Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Χρυσό λουλούδι μου, που ανθείς,
στου κήπου μου το πλάι,
για πες: Το φως μου μ’ αγαπά;
Θαρρώ πως με γελάει!
Μαδώ τα φύλλα σου δειλά,
και τρέμω μήπως τύχει,
και μετανιώσω που, για σε,
μου πήγαν τόσοι στίχοι.
Να, το στερνό σου πέταλο
τραβώ μ’ ανατριχίλα
και βλέπω: «Μ’ αγα…», ή τάχατες,
και λάθεψα τα φύλλα;
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Ποιήματα (Ζήτρος, 2001)
4 σχόλια:
Mια “ολόδροση του κήπου ανθοπλημμύρα” Μια ολόκληρη Ανθολογία των Λουλουδιών μπορεί να συμπληρώσει κανείς από την ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Με περισσότερες αναφορές στα ρόδα ή τριαντάφυλλα - κάποτε είχα μετρήσει πρόχειρα πάνω από 30 -, και με τα κρίνα να τα ακολουθούν στις προτιμήσεις του ποιητή, τα λουλούδια του Λαπαθιώτη είναι στους κήπους και στα περιβόλια, στους δρόμους, στις γλάστρες, στα καλάθια, στα ανθογυάλια, στα βάζα. Είναι λουλούδια του κάμπου, του αγρού, της λίμνης, του γιαλού. Είναι ανθάκια μυροβόλα, νυχτολούλουδα, νερολούλουδα, μοσκολούλουδα, αφρολούλουδα, αγριολούλουδα. Μπουμπουκάκια όμορφα και μοσχομυρισμένα, ολόδροσα, κάποτε λουλούδια ξερά, φτωχά, θαμπά, χλωμά, δακρυσμένα, άρρωστα, πεθαμένα.
Μενεξέδες, βιολέτες, φούλια, πασχαλιές, μαργαρίτες, νούφαρα, μυρσίνες. O Νάρκισσος με τον Υάκινθο της μυθολογίας, που ούτε αυτοί δεν ήταν τόσο όμορφοι σαν τον "Επαναπαυόμενο Αθλητή" - Αριθμός 184 του Μουσείου". Eκεί, κι ένα λουλούδι ερωτικό που μια νύχτα το φίλησε:
“Στόμα ηδύπαθο και μισανοιγμένο... Σα λουλούδι ερωτικό είναι το στόμα του..."(για το Α.Π.)
του Λουκά Θεοδωρακόπουλου:
To άνθοςTo αγαπημένο μου άνθος
είναι τ' αμάραντα.
Τ' αγαπημένο μου όνομα
ο Γεώργιος.
Κάθε που τα φιλώ
ανθίζω.
του Nτίνου Χριστιανόπουλου:
εσύ 'σαι τριαντάφυλλο
κι εγώ θα σε μαδήσωτριαντάφυλλο δεν είμαι
κι όμως με μαδάς
*
να 'μουνα λουλούδι
πάνω στο κοτσάνι σου
(αλίμονο' εγώ είμαι κοτσάνι
κι εσύ λουλούδι)
(Σημ. για τους αναγνώστες:
κάτι δεν πρέπει να λειτουργεί σωστά με τις κενές γραμμές και τα κενά διαστήματα με αποτέλεσμα να κολλάνε οι τίτλοι με τους στίχους και οι στροφές η μία με την άλλη)
Δημοσίευση σχολίου