.
"Αίμα στο χιόνι"
To έργο του Philip Ridley στο Θέατρο Βασιλάκου
Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθετεί στο θέατρο Βασιλάκου το έργο του Philip Ridley " Αίμα στο χιόνι" με την Βέρα Κρούσκα και τον Τάσο Φόη στους κεντρικούς ρόλους.
Έγκλημα. Έγκλημα στο χιόνι. Απεχθές έγκλημα και ανεξιχνίαστο. Άγριο έγκλημα. Απ’ αυτά που γίνονται καθημερινά πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και πρώτο θέμα στις ειδήσεις στην τηλεόραση. Θύμα ένας νεαρός καλλιτέχνης. Βρέθηκε σφαγμένος κάτω από άγνωστες συνθήκες στην τουαλέτα ενός εγκαταλειμμένου σταθμού. Ήταν μόνος. Ήταν όμορφος. Ήταν το μοναχοπαίδι μιας μάνας που ένα χρόνο μετά από το θάνατο του γιού της, σπάει τη σιωπή της και αποφασίζει να συναντήσει τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας. Αυτός είναι ένα παιδί μόλις 18 χρόνων. Η παράσταση, γίνεται αναπαράσταση εκείνης της μοιραίας νύχτας, αλλά και ψυχολογική αρένα μιας σκληρής διαπροσωπικής πάλης μεταξύ των δύο. Της μάνας και του νεαρού μάρτυρα.
"Αίμα στο χιόνι"
To έργο του Philip Ridley στο Θέατρο Βασιλάκου
Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθετεί στο θέατρο Βασιλάκου το έργο του Philip Ridley " Αίμα στο χιόνι" με την Βέρα Κρούσκα και τον Τάσο Φόη στους κεντρικούς ρόλους.
Έγκλημα. Έγκλημα στο χιόνι. Απεχθές έγκλημα και ανεξιχνίαστο. Άγριο έγκλημα. Απ’ αυτά που γίνονται καθημερινά πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και πρώτο θέμα στις ειδήσεις στην τηλεόραση. Θύμα ένας νεαρός καλλιτέχνης. Βρέθηκε σφαγμένος κάτω από άγνωστες συνθήκες στην τουαλέτα ενός εγκαταλειμμένου σταθμού. Ήταν μόνος. Ήταν όμορφος. Ήταν το μοναχοπαίδι μιας μάνας που ένα χρόνο μετά από το θάνατο του γιού της, σπάει τη σιωπή της και αποφασίζει να συναντήσει τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας. Αυτός είναι ένα παιδί μόλις 18 χρόνων. Η παράσταση, γίνεται αναπαράσταση εκείνης της μοιραίας νύχτας, αλλά και ψυχολογική αρένα μιας σκληρής διαπροσωπικής πάλης μεταξύ των δύο. Της μάνας και του νεαρού μάρτυρα.
.
.
John Patrick Shanley: “ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ”
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης
Με τους : Γιώργος Χριστοδούλου - Δήμητρα Χατούπη - Ξανθή Γεωργίου - Νίκη Σερέτη
Το έργο τοποθετημένο χρονικά στην Αμερική του 1960, αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζών Κέννεντυ, όπου οι αξίες και η πίστη στους θεσμούς είχαν κλονιστεί πραγματεύεται ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα που συνδέονται με τη θρησκεία: Τη θέση που έχει η αμφιβολία στα μυαλά και τις καρδιές των πιστών της.
Στο καθολικό σχολείο Σαιντ Νίκολας, στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, το 1964, κάτω από τις αυστηρές οδηγίες της αδερφής Αλοΐσιους, δημιουργείται μια παράξενη σχέση ενός ιερέα με έναν μικρό μαύρο μαθητή. Τον πρώτο μαύρο που φοιτά στο σχολείο. Όταν η αθώα αδερφή Τζέιμς παρατηρεί το υπερβολικό ενδιαφέρον που δείχνει ο ιερέας για το παιδί, αποφασίζει να το εκμυστηρευτεί στην αδερφή Αλοΐσιους.
Η αδερφή Αλοΐσιους, που στηρίζει την εκπαιδευτική της προσέγγιση πάνω στη δύναμη του φόβου και της πειθαρχίας, θα αναλάβει τη διαλεύκανση του γεγονότος, πιέζοντας τον ιερέα να παραδεχτεί την ιδιαίτερη σχέση του με τον μαθητή -χωρίς καμία απόδειξη με μόνο σύμμαχο τη βεβαιότητα της και την αδιάλλακτη στάση της για την ενοχή του πατέρα Φλυν.
Η αδερφή Τζέιμς όμως, πείθεται για την αθωότητα του ιερέα και αρχίζει να έχει αμφιβολίες, ενώ η αδερφή Αλοίσιους εμμένει αμετακίνητη στην σκληρή αρχική της στάση. Οι καταστάσεις θα περιπλεχτούν ακόμη περισσότερο με την εμφάνιση της μητέρας του μικρού μαθητή.
Μια διάχυτη αβεβαιότητα συνοδεύει τους θεατές σε ένα προκλητικό μυστήριο, όπου δύο καλόγριες, ένας ιερέας και η μητέρα του μικρού μαύρου μαθητή έρχονται αντιμέτωποι με τα βασικά τους πιστεύω, παλεύοντας με κρίσεις και ετυμηγορίες. Πουθενά δεν υπάρχει λύση, κάθαρση ή απόδειξη. Όλα είναι στις σιωπές, στις εικασίες, στα βλέμματα, στα αγγίγματα…στα πρόσωπα.
Το θεατρικό έργο του John Patrick Shanley έκανε την πρεμιέρα του στο Μπρόντγουεϊ το 2004, προκάλεσε ενθουσιώδεις κριτικές και τιμήθηκε με τα βραβεία Pullitzer, Tony, Drama Desk Award και άλλα.
Το 2008 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία, με πρωταγωνιστές την Μέρυλ Στρήπ και τον Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα.
Ο John Patrick Shanley μιλάει για το έργο του:
“Όταν ξεκίνησα να γράφω, αισθανόμουν περιτριγυρισμένος από μια κοινωνία που φαινόταν απόλυτα βέβαιη για ένα σωρό πράγματα. Έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω ένα θεατρικό έργo γύρω από το γεγονός, ότι ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι στα σίγουρα. Ήθελα να επισημάνω ότι η φύση της αμφιβολίας τείνει στο άπειρο, ότι η αμφισβήτηση επιτρέπει την εξέλιξη και την αλλαγή, σε αντίθεση με την βεβαιότητα, που οδηγεί σε αδιέξοδα. Όταν υπάρχει βεβαιότητα, η συζήτηση σταματά. Δεν θα πω εγώ στους θεατές τι είναι σωστό και τι λάθος. Θέλησα απλώς να τους κάνω να σκεφτούν και να αισθανθούν, αντί να προκαθορίσω τι ακριβώς θα σκεφτούν και θα αισθανθούν.”
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης
Με τους : Γιώργος Χριστοδούλου - Δήμητρα Χατούπη - Ξανθή Γεωργίου - Νίκη Σερέτη
Το έργο τοποθετημένο χρονικά στην Αμερική του 1960, αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζών Κέννεντυ, όπου οι αξίες και η πίστη στους θεσμούς είχαν κλονιστεί πραγματεύεται ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα που συνδέονται με τη θρησκεία: Τη θέση που έχει η αμφιβολία στα μυαλά και τις καρδιές των πιστών της.
Στο καθολικό σχολείο Σαιντ Νίκολας, στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, το 1964, κάτω από τις αυστηρές οδηγίες της αδερφής Αλοΐσιους, δημιουργείται μια παράξενη σχέση ενός ιερέα με έναν μικρό μαύρο μαθητή. Τον πρώτο μαύρο που φοιτά στο σχολείο. Όταν η αθώα αδερφή Τζέιμς παρατηρεί το υπερβολικό ενδιαφέρον που δείχνει ο ιερέας για το παιδί, αποφασίζει να το εκμυστηρευτεί στην αδερφή Αλοΐσιους.
Η αδερφή Αλοΐσιους, που στηρίζει την εκπαιδευτική της προσέγγιση πάνω στη δύναμη του φόβου και της πειθαρχίας, θα αναλάβει τη διαλεύκανση του γεγονότος, πιέζοντας τον ιερέα να παραδεχτεί την ιδιαίτερη σχέση του με τον μαθητή -χωρίς καμία απόδειξη με μόνο σύμμαχο τη βεβαιότητα της και την αδιάλλακτη στάση της για την ενοχή του πατέρα Φλυν.
Η αδερφή Τζέιμς όμως, πείθεται για την αθωότητα του ιερέα και αρχίζει να έχει αμφιβολίες, ενώ η αδερφή Αλοίσιους εμμένει αμετακίνητη στην σκληρή αρχική της στάση. Οι καταστάσεις θα περιπλεχτούν ακόμη περισσότερο με την εμφάνιση της μητέρας του μικρού μαθητή.
Μια διάχυτη αβεβαιότητα συνοδεύει τους θεατές σε ένα προκλητικό μυστήριο, όπου δύο καλόγριες, ένας ιερέας και η μητέρα του μικρού μαύρου μαθητή έρχονται αντιμέτωποι με τα βασικά τους πιστεύω, παλεύοντας με κρίσεις και ετυμηγορίες. Πουθενά δεν υπάρχει λύση, κάθαρση ή απόδειξη. Όλα είναι στις σιωπές, στις εικασίες, στα βλέμματα, στα αγγίγματα…στα πρόσωπα.
Το θεατρικό έργο του John Patrick Shanley έκανε την πρεμιέρα του στο Μπρόντγουεϊ το 2004, προκάλεσε ενθουσιώδεις κριτικές και τιμήθηκε με τα βραβεία Pullitzer, Tony, Drama Desk Award και άλλα.
Το 2008 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία, με πρωταγωνιστές την Μέρυλ Στρήπ και τον Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα.
Ο John Patrick Shanley μιλάει για το έργο του:
“Όταν ξεκίνησα να γράφω, αισθανόμουν περιτριγυρισμένος από μια κοινωνία που φαινόταν απόλυτα βέβαιη για ένα σωρό πράγματα. Έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω ένα θεατρικό έργo γύρω από το γεγονός, ότι ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι στα σίγουρα. Ήθελα να επισημάνω ότι η φύση της αμφιβολίας τείνει στο άπειρο, ότι η αμφισβήτηση επιτρέπει την εξέλιξη και την αλλαγή, σε αντίθεση με την βεβαιότητα, που οδηγεί σε αδιέξοδα. Όταν υπάρχει βεβαιότητα, η συζήτηση σταματά. Δεν θα πω εγώ στους θεατές τι είναι σωστό και τι λάθος. Θέλησα απλώς να τους κάνω να σκεφτούν και να αισθανθούν, αντί να προκαθορίσω τι ακριβώς θα σκεφτούν και θα αισθανθούν.”
.
.
«Έξι μαθήματα χορού σε…έξι εβδομάδες» στο θέατρο Ιλίσια (σκηνή Βολανάκη)
Μια μοναχική γυναίκα γύρω στα 60 προσλαμβάνει έναν νεαρό χορευτή για να της παραδώσει μαθήματα χορού κατ’ οίκον. Μέσα στις έξι βδομάδες που θα διαρκέσει το πρόγραμμα, η Λίλυ κι ο Μάικλ θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλον καλύτερα και θα έρθουν πιο κοντά, αφού τελικά ο χορός είναι η πρόφαση, ενώ η αιτία απαντάται στην ανάγκη για ανθρώπινη επαφή κι επικοινωνία.
Ο Richard Alfieri εμπνεύστηκε τα «Έξι μαθήματα χορού… σε έξι εβδομάδες» στο Don Cesar Hotel στο St. Petersburg στη Φλόριντα. Ενώ περνούσε από το φουαγιέ του ξενοδοχείου είδε πως στη διπλανή αίθουσα γινόταν ένας διαγωνισμός χορού. Χαζεύοντας τα ζευγάρια παρατήρησε πως στα περισσότερα η ντάμα ήταν μεγαλύτερη σε ηλικία, ενώ ο καβαλιέρος πολύ μικρότερος. Αυτό του κίνησε την περιέργεια. Έτσι προέκυψε η ιδέα να συνδυάσει μια τέτοια σχέση με μια γνωριμία που χτίζεται μέσα από μια σειρά μαθημάτων χορού.
Τα «Έξι μαθήματα χορού… σε έξι εβδομάδες» ανέβηκαν στο Λος Άντζελες το 2001 με πρώτη διδάξασα τη Γιούτα Χάγκεν. Από τότε έχουν παιχτεί με τεράστια επιτυχία στην υπόλοιπη Αμερική και τον κόσμο: Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Σίδνεϋ, Μελβούρνη, Βιέννη, Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ, Τόκυο, Ελσίνκι, Βουδαπέστη, Τορόντο, Μαϊάμι, Πράγα, Αμβούργο, Στουτγάρδη, Μόναχο, Λονδίνο και τώρα στην Αθήνα.
Ο Alfieri παράλληλα διασκευάζει το έργο για τον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές του τη Shirley MacLaine και τον Rupert Everett.
Με τους: Ρένη Πιττάκη – Κώστας Κάππα
Σκηνοθεσία :Πέτρος Ζούλιας
«Έξι μαθήματα χορού σε…έξι εβδομάδες» στο θέατρο Ιλίσια (σκηνή Βολανάκη)
Μια μοναχική γυναίκα γύρω στα 60 προσλαμβάνει έναν νεαρό χορευτή για να της παραδώσει μαθήματα χορού κατ’ οίκον. Μέσα στις έξι βδομάδες που θα διαρκέσει το πρόγραμμα, η Λίλυ κι ο Μάικλ θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλον καλύτερα και θα έρθουν πιο κοντά, αφού τελικά ο χορός είναι η πρόφαση, ενώ η αιτία απαντάται στην ανάγκη για ανθρώπινη επαφή κι επικοινωνία.
Ο Richard Alfieri εμπνεύστηκε τα «Έξι μαθήματα χορού… σε έξι εβδομάδες» στο Don Cesar Hotel στο St. Petersburg στη Φλόριντα. Ενώ περνούσε από το φουαγιέ του ξενοδοχείου είδε πως στη διπλανή αίθουσα γινόταν ένας διαγωνισμός χορού. Χαζεύοντας τα ζευγάρια παρατήρησε πως στα περισσότερα η ντάμα ήταν μεγαλύτερη σε ηλικία, ενώ ο καβαλιέρος πολύ μικρότερος. Αυτό του κίνησε την περιέργεια. Έτσι προέκυψε η ιδέα να συνδυάσει μια τέτοια σχέση με μια γνωριμία που χτίζεται μέσα από μια σειρά μαθημάτων χορού.
Τα «Έξι μαθήματα χορού… σε έξι εβδομάδες» ανέβηκαν στο Λος Άντζελες το 2001 με πρώτη διδάξασα τη Γιούτα Χάγκεν. Από τότε έχουν παιχτεί με τεράστια επιτυχία στην υπόλοιπη Αμερική και τον κόσμο: Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Σίδνεϋ, Μελβούρνη, Βιέννη, Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ, Τόκυο, Ελσίνκι, Βουδαπέστη, Τορόντο, Μαϊάμι, Πράγα, Αμβούργο, Στουτγάρδη, Μόναχο, Λονδίνο και τώρα στην Αθήνα.
Ο Alfieri παράλληλα διασκευάζει το έργο για τον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές του τη Shirley MacLaine και τον Rupert Everett.
Με τους: Ρένη Πιττάκη – Κώστας Κάππα
Σκηνοθεσία :Πέτρος Ζούλιας
.
.
"Rent", το μιούζικαλ του Jonathan Larson στο Θέατρο Χώρα
Η ιδέα του RENT βασίζεται στην όπερα La Boheme του Puccini. Πρωταγωνιστές, μια παρέα περιθωριακών στο Village της Νέας Υόρκης στην δεκαετία του ’90, οι οποίοι ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, ζούνε στα άκρα κάθε στιγμή της μέρας σαν να επρόκειτο να είναι η τελευταία, ερωτεύονται, διεκδικούν, αποτυγχάνουν, τραγουδούν, θυμώνουν, αγαπούν, χάνουν... κερδίζουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου