17.6.15

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕ ΥΠ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ: ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Αρχιεπίσκοπος σε Υπ. Δικαιοσύνης: ''Με το σύμφωνο συμβίωσης επιβραβεύετε την ανευθυνότητα''

Πρωτ. 2813
ριθμ. Διεκπ. 1322
θήνσι 12 ουνίου 2015

Πρός τόν ξιότιμο κ. Νικόλαο Παρασκευόπουλο
πουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί νθρωπίνων Δικαιωμάτων
νταθα

ξιότιμε κ. πουργέ, Μέ τήν εκαιρία τς πρώτης πισήμου πικοινωνίας, σς εχόμεθα καλή πιτυχία καί εόδωση τς θητείας σας στό κρίσιμο καί πολυεύθυνο χαρτοφυλάκιο, τό ποο σς νέθεσε Πρόεδρος τς Κυβερνήσεως, π' φελεί το λληνικο λαο.
Συνοδικ ντολ καί ξουσιοδοτήσει, πευθυνόμεθα π' εκαιρί τς θέσεως στή δημοσιότητα τς νομοθετικς πρωτοβουλίας το παρ' μν πουργείου γιά τό λεγόμενο «σύμφωνο συμβιώσεως», στε νά θέσουμε π' ψιν σας τούς προβληματισμούς τς κκλησίας τς λλάδος, κάποιοι πό τούς ποίους δέν φορον μόνον στούς νεωτερισμούς το νέου νομοσχεδίου, λλά στό σύμφωνο ς θεσμό, ς συνολική πινόηση το νομοθέτη δη πό τό 2008, ταν θεσπίσθηκε στήν χώρα μας, χωρίς πάντως νά πάρχει εδική ποχρέωση τς λληνικς Δημοκρατίας πό κανένα διεθνές κείμενο.
Προλογίζοντας πισημαίνουμε, σχετικς πρός τήν προτεινόμενη πέκταση το «συμφώνου συμβιώσεως» στά μόφυλα ζευγάρια, τι ερά Σύνοδος πιθυμε νά παναλάβει καί νά καταστήσει σαφές, πως εχε πράξει κατά τήν ρχική νομοθέτηση το συμφώνου τό 2008, τι διαφωνε συνολικς μέ τό «σύμφωνο συμβιώσεως», ν γένει καί καθ’ αυτό. Καί τοτο διότι κκλησία τάσσεται πέρ το χριστιανικο γάμου, προτρέποντας τά ζευγάρια νά νώσουν τίς ζωές τους μέσα σέ μία ελογημένη πό τόν Θεό γγαμη σχέση γάπης. ποιαδήποτε λλη μορφή συμβιώσεως κτός χριστιανικο γάμου, ετε «πολιτικός γάμος» ετε «σύμφωνο συμβιώσεως», πορρίπτεται πό τήν ερά Σύνοδο, χι πειδή κκλησία ξαντλεται σέ στερα ρνηση τς ποχς, λλά διότι χει τή δική της θετική καί διαχρονική πρόταση πρός τόν νθρωπο, γιά νά χει πληρότητα στή ζωή του. Στήν ρθόδοξη κκλησία πιστώνεται στορικά τι παρέλαβε τό προχριστιανικό περιεχόμενο το γάμου καί τόν μετέτρεψε πό διαδικασία γοραπωλησίας τς γυναίκας σέ «Μυστήριο μέγα», πως τό νομάζει Παλος στήν «Πρός φεσίους» πιστολή του (ε΄, 32), σέ μότιμη σχέση συναρπαγς νδρα καί γυναίκας καί καταργήσεως το «γώ», μοια μέ τήν γαπητική σχέση πού Νυμφίος Χριστός χει μέ τήν κκλησία του.
Παρ’ τι λοιπόν τό «σύμφωνο συμβιώσεως» καμμία σχέση δέν χει μέ τήν πρόταση ζως, πού κομίζει κκλησία, θέλουμε νά θέσουμε π’ ψιν τς Πολιτείας ερύτερες παρατηρήσεις γιά τό θικό καί κοινωνικό μήνυμα, πού κπέμπει θεσμός το «συμφώνου συμβιώσεως»: Πρτον, πειδή πολιτική (πρεπε νά) εναι καί σκηση θικς διαπαιδαγωγήσεως τν πολιτν, πρέπει νά πισημανθε δημοσίως τό θικό μήνυμα πού στέλνει Πολιτεία στούς πολίτες μέσ το «συμφώνου συμβιώσεως»: τι πειδή γάμος φαντάζει στήν σημερινή κοινωνία τν εκολων λύσεων βαριά εθύνη, τό Κράτος θεσπίζει να νομικό ποκατάστατο το μυστηρίου το γάμου, μιά δθεν «λαφρά μορφή», «μή γγαμης» συμβιώσεως, γιά τήν ποία μως νομοθέτης προβλέπει σχεδόν πλήρη ξομοίωσή της μέ τόν γάμο πό πλευρς ννόμων συνεπειν.
Ατή σκαιά πομίμηση το γάμου πευθύνεται σέ σους θέλουν νά δημιουργήσουν σχέση καί οκογένεια ξεγελώντας τόν αυτό τους τι δέν ναλαμβάνουν κάποια σοβαρή εθύνη, πού θά τούς κολουθε φ' ρου ζως, καί τι μπορον νά πσα στιγμή νά ποφύγουν τίς δυσκολίες. τσι, δημοκρατικός νομοθέτης παραπλαν τούς πολίτες τι δθεν τό πρόβλημα τς ρευστότητας καί τς ποτυχίας τν σημερινν νθρωπίνων σχέσεων γκειται στήν νομική τους μορφή ς «γάμου» ς μή γγαμης «συμβιώσεως». Υοθετε δηλαδή τό Κράτος τήν πλαστή εκασία τι τό θεσμικό ντίδοτο στό σύγχρονο πρόβλημα τς νασφάλειας τν νθρώπινων σχέσεων εναι «μή γγαμη» συμβίωση, ν τό πραγματικό ζήτημα βρίσκεται στήν πουσία βάθους, ελικρίνειας, σοβαρότητας καί ληθινς γάπης, στήν λλειψη διαθέσεως γιά τήν παραμικρή κατάργηση το γωισμο καί προσχώρηση στό «μες».
Μέσα σ' ατήν τήν μορφή ξώγαμης συμβιώσεως φυσικά μπορον νά γεννηθον παιδιά, γιά τά ποα θεσμός το συμφώνου ναγνωρίζει ς πατέρα τους τόν «συμβαλλόμενο» νδρα, πού χει πογράψει «διωτικό συμφωνητικό» μέ τήν «ντισυμβαλλόμενη» μητέρα τους. Προβλέπεται μως τι συμβίωση ατή, πού συμφωνεται νώπιον συμβολαιογράφου, δέν έχει καμία ποχρεωτική λάχιστη διάρκεια, δέν πάρχει νώτατος πιτρεπτός ριθμός συμφώνων συμβιώσεως γιά κάποιον, ν λύεται νά πσα στιγμή μέ πλ ξώδικη δήλωση το νός μέρους πρός τό λλο. Τά παραπάνω χαρακτηριστικά παρέχουν τίς νδείξεις το ατοκαταστροφικο μοντέλου ζως, πού εσηγεται τό «σύμφωνο συμβιώσεως»: δέν χει σημασία «τίς πταίει», δέν πάρχει κν ννοια τς εθύνης καί τς παιτιότητας, πως στό γάμο, ντίθετα ποιοσδήποτε μπορε νά ποχωρήσει ποτεδήποτε, πειδή πλς λλαξε γνώμη καί νά συνάψει διαδοχικς περιόριστα σύμφωνα συμβιώσεως. Πρακτικά, εκολία συνάψεως καί λύσεως το συμφώνου συμβιώσεως, χωρίς μάλιστα ριθμητικό περιορισμό, φέρνει τήν λλάδα, σέ θεσμικό πίπεδο, πολύ κοντά στήν νόμιμη πολυγαμία τν μουσουλμανικν κοινωνιν. 'Επιπλέον τό σύμφωνο συμβιώσεως, ν καί διαφημίζεται ς νομοθετική πρόοδος, ποτελε οσιαστικά πιστροφή στήν ρωμαϊκή ποχή καί στόν μόλογο θεσμό τς «παλλακείας», πού χρησιμοποιήθηκε πό σους συμβίωναν χωρίς πρόθεση γγαμης συμβιώσεως.
Μέσα μως στά σημερινά συμφραζόμενα, τό νομοθέτημα, κολουθώντας να κραο καπιταλιστικό μοντέλο το τομιστ καταναλωτ νθρώπου, πού χει μόνο δικαιώματα στήν προσωπική εδαιμονία, χωρίς καμία εθύνη καί ποχρέωση, ποτελε νεοφιλελεύθερη πιβράβευση τς νευθυνότητας στίς διαπροσωπικές σχέσεις καί τίς ποβιβιβάζει σέ πλ συναλλαγή νώπιον το συμβολαιογράφου. μεγαλύτερη παξία το «συμφώνου συμβιώσεως», ποία πρέπει νά γίνει ντιληπτή σχέτως άν κανείς πιστεύει χι στό μήνυμα το Χριστο, εναι τι δίνει τό δικαίωμα γκαταλείψεως το συντρόφου καί τν τυχόν παιδιν, σάν νά πρόκειται γιά παναχώρηση πό κάποια πιπόλαια γορά καταναλωτικο προϊόντος.
Δεύτερον, τό πίκεντρο τς νησυχίας μας ποτελε δια λλοίωση τς ννοιας τς «οκογένειας» πό τό Κράτος, πού εναι ποχρεωμένο κατά τό Σύνταγμα νά τήν προστατεύει καί ποία, μέ τό πίμαχο προϊόν του νομοθετικο σωλήνα, μετατρέπεται σέ πλό συνεταιρισμό καί ο σύζυγοι σέ συνεταίρους ντισυμβαλλόμενους. Τ Κράτος λοιπόν μή ρκούμενο στήν φιστάμενη δυνατότητα ναγνωρίσεως τς πατρότητας γιά τά τέκνα κτός γάμου, προχωρε πλέον καί στήν θέσπιση τς «ξώγαμης οκογένειας».
Ο λόγοι, ξ ατίας τν ποίων ο κοινωνίες διαχρονικά περιέβαλαν μέ νομικό κρος τό γάμο καί μέ αστηρές διατυπώσεις τήν σύσταση καί τή διάλυση τς οκογένειας ταν, μεταξύ λλων, νάδειξη το γαθο τς συζυγικς πίστεως καί ξίωση τς Πολιτείας γιά ασθημα εθύνης τν γονέων πέναντι στά παιδιά, τόσο γιά λόγους θικς τάξεως, σο καί γιά λόγους κοινωνικς συνοχς. Τό γεγονός τι σήμερα καί συζυγική πίστη καί πεύθυνη νατροφή τν παιδιν συμβαίνει νά χουν πληγε, καί μέσα στόν χριστιανικό γάμο, δέν νομίζουμε τι ποτελε παρκ δικαιολογία τς Πολιτείας γιά μιά βολική πισημοποίηση τς ποτυχίας το συγχρόνου νθρώπου νά κρατήσει σχέσεις ζως καί νά ναλάβει εθύνες. κτός καί άν πολιτική ντίληψη το νομοθέτη εναι τι τό Κράτος φείλει νά παραμένει πλός παρατηρητής, πού δέν πρέπει νά παρεμβαίνει στό κοινωνικό γίγνεσθαι κόμα νά δίνει καί θηση στόν κατήφορο, προκειμένου νά μήν κατηγορηθε γιά συντηρητισμό τι δέν εσακούει τό «μήνυμα τς ποχς».
παρξη μή σταθερν οκογενειν δέν μπορε νά ντιμετωπίζεται πό τόν νομοθέτη μόνον ς πόρροια τς λευθερίας καί διωτικότητας τν πολιτν, στε νά τούς παρέχεται τό νομικό δικαίωμα δημιουργίας σταθν καί ρευστν νώσεων, ντί οκογενιν. φείλει νά πασχολε τό Κοινωνικό Κράτος συντήρηση το οκογενειοκεντρικο χαρακτρα τς λληνικς κοινωνίας, χι μόνο ς ποτέλεσμα λικν συνθηκν, λλά καί μέσ τς κατάλληλης γωγς πεύθυνων πολιτν, τήν ποία κάθε λλο παρά προάγει θεσμός το «συμφώνου συμβιώσεως». πειδή φορ σέ νθρώπινες ζωές, νηλίκων καί παιδιν, τό πρόβλημα τς νεύθυνης δημιουργίας σχέσεων καί παιδιν δέν μπορε νά ντιμετωπίζεται πό τήν Πολιτεία μέ τήν νοοτροπία προσωρινν τακτοποιήσεων, πως ντιμετωπίζεται αθαίρετη δόμηση οκοδομν.
Τρίτον, δεδηλωμένος πό καιρό στόχος το ργανωμένου κτιβισμο γύρω πό τήν θέσπιση συμφώνου συμβιώσεως μόφυλων ζευγαριν δέν εναι μόνον νομική ναγνώριση τς συμβιώσεώς τους, λλά περαιτέρω κατοχύρωση δικαιώματος γιά πό κοινο σκηση γονικς μέριμνας παιδιν (μέσα πό υοθεσίες, παρένθετες μητέρες κ.λπ.) πό μόφυλα ζευγάρια. Πολιτεία πρέπει νά ποφασίσει, πό τώρα, άν καθιστώντας θεσμό το κράτους μας τήν «μοφυλοφιλική συμβίωση», εναι τοιμη νά προχωρήσει καί στό πόμενο βμα τς «μοφυλοφιλικς οκογένειας», γιά τήν ποία δια θά χει δημιουργήσει τίς ξιακές προϋποθέσεις διεκδικήσεώς της, φο εσάγει ρητς πλέον διατάξεις γιά τό σύμφωνο συμβιώσεως μέσα στό βιβλίο το στικο Κώδικα γιά τό οκογενειακό δίκαιο. Κατά τόν διο τρόπο, ταν Πολιτεία τό 2008 καθιέρωσε τό «σύμφωνο συμβιώσεως» μεταξύ τερόφυλων ζευγαριν, δέν εχε ναλογισθε πό τότε ποιά θά ταν πάντηση πέναντι στά ατήματα γιά τήν πέκτασή του στούς μοφυλοφίλους καί τήν ν τ μεταξύ κδοθεσα καταδικαστική πόφαση το Ερωπαϊκο Δικαστηρίου.
Τίς νωτέρω παρατηρήσεις καί νησυχίες σς ποβάλλομε πειδή, πως καί Πολιτεία, τσι καί κκλησία διακονε τόν νθρωπο, ν καί μέ λλη στόχευση, τόν γιασμό τς ζωής του. σχατολογική πτική καί δισχιλιετής πορεία τς κκλησίας τς χει δώσει τή δυνατότητα μακρόπνοης θεωρήσεως πέναντι στό πολιτειακό ξιακό σύστημα περάνω τν προσκαίρων ναγκν, πού ατό συχνά νομίζει τι ξυπηρετε. Πέραν το γεγονότος τι τό σύμφωνο συμβιώσεως ποτελε πισθοδρόμηση σέ θιμα καί θεσμούς εδωλολατρικν ποχν, φείλουμε, κ λόγων γάπης γιά τόν νθρωπο, νά προειδοποιήσουμε τήν Πολιτεία τι τό πίμαχο «συμφωνητικό» παρασύρει σέ πατηλή διέξοδο λους σους στοχεύει νά βοηθήσει· εναι να πιστοποιητικό καθωσπρεπισμο, πού κινεται μακριά πό τήν λήθεια καί θά περιπλέξει τίς ζωές τους σέ χειρότερες περιπέτειες.
Μέ τήν πεποίθηση τι τυγχάνει τς κατανοήσεώς σας σημασία τν ς νω κτεθέντων, καί μέ τήν λπίδα τι στόν σχεδιασμό καί στίς ποφάσεις σας θά συνεξετάσετε τίς σχετικές θέσεις τς κκλησίας τς λλάδος, σς πευθύνουμε τήν εχή Θεός νά σς ελογε καί νά σς νισχύει στά εθυνοφόρα καθήκοντά σας.

θηνν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
ρχιγραμματεύς
Μεθώνης Κλήμης

Δεν υπάρχουν σχόλια: