Ο ΑΛΕΝ ΓΚΙΡΟΝΤΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ "ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ"

Αλέν Γκιροντί: «Είναι ταινίες που συμβάλλουν στην παγκοσμιοποίηση της ομοφυλοφιλίας»

agelioforos.gr. 7/11/2013

Πως αποτυπώνεται ο ερωτισμός στη μεγάλη οθόνη; Πως προσεγγίζεις κάτι τόσο προσωπικό και εσωτερικό, όπως ο έρωτας, χωρίς στερεότυπα και μακριά από κλισέ; Αυτά είναικάποια από τα δημιουργικά ερωτήματα στα οποία αναζητά απάντηση μέσα από τις ταινίες του ο Αλέν Γκιροντί, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στη χτεσινή συνέντευξη τύπου.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης, στου οποίου το έργο το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αφιερώνει ειδική ενότητα κέρδισε τις εντυπώσεις με τον ανυπόκριτα απλό του και σεμνό τρόπο. «Η ταινία μου Ο άγνωστος της λίμνης προέκυψε από μια εσωτερική ζύμωση για το πώς μπορούσα να καταπιαστώ με το πάθος, το πώς αυτό περνά μέσα από το σεξ, αλλά και με το πώς να προσεγγίσω τη σεξουαλικότητα μεταξύ ανδρών. Πιστεύω ότι δεν κατάφερα να το παρουσιάσω με φυσικό τρόπο. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος από τη συγκεκριμένη ταινία, ωστόσο πιστεύω ότι θα μπορούσα να κάνω ένα βήμα παραπάνω» τονίζει κάνοντας την ...αυτοκριτική του, σχετικά με μία ταινία που διακρίθηκε και ξεχώρισε στις Κάννες.

Σχετικά με την υποδοχή που επιφύλαξε το κοινό στην ταινία Ο άγνωστος της λίμνης, ο Αλέν Γκιροντί επεσήμανε: «Οι αντιδράσεις με εξέπληξαν. Πριν πάω στις Κάννες είχα πολύ άγχος για την πρεμιέρα, για το πώς θα παρουσιαζόταν η ταινία μου μπροστά σε 1.000 θεατές. Είχα προετοιμαστεί για το γεγονός ότι μέρος του κοινού και των κριτικών θα την απέρριπτε. Μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη η ομοφωνία γύρω από το φιλμ. Γενικά υπήρξε πολύ καλή υποδοχή της ταινίας παντού, με εξαίρεση το Λίβανο, όπου δεν προβλήθηκε για λόγους λογοκρισίας. Όπου έχει προβληθεί πάντως μέχρι στιγμής, το κοινό φαίνεται ευχαριστημένο. Έτσι κι αλλιώς, σπάνια θα έρθει κάποιος να σου πει “η ταινία σου είναι χάλια”. Συνήθως έρχονται να σου μιλήσουν αυτοί που έχουν θετικά σχόλια».

Σε ερώτηση σχετική με μία άλλη ταινία που συζητείται πολύ σήμερα και επίσης ασχολείται με θέματα ερωτισμού και ομοφυλοφιλίας  και επίσης συζητήθηκε στις Κάννες, τη «Ζωή της Αντέλ», ξεκαθάρισε «Πιστεύω ότι το κοινό στοιχείο της δικής μου ταινίας με τη Ζωή της Αντέλ είναι ότι έχουμε ξεπεράσει την ομοφυλοφιλική θεματολογία. Ουσιαστικά δηλαδή, η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί το θέμα των ταινιών αυτών, αλλά πρόκειται για φιλμ μιλούν για τον πόθο, τον έρωτα, το πάθος. Πρόκειται για ταινίες που συμβάλλουν στην παγκοσμιοποίηση της ομοφυλοφιλίας, που αναφέρονται στον άνθρωπο γενικότερα. Με ενοχλεί να τις ονομάζουμε “γκέι ταινίες”. Βέβαια, σε σχέση με τη Ζωή της Αντέλ, αναρωτιέμαι επίσης τι σημαίνει για έναν ετεροφυλόφιλο σκηνοθέτη να γυρίζει μία ταινία με δύο γυναίκες που κάνουν έρωτα. Πιστεύω ότι αυτό αφορά κυρίως το θέαμα κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά προσπαθώ να αποφύγω».