ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ…
Σε αυτή την κρίση πολλοί από μας μπορεί να χάσουμε τη δουλειά μας. Όσοι συνεχίζουμε να δουλεύουμε μπορεί να δούμε το εισόδημά μας να μειώνεται. Την εργασιακή ανασφάλεια να αυξάνεται. Τις άδειές μας να κόβονται. Τους φόρους, τις κρατήσεις και τις “εισφορές”, έκτακτες και τακτικές, να γίνονται βρόχος και εφιάλτης. Και την πιθανότητα να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα ένσημα για να λάβουμε κάποτε μια έστω και πενιχρή σύνταξη να χάνεται όλο και πιο μακριά στον ορίζοντα.
Οι ομοιότητες όμως τελειώνουν κάπου εδώ. Γιατί υπάρχουν και αυτοί που θα χάσουν πολύ λιγότερα από τους υπόλοιπους.
Σε αυτή την κρίση πολλοί από μας μπορεί να χάσουμε τη δουλειά μας. Όσοι συνεχίζουμε να δουλεύουμε μπορεί να δούμε το εισόδημά μας να μειώνεται. Την εργασιακή ανασφάλεια να αυξάνεται. Τις άδειές μας να κόβονται. Τους φόρους, τις κρατήσεις και τις “εισφορές”, έκτακτες και τακτικές, να γίνονται βρόχος και εφιάλτης. Και την πιθανότητα να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα ένσημα για να λάβουμε κάποτε μια έστω και πενιχρή σύνταξη να χάνεται όλο και πιο μακριά στον ορίζοντα.
Οι ομοιότητες όμως τελειώνουν κάπου εδώ. Γιατί υπάρχουν και αυτοί που θα χάσουν πολύ λιγότερα από τους υπόλοιπους.
- Σε κάποιους από μας δεν θα κοπούν τα οικογενειακά επιδόματα και τα επιδόματα γάμου – γιατί δεν τα παίρναμε ποτέ.
[...]
Κάποιοι από μας θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε περισσότερα και να λαμβάνουμε λιγότερα ακριβώς όπως και πριν. Πολλοί θα συνεχίσουν να ανησυχούν για το πως θα τα φέρουν βόλτα μεγαλώνοντας παιδιά. Κάποιοι άλλοι δεν έχουμε καν αυτή τη δυνατότητα.
Και αυτή την περίφημη κοινωνική “αλληλεγγύη” που θα γένναγε η κρίση δεν την έχουμε δει ακόμα. Αυτό το “κράτος πρόνοιας” που καταρρέει, κουτσουρεμένο και βαλλόμενο από παντού, συνεχίζει να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα άλλων. Είναι όμως αλήθεια ότι κάποιοι από μας έχουν πολύ λιγότερα να χάσουν από αυτή την κρίση. Γιατί ξεκινήσαμε με πολύ λιγότερα.
[...]
Κάποιοι από μας θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε περισσότερα και να λαμβάνουμε λιγότερα ακριβώς όπως και πριν. Πολλοί θα συνεχίσουν να ανησυχούν για το πως θα τα φέρουν βόλτα μεγαλώνοντας παιδιά. Κάποιοι άλλοι δεν έχουμε καν αυτή τη δυνατότητα.
Και αυτή την περίφημη κοινωνική “αλληλεγγύη” που θα γένναγε η κρίση δεν την έχουμε δει ακόμα. Αυτό το “κράτος πρόνοιας” που καταρρέει, κουτσουρεμένο και βαλλόμενο από παντού, συνεχίζει να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα άλλων. Είναι όμως αλήθεια ότι κάποιοι από μας έχουν πολύ λιγότερα να χάσουν από αυτή την κρίση. Γιατί ξεκινήσαμε με πολύ λιγότερα.
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση εδώ:
http://gayrightsgreece.blogspot.com/2011/07/blog-post_12.html
http://gayrightsgreece.blogspot.com/2011/07/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου