Χρίστος Καράς
ΑΦΡΟΛΟΥΤΡΟ
Ετοιμάζω την πετσέτα. Βγάζω τα παπούτσια. Αυτό το πορώδες
κίτρινο σφουγγάρι που αγόρασα σε μια αγορά
εκμαυλισμένη από τουρίστες στο νησί της Ύδρας
πόσο ήμερο κάτω από το καθημερινό νερό
τόσους μήνες μετά, στην εξορία.
Ξαφνικά το αφρόλουτρο θυμίζει – η γαλακτερή του διαύγεια,
η ακριβής του σύσταση – το σπέρμα του μύθου,
το αρχέγονο και ταραγμένο σώμα του Ουρανού,
έναν ψίθυρο κυμάτων στο πέλαγος
και μια θεά που καθαρίζει τους ώμους της
από τα υπολείμματα ενός άλλου αφρού.
Με διαπερνά μια τόσο αναχρονιστική συγκίνηση,
ένας παλμός θλιμμένος, παράλογος, βαθύς
γι’ αυτή τη θάλασσα. Μόνο γι’ αυτή τη θάλασσα. Ψάχνω
υποκατάστατες θάλασσες.
Να αποτοξινωθώ.
Είμαι δια βίου εξαρτημένη
από ένα ναρκωτικό: την Ελλάδα.
Αουρόρα Λούκε / Ισπανία
Μετάφραση: Natividad Gálvez
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου