Βασισμένο στο καλύτερο μυθιστόρημα κατασκοπείας του Τζον Λε Καρέ, το έργο «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» τοποθετείται στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου (1973) και εξετάζει την περίπτωση ενός συνταξιοδοτημένου βρετανού κατασκόπου, του Τζορτζ Σμάιλι (Ολντμαν), ο οποίος επανέρχεται στην ενεργό δράση για να ανακαλύψει ποιος υψηλόβαθμος πράκτορας της ΜΙ5 είναι συνεργάτης των Σοβιετικών.
«Η νοσταλγία δεν υπήρξε ποτέ στις προθέσεις μου» είπε ο σκηνοθέτης Αλφρεντσον, ένας παχουλός 45άρης με γυαλιά με χοντρό σκελετό, όπως περίπου αυτά που φοράει ο Σμάιλι/Ολντμαν στην ταινία. «Ο Ψυχρός Πόλεμος βολεύει τη δραματουργία και την ίντριγκα, όμως τα πραγματικά θέματα της ταινίας βρίσκονται στις έννοιες φιλίας, εμπιστοσύνης, προδοσίας - θέματα διαχρονικά, ανεξαρτήτως εποχής». [...]
Ενα από τα πιο έξυπνα στοιχεία της ταινίας «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» είναι ότι οι σεναριογράφοι χρησιμοποίησαν πράγματα που δεν υπάρχουν στο μυθιστόρημα, «ιστορίες που ακούσαμε από τον ίδιο τον Λε Καρέ και στις οποίες βρήκαμε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον».
Επίσης, η ταινία κάνει έξυπνες παρεμβάσεις πάνω στο πρωτογενές έργο του Λε Καρέ, φλερτάροντας ακόμη και με την ιδέα της ομοφυλοφιλίας κάποιων ηρώων που στο βιβλίο δεν είναι εμφανώς ομοφυλόφιλοι.
«Τα πάντα ήταν κρυφά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου» είπε ο Αλφρεντσον στη Βενετία. «Ολοι φοβόντουσαν όλους. Ηθελα να δείξω ότι δεν είναι καθόλου απίθανο στο ασφυκτικό περιβάλλον εκείνης της εποχής πολύς κόσμος της κατασκοπείας να αναγκάζεται να καταπνίγει τα πραγματικά συναισθήματά του και την πραγματική φύση του». [...]
Γιάννης Ζουμπουλάκης , Γρηγόρης Μπέκος (tovima.gr, 12/2/2012)
«Η νοσταλγία δεν υπήρξε ποτέ στις προθέσεις μου» είπε ο σκηνοθέτης Αλφρεντσον, ένας παχουλός 45άρης με γυαλιά με χοντρό σκελετό, όπως περίπου αυτά που φοράει ο Σμάιλι/Ολντμαν στην ταινία. «Ο Ψυχρός Πόλεμος βολεύει τη δραματουργία και την ίντριγκα, όμως τα πραγματικά θέματα της ταινίας βρίσκονται στις έννοιες φιλίας, εμπιστοσύνης, προδοσίας - θέματα διαχρονικά, ανεξαρτήτως εποχής». [...]
Ενα από τα πιο έξυπνα στοιχεία της ταινίας «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» είναι ότι οι σεναριογράφοι χρησιμοποίησαν πράγματα που δεν υπάρχουν στο μυθιστόρημα, «ιστορίες που ακούσαμε από τον ίδιο τον Λε Καρέ και στις οποίες βρήκαμε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον».
Επίσης, η ταινία κάνει έξυπνες παρεμβάσεις πάνω στο πρωτογενές έργο του Λε Καρέ, φλερτάροντας ακόμη και με την ιδέα της ομοφυλοφιλίας κάποιων ηρώων που στο βιβλίο δεν είναι εμφανώς ομοφυλόφιλοι.
«Τα πάντα ήταν κρυφά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου» είπε ο Αλφρεντσον στη Βενετία. «Ολοι φοβόντουσαν όλους. Ηθελα να δείξω ότι δεν είναι καθόλου απίθανο στο ασφυκτικό περιβάλλον εκείνης της εποχής πολύς κόσμος της κατασκοπείας να αναγκάζεται να καταπνίγει τα πραγματικά συναισθήματά του και την πραγματική φύση του». [...]
Γιάννης Ζουμπουλάκης , Γρηγόρης Μπέκος (tovima.gr, 12/2/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου