Απορώ που δεν προσκλήθηκαν και οι ασώματες κεφαλές.
Ίσως στο επόμενο πάρτυ...
.
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση στο e-περιοδικό 10% σχετικά με τους εν Ελλάδι queer και την βρίσκω ιδιαίτερα αποκαλυπτική σχετικά με τις αντιλήψεις και τις ομολογημένες ή ανομολόγητες επιδιώξεις κάποιων. Θα σας συνιστούσα να βρείτε την υπομονή να διαβάσετε κι εσείς τα εκατόν τόσα σχόλια και σας αναδημοσιεύω εδώ την ανάρτηση του ιστολογίου Tales from the other side of town που επίσης αναφέρεται στο ίδιο θέμα:
Αντιγράφω από το βιβλίο «Η αγάπη που δεν τολμά να πεί τ’ όνομά της – Δοκίμια για την queer επιθυμία και σεξουαλικότητα», εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης 2007 (μετάφραση: Κωνσταντίνος Ματσούκας, γλωσσική επιμέλεια: Παύλος Αβούρης), επιμέλεια ανθολογίας: Greg Wharton.
Queer: όρος που χρησιμοποιείται εκτενώς στην παρούσα ανθολογία. Πρωτοεμφανίστηκε στην αγγλική γλώσσα τον 16ο αιώνα, ως δάνειο από το γερμανικό quer (=κάθετα, σε ορθή γωνία ή διαγώνια). Από τον 19ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας, αναφέρεται συνήθως στον ομοφυλόφιλο ή θηλυπρεπή άντρα, και γενικότερα σε καθετί ιδιόρρυθμο, «πειραγμένο». Σήμερα, αναφέρεται επίσης σε μια ριζοσπαστική, εναλλακτική θεώρηση του σεξ ως σημαντικού πεδίου αυτοπροσδιορισμού, ψυχικά και αισθητικά. Με αυτή την έννοια, το ποιος είναι queer ορίζεται σε σχέση μάλλον με έναν τρόπο αντίληψης, παρά με συγκεκριμένες πρακτικές. Έτσι υπάρχουν και πολλοί ετεροφυλόφιλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως queer.
Αυτόν τον ορισμό βρίσκουμε στην σελίδα 16, στον πρόλογο του βιβλίου, αυτής της εξαιρετικής ανθολογίας κειμένων, η οποία ξεπερνά τον «ξύλινο» λόγο που βρίσκουμε συχνά στα βιβλία της queer θεωρίας και μπαίνει στο «ζουμί» του βιωματικού λόγου (ειδικά το άρθρο: Η ζωή μου σαν κορίτσι, του Μάικλ Ρόου - επιφυλάσσομαι για ξεχωριστό ποστ σ' αυτό το κομμάτι).
Σημειώνω ότι ο επιμελητής της ανθολογίας και συγγραφέας του προλόγου στον οποίο περιέχεται αυτός ο ορισμός, είναι επίσης συγγραφέας πολλών συλλογών δοκιμίων και διηγημάτων, κάτοχος του Βραβείου Λάμδα και εκδότης του λοαδ εκδοτικού οίκου Suspect Thoughts Press.
Εν ολίγοις ο όρος queer περιγράφει ή θέλει να περιγράψει, όχι πλακομουνούδες / πούστηδες, όπως περισπούδαστα διάβασα κάπου, αλλά τρόπον τινά όσους κατά τη δική τους σκέψη θεωρούν εαυτούς ως «μη-κανονικούς», αισθητικά, ψυχικά, σεξουαλικά. Και όπως σωστά λέει βέβαια, υπάρχουν και ετεροφυλόφιλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως queer, για παράδειγμα, πολλοί που σεξουαλικά έχουν φετιχιστικές σεξουαλικές συμπεριφορές, οπαδοί του λέδερ λάιφσταϊλ και του BDSM, μετροσέξουαλς και άλλοι, χωρίς κατ’ ανάγκη να ανήκουν στο τετράπτυχο λοαδ και που τελικά, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν πολλοί, δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τις διεκδικήσεις των λοαδ (κατάργηση του 347ΠΚ, νόμοι κατά των διακρίσεων και της ρητορικής και εγκλημάτων μίσους, γάμος-σύμφωνο, ομογονεϊκότητα, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή,αναγνώριση ταυτότητας και έκφρασης φύλου, ασφαλιστικά δικαιώματα διαφυλικών κ.α.)
Αυτά περί ορισμών γιατί πρέπει κάθε φορά να ξέρουμε για τί πράγμα μιλάμε και όχι ν’ αναπαράγουμε ξύλινα στερεότυπα που στην τελική ενώ θέλουν να μιλήσουν για το «διαφορετικό», εν τοις πράγμασι, θυμίζουν παλαιοκομμουνιστικά μανιφέστα (μπρρρρ!).
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση στο e-περιοδικό 10% σχετικά με τους εν Ελλάδι queer και την βρίσκω ιδιαίτερα αποκαλυπτική σχετικά με τις αντιλήψεις και τις ομολογημένες ή ανομολόγητες επιδιώξεις κάποιων. Θα σας συνιστούσα να βρείτε την υπομονή να διαβάσετε κι εσείς τα εκατόν τόσα σχόλια και σας αναδημοσιεύω εδώ την ανάρτηση του ιστολογίου Tales from the other side of town που επίσης αναφέρεται στο ίδιο θέμα:
Αντιγράφω από το βιβλίο «Η αγάπη που δεν τολμά να πεί τ’ όνομά της – Δοκίμια για την queer επιθυμία και σεξουαλικότητα», εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης 2007 (μετάφραση: Κωνσταντίνος Ματσούκας, γλωσσική επιμέλεια: Παύλος Αβούρης), επιμέλεια ανθολογίας: Greg Wharton.
Queer: όρος που χρησιμοποιείται εκτενώς στην παρούσα ανθολογία. Πρωτοεμφανίστηκε στην αγγλική γλώσσα τον 16ο αιώνα, ως δάνειο από το γερμανικό quer (=κάθετα, σε ορθή γωνία ή διαγώνια). Από τον 19ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας, αναφέρεται συνήθως στον ομοφυλόφιλο ή θηλυπρεπή άντρα, και γενικότερα σε καθετί ιδιόρρυθμο, «πειραγμένο». Σήμερα, αναφέρεται επίσης σε μια ριζοσπαστική, εναλλακτική θεώρηση του σεξ ως σημαντικού πεδίου αυτοπροσδιορισμού, ψυχικά και αισθητικά. Με αυτή την έννοια, το ποιος είναι queer ορίζεται σε σχέση μάλλον με έναν τρόπο αντίληψης, παρά με συγκεκριμένες πρακτικές. Έτσι υπάρχουν και πολλοί ετεροφυλόφιλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως queer.
Αυτόν τον ορισμό βρίσκουμε στην σελίδα 16, στον πρόλογο του βιβλίου, αυτής της εξαιρετικής ανθολογίας κειμένων, η οποία ξεπερνά τον «ξύλινο» λόγο που βρίσκουμε συχνά στα βιβλία της queer θεωρίας και μπαίνει στο «ζουμί» του βιωματικού λόγου (ειδικά το άρθρο: Η ζωή μου σαν κορίτσι, του Μάικλ Ρόου - επιφυλάσσομαι για ξεχωριστό ποστ σ' αυτό το κομμάτι).
Σημειώνω ότι ο επιμελητής της ανθολογίας και συγγραφέας του προλόγου στον οποίο περιέχεται αυτός ο ορισμός, είναι επίσης συγγραφέας πολλών συλλογών δοκιμίων και διηγημάτων, κάτοχος του Βραβείου Λάμδα και εκδότης του λοαδ εκδοτικού οίκου Suspect Thoughts Press.
Εν ολίγοις ο όρος queer περιγράφει ή θέλει να περιγράψει, όχι πλακομουνούδες / πούστηδες, όπως περισπούδαστα διάβασα κάπου, αλλά τρόπον τινά όσους κατά τη δική τους σκέψη θεωρούν εαυτούς ως «μη-κανονικούς», αισθητικά, ψυχικά, σεξουαλικά. Και όπως σωστά λέει βέβαια, υπάρχουν και ετεροφυλόφιλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως queer, για παράδειγμα, πολλοί που σεξουαλικά έχουν φετιχιστικές σεξουαλικές συμπεριφορές, οπαδοί του λέδερ λάιφσταϊλ και του BDSM, μετροσέξουαλς και άλλοι, χωρίς κατ’ ανάγκη να ανήκουν στο τετράπτυχο λοαδ και που τελικά, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν πολλοί, δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τις διεκδικήσεις των λοαδ (κατάργηση του 347ΠΚ, νόμοι κατά των διακρίσεων και της ρητορικής και εγκλημάτων μίσους, γάμος-σύμφωνο, ομογονεϊκότητα, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή,αναγνώριση ταυτότητας και έκφρασης φύλου, ασφαλιστικά δικαιώματα διαφυλικών κ.α.)
Αυτά περί ορισμών γιατί πρέπει κάθε φορά να ξέρουμε για τί πράγμα μιλάμε και όχι ν’ αναπαράγουμε ξύλινα στερεότυπα που στην τελική ενώ θέλουν να μιλήσουν για το «διαφορετικό», εν τοις πράγμασι, θυμίζουν παλαιοκομμουνιστικά μανιφέστα (μπρρρρ!).
10 σχόλια:
Mήπως θα έπρεπε το queer, να μεταγραφεί στα ελληνικά (όπως έγινε άλλωστε με το γκέι και με άλλα δάνεια από την αγγλική);
Μια λέξη, έχω την εντύπωση, η οποία εξακολουθεί να γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες, δύσκολα θα βρει τρόπο να ενταχθεί, να αποκτήσει τα δικά της σημαινόμενα, αν την κρατάμε κλειδωμένη σε λατινικούς χαρακτήρες λες και είναι ξένα προς εμάς αυτά που περιγράφει..
Αλλόκοτος/Φρικίο είναι η μετάφραση. Δεν είναι πολύ κολακευτικό κάποιος να θέλει να αυτοπροσδιορίζεται είτε αλλόκοτος, είτε φρικίο, δεν νομίζεις?
Πρόκληση για τη χαρά της πρόκλησης... Και πρόκληση ποιανών, αναρωτιέμαι.
Τελικά οι απόψεις που εκφράζουνε τα "κουήαρ" άτομα σ' αυτή τη "συζήτηση" είναι που αποδεικνύονται ανχρονιστικές και εκτός πραγματικότητας.
Ο καθένας θα μπορούσε, ίσως, να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, αλλά το πρόβλημα προκύπτει όταν προσπαθεί με βίαιο τρόπο να επιβάλει τους προσδιορισμούς του και στους άλλους.
Και φοβάμαι ότι το queer γράφεται σε λατινογράμματη γραφή από επιλογή, όπως άλλωστε και το MtoF και το FtoM και άλλοι καθόλου συζητήσιμοι ως προς τη μετάφρασή τους στα ελληνικά όροι, διότι πολύ συνειδητά δεν θέλουν κάποιοι να ανοίξει το θέμα του τι είναι δάνειο και πώς θα έπρεπε να προσαρμόζεται αυτό στην τοπική πραγματικότητα, προκειμένου να την εκφράσει με σχετικά ικανοποιητική ακρίβεια.
Αντί ενός χρήσιμου εργαλείου ανάλυσης λοιπόν, μια πασπαρτού επί χάρτου εισηγμένη θεωρία που προσπαθεί να καταστήσει την εξαίρεση της εξαίρεσης κανόνα, και μάλιστα με απόλυτη εφαρμογή. Με επιχειρηματολογία ακόμη και από την χώρο της ...επιστημονικής φαντασίας.
Αφήστε δε το γεγονός ότι συχνά πρόκειται για απόψεις υποστηριζόμενες εκ του ασφαλούς από άτομα και ομάδες που επιβιώνουν από τη νομή των κρατικών επιχορηγήσεων μέσα από συζητήσιμης διαφάνειας διαδικασίες.
Και ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στο ότι στο ότι μέσα από τη ρευστοποίηση, λέμε τώρα, των ταυτοτήτων κλπ πρακτικά ακυρώνονται διεκδικήσεις και αποπολιτικοποιείται ένα λοαδ κίνημα που σιγά σιγά προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του.
Και θέλοντας κάποιοι να αλλάξουν τα πάντα συμβάλλουν στο να μείνουν όλα ίδια.
Εκτός πια κι αν δεν αντιλαμβάνονται τι λένε και τι πράττουν. Κάτι που για μερικούς από αυτούς το θεωρώ πιθανό.
Καταρχήν, να προσδιορίσω πως δεν σκεφτόμουν να βρεθεί μια άλλη λέξη ελληνική που θα αντικαταστήσει το queer.. ίσα-ίσα, κάτι τέτοιο το μόνο που θα κατάφερνε είναι να ανοίξει αδιέξοδες συζητήσεις και να αποπροσανατολίσει από την ουσία του θέματος.
Εννοούσα να γράφεται το queer, κουήρ.
Για ποιον λόγο να αποδίδεται με λατινικούς χαρακτήρες εφόσον έχει ήδη εισαχθεί στη γλώσσα; Δε λέμε stylo, λέμε στυλό. Δε λέμε gay, λέμε γκέι, ας λέμε λοιπόν κούηρ.
Νομίζω πως η επιλογή που έγινε στη μετάφραση του βιβλίου της Μπάτλερ, Σώματα με σημασία,(δεν κράτησε το λατινικό αλλά μετέγράψε στα ελληνικά κουηρ) έχει τέλος πάντων σημασία. Νομίζω πως βοηθάει -χωρίς φυσικά να μπορεί να φέρει θεαματικά και άμεσα αποτελέσματα- να βρει το κουηρ τη θέση του -ή μάλλον, αφού το "θέση" είναι δυσκίνητο και στατικό, διόλου εύκαμπτο- να αποκτήσει τη δυναμική των διαστάσεων του.
Stassa, δεν είμαι σίγουρη πως κατάλαβα τι εννοείς
Erva, δεν ξέρω κατα πόσο η ρευστοποίηση αποπολιτικοποιεί. Για μένα είναι άλλο πράγμα η προσωπική ρευστότητα κι άλλο η τοποθέτηση απέναντι σε μία πολύ συγκεκριμένη κοινωνική πραγματικότητα. Το ένα δεν έρχεται σε σύγκρουση με το άλλο. Αυτό βέβαια δε λέει τίποτα για το τι συμβαίνει γενικά..ίσως λοιπόν για το πως αντιδρά ένα κίνημα στη ρευστοποίηση, έχει δίκιο.
melen,
Λέω για το προκλητικό "πρόγραμμα" της αφίσσας (θα παραυρεθούν όλα τα "φρικιά" κι οι "ανώμαλοι" κλπ). Μου φαίνεται αναχρονιστική γιατί δεν καταλαβαίνω ποιός υποτίθεται οτι πρέπει να σοκαριστεί απ' αυτήν. (Δεν αμφιβάλω οτι αν ρωτήσεις αυτούς που τη φτιάξανε θα σου πούνε "μα δεν ήταν αυτός ο σκοπός". Το άλλο πρόβλημα είναι οτι με ανειλικρινείς ανθρώπους, συζήτηση δε γίνεται).
Μιλώντας συγκεκριμμένα γι' αυτή τη "συζήτηση" στο λινκ του ερβα, και για διάφορα άτομα που θέλουνε να αισθάνονται εκπρόσωποι του queer κινήματος, λέω οτι εμφανίζονται προκλητικά με τον τρόπο κακομαθημένων εφήβων, σαν καρικατούρα πανκ σε "κονωνιολογική" ταινία της δεκαετίας του '80. Φαίνεται δηλαδή να θεωρούνε οτι είναι "διαφορετικά" επειδή κάνουνε σεξ με "διαφορετικό τρόπο" κι οτι αυτή τη "διαφορετικότητά" τους την φοβούνται και την τρέμουνε όλοι, από τους ομοκανονικούς λοατ ως τους ετεροκανονικούς στρέητ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η συντηρητική και ομοφοβική Ελληνική κοινωνία έχει περισσότερο ανεπτυγμένο το αίσθημα του γελοίου και της χυδαιότητας, κι έχει μια τάση να σε κάνει ρεζίλι ή απλώς να μη σε παίρνει στα σοβαρά, παρά να σε θεωρεί απειλή και να σε φοβάται. Εκτός βέβαια αν μιλάμε για υπερσυντηρητικές μειονότητες σαν το ΛΑ.ΟΣ ή τη Χρυσά Αυγά. Ή τους Παλαιοημερολογίτες, ξέρω 'γω...
Γενικώς, μια άγνοια και μια υπεροψία, εντελώς κουτή. Και καμμία σχέση με ψάξιμο τελικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι διεθνώς μιλάμε για gay movement και queer theory, και φαντάζομαι ότι είναι εύκολα αντιληπτό τι συνεπάγεται αυτή η διαφορά.
Όταν λοιπόν κάποιοι επιχειρούν να αντικαταστήσουν δια της απαξιώσεως την παρατατική σύνδεση συλλογικών διακδικήσεων με την υποτακτική επιβολή προσωπικών επιλογών, συχνά πέρα από το όριο του καπρίτσιου, όταν εκτός από ρευστή ταυτότητα μοιάζει να διεκδικούν για τους εαυτούς τους και ρευστή ηθική, όταν, το επαναλαμβάνω, με κρατικές, τουλάχιστον, πλάτες προσπαθούν αυθαίρετα να ονοματοδοτήσουν και να νοηματοδοτήσουν για λογαριασμό όλων, δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλή διορατικότητα για να δει κανείς ότι τα πράγματα δεν θα έχουν καλή κατάληξη. Τι θα πρέπει να κάνουμε λοιπόν οι υπόλοιποι, να σωπάσουμε;
Επειδή είμαι νέος και δεν γνωρίζω πράγματα, καταστάσεις, και επιδοτήσεις, δηλαδή είναι προς το συμφέρων κάποιων gay να δημιουργούν διχόνοιες, να αποπροσανατολίζουν την γενική τάση που υπάρχει στο «κίνημα». Δηλαδή το κράτος «φοβάται» τους ομοφυλόφιλους και βάζει ενδιάμεσους? Ή οι ενδιάμεσοι κάνουν τα δικά τους, θέλοντας να περάσουν τις ιδέες τους.
Η συζήτηση για τις πήγες χρηματοδότησης, την ανιδιοτέλεια, τον εθελοντισμό, την αποδοτικότητα ή την ανταποδοτικότητα του ακτιβισμού, τη δεοντολογία που πρέπει να έχει, τη διαφάνεια και τις σχέσεις διαπλοκής είναι μια μεγάλη συζήτηση που χρήσιμο θα ήταν κάποτε να ανοίξει σοβαρά.
Προς το παρόν, επιγραμματικά, θα σου συνιστούσα, αν δεν γνωρίζεις πρόσωπα και καταστάσεις, να μην αρκεστείς βολικά στα δογματικά κηρύγματα για το "δέον γενέσθαι" των διάφορων περιφερόμενων "αυθεντιών", αλλά να ψάξεις μόνος σου, όσο επίπονο κι αν είναι κάτι τέτοιο, διαβάζοντας, ακούγοντας, συγκρίνοντας, ελέγχοντας ιδέες, πρακτικές και στάσεις σε βάθος χρόνου, αφού η πραγματικότητα στον διαχρονικό και συγχρονικό άξονα της είναι πολύ πιο σύνθετη και λιγότερο προφανής απ' όσο συνήθως όλοι την παρουσιάζουν.
ρε παιδια ειμαι απο την ομάδα που εβγαλε την αφίσα δεν μιλάω εκ μέρους ολης της ομάδας αλλά σαν ατομικότητα.. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί την βρίσκετε ανταγωνιστική ή εχθρική..
να μας κάνεται κριτική αλλά πάνω σε πραγματικότητες όχι εικασίες που όπως είπε ο ανώμυμος μόνο διχώνια σπέρνουν..
ενάντια σε μία άλλη ομαδα του χώρου δεν έχουν μιλήσει ποτε κουήρ συλλογικότητες, ενώ αν θυμαστε καλά το pride καταδίκασε ενα ανοικτό κάλεσμα πριν γίνει η δραση στην λυρική.. και αυτό δεν ειναι φαντασία ειναι η πραγματικότητα.. το πηρε πίσω μετά από πίεση, αλλά το έκανε και καμία άλλη μομάδα στον "χωρο" νομίζω ότι δεν θα έκανε πότέ κατι τετοιο..
μην ψαχνεται διχώνιες, στο δικό μας πάρτυ ήρθαν από όλες τις ομάδες και απο όλες τις σεξουαλικότητες.
η σεξουαλική διαφορετικότητα δεν μπορεί να είναι αρκετή για την σύσταση μίας συνεκτικής κοινότητας, αλλά από την άλλη μη ανοχή στην διαφορετικότητα έχουν αυτοί/ες που ονειρευονται γκούλακ, Εγώ λέω λοιπόν, σε αυτό το "κινημα" το lgbtq ο μόνος τρόπος να πάμε μποροστα εφ'όσον πολιτικά δεν έχουμε και τόση συννοχή, είναι να αναγνωρίσουμε επιτέλους η μία/ενας την χρησιμότητα της άλλης/ου και να αγαπηθούμε μεσα από τις διαφορές μας για αυτά που μας εννώνουν σεβόμενοι/ες αυτα που μας χωρίζουν..
συγνώμη για την ορθογραφία.
Δημοσίευση σχολίου