.
Ο αγαπημένος μας φίλος Carlos García από τη Χιλή μάς έκανε την τιμή να στείλει στο Α.Π. ένα διήγημά του που πρόκειται να δημοσιευθεί σε περιοδικό του Σαντιάγκο, μικρό δείγμα όπως γράφει της αγάπης και της εκτίμησής του για τους έλληνες.
Τον ευχαριστούμε θερμά.
Το διήγημα έχει τον τίτλο «Una ciber conversación que sí existió» και αφηγείται τη συζήτηση δυο παλιών συμμαθητών μέσω Μessenger, του γοητευτικού Rodrigo, που θύμα στο παρελθόν των ομοφυλοφοβικών παρενοχλήσεων των συμμαθητών του αναγκάστηκε να φύγει στο Παρίσι, και του στιβαρού Alejandro, που έμεινε πίσω χωρίς ποτέ να παραδεχθεί και να συμφιλιωθεί με την ομοφυλοφιλία του. Η νυχτερινή κουβέντα τους θα καταλήξει να αλλάξει καθοριστικά τη ζωή του Alejandro, ενώ το τέλος του διηγήματος είναι απρόοπτο και θυμίζει κάπως το «Πέμπτο Στοιχείο».
Παραθέτουμε ένα σύντομο απόσπασμα:
Rodrigo dice:
Ο αγαπημένος μας φίλος Carlos García από τη Χιλή μάς έκανε την τιμή να στείλει στο Α.Π. ένα διήγημά του που πρόκειται να δημοσιευθεί σε περιοδικό του Σαντιάγκο, μικρό δείγμα όπως γράφει της αγάπης και της εκτίμησής του για τους έλληνες.
Τον ευχαριστούμε θερμά.
Το διήγημα έχει τον τίτλο «Una ciber conversación que sí existió» και αφηγείται τη συζήτηση δυο παλιών συμμαθητών μέσω Μessenger, του γοητευτικού Rodrigo, που θύμα στο παρελθόν των ομοφυλοφοβικών παρενοχλήσεων των συμμαθητών του αναγκάστηκε να φύγει στο Παρίσι, και του στιβαρού Alejandro, που έμεινε πίσω χωρίς ποτέ να παραδεχθεί και να συμφιλιωθεί με την ομοφυλοφιλία του. Η νυχτερινή κουβέντα τους θα καταλήξει να αλλάξει καθοριστικά τη ζωή του Alejandro, ενώ το τέλος του διηγήματος είναι απρόοπτο και θυμίζει κάπως το «Πέμπτο Στοιχείο».
Παραθέτουμε ένα σύντομο απόσπασμα:
Rodrigo dice:
Seré arriesgado y te diré abiertamente, que siempre te recordé, te recordé en mis sueños, te recordé como parte de una etapa de mi vida, la cual no quisiera tener que volver a vivir....Tú sabes como fue nuestra adolescencia. Yo no lo pasé tan bien. De algún modo esas burlas me marcaron. Bueno, está superado, las heridas de aquello han sanado, aunque las marcas quedan. Decírtelo se ha transformado de algún modo en una especie de catarsis para mí y estar diciéndotelo me hace sentir como que estuviera cerrando un libro y dejando que se vaya al fondo del mar y que se lleve el rencor que alguna vez albergué por algunos de nuestros compañeros de la clase.
Alejandro se sintió conmovido, lejos de pensar en cortar, se sintió curioso por indagar más.
Alejandro dice:
Oye Rodrigo, mira, yo entiendo que nunca nos integramos mucho y te pido perdón, a esa edad uno se deja influenciar y perdona si yo te hice sentir mal. Pero bueno la vida sigue su curso y haces bien no detenerte en eso. Me alegro que....no sé, que ahora estés bien.
Rodrigo dice:
Si estoy bien, pero aun no he terminado. Quiero decirte algo más, tal vez aquí me cortes, pero te lo diré de todos modos. Mira yo siempre fui increpado y tratado como un maricón, no me siento maricón pero sí soy homosexual, son cosas distintas, no me complica en nada decírtelo. Pero algo siempre me dijo en el fondo de mi corazón que tú también tenías algún sentimiento de este tipo.
Alejandro se sintió descubierto, por un instante pensó en escapar, usando su astucia y aduciendo a que su interlocutor tenía una imaginación vivaz. Sin embargo, pese a que cuatro segundos le parecieron toda una vida, pensó, movido por su curiosidad averiguar por qué Rodrigo pensaba aquello.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου