.
Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου όταν γνώρισα τον Μάρκο. Ήταν στην ίδια ηλικία μ’ εμένα και μικροκαμωμένος. Στην αρχή με κούραζε με την προσκόλλησή του για να τον βοηθάω στα μαθήματα, μια και οι δικοί του δεν του έδιναν και ιδιαίτερη σημασία. Σιγά σιγά όμως ως άλλος Πυγμαλίων συνδέθηκα μαζί του, γίναμε αχώριστοι. Κάποια μέρα, που πήγα σπίτι απροειδοποίητα, κοιμότανε γυμνός στο κρεβάτι. Καθώς τον άγγιξα για να τον ξυπνήσω, το χέρι μου γλίστρησε στο στήθος του. Στο αισθησιακό μισοσκόταδο της κάμαρας με την ατμόσφαιρα γλυκιά από τη μυρωδιά του κορμιού και του ήπιου ρυθμού της αναπνοής του - ένα γαληνεμένο αγόρι στα μυστηριώδη μονοπάτια του ύπνου – ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα, μια πρωτόγνωρη ηδονή να με κατακλύζει' τότε κατάλαβα γιατί η Σελήνη ερωτεύτηκε τον κοιμισμένο έφηβο. Τον Ενδυμίωνα. Συνάμα όμως ένιωσα να κυλώ και ν’ ανακαλύπτω μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου που μου προκάλεσε πανικό.
Όταν ο Μάρκος έφυγε στην εξοχή με την οικογένεια του, μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα να τον βρω, παρά την άρνηση της μητέρας μου, που δεν έβλεπε τη σχέση αυτή με καλό μάτι.
Στην εξοχή μας βάλανε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι μια και δεν υπήρχε χώρος. Ήταν ένα γλυκό μαρτύριο, γιατί φοβόμουν να κάνω την όποια κίνηση, όταν ήμασταν γυμνοί στο κρεβάτι μόνο με το εσώρουχο, αλλά με ζέσταινε η παρουσία του και η απαλότητα της σάρκας που άγγιζα ανάλαφρα. Έμενα ακίνητος, ζαλισμένος, ενήδονος, όλη νύκτα με τις αισθήσεις μου έτοιμες να εκραγούν, αλλά αναγκασμένος να τις συγκρατήσω.
Ανδρέας Καραγιάν: Η αληθής ιστορία (Καστανιώτης, 2008)
Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου όταν γνώρισα τον Μάρκο. Ήταν στην ίδια ηλικία μ’ εμένα και μικροκαμωμένος. Στην αρχή με κούραζε με την προσκόλλησή του για να τον βοηθάω στα μαθήματα, μια και οι δικοί του δεν του έδιναν και ιδιαίτερη σημασία. Σιγά σιγά όμως ως άλλος Πυγμαλίων συνδέθηκα μαζί του, γίναμε αχώριστοι. Κάποια μέρα, που πήγα σπίτι απροειδοποίητα, κοιμότανε γυμνός στο κρεβάτι. Καθώς τον άγγιξα για να τον ξυπνήσω, το χέρι μου γλίστρησε στο στήθος του. Στο αισθησιακό μισοσκόταδο της κάμαρας με την ατμόσφαιρα γλυκιά από τη μυρωδιά του κορμιού και του ήπιου ρυθμού της αναπνοής του - ένα γαληνεμένο αγόρι στα μυστηριώδη μονοπάτια του ύπνου – ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα, μια πρωτόγνωρη ηδονή να με κατακλύζει' τότε κατάλαβα γιατί η Σελήνη ερωτεύτηκε τον κοιμισμένο έφηβο. Τον Ενδυμίωνα. Συνάμα όμως ένιωσα να κυλώ και ν’ ανακαλύπτω μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου που μου προκάλεσε πανικό.
Όταν ο Μάρκος έφυγε στην εξοχή με την οικογένεια του, μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα να τον βρω, παρά την άρνηση της μητέρας μου, που δεν έβλεπε τη σχέση αυτή με καλό μάτι.
Στην εξοχή μας βάλανε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι μια και δεν υπήρχε χώρος. Ήταν ένα γλυκό μαρτύριο, γιατί φοβόμουν να κάνω την όποια κίνηση, όταν ήμασταν γυμνοί στο κρεβάτι μόνο με το εσώρουχο, αλλά με ζέσταινε η παρουσία του και η απαλότητα της σάρκας που άγγιζα ανάλαφρα. Έμενα ακίνητος, ζαλισμένος, ενήδονος, όλη νύκτα με τις αισθήσεις μου έτοιμες να εκραγούν, αλλά αναγκασμένος να τις συγκρατήσω.
Ανδρέας Καραγιάν: Η αληθής ιστορία (Καστανιώτης, 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου