Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΩΣ ΑΞΕΣΟΥΑΡ

Η ομοφυλοφιλία ως αξεσουάρ

Αυγουστίνος Ζενάκος (ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/7/2007)

Ενας από τους καλλιτέχνες, έργα των οποίων θα εκτεθούν στην 1η Μπιενάλε της Αθήνας τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, είναι ο Ντέρεκ Τζάρμαν (1942-1994). Ο Τζάρμαν, ένας από τους σημαντικότερους πειραματικούς κινηματογραφιστές και εικαστικούς καλλιτέχνες των δεκαετιών 1970 και 1980, ήταν επίσης μαχητικός ακτιβιστής υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Συζητώντας προ ημερών με προσωπικότητα του χώρου των τεχνών άκουσα το σχόλιο ότι η όλη υπόθεση με τη σεξουαλική κατεύθυνση και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων είναι «πασέ». Πέραν του προφανούς προβληματισμού μου απέναντι στην αντιμετώπιση των δικαιωμάτων μιας ομάδας του πληθυσμού με όρους «τάσης» - λες και πρόκειται για αξεσουάρ -, σκέφτηκα επίσης: όποιος θεωρεί μια τέτοια προβληματική στην τέχνη ή αλλού «πασέ», έχει άραγε δώσει αίμα πρόσφατα; Εχει δει την οδηγία όλων των νοσοκομείων προς κάθε φέρελπι αιμοδότη, τυπωμένη πάνω στη φόρμα με τις πληροφορίες, ότι δεν πρέπει να δώσει αίμα «όποιος είχε ομοφυλοφιλική σχέση»; Το γεγονός ότι, βάσει μιας συλλογιστικής αισχρά αντιεπιστημονικής και ρατσιστικής, η επικινδυνότητα ορισμένων συμπεριφορών (όπως το σεξ δίχως προφύλαξη ή η αλόγιστη εναλλαγή ερωτικών συντρόφων) ταυτίζεται με αυτή καθαυτή τη σεξουαλική ταυτότητα δεν αποδεικνύει ότι ορισμένες συζητήσεις δεν γίνονται όχι επειδή είναι «πασέ» αλλά ακριβώς επειδή είναι επείγουσες;