ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ 2

.

ΑΠΟΥΣΙΑ

Φεύγει από σε το σώμα μου σταγόνα τη σταγόνα.

Το πρόσωπό μου φεύγει σ’ έναν κουφό καμβά’
φεύγουν τα δυο μου χέρια σ’ ένα τρελό φευγιό’
και φεύγουνε τα πόδια μου σε δυο χρόνους σκόνης.

Φεύγουν από σένα όλα, φεύγουν από μας όλα!
(…)
Φεύγω από σένα με τις δικές σου όμοιες ανάσες:
σαν υγρασία από το σώμα σου εξαερώνομαι.
Φεύγω από σένα με τον ύπνο και τον ξύπνο,
Και στην πιο πιστή θύμησή σου σβήνομαι.
(…)
Θα ήμουν τα σωθικά σου, και θα φλεγόμουνα
σε πορείες δικές σου που ποτέ πια δεν ακούω,
και στο πάθος σου που βροντοκυλάει στη νύχτα
όπως η τρέλα μοναχικών θαλασσών.

Τα χάνουμε όλα, τα χάνουμε όλα!

Gabriela Mistral / Χιλή

Gabriela Mistral. Τα καλύτερα ποιήματά της (Εκάτη, 2008)
Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος

.
>
Η Palma Guillén, η Gabriela Mistral και η Alfonsina Storni.

Η Doris Dana και η Gabriela Mistral

Η Gabriela Mistral παραλαμβάνει το Νόμπελ Λογοτεχνίας 1945