Il Tintoretto: Cain and Abel
Ο Άβελ
Ο αδελφός μου ο Κάιν ο πληγωμένος, αγαπούσε να κάθεται
χαϊδεύοντας τον ώμο μου κοντά στον καθρέφτη του νερού
της ζωής ή του θανάτου, σε κινηματογράφους μισοφωτισμένους
από ειρηνικές σκηνές που τελειώναν πάντα με φόνους.
Του άρεσε να μου μιλάει. Η άπληστη φωνή του
μουρμούριζε το αίνιγμα της ματωμένης δίψας του,
ή με παρακαλούσε να μην κάνω την οριστική εκλογή μου
πριν τα πούμε πρώτα οι δυο μας.
Και στο τέλος διάλεξε τον ύστατο για μένα πόνο.
Δεν κατηγορώ το φυσικό του: είναι ο αδελφός μου'
ούτε αυτό που λένε καιρούς: η αγάπη μας ήταν ελεύθερη,
θα 'ταν η ίδια σε κάθε εποχή' μα πιο πολύ
την άχρονη διφορούμενη έννοια των πραγμάτων
που κάνει τη ζωή μας θάνατο, την αγάπη μας μίσος.
Το αίμα μου που πλημμυράει στην κρεββατοκάμαρα τραγουδάει:
"Είμαι ο αδελφός μου ανοίγοντας τη θύρα."
Δημ. Καπετανάκη: Μυθολογία του ωραίου (εκδ. Χάρβεϋ, 1988)
Ο Άβελ
Ο αδελφός μου ο Κάιν ο πληγωμένος, αγαπούσε να κάθεται
χαϊδεύοντας τον ώμο μου κοντά στον καθρέφτη του νερού
της ζωής ή του θανάτου, σε κινηματογράφους μισοφωτισμένους
από ειρηνικές σκηνές που τελειώναν πάντα με φόνους.
Του άρεσε να μου μιλάει. Η άπληστη φωνή του
μουρμούριζε το αίνιγμα της ματωμένης δίψας του,
ή με παρακαλούσε να μην κάνω την οριστική εκλογή μου
πριν τα πούμε πρώτα οι δυο μας.
Και στο τέλος διάλεξε τον ύστατο για μένα πόνο.
Δεν κατηγορώ το φυσικό του: είναι ο αδελφός μου'
ούτε αυτό που λένε καιρούς: η αγάπη μας ήταν ελεύθερη,
θα 'ταν η ίδια σε κάθε εποχή' μα πιο πολύ
την άχρονη διφορούμενη έννοια των πραγμάτων
που κάνει τη ζωή μας θάνατο, την αγάπη μας μίσος.
Το αίμα μου που πλημμυράει στην κρεββατοκάμαρα τραγουδάει:
"Είμαι ο αδελφός μου ανοίγοντας τη θύρα."
Δημ. Καπετανάκη: Μυθολογία του ωραίου (εκδ. Χάρβεϋ, 1988)
Ο Κάιν και ο Άβελ. Βυζαντινό ψηφιδωτό. Παλέρμο
.
*******
.
.
Ο Δημήτριος Καπετανάκης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 η οικογένειά του βρέθηκε στην Αθήνα. Ο Καπετανάκης φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από εκεί έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1934 στη φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία συνέγραψε αρκετά φιλοσοφικά δοκίμια στην ελληνική γλώσσα. Ενδεικτικά αναφέρονται τα Έρως και Χρόνος, Η Μυθολογία του Ωραίου, Από τον Αγώνα του ψυχικώς μόνου. Το 1939 βρέθηκε στην Αγγλία, έχοντας στις αποσκευές του μια τριετή υποτροφία σπουδών από το Βρετανικό Συμβούλιο. Στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ βρέθηκε να εργάζεται υπό την επίβλεψη του George Humphrey Wolferstan (Dadie) Rylands, ενός από τους πιο γνωστούς ερευνητές του έργου του Σέξπηρ στη Βρετανία. Στη συνέχεια ο Καπετανάκης εργάστηκε για ένα μικρό διάστημα στο Τμήμα Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αγγλία έγραψε κυρίως κριτικά λογοτεχνικά δοκίμια πάνω στα έργα των Proust, Rimbaud, Stephan George, Dostoevsky, Thomas Gray, Horace Walpole και Charlotte Brontë. Σχεδίαζε επίσης τη συγγραφή μιας φιλοσοφικής εργασίας στο έργο του Πλάτωνα και του Kierkegaard. Γνωρίστηκε με σημαντικές μορφές την αγγλικής λογοτεχνίας όπως την Edith Sitwell και τον William Plomer, καθώς και με τον ποιητή, επιμελητή και εκδότη John Lehmann. Ο John Lehmann δώρισε στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης τα προσωπικά έγγραφα, τις σημειώσεις και την αλληλογραφία του Καπετανάκη που πέρασαν στην κατοχή του μετά τον τραγικό θάνατο του ποιητή το 1944. Διαγνώστηκε με λευκαιμία το 1942 και άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Westminster στο Λονδίνο. Ενταφιάστηκε στο West Norwood Cemetery. Το σύνολο του έργου του στην αγγλική γλώσσα εκδόθηκε to 1947 με τον τίτλο Demetrios Capetanakis: A Greek Poet in England (επιμέλεια John Lehmann). [ascsa.edu.gr]
Ο Δημήτριος Καπετανάκης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 η οικογένειά του βρέθηκε στην Αθήνα. Ο Καπετανάκης φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από εκεί έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1934 στη φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία συνέγραψε αρκετά φιλοσοφικά δοκίμια στην ελληνική γλώσσα. Ενδεικτικά αναφέρονται τα Έρως και Χρόνος, Η Μυθολογία του Ωραίου, Από τον Αγώνα του ψυχικώς μόνου. Το 1939 βρέθηκε στην Αγγλία, έχοντας στις αποσκευές του μια τριετή υποτροφία σπουδών από το Βρετανικό Συμβούλιο. Στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ βρέθηκε να εργάζεται υπό την επίβλεψη του George Humphrey Wolferstan (Dadie) Rylands, ενός από τους πιο γνωστούς ερευνητές του έργου του Σέξπηρ στη Βρετανία. Στη συνέχεια ο Καπετανάκης εργάστηκε για ένα μικρό διάστημα στο Τμήμα Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αγγλία έγραψε κυρίως κριτικά λογοτεχνικά δοκίμια πάνω στα έργα των Proust, Rimbaud, Stephan George, Dostoevsky, Thomas Gray, Horace Walpole και Charlotte Brontë. Σχεδίαζε επίσης τη συγγραφή μιας φιλοσοφικής εργασίας στο έργο του Πλάτωνα και του Kierkegaard. Γνωρίστηκε με σημαντικές μορφές την αγγλικής λογοτεχνίας όπως την Edith Sitwell και τον William Plomer, καθώς και με τον ποιητή, επιμελητή και εκδότη John Lehmann. Ο John Lehmann δώρισε στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης τα προσωπικά έγγραφα, τις σημειώσεις και την αλληλογραφία του Καπετανάκη που πέρασαν στην κατοχή του μετά τον τραγικό θάνατο του ποιητή το 1944. Διαγνώστηκε με λευκαιμία το 1942 και άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Westminster στο Λονδίνο. Ενταφιάστηκε στο West Norwood Cemetery. Το σύνολο του έργου του στην αγγλική γλώσσα εκδόθηκε to 1947 με τον τίτλο Demetrios Capetanakis: A Greek Poet in England (επιμέλεια John Lehmann). [ascsa.edu.gr]
2 σχόλια:
John Frederick Lehmann (born Bourne End, Buckinghamshire, 2 June 1907; died London, 7 April 1987) was an English poet and man of letters, and one of the foremost literary editors of the twentieth century, founding the periodicals New Writing and The London Magazine.
The son of journalist Rudolph Lehmann, and brother of actress Beatrix Lehmann and novelist Rosamond Lehmann, he was educated at Eton and read English at Trinity College, Cambridge, his time at both of which he considered "lost years".
After a spell as a journalist in Vienna, he returned to England to found the popular periodical in book format, New Writing (1936–1940) which proved of great influence on literature of the period, and an outlet for writers such as Christopher Isherwood and W. H. Auden. Including many of these authors in his anthology Poems for Spain which he edited with Stephen Spender. With the advent of the War and paper rationing New Writing's future was unsure, and Lehmann wrote New Writing in Europe for Pelican Books, one of the first critical summaries of the writers of the 1930s, he championed the writers who had been the stars of New Writing, Auden and Spender, but also his close friend Tom Wintringham, and Wintringham's ally the emerging George Orwell. The best selling Wintringham reintroduced Lehmann to Allen Lane of Penguin Books, who secured paper for The Penguin New Writing a monthly book-magazine, this time in paperback, the first issue featuring Orwell's essay "Shooting an Elephant". Occasional hardback editions combined with magazine Daylight appeared sporadically, but it was as Penguin New Writing that the magazine survived until 1950.
After joining Leonard and Virginia Woolf as managing director of Hogarth Press between 1938 and 1946 he established his own publishing company— John Lehmann Limited — with his sister Rosamond, publishing new works by authors such as Sartre and Stendhal, and discovering talents like Thom Gunn and Laurie Lee. He also published the first two books written by Elizabeth David, A Book of Mediterranean Food and French Country Cooking.
In 1954 he founded The London Magazine, remaining as editor until 1961, following which he was a frequent lecturer, and completed his three volume autobiography, Whispering Gallery (1955), I Am My Brother (1960), The Ample Proposition (1966). In The Purely Pagan Sense (1976) is an autobiographical record of his homosexual lovelife in England and pre-war Germany, discreetly written in the form of a novel. He also wrote the biographies Edith Sitwell (1952), Virginia Woolf and Her World (1975), Thrown to the Woolfs (1978) and Rupert Brooke (1980).
In 1974 Lehmann published a book of poems, The Reader at Night, hand-printed on hand-made paper and hand-bound in an edition of 250 signed copies (Toronto, Basilike, 1974). An essay by Paul Davies about the creation of this book is included in Professor A.T. Tolley's collection, John Lehmann: a Tribute (Ottawa, Carleton University Press, 1987), which also includes pieces by Roy Fuller, Thom Gunn, Charles Osborne, Christopher Levenson, Jeremy Reed, George Woodcock, and others.
(en.wikipedia.org)
Abel
My brother Cain, the wounded, liked to sit
Brushing my shoulder, by the staring water
Of life, or death, in cinemas half-lit
By scenes of peace that always turned to slaughter.
He liked to talk to me. His eager voice
Whispered the puzzle of his bleeding thirst,
Or prayed me not to make my final choice,
Unless we had a chat about it first.
And then he chose the final pain for me.
I do not blame his nature: He's my brother;
Nor what you call the times: our love was free,
Would be the same at any time; but rather
The ageless ambiguity of things
Which makes our life mean death, our love be hate.
My blood that streams across the bedroom sings:
"I am my brother opening the gate!"
Demetrios Kapetanakis
Δημοσίευση σχολίου