Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΣΤΗΝ ΑΒΑΝΑ

.
Φράνσις

Πλατεία Σαν Φραντσίσκο, Παλιά Αβάνα, Δεκέμβριος 2008

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ (AthensVoice, 12/2/2009)

Στα σοσιαλιστικά καθεστώτα δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι, όπως δεν υπάρχουν πόρνες, φτωχοί και στερημένοι. Δεν υπήρχαν στη Σοβιετική Ένωση, δεν υπάρχουν στην Κίνα και βεβαίως δεν υπάρχουν στην Κούβα, το τελευταίο κάστρο της επανάστασης. «Η εργασία θα σας κάνει άντρες» ήταν το σύνθημα στα στρατόπεδα σωφρονισμού τη δεκαετία του ’60. Σήμερα, βεβαίως, δεν υπάρχουν στρατόπεδα για ομοφυλόφιλους. «Ήταν άδικο αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν, προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων» θα πει η Μαριέλα Κάστρο, κόρη του Ραούλ.

Οι ομοφυλόφιλοι, λοιπόν, μπορούν να υπάρχουν, αρκεί να μη μιλάνε στους ξένους και οπωσδήποτε στους ξένους δημοσιογράφους.

Ο 15χρονος Φράνσις θέλει να είναι μια εξαίρεση. Με δέχτηκε στο σπίτι του, στα στενά πίσω από την πλατεία του Σαν Φραντσίσκο στην Παλιά Αβάνα. Αυτός, η μητέρα του, τα αδέρφια του, οι δύο γαμπροί του… εφτά άτομα, χωρίς τα ανιψάκια του, σε 50 τετραγωνικά. Το δικό του δωμάτιο δεν έχει πόρτα. Έχει όμως ράντζο, με δυο ζευγάρια χρυσές και ασημένιες μπαλαρίνες φυλαγμένες από κάτω, ένα καφάσι με φτηνές πούδρες για κομοδίνο και παιδικές ζωγραφιές στους τοίχους. Είναι ομοφυλόφιλος και θέλει να το πει έστω και σε έναν Έλληνα δημοσιογράφο. «Θέλω να το μάθουν. Είμαι αδερφή και στην Κούβα δεν έχω ζωή. Ας με πιάσουν και ας με διώξουν. Έχω βαρεθεί να με κυνηγάει κάθε βράδυ η αστυνομία στη Μαλεκόν. Οι άλλοι αντέχουν, εγώ όχι».