.
Γάμοι ομοφυλοφίλων
Παναγιώτα Χαραλάμπους (Φιλελεύθερος, 10/8/2008)
Σε Βέλγιο, Ισπανία, Ολλανδία, Καναδά και Νότια Αφρική η τέλεση πολιτικών γάμων για ζευγάρια που ανήκουν στο ίδιο φύλο αποτελεί γεγονός, ενώ πρόσφατα εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων τελέστηκαν και στην Ελλάδα οι πρώτοι γάμοι ομοφυλοφίλων. Στην Κύπρο οι γάμοι... νέου τύπου σχεδόν διχάζουν, καθώς από τη μια δεν είναι λίγοι εκείνοι που δέχονται ως κάτι φυσικό την ένωση με τα δεσμά του γάμου δύο ανθρώπων του ίδιου φύλου, από την άλλη όμως αρκετοί είναι και εκείνοι που αντιδρούν και μάλιστα έντονα. Διχασμένη η κοινή γνώμη Οι γάμοι ομοφυλοφίλων «Όλα του γάμου δύσκολα», λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία, όμως στην περίπτωση της τέλεσης γάμων μεταξύ ομοφυλοφίλων τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα και περίπλοκα. Η Εκκλησία αρνείται να δώσει την ευχή της, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους των ομοφυλοφίλων που επιθυμούν να έρθουν εις γάμου κοινωνία με τον αγαπημένο ή την αγαπημένη τους. Την ίδια ώρα διχασμένη μοιάζει να είναι η κυπριακή κοινωνία, η οποία στη μεγάλη της πλειοψηφία παραμένει πιστή σε παραδοσιακές αξίες και θεσμούς, όπως ο γάμος και η οικογένεια. Αυτό ουσιαστικά καθρεφτίζει το γεγονός ότι ίσως ακόμη η κλειστή κυπριακή κοινωνία, με τα ταμπού, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που τη χαρακτηρίζουν, χρειάζεται χρόνο για να αφομοιώσει καινούργια κοινωνικά δεδομένα, όπως η διαφορετικότητα και ο εκτός νόρμας σεξουαλικός προσανατολισμός κάποιων ατόμων. Η προοπτική υιοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια φαίνεται να μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, η νομιμοποίηση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών με πολιτικό γάμο στην Κύπρο μοιάζει να είναι ανέφικτη, τουλάχιστον στο παρόν στάδιο. Το θέμα που προκύπτει βέβαια δεν είναι αυτή καθαυτή η τέλεση γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών αλλά η δυνατότητα του κράτους και της σύγχρονης κοινωνίας να λειτουργεί χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και προκαταλήψεις. Ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση της ομοφοβίας που διακρίνει τους Κύπριους, καθώς στην ευρωπαϊκή Κύπρο του 2008 είναι αδιανόητο η ομοφυλοφιλία να αντιμετωπίζεται ως ασθένεια ή κάποιου είδους αναπηρία.
Παναγιώτα Χαραλάμπους (Φιλελεύθερος, 10/8/2008)
Σε Βέλγιο, Ισπανία, Ολλανδία, Καναδά και Νότια Αφρική η τέλεση πολιτικών γάμων για ζευγάρια που ανήκουν στο ίδιο φύλο αποτελεί γεγονός, ενώ πρόσφατα εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων τελέστηκαν και στην Ελλάδα οι πρώτοι γάμοι ομοφυλοφίλων. Στην Κύπρο οι γάμοι... νέου τύπου σχεδόν διχάζουν, καθώς από τη μια δεν είναι λίγοι εκείνοι που δέχονται ως κάτι φυσικό την ένωση με τα δεσμά του γάμου δύο ανθρώπων του ίδιου φύλου, από την άλλη όμως αρκετοί είναι και εκείνοι που αντιδρούν και μάλιστα έντονα. Διχασμένη η κοινή γνώμη Οι γάμοι ομοφυλοφίλων «Όλα του γάμου δύσκολα», λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία, όμως στην περίπτωση της τέλεσης γάμων μεταξύ ομοφυλοφίλων τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα και περίπλοκα. Η Εκκλησία αρνείται να δώσει την ευχή της, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους των ομοφυλοφίλων που επιθυμούν να έρθουν εις γάμου κοινωνία με τον αγαπημένο ή την αγαπημένη τους. Την ίδια ώρα διχασμένη μοιάζει να είναι η κυπριακή κοινωνία, η οποία στη μεγάλη της πλειοψηφία παραμένει πιστή σε παραδοσιακές αξίες και θεσμούς, όπως ο γάμος και η οικογένεια. Αυτό ουσιαστικά καθρεφτίζει το γεγονός ότι ίσως ακόμη η κλειστή κυπριακή κοινωνία, με τα ταμπού, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που τη χαρακτηρίζουν, χρειάζεται χρόνο για να αφομοιώσει καινούργια κοινωνικά δεδομένα, όπως η διαφορετικότητα και ο εκτός νόρμας σεξουαλικός προσανατολισμός κάποιων ατόμων. Η προοπτική υιοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια φαίνεται να μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, η νομιμοποίηση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών με πολιτικό γάμο στην Κύπρο μοιάζει να είναι ανέφικτη, τουλάχιστον στο παρόν στάδιο. Το θέμα που προκύπτει βέβαια δεν είναι αυτή καθαυτή η τέλεση γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών αλλά η δυνατότητα του κράτους και της σύγχρονης κοινωνίας να λειτουργεί χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και προκαταλήψεις. Ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση της ομοφοβίας που διακρίνει τους Κύπριους, καθώς στην ευρωπαϊκή Κύπρο του 2008 είναι αδιανόητο η ομοφυλοφιλία να αντιμετωπίζεται ως ασθένεια ή κάποιου είδους αναπηρία.
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Φαίνεται λίγο αστείο να αναρωτιόμαστε αν διατηρεί επιφυλάξεις για τους γάμους ομοφυλοφίλων η κυπριακή κοινωνία όταν αυτή δεν μπορεί καν να ανεχθεί τους ομοφυλόφιλους! Σε μια χώρα όπου ο κόσμος... ζει στον κόσμο του, νομίζοντας ότι δε γεννιέσαι γκέι αλλά επιλέγεις τάχα να γίνεις, ότι όλοι οι γκέι είναι θηλυπρεπείς, ανήθικοι, ανώμαλοι, τι να σου κάνουν οι γκέι γάμοι; Εδώ δεν μπορεί ένας ομοφυλόφιλος να εκδηλώσει ελεύθερα αυτό που είναι, τρέμει μην το μάθει κανένας και μιλάμε για γάμους; Μακάρι -και οφείλουν- να νομιμοποιηθούν στην Κύπρο. Πρώτα όμως πρέπει απαραίτητα να ωριμάσει η κοινωνία, αλλιώς αυτό το υπέρμετρο άλμα πολιτισμού θα πέσει στο απύθμενο κενό της κυπριακής ομοφοβίας! Κώστας Κώστα
«ΟΧΙ» ΣΤΟ ΓΑΜΟ Ο γάμος μέσα από τους αιώνες έχει καθιερωθεί ως πράξη μεταξύ ετερόφυλων ανθρώπων, ακόμα και για λόγους νομικούς. Να συνάπτουν οι ομοφυλόφιλοι γάμο, θρησκευτικό ή πολιτικό, μεταξύ τους δεν το βλέπω. Αναφαίρετο δικαίωμα του οποιουδήποτε ανθρώπου να επιλέγει τον άνθρωπο με τον οποίο θέλει να συζεί και πρέπει να κατοχυρώνεται από το κράτος. Περιπτώσεις υιοθεσιών και κληρονομιών, θα μπέρδευαν περισσότερο τα πράγματα. Συνεπώς, η άποψη μου είναι όχι στο γάμο αλλά ναι στο δικαίωμα συμβίωσης. Αντρέας Σοφοκλέους
ΚΟΜΠΛΕΞ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ Στη θεωρία όλοι μπορούμε να είμαστε φανατικοί υπέρμαχοι της ισότητας και του φιλελευθερισμού. Στην πράξη όμως πώς αντιδρούμε; Είσαι πατέρας ή μάνα και έρχεται το παιδί σου, καθ' όλα αξιοπρεπές και πετυχημένο, και σου λέει «είμαι gay». Γιατί πρέπει να νιώσεις ότι σε πότισε το πιο πικρό φαρμάκι; Γιατί θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί; Γιατί πρέπει να ανησυχείς για το πως θα αντικρίσεις την κοινωνία; Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες μας είναι να συνειδητοποιήσουμε από που προέρχονται. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να βλέπουμε την ομοφυλοφιλία σαν «πρόβλημα του διπλανού» γιατί από τη μια δεν είναι πρόβλημα και από την άλλη είναι μέρος της ζωής όλων μας. Άντρη Σταύρου
ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΙ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ Η σύναψη γάμου μεταξύ δύο ενηλίκων είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών κάθε κοινωνίας, είτε αυτοί είναι ετεροφυλόφιλοι είτε ομοφυλόφιλοι. Είναι επιτέλους καιρός και στην ευρωπαϊκή Κύπρο να αλλάξουμε μυαλά. Ας πάψουμε να είμαστε ομοφοβικοί και ας σταματήσει η παραπληροφόρηση και η ρατσιστική συμπεριφορά για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, η οποία ξεκινάει από την άγνοια και τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και τους θρησκευτικούς δογματισμούς. Ας αναγνωρίσουμε την ομοφυλοφιλία σαν μια διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά και πάνω απ' όλα ας αποδεχτούμε το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια. Οι χιλιάδες ομοφυλόφιλοι που ζουν στην κυπριακή κοινωνία έχουν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες. Ας επιτρέψουμε και σε αυτούς να επισημοποιούν τις σχέσεις τους με το γάμο. Η αγάπη δεν κάνει διακρίσεις, γιατί να κάνουμε εμείς; Στέφανος Χρίστου
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Η κυπριακή κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων. Όταν σε χώρες που μετρά χρόνια ο θεσμός, ομοφυλόφιλα ζευγάρια δέχονται πέτρες όταν κυκλοφορούν δημόσια αντιλαμβάνεστε τι έχουμε να ζήσουμε στην Κύπρο. Χρειάζεται τουλάχιστον μια 15ετία για να προχωρήσουμε σε τέτοιο βήμα και μόνο σε επίπεδο πολιτικού γάμου. Πάνω απ' όλα χρειαζόμαστε ουσιαστική παιδεία, που κύριο μέλημά της θα είναι πως να ετοιμάζει πολίτες ανεχτικούς και με σεβασμό στη διαφορετικότητα. Ύστερα ίσως μπορέσουμε να μιλήσουμε και για το σχετικό ζήτημα. Θεοπίστη Γιόκκα
Ω ΚΑΙΡΟΙ, Ω ΗΘΗ Η ηθική και η ανηθικότητα είναι στοιχεία που υπήρχαν στη ζωή του ανθρώπου από της καταβολής κόσμου και θα υπάρχουν ενόσω υπάρχει ο άνθρωπος. Η ανησυχία είναι ότι στις μέρες μας καταβάλλεται προσπάθεια ισοπέδωσης των ηθικών αξιών. Έτσι, το ανήθικο πλέον καταβάλλεται προσπάθεια να παρουσιάζεται ως ηθικό και το ηθικό να θεωρείται ως οπισθοδρομικό και παρωχημένων εποχών. Είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει τις προσωπικές του επιλογές. Αλίμονο όμως να πιστέψουμε ότι μπορούμε να καταργήσουμε τις ηθικές αξίες. Τότε η κοινωνία των ζώων δε θα έχει τίποτα να ζηλέψει από την κοινωνία των ανθρώπων. Είναι αρκετά βασανιστικός ο έλεγχος της συνείδηση μας για τις επιλογές μας, όμως το πρόβλημα δεν επιλύεται με το να ζητούμε να υποβιβάσουμε στο σύνολο της την κοινωνία μας. Σ. Παπαδόπουλος
ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΟΜΟΦΟΒΙΑ Γιατί δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στην υπόθεση γάμος? Ο γάμος είναι απλά το μέσο που ανακοινώνεις σε συγγενείς και φίλους ότι προτίθεσαι να ζήσεις μαζί με τον άνθρωπό σου. Δε χρειάζεται κανείς την έγκριση της πολιτείας ούτε τη δήθεν ευλογία των παπάδων, ώστε να προχωρήσει σε αυτό που έχει σκοπό να κάνει. Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί τους ομοφυλόφιλους και ούτε πρόκειται να γίνει εφόσον δεν έχει επαφή μαζί τους, επειδή απλά είναι κάτι διαφορετικό. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει παρά μόνο με τα χρόνια. Ως λαός έχουμε την τάση να απορρίπτουμε ό,τι καινούργιο. Ο μόνος τρόπος για να τους αποδεχτούμε είναι να μάθουμε να τους βλέπουμε μαζί. Έτσι, ίσως, μετά από κάμποσα χρόνια να χάσουμε λίγη από την υπέρμετρη ομοφοβία μας και να καταλάβουμε ότι η αποδοχή τους δε μειώνει καθόλου τον αντρισμό μας. Μοδεστίνος
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων δεν είναι απλή υπόθεση. Ένα «ναι» ή ένα «όχι» δεν είναι αρκετό. Προσωπικά δεν είμαι υπέρ αυτού του θεσμού λόγω των προεκτάσεων που θα έχει. Στο μέλλον θα ζητήσουν οι ομοφυλόφιλοι να υιοθετούν και παιδιά. Πού πάει ο θεσμός της οικογένειας και τα πρότυπά του, ένας πατέρας, μια μητέρα; Στην τελική θα δημιουργηθεί ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο ως συνήθως θα κληθούν να πληρώσουν τα παιδιά. Αντιγόνη Σωτηριάδου
ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ Εγώ και η οικογένεια μου τασσόμαστε ενάντια στους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων. Το θεωρούμε ντροπή για την κοινωνία μας και καθόλου αποδεκτό. Μπορούν να ζουν μαζί αλλά όχι και να τελούν γάμο. Πόσο μάλλον να υιοθετούν παιδιά! Απαράδεκτο. Δεν το θεωρούμε ως δικαίωμα τους. Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα αλλά όλα έχουν τα όρια τους. Με ανησυχεί πάρα πολύ το θέμα γιατί δε θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν σε μια τέτοια κοινωνία και να έχουν αυτούς τους γάμους σαν πρότυπο. Μαρία
ΤΑΜΠΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Η κυπριακή κοινωνία, η οποία είναι γεμάτη προκαταλήψεις, παραπληροφόρηση και συντηρητισμό δεν είναι έτοιμη για τέτοιους γάμους. Το ερώτημα όμως που πρέπει να τεθεί είναι γιατί αυτή η προκατάληψη; Το να στερείται ένας σημαντικός αριθμός μελών της κοινωνίας ένα δικαίωμα που απολαμβάνουν τα υπόλοιπα μέλη είναι τουλάχιστον αντιδημοκρατικό και αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών αυτών των ατόμων. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία απαγορεύει τις διακρίσεις για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού. Ο αποκλεισμός αυτός αποτελεί ξεκάθαρη διάκριση κατά των ατόμων με διαφορετικό, από την πλειοψηφία, σεξουαλικό προσανατολισμό και πρέπει να απαλειφθεί άμεσα. Γιώργος Ανδρέου
ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ Στην Κύπρο δεν γίνεται σωστή ενημέρωση για το θέμα των ομοφυλοφίλων. Η ομοφυλοφιλία ήταν και θα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και η κοινωνία οφείλει να σεβαστεί το δικαίωμα κάποιων ανθρώπων να ζουν όπως επιλέγουν. Άξιον απορίας είναι πως στην αρχαιότητα το φαινόμενο αυτό ήταν απόλυτα αποδεχτό από τους αρχαίους μας προγόνους και πως τη σημερινή εποχή, που υποτίθεται είμαστε πιο μορφωμένοι και πολιτισμένοι, δεν μπορούμε να δεχθούμε τη φύση. Αρκεί να θυμηθούμε ότι η ομοφυλοφιλία απαγορευόταν μόνο σε φασιστικά καθεστώτα και αυτό ευτυχώς ανήκει σε σκοτεινές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. Όσο για την εκκλησία θα πρέπει να καταλάβει επιτέλους ότι δε ζούμε ακόμα στο μεσαίωνα. Γιώργος Ερμογένους
ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ Το να είμαστε μέλη της ΕΕ σημαίνει ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως Ευρωπαίοι. Όχι απλά να λέμε ότι είμαστε Ευρωπαίοι και να δεχόμαστε τις κοινωνικές ιδεολογίες μπροστά σε κοινό, αλλά να τις ακολουθούμε κιόλας. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα γάμου με τον άνθρωπο που επιλέγουν. Λόγω θρησκείας, όμως, αυτή την επιλογή δε θα την απολαύσουν ποτέ οι Κύπριοι. Εδώ δεν είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε τους πιο απλούς νόμους της ΕΕ, όπως την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους και θα δεχθούμε τις διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές; Η ομοφυλοφιλία είναι ακόμη ταμπού στην Κύπρο, όμως υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να δεσμευθούν δύο άνθρωποι, πέρα από τη θρησκεία. Γιώργος Μιχαήλ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ Είμαι γκέι και δε νομίζω ότι το δικαίωμα του γάμου ή της ευτυχίας εναπόκειται στην πλειοψηφία για να το αποφασίσει. Τα δικαιώματα είναι προσωπικά και ατομικά. Το κράτος πρέπει να παρέχει ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες του. Για εκείνους που ίσως να έχουν θρησκευτικά επιχειρήματα να τους θυμίσω ότι δεν είναι δουλειά του κράτους να νομοθετεί θρησκευτικές αντιλήψεις. Αν ήταν έτσι μπορεί να είχαμε νόμο που να απαγορεύει το κρέας την Παρασκευή. Εάν κάποιος είναι εναντίον του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων επειδή έτσι λέει η θρησκεία μας, τότε είναι ελεύθερος να μη συνάψει τέτοιο γάμο. Η Εκκλησία δικαιούται να μην τελεί γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων. Το κράτος όμως δεν έχει το δικαίωμα να στερεί δικαιώματα από τους πολίτες του. Κυπρολέων
ΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΗΘΟΣ; Διαφωνώ κάθετα με τη σύναψη γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων. Η ομοφυλοφιλία δεν συμπεριλαμβάνεται στους νόμους της φύσης και ανατρέπει το ήθος και τις αρχές μας. Ο γάμος μεταξύ γυναίκας και άντρα είναι επακόλουθο της αμοιβαίας αγάπης, εκτίμησης και σεβασμού που σκοπό έχει τη δημιουργία οικογένειας. Η κυπριακή κοινωνία είναι μικρή και κλειστή και δεν θα γίνει εύκολα αποδεκτή η σύναψη ομοφυλοφιλικών γάμων. Στάλω Παναγίδου Πηλαβά
ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ο ξεπεσμός της κοινωνίας και όσων θέλουν το αφύσικο και το παράλογο να το παρουσιάζουν ως φυσιολογικό, δεν έχει τελειωμό. Εάν αρχίσουμε να νομιμοποιούμε την ομοφυλοφιλία και να την εμπεδώνουμε στη συνείδηση των νέων μας, ψηφίζοντας νόμους και προβάλλοντας τους γάμους και τα πανηγύρια των ομοφυλοφίλων, τότε η καταστροφή θα είναι αναπόφευκτη. Κανείς δεν θέλει να κυνηγηθούν οι ομοφυλόφιλοι, πρέπει να ζήσουν και αυτοί με αξιοπρέπεια, γιατί είναι συνάνθρωποί μας με ψυχές και αισθήματα και θα πρέπει να υπάρχει πλήρης κατανόηση στο πρόβλημα τους. Χωρίς όμως το αφύσικο να προσπαθούν να το περάσουν στον κόσμο ως φυσιολογικό. Κανένας νόμος δεν πρέπει να ψηφιστεί στην Κύπρο που να νομιμοποιεί τους γάμους των ομοφυλοφίλων. Ο φυσιολογικός και νόμιμος γάμος είναι αυτός που γίνεται μεταξύ ετερόφυλων ατόμων και καταλήγει στη φυσιολογική τεκνογονία. Χριστάκης Χριστοδούλου
ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Το ζήτημα δεν είναι αν θα γίνουν αποδεχτοί οι γάμοι μεταξύ ομοφυλόφιλων, αλλά αν οι ομοφυλόφιλοι τυγχάνουν αποδοχής από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Στην Κύπρο το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι σαν αρρώστια, σαν αναπηρία. Δε βλέπω τον εαυτό μου έτσι, αλλά όντας ομοφυλόφιλος και ακούγοντας δεξιά και αριστερά τα διάφορα σχόλια, πολλές φορές και μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, φρίττω. Αυτός ο ρατσισμός είναι σχεδόν φασιστικός. Δεν αδικώ, λοιπόν, τους περισσότερους ομοφυλόφιλους που επιλέγουν να κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα. Το αν εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος πολίτης αυτού του κράτους επιλέξει να παντρευτεί ένα ομόφυλό του άτομο, δεν είναι ζήτημα. Θα έπρεπε να γίνεται ήδη. Απλά φοβόμαστε να δούμε την πραγματικότητα κατά πρόσωπο. Φοβόμαστε να αμφισβητήσουμε τις κοινωνικές δομές, νομίζοντας ότι η «αγία» κυπριακή οικογένεια είναι το ένα και μοναδικό πρότυπο που υπάρχει και το μόνο υγιές. Σπύρος Κυριάκου
ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Ζούμε σε μια σχιζοφρενική εποχή. Ποια οφέλη θα έχει η κοινωνία στο σύνολό της εάν ισχύσει το αίτημα για γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων; Αν θέλει να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος, ας είναι. Αν θέλει να συζεί με κάποιον άλλον, ας το κάνει. Γιατί όμως πρέπει να παντρευτεί; Στο κάτω-κάτω τι σημαίνει γάμος; Όλα αυτά είναι παράγωγα της θεολογικής διαστροφής η οποία υπεισήλθε στο δυτικό πολιτισμό και σιγά-σιγά διεισδύει και στον τόπο μας. Παναγιώτης Θεοδώρου
ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΗ Το θέμα του θρησκευτικού γάμου εναπόκειται στην Εκκλησία, η οποία ακολουθεί δικούς της κανόνες. Το θέμα όμως του πολιτικού γάμου είναι πολύ διαφορετικό. Οι ομοφυλόφιλοι είναι μέρος του κοινωνικού συνόλου, πληρώνουν φόρους και υποχρεώνονται να τηρούν όλες τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το κράτος. Ως εκ τούτου θα πρέπει να δικαιούνται να απολαμβάνουν και όλα τα δικαιώματα που παρέχονται στους άλλους πολίτες. Ας μην ξεχνάμε ότι ο θεσμός του πολιτικού γάμου συνεπάγεται κάποια ωφελήματα (π.χ. συντάξεις) που το κράτος οφείλει να δώσει και στους ομοφυλόφιλους. Ανδρέας Μιχαηλίδης
7 σχόλια:
Δυστυχώς ο συντηρητισμός είναι βαθιά ριζωμένος μέσα στους Κύπριους, οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι δρουν ενοχικά και επηρεάζονται από τη θρησκεία και τους κοινωνικούς περιορισμούς σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους Έλληνες.......
Μα, αν παρακολούθησες τη σειρά των αναρτήσεων για την Ισλανδία, ένα νησί με τον μισό πληθυσμό της Κύπρου, θα είδες ότι κι εκεί μέχρι πριν δυο δεκαετίες οι ομοφυλόφιλοι ή κρύβονταν ή μετανάστευαν λόγω του κοινωνικού συντηρητισμού, και κάποια στιγμή κατάλαβαν όλοι ότι σε ένα τόσο μικρό μέρος είναι πολυτέλεια ανεπίτρεπτη ο παραγκωνισμός τόσων πολιτών. Οι μεν διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους, οι δε κατάλαβαν ότι ούτε η ισλανδικότητα ούτε ο χριστιανισμός ούτε η οικογένεια ήταν αποκλειστική τους ιδιοκτησία. Και σήμερα βρίσκονται στη τελική φάση της πλήρους ισότητας για όλους τους ισλανδούς.
Κάποτε πρέπει να ξεκινήσουν και οι Κύπριοι. Κι αν χρειάζονται βοήθεια, να βάλουμε ένα χέρι κι εμείς. Μια ιδέα θα ήταν το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας του 2009 να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στη Μεγαλόνησο. Ή τα ελληνικά γκέι ιστολόγια να προβάλουν κυπριακά θέματα.
Γράφεις για γάμους που έγιναν στην Ελλάδα.
Σε ενημερώνω για να ξέρεις ότι τα καραγκιοζιλίκια δεν συνιστούν γάμο.
Και μπορούν να λάβουν χώρα οπουδήποτε. Από το δημαρχείο της Τήλου μέχρι το τσίρκο Μεντράνο και αλλού.
Όσο δε για τα υπόλοιπα που γράφεις, αυτό που λείπει από τη Κύπρο είναι οι γάμοι ομοφύλων!!
Ε τρελός παπάς σε βάφτισε
Ανώνυμε, ένα βήμα παραπέρα αν κάνεις, θα δεις πως γι "αυτό που λείπει από την Κύπρο" ένα ελληνικό μπλογκ - αυτό εδώ - δίνει τη μάχη του. Η μαχητικότητα με την οποία χειρίζεται αυτό το θέμα παραβλέποντας ότι "συγκρούεται" με μία ευρωπαϊκή και δύο ελληνικές ομοφυλοφιλικές οργανώσεις, αποδεικνύει τις προτεραιότητές του σχετικώς με το κυπριακό ζήτημα.
Ακριβώς δίπλα είναι το ποστ!
Θα καταλάβεις ότι το Απέναντι Πεζοδρόμιο παρακολουθεί και συνδράμει με το ίδιο ενδιαφέρον όσα ταλανίζουν τους κύπριους. Ωστόσο ένα από αυτά είναι και στέρηση κάποιων δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων πολιτών έναντι των ετεροφυλόφιλων. Προτείνεις να κλείσει τα μάτια του σ' αυτήν την παραβίαση;
Κάνε ένα βήμα παραπάνω λοιπόν στα ποστ για να διαβάσεις, αλλά κάνε ένα βήμα παραπάνω και στη σκέψη σου. Απορώ... είναι γνήσιο το ενδιαφέρον σου για την Κύπρο ή απλώς βρήκες μια αφορμή για να εκφράσεις την ομοφυλοφοβική θέση σου;
Το διάβασα μόλις.
Ωστόσο σε πολλά ζητήματα εξακολουθώ να θεωρώ ότι συγχέεις τη βούρτσα με κάτι άλλο.
Γράφεις περί λουθηρανικής "χριστιανικής" εκκλησίας.
Χριστιανοί ονομάζονται αλλά δεν είναι.
Και ακόμα και αν συμβεί να υπάρξει εν τέλει εξίσωση του γάμου ομοφύλων και ετεροφύλων, αν και δεν το βλέπω να συμβαίνει στα κοντά, δεν νομίζω να έχεις την αξίωση η ορθόδοξή μας εκκλησία να ευλογήσει αυτού του είδους τις εκτροπές.
Τότε δεν θα πρόκειται περί εκκλησίας αλλά περί χανείου.
Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι ότι ορισμένοι στρέφονται εναντίον της εκκλησίας και των λειτουργών της κατά τρόπο ελεεινό, ενώ κάποιοι άλλοι -καλή ώρα όπως εσύ- λιγότεροι στον αριθμό από τους προηγουμένους, δεν ξέρω πως, αλλά έχετε την αίσθηση ότι είναι απλούστατο η εκκλησία να δεχθεί κατι τέτοιο.
Δηλαδή τί να πω; Ξέρετε τί γας γίνεται;
Ή θα δημιουργήσετε καινούρια δόγματα. Κάντε τη δουλειά σας και μην ανακατεύετε τα όσια με τα ανόσια!
Nectaire LaBerée,
αν είσαι ο προηγούμενος ανώνυμος και απευθύνεσαι σ'εμένα, πρέπει να σου διευκρινήσω ότι είμαι μόνον τακτική αναγνώστρια και αραιή σχολιάστρια εδώ.
Και ενώ εδώ δεν έχω δει"σύγχυση μεταξύ βούρτσας και κάτι άλλου", σ' εσένα βλέπω ότι το μόνο κίνητρο του σχολίου σου είναι η ομοφυλοφοβία σου και όχι το ενδιαφέρον σου για την Κύπρο.
Μάλλον τζάμπα σ' έστειλα στο επόμενο ποστ...
Nectaire LaBerée γεια σου,
Πρώτα πρώτα δεν ζητήσαμε από την εκκλησία να ευλογήσει τίποτα την εκκλησία την έχουμε γραμμένη εκεί που ξέρεις. Εμείς ζητήσαμε από την πολιτεία να αναγνωρίσει τους γκέι πολιτικούς γάμους και όχι θρησκευτικούς. Επιτέλους είναι καιρός και για την Ελλάδα να κάνει διαχωρισμό εκκλησίας κράτους.
Δημοσίευση σχολίου