολύ χαρούμενους μέχρι να ανακαλύψουν πως η νύφη είναι γένους αρσενικού.
«Έψαχνα μια ιδέα για μια ρομαντική κωμωδία στα ελληνικά νησιά, όταν προέκυψε το θέμα του γκέι γάμου στην Τήλο», λέει για την πηγή της έμπνευσής του ο Τζέιμς και αποκαλύπτει πως κάποιο μεγάλο όνομα που αγαπά τα ελληνικά νησιά έχει ήδη ενδιαφερθεί για την ταινία, διότι πιστεύει πως «όποιο είναι το τυχερό νησί που θα γυριστεί θα έχει την ίδια τουριστική έκρηξη που έζησε και η Σκόπελος με το “Μamma Μia!”».
Δεν είναι όμως μόνο ο γκέι γάμος που θα δουν οι ανά τον κόσμο θεατές- διότι η ταινία ως κωμωδία έχει happy end. Θα περάσει μπροστά από την κάμερα ο δήμαρχος και ο αστυνόμος του νησιού «ευκαιρία για να δείτε τι σημαίνει ελληνική γραφειοκρατία», ένας τύπος που διαρκώς φτύνει, αλλά και μια γιαγιά σε πρωταγωνιστικό ρόλο, που φροντίζει για τη διατήρηση των παραδόσεων ενώ παίζει παράλληλα νιντέντο.
info
Καθημερινή ενημέρωση από τη ζωή του Τζέιμς και του Νιλ στη Σύμη στο http://symidream.com
ΚΟΚΤΕΪΛ 3. ΚΑΪΠΙΡΙΝΙΑ
Caipirinha • 1 λάιμ
• 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
• 2 μέρη Cachaça
• 1/2 φλιτζάνι θρυμματισμένο πάγο
Πλύντε καλά το λάιμ και στεγνώστε το. Κόψτε το σε 8 μέρη. Βάλτε τα κομμάτια μαζί με τη ζάχαρη μέσα σε ένα σέικερ και πατήστε τα με την κυρτή πλευρά ενός κουταλιού να λιώσουν, όχι όμως τόσο που να βγει η πικρίλα από τη φλούδα του λάιμ. Μεταφέρετε τα λάιμ στα ποτήρια σερβιρίσματος και στο ίδιο σέικερ βάλτε την Cachaça μαζί με μπόλικο πάγο και χτυπήστε την καλά. Σερβίρετε την Caipirinha σε μεγάλα ποτήρια για κοκτέιλ, μαζί με τα θρυμματισμένα παγάκια και τα λάιμ.
Μπορούμε να αντικαταστήσουμε το λάιμ με άλλα φρούτα, όπως ανανά, ροδάκινο, φρούτα του πάθους, σύκα, τα οποία θα τα επεξεργαστούμε όπως και το λάιμ. (kathimerini.gr)
The word "caipirinha" is the diminutive version of the word "caipira", which refers to someone from the countryside, being an almost exact equivalent of the American English hillbilly. The word may be used as either a masculine or a feminine noun, but when referring to this drink it is only feminine (usage of diminutives is common in Brazil). However, a Brazilian hardly ever thinks of a "country person" when ordering a "Caipirinha". In the mind of a Brazilian, the word "Caipirinha" is mostly associated with the drink itself
Cachaça is a liquor made from fermented sugarcane. It is the most popular distilled alcoholic beverage in Brazil. It is also known as aguardente (aguardiente), pinga, caninha or other names (wikipedia.org)
The word "caipirinha" is the diminutive version of the word "caipira", which refers to someone from the countryside, being an almost exact equivalent of the American English hillbilly. The word may be used as either a masculine or a feminine noun, but when referring to this drink it is only feminine (usage of diminutives is common in Brazil). However, a Brazilian hardly ever thinks of a "country person" when ordering a "Caipirinha". In the mind of a Brazilian, the word "Caipirinha" is mostly associated with the drink itself
Cachaça is a liquor made from fermented sugarcane. It is the most popular distilled alcoholic beverage in Brazil. It is also known as aguardente (aguardiente), pinga, caninha or other names (wikipedia.org)
ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΚΕΡΑΣΙ
ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΥΛΙΚΑ:
200 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
35 κερασάκια απο τσέρρυ μπράντυ στραγγισμένα
35 χάρτινες φορμίτσες
1 κουταλάκι βούτυρο
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Βάζουμε τη σοκολάτα να λιώσει σε μπεν μαρί.
Μόλις λιώσει ρίχνουμε και το βούτυρο.
Ανακατεύουμε με ξύλινο κουτάλι και στη συνέχεια μ' ένα κουταλάκι ρίχνουμε σε κάθε φορμίτσα λίγη σοκολάτα λιωμένη μέχρι να γεμίσει η βάση της.
Πάνω από τη σοκολάτα τοποθετούμε ένα κερασάκι με το κοτσανάκι του προς τα πάνω.
Αφού τοποθετήσουμε όλα τα κερασάκια ρίχνουμε ακόμη λίγη σοκολάτα (τη ρίχνουμε στο κέντρο κάθε κερασιού για να πέφτει προς τα κάτω ώστε να καλύπτει τα κερασάκια από όλες τις πλευρές τους).
Τα αφήνουμε περίπου μισή ώρα να παγώσουν.
Μετά αφαιρούμε τα χάρτινα φορμάκια τα πιάνουμε από τα κοτσανάκια τους και τα τοποθετούμε σ' ένα όμορφα στολισμένο μπολάκι.... (clubs.pathfinder.gr)
200 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
35 κερασάκια απο τσέρρυ μπράντυ στραγγισμένα
35 χάρτινες φορμίτσες
1 κουταλάκι βούτυρο
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Βάζουμε τη σοκολάτα να λιώσει σε μπεν μαρί.
Μόλις λιώσει ρίχνουμε και το βούτυρο.
Ανακατεύουμε με ξύλινο κουτάλι και στη συνέχεια μ' ένα κουταλάκι ρίχνουμε σε κάθε φορμίτσα λίγη σοκολάτα λιωμένη μέχρι να γεμίσει η βάση της.
Πάνω από τη σοκολάτα τοποθετούμε ένα κερασάκι με το κοτσανάκι του προς τα πάνω.
Αφού τοποθετήσουμε όλα τα κερασάκια ρίχνουμε ακόμη λίγη σοκολάτα (τη ρίχνουμε στο κέντρο κάθε κερασιού για να πέφτει προς τα κάτω ώστε να καλύπτει τα κερασάκια από όλες τις πλευρές τους).
Τα αφήνουμε περίπου μισή ώρα να παγώσουν.
Μετά αφαιρούμε τα χάρτινα φορμάκια τα πιάνουμε από τα κοτσανάκια τους και τα τοποθετούμε σ' ένα όμορφα στολισμένο μπολάκι.... (clubs.pathfinder.gr)
.
25.7.10
ΒΕΝΕΤΙΑ. ΡΩΣΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ
Russie! Memoria, mistificazione, immaginarioΜεγάλη έκθεση για τη ρωσική τέχνη του 20ού αιώνα με εικαστικά έργα από ιδιωτικές συλλογές της Ιταλίας, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό. Η έκθεση παρουσιάζει την εξέλιξη των εικαστικών τεχνών, από τον προεπαναστατικό συμβολισμό και την πρωτοπορία των αρχών του 20ού αιώνα (Benois, Koncalovskij, Larionov, Goncarova, Ekster, Chagall, Kandinskij, Malevic, Tatlin), τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό των δεκαετιών 1930-1950 αλλά και αντικομφορμιστές καλλιτέχνες (Rabin, Nemuchin, Kandaurov, Sitnikov, Kalinin, Jakovlev, Bulatov) φθάνοντας έως τη ζωγραφική της δεκαετίας του ’90.
Θεματικές ενότητες:
- Ζωή και χαρά (για τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό)
- Καθοδηγητής, δάσκαλος, φίλος (η τέχνη του ολοκληρωτισμού)
- Αρχιτεκτονική και ιλουζιονισμός (η αρχιτεκτονική της δεκαετίας του ’30)
- Η διπλή παιδική ηλικία (για την σκληρότητα της καθημερινότητας)
- Μνήμη και παράδοση (έργα των Larionov, Goncarova, Chagall, Malevich κ.ά.)
- Αφαίρεση και σχέδιο (η τέχνη της πρωτοπορίας: κυβισμός-φουτουρισμός)
- Underground (η τέχνη της δεκαετίας του ’60)
- Η Μπιενάλε των Διαφωνούντων (για την Μπιενάλε της Βενετίας το 1977 που ήταν αφιερωμένη στις ανατολικές χώρες)
- Αντικρύζοντας την ιστορία (η τέχνη της δεκαετίας του ’90).
22 Απριλίου-25 Ιουλίου 2010
Ca’ Foscari Esposizioni, Βενετία, Ιταλία
http://www.russie.it/
(arxaiologia.gr)
ΚΟΚΤΕΪΛ 2. ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ
Cosmopolitan• 2 μέρη βότκα (κατά προτίμηση με γεύση κίτρου)
• 1/2 μέρος Triple Sec
• 1/2 μέρος χυμό από λάιμ
• 1/2 μέρος χυμό κράνμπερυ
• Φέτες από λάιμ
Βάζουμε όλα τα υλικά μέσα σε σέικερ με μπόλικο πάγο. Χτυπάμε καλά και στραγγίζουμε το κοκτέιλ μέσα σε ποτήρι για κοκτέιλ. Γαρνίρουμε με φέτες από λάιμ. (kathimerini.gr)
The origin of the cosmopolitan are somewhat disputed. It is likely that the drink was created independently by different bartenders since the 1970s. It is generally recognized that John Caine brought the drink to San Francisco around 1987 from the Midwest. The same year in Manhattan, the internationally recognized version of the cocktail was created by Toby Cecchini, based on a poorly described version of Cheryl Cook's creation.
The 1970s
Provincetown
One version of the creation of this popular drink credits the accomplishment to the gay community in Provincetown, Massachusetts.
Neal Murray
An alternate account names the creator as Neal Murray of the Cork & Cleaver steakhouse in Minneapolis in 1975.
John Caine
John Caine, owner of several popular bars in San Francisco and cosmopolitan expert, partially credits the upsurge in cocktails during the 1970s to the Cosmo being served at fern bars.
Cheryl Cook
A commonly cited story concerning the origins of this drink links South Beach, Florida bartender Cheryl Cook with the original creation. Some people think that Cook is a mythical character, but in an online interview, Cook related the story of how she created the drink in 1985 or 1986:
What overwhelmed me was the number of people who ordered Martinis just to be seen with a Martini glass in their hand. It was on this realization that gave me the idea to create a drink that everyone could palate and was visually stunning in that classic glass. This is what the Cosmo was based on.
Her original recipes called for "Absolut Citron, a splash of Triple Sec, a drop of Roses lime and just enough cranberry to make it oh so pretty in pink."
Toby Cecchini
Another important person involved in the creation of the drink was Toby Cecchini of Manhattan. While working at The Odeon in 1987/1988, Cecchini worked from a poorly described version of Cook's original drink, and developed a slightly different version using Cointreau and fresh-squeezed lime juice. Cecchini's version has become an internationally standardized method for preparing the drink.
Variations
One variation is to squeeze a lime wedge into the chilled cocktail glass instead of including it with the ingredients to be shaken.
The original non-IBA versions used Rose's lime cordial instead of fresh lime juice, and Triple Sec instead of Cointreau, and uses different proportions
A blue cosmopolitan may be made by using white cranberry juice instead of standard red juice, and blue curaçao in place of the triple sec.
A Cosmocello substitutes limoncello for the lime juice.
Another variation calls for stirring in a mixing glass, instead of shaking.
ΛΟΥΤΡΑ ΑΝΔΡΩΝ 5
Charles Demuth Bathhouse and Self-Portrait (1918) .
Early gay bathhouses
In New York City, the Everard (nicknamed the Everhard was converted from a church to a bathhouse in 1888 and was patronized by gay men before the 1920s and by the 1930s had a reputation as "classiest, safest, and best known of the baths." It was damaged by fire on May 25, 1977 when nine men died and several others were seriously injured. The Everard closed in 1986. Also popular in the 1910s were the Produce Exchange Baths and the Lafayette Baths (403-405 Lafayette Street, which from 1916 was managed by Ira & George Gershwin). American precisionist painter Charles Demuth used the Lafayette Baths as his favourite haunt. His 1918 homoerotic self portrait set in a Turkish Bathhouse is likely to be set there. The Penn Post Baths in a hotel basement (The Penn Post Hotel, 304 West 31st Street) was a popular gay location in the 1920s despite a lack of private rooms and seedy condition.
Early gay bathhouses
In New York City, the Everard (nicknamed the Everhard was converted from a church to a bathhouse in 1888 and was patronized by gay men before the 1920s and by the 1930s had a reputation as "classiest, safest, and best known of the baths." It was damaged by fire on May 25, 1977 when nine men died and several others were seriously injured. The Everard closed in 1986. Also popular in the 1910s were the Produce Exchange Baths and the Lafayette Baths (403-405 Lafayette Street, which from 1916 was managed by Ira & George Gershwin). American precisionist painter Charles Demuth used the Lafayette Baths as his favourite haunt. His 1918 homoerotic self portrait set in a Turkish Bathhouse is likely to be set there. The Penn Post Baths in a hotel basement (The Penn Post Hotel, 304 West 31st Street) was a popular gay location in the 1920s despite a lack of private rooms and seedy condition.
The American composer Charles Griffes (1884–1920) wrote in his diaries about visits to the New York bathhouses and the YMCA. His biography states: So great was his need to be with boys, that though his home contained two pianos, he chose to practice at an instrument at the Y, and his favorite time was when the players were coming and going from their games.
When a friend with “little experience but great desire” confided his homosexual longings to
Charles Griffes in 1916, Griffes took him to the Lafayette so that he could meet other gay men
and explore his sexual interests in a supportive environment: the friend was “astounded
and fascinated” by what he saw there. The baths also encouraged more advanced forms
of sexual experimentation. Griffes himself had had his first encounter with a man interested
in sadomasochism at the Lafayette two years earlier (he found the man “interesting” but
the experience unappealing), and several men interviewed in the mid-1930s referred to
experimenting in the baths and learning of new pleasures.
– George Chauncey, Gay New York 1995
– George Chauncey, Gay New York 1995
In London, the Savoy Turkish Baths at 92 Jermyn Street became a favorite spot (opening in 1910 and remaining open until September 1975). The journalist A.J. Langguth wrote: ...The baths at Jermyn Street] represented a twilight arena for elderly men who came to sweat poisons from their systems and youths who came to strike beguiling poses in Turkish towels... although they were closely overseen by attendants, they provided a discreet place to inspect a young man before offering a cup of tea at Lyons. Regulars included Rock Hudson.
In the 1950s the Bermondsey Turkish Baths were rated by Kenneth Williams as "quite fabulous" in his diaries.
.
Steambaths in the 1930s: The steambaths that had been well known to me were those of East
Steambaths in the 1930s: The steambaths that had been well known to me were those of East
Ham, Greenwich and Bermondsey. In the first two it was frequently possible to indulge in
what the Spartacus Guide coyly describes as 'action', but behaviour at all times had to be
reasonably cautious. In the Grange Road baths in Bermondsey, however, all restraint
could immediately be discarded with the small towels provided to cover your nakedness.
– Anthony Aspinall, Gay Times
– Anthony Aspinall, Gay Times
_-_1916_-_Turkish_bath.jpg)
Charles Demuth
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
