ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ 1- ΣΚΥΡΟΣ

Σκύρος
.

Το μικρό αυτοκινητάκι του φίλου μου αγκομαχούσε στον κακοτράχαλο δρόμο. Πηγαίναμε στο μνήμα του Άγγλου ποιητή, μα η ώρα περνούσε, η ανηφόρα δε βοηθούσε, ο ήλιος κόντευε να δύσει, κι ακόμη να φανεί ο μικρός ελαιώνας. Γεμάτοι λύπη, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Σκύρο και να το αφήσουμε γι’ άλλη φορά.
Είχε σκοτεινιάσει για καλά, όταν στο δρόμο συναντήσαμε ένα ζευγαράκι, που γύριζε με μια μοτοσικλέτα. Εκείνος γύρω στα είκοσι πέντε, μελαχρινός, λαϊκό καμάκι˙ εκείνη γύρω στα είκοσι, ξανθιά, προφανώς ξένη. Είχανε πάει, φαίνεται, για τσαϊράδα, μα στην επιστροφή τους χάλασε το μηχανάκι, και τώρα ήταν αναγκασμένοι να το σπρώχνουνε σιγά σιγά – ξινά τους είχαν βγεί τα ζαχαρώματα. Γεμάτος αγωνία μας σταμάτησε ο νεαρός και ρώτησε ευγενικά αν είχαμε κάποιο εργαλείο που του χρειαζόταν. Μα για κακή του τύχη, δεν το είχαμε. Ο νεαρός μαράθηκε, μας κακοφάνηκε και μας που δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε τίποτα. Η ξένη καθόταν παράμερα και παρακολουθούσε χωρίς να δείχνει πως καταλαβαίνει. Μες στην αμηχανία μας, ο νεαρός μας παρακάλεσε να πάρουμε μαζί μας την κοπέλα. Δεχτήκαμε μετά χαράς. Μα όταν πήγε και της το ‘πε, εκείνη άρχισε να ουρλιάζει «νο, νο, νο», και κόλλησε επάνω του σα στρείδι, και τον τραβούσε μακριά μας με μανία. Ήταν ολοφάνερο πως προτιμούσε την ταλαιπωρία μαζί του παρά να χωριστεί από τον φίλο της. Είδε και απόειδε τότε εκείνος, και μας έκανε νόημα να φύγουμε. Βάλαμε μπρός περίλυποι, αφήνοντάς τους μες στην ερημιά να σπρώχνουνε το χαλασμένο μηχανάκι. «Πόση ώρα θέλουν ως τη Σκύρο;» ρώτησα μια στιγμή το φίλο μου. «Θα περπατάνε όλη νύχτα», μου απάντησε. Και ξαφνικά, χωρίς καλά καλά να καταλάβουμε, μας τύλιξε ο θαυμασμός για την κοπέλα. Είχαμε χάσει το προσκύνημα της ποίησης, μα προσκυνήσαμε την ίδια την αγάπη.

.
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Η κάτω βόλτα (Διαγώνιος,1991)

Κουίζ: Ποιου Άγγλου ποιητή το μνήμα πήγαιναν να επισκεφθούν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και ο φίλος του;

.

Το μνήμα του ποιητή