Όταν έβλεπα κάποιο προφίλ στο ίντερνετ το προσπέρναγα, σαν να ήταν μίασμα, δεν έμπαινα καν στον κόπο να κοιτάξω τα στατιστικά του... Είχα αποκλείσει δηλαδή το να πάω με κάποιον οροθετικό, θα με έφερνε κοντά στον θάνατο, σκεφτόμουν. Και να όμως που πήγα χωρίς να το ξέρω. Αν θα το ήξερα πιθανόν να μην ήμουνα ποτέ μαζί του. Είναι άσχημο αυτό και ρατσιστικό, όπως άδικο και εκδικητικό ήταν αυτό που μου έκανε ο πρώην. Τον γνώρισα μέσω ενός φίλου, βγήκαμε μιλήσαμε, βρεθήκαμε στο κρεββάτι, είπε ''προφυλακτικό''? τον κοίταξα και δεν πίστεψα πως μπορεί να είναι οροθετικός. Του είπα όχι και συνεχίσαμε έτσι για δύο μήνες(σε ενεργοπαθητικό ρόλο). Δεν πέρναγε από το μυαλό μου, δεν σκέφτηκα ποτέ πως αυτά τα προφίλ που απέφευγα στο ίντερνετ ήταν η ίδια μου η σχέση. Μου έκαναν εξετάσεις στην εταιρία που δούλευα,ήμουν θετικός, κάναμε και μαζί, ήταν και αυτός. Πέρασε μια βδομάδα που μείναμε μαζί. Δεν μιλούσαμε πολύ, δεν λέγαμε πολλά, δεν σταθήκαμε ο ένας στον άλλον όπως αρχικά είχαμε πει. Με τρώγανε οι ερωτήσεις και τα γιατί, με έπνιγε το άδικο. Είμαι ένα καλό παιδί, δεν πειράζω και δεν ενοχλώ, δεν θέλω να κάνω κακό σε κανέναν, γιατί? Γιατί σε μένα? Έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα? Θα γίνω καλά μια μέρα? Θα φύγει ο κωλο-ιός από το αίμα μου ποτέ? Το ήξερε ο σύντροφός μου? Αν το ήξερε, τότε το μυαλό του και ο ψυχισμός έχουν μεγάλο πρόβλημα,τότε είναι ένας από τους κακούς, είναι κάποιος που δεν αγαπάει κανέναν, που δεν τον νοιάζει για την δική σου ζωή,δεν σε σέβεται, ζει στον δικό του πλανήτη και δεν έχει σκοπό να φύγει από κει, είναι κάποιος που παίζει με την υγεία σου πιθανόν γιατί δεν αντέχει αυτό που του συμβαίνει και θέλει να είναι πολλοί σαν και αυτόν γύρω του. Σαν τις ταινίες με τα ζόμπι που θέλουν να σκοτώσουν για να φάνε, για να επιβιώσουν. Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό? Το έχει ξανακάνει ή ήμουνα το πρώτο θύμα του? Θα το ξανακάνει? Δεν πίστευα πως θα συναντήσω τέτοιους ανθρώπους ποτέ, επέλεγα ποιόν θέλω, τους πέρναγα από εξονυχιστικό έλεγχο όσο αφορά τα εσώψυχά τους, μιλούσα πολύ για να δω με τι έχω να κάνω. Όμως έκανα δύο λάθη που θα μου κοστίσουν μια ζωή ίσως. Δεν έβλεπα τι συμβαίνει πραγματικά και το πιο σημαντικό δεν προστάτεψα τον εαυτό μου. Δεν έβαλα καπότα ρε γαμώτο. Πόσο δύσκολο ήτανε αυτό? Ποιο ήταν το κόλλημα μου? Μα φυσικά το θέμα εμπιστοσύνης στις σχέσεις, το είδα καθαρά συναισθηματικά και τώρα τρέχω σε γιατρούς και κλινικές. Ένα πράγμα μόνο θέλω να τονίσω, οι γιατροί σε όλους τους οροθετικούς λένε ''μην το λες σε κανέναν''. Σκεφτείτε μόνο πόσοι από τους συντρόφους σας μπορεί να ήτανε και να μην το μάθατε ποτέ, σκεφτείτε πόσο εύκολο είναι να συμβεί και σε σας, σκεφτείτε πόσο καλύτερη είναι η ζωή σας απλά και μόνο με το προφυλακτικό. Προσέχετε τον εαυτό σας παντού, ξέρω καλά πως πολλοί σαν εμένα πάνε σε πάρκα και σε σάουνες, σε bars και όπου πηγαίνετε και σεις. Δεν ξεχωρίζει ο ιός, είναι μέσα στο αίμα, δεν φαίνεται εξωτερικά. Αν με δείτε στον δρόμο τίποτα δεν μαρτυρά την οροθετικότητά μου. Παλεύω και πιστεύω πως μια μέρα θα εξαφανιστεί. Προσπαθώ να ζήσω. Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά, κανείς δεν πεθαίνει σήμερα από aids. Γιατί όμως να πρέπει να πηγαίνω κάθε τόσο σε νοσοκομεία και γιατρούς? Από δέκα σελίδες εξετάσεων μόνο η τελευταία είχε κάτι. Ήταν η σελίδα των ανοσολογικών αποτελεσμάτων που γράφει: Αντισώματα δια hiv 1&2 (aids)=θετική.
Δεν μου χρειαζότανε, δεν αξίζει σε κανέναν....
.
.
(Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Anything)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου