.
(…) με ρώτησε τρυφερά:
- Γιατί ισχυρίζεστε πως δεν ξέρετε τίποτε από όπερα. Κανένας δεν μου μίλησε ποτέ όπως εσείς. Σας παρακαλώ, Πιέρ Πάολο, κάνετε μου συντροφιά απόψε στο θεωρείο μου.
- Όχι, Μαρία, απεχθάνομαι την όπερα. Θυμηθείτε αυτό που συμφωνήσαμε: στην ταινία μας δεν θα τραγουδήσετε ούτε μια νότα. Για μένα, πρόσθεσα, θέλοντας να σβήσω τον αγροίκο τόνο αυτής της δήλωσης, το τραγούδι συνδέεται πάντα με τα νανουρίσματα που μου έλεγε η μάνα μου στην κούνια και με τα λαϊκά μοιρολόγια που σιγομουρμούριζε στην κουζίνα.
Παραλίγο να πω: «Μια γυναίκα δεν θα ‘πρεπε να τραγουδάει παρά μόνο για τον γιο της», αλλά συγκρατήθηκα έγκαιρα.
- Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος για τον οποίο δε μ’ αρέσει η όπερα. Έχετε κοιτάξει ποτέ την αίθουσα; Λίγο θα σας ενδιέφερε ασφαλώς να ξέρετε ποιοι σας χειροκροτούν! Το κοινό σε μια αίθουσα όπερας αποτελείται κατά τα τρία τέταρτα από… Είναι δύσκολο να το πω, Μαρία, βοηθήστε με!
- Νομίζω πως μαντεύω, Πιερ Πάολο.
Δίστασα πριν να διαλέξω τη λέξη που, ανάμεσα σε όλες τις συνώνυμες που μου πρόσφερε το λεξιλόγιο μου, μου ‘χε εντυπωθεί λόγω της ιδιαίτερα αποκρουστικής χροιάς της.
- Κατά τα τρία τέταρτα από κίναιδους, είπα με χαμηλή φωνή, υπογραμμίζοντας μ’ έναν περιφρονητικό τόνο τη χλεύη που περιεχόταν στον όρο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χειρονομία της, που τη διατηρώ σαν θησαυρό στη μνήμη μου, δίπλα σ’ εκείνη της σλοβένας βιολονίστριας, της Βίλμα Καλτς, όταν προσφέρθηκε να μου χρησιμέψει σαν άλλοθι ενάντια στις κακόβουλες φήμες που κυκλοφορούσαν στην Καζάρσα. Παύοντας να παίζει με το χτενάκι της, η Μαρία πήρε τα δυο μου χέρια στα δικά της.
- Και τώρα σειρά μου, Πιερ Πάολο, να σας πω: «Δεν έχετε το δικαίωμα να μειώνετε έτσι τον εαυτό σας». Μη χρησιμοποιήσετε ποτέ πια αυτή τη φρικτή λέξη. Αν ξέρατε τι πονεμένη έκφραση έχει το πρόσωπό σας! Δεν υπάρχει κανένας λόγος ούτε να βασανίζεστε, ούτε να ντρέπεστε γι΄ αυτό που είστε. Όχι πραγματικά… συνέχισε, αναζητώντας κάποιο επιχείρημα που θα μπορούσε να με πείσει. Ξαφνικά το βρήκε και, περιφέροντας νοσταλγικά το βλέμμα ολόγυρα, είπε:
- Οι καλύτεροι φίλοι μου, οι μόνοι φίλοι μου, ήταν ο Λουκίνο Βισκόντι και ο Ζαν-Λουί. Βλέπετε λοιπόν;
Ντομινίκ Φερναντέζ: Έγώ ο Πιερ Πάολο στα χέρια του αγγέλου (Αστάρτη, 1985)
- Γιατί ισχυρίζεστε πως δεν ξέρετε τίποτε από όπερα. Κανένας δεν μου μίλησε ποτέ όπως εσείς. Σας παρακαλώ, Πιέρ Πάολο, κάνετε μου συντροφιά απόψε στο θεωρείο μου.
- Όχι, Μαρία, απεχθάνομαι την όπερα. Θυμηθείτε αυτό που συμφωνήσαμε: στην ταινία μας δεν θα τραγουδήσετε ούτε μια νότα. Για μένα, πρόσθεσα, θέλοντας να σβήσω τον αγροίκο τόνο αυτής της δήλωσης, το τραγούδι συνδέεται πάντα με τα νανουρίσματα που μου έλεγε η μάνα μου στην κούνια και με τα λαϊκά μοιρολόγια που σιγομουρμούριζε στην κουζίνα.
Παραλίγο να πω: «Μια γυναίκα δεν θα ‘πρεπε να τραγουδάει παρά μόνο για τον γιο της», αλλά συγκρατήθηκα έγκαιρα.
- Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος για τον οποίο δε μ’ αρέσει η όπερα. Έχετε κοιτάξει ποτέ την αίθουσα; Λίγο θα σας ενδιέφερε ασφαλώς να ξέρετε ποιοι σας χειροκροτούν! Το κοινό σε μια αίθουσα όπερας αποτελείται κατά τα τρία τέταρτα από… Είναι δύσκολο να το πω, Μαρία, βοηθήστε με!
- Νομίζω πως μαντεύω, Πιερ Πάολο.
Δίστασα πριν να διαλέξω τη λέξη που, ανάμεσα σε όλες τις συνώνυμες που μου πρόσφερε το λεξιλόγιο μου, μου ‘χε εντυπωθεί λόγω της ιδιαίτερα αποκρουστικής χροιάς της.
- Κατά τα τρία τέταρτα από κίναιδους, είπα με χαμηλή φωνή, υπογραμμίζοντας μ’ έναν περιφρονητικό τόνο τη χλεύη που περιεχόταν στον όρο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χειρονομία της, που τη διατηρώ σαν θησαυρό στη μνήμη μου, δίπλα σ’ εκείνη της σλοβένας βιολονίστριας, της Βίλμα Καλτς, όταν προσφέρθηκε να μου χρησιμέψει σαν άλλοθι ενάντια στις κακόβουλες φήμες που κυκλοφορούσαν στην Καζάρσα. Παύοντας να παίζει με το χτενάκι της, η Μαρία πήρε τα δυο μου χέρια στα δικά της.
- Και τώρα σειρά μου, Πιερ Πάολο, να σας πω: «Δεν έχετε το δικαίωμα να μειώνετε έτσι τον εαυτό σας». Μη χρησιμοποιήσετε ποτέ πια αυτή τη φρικτή λέξη. Αν ξέρατε τι πονεμένη έκφραση έχει το πρόσωπό σας! Δεν υπάρχει κανένας λόγος ούτε να βασανίζεστε, ούτε να ντρέπεστε γι΄ αυτό που είστε. Όχι πραγματικά… συνέχισε, αναζητώντας κάποιο επιχείρημα που θα μπορούσε να με πείσει. Ξαφνικά το βρήκε και, περιφέροντας νοσταλγικά το βλέμμα ολόγυρα, είπε:
- Οι καλύτεροι φίλοι μου, οι μόνοι φίλοι μου, ήταν ο Λουκίνο Βισκόντι και ο Ζαν-Λουί. Βλέπετε λοιπόν;
Ντομινίκ Φερναντέζ: Έγώ ο Πιερ Πάολο στα χέρια του αγγέλου (Αστάρτη, 1985)
.
Τιμώντας την επέτειο των 30 χρόνων από τον θάνατο της Μαρίας Κάλλας, θα πραγματοποιηθεί ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα με προβολή οπτικο-ακουστικού υλικού στο Βιβιλιοπωλείο Πολύχρωμος Πλανήτης, Αντωνιάδου 6 (έναντι πλαϊνής εισόδου ΑΣΟΕΕ), την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου, στις 20:30 και στην συνέχεια θα ακολουθήσει ανοικτή συζήτηση.
10 σχόλια:
Mια επιστολή της Μαρίας Κάλλας προς τον Πιερ Πάολο Παζολίνι στην οποία αναφέρεται στη σχέση του με τον ηθοποιό Νινέττο Ντάβολι.
Γιατί κάνει εκδήλωση για την Κάλας ο πολύχρωμος πλανήτης? Αποφάσισε να κάνει εκδηλώσεις και για στρεϊτ?
Σε απάντηση του Ανώνυμου που ρωτάει αν ο πολύχρωμος πλανήτης κάνει εκδηλώσεις για str8 θέλω να πω θυμωμένος από αυτή την αντιμετώπιση ότι το να θέλουμε να ζούμε ισότιμα σε αυτή την κοινωνία και κάνοντας βήματα για σεβασμό θα πρέπει να καταλάβουμε ότι πρώτα εμείς έχουμε υποχρέωση να αποβάλουμε το ρατσισμό μας…..και επίσης να καταλάβουμε ότι υπάρχουν σημαντικά θέματα και πρόσωπα που τιμούνται όχι γιατί είναι gay η str8 αλλά αποτέλεσαν αξία και παραμένουν και πρέπει να επικροτούμε τέτοιες εκδηλώσεις και όχι να τις κρίνουμε
Επιπλέον, να προσθέσω κι εγώ, όταν η συντριπτική πλειονότητα των συνεργατών, του κοινού και των θαυμαστών της υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι ομοφυλόφιλοι θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που την κάνουν gay icon, πώς προσλαμβάνεται το έργο της από τους ομοφυλόφιλους και σε τι ακριβώς τους εκφράζει.
Πιέζοντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα παλαιότερο ποστ του George le Nonce αφιερωμένο στην Κάλλας.
μη θυμώνεις βρε, χαλάρωσε λιγάκι, βοηθάει να σκέφτεσαι καλύτερα. Δηλαδή εσύ δεν δέχεσαι τον όρο gay βιβλιοπωλείο/εκδήλωση κλπ διότι για σένα είναι ρατσιστικός; Θα πρέπει μήπως ο ΠΠ να κάνει και βραδυά Παβαρότι που είναι αξία ή το gay film festival να προγραμματίσει αφιέρωμα στον Ορσον Ουέλς που είναι σημαντικός; Η σωστή απάντηση είναι ότι ο ΠΠ κάνει αφιέρωμα στην Κάλας διότι καλώς ή κακώς η Κάλας θεωρείται συν τοις άλλοις και ως ένα βαθμό gay icon (ή τέλος πάντων ο ΠΠ θέλει να την οικειοποιηθεί ως τέτοια). Κι ένα gay βιβλιοπωλείο με gay εκδηλώσεις δεν είναι ρατσιστικό, όπως φαίνεται βαθιά μέσα σου να πιστεύεις, όπως το gay pride δεν είναι ρατσιστική εκδήλωση. Αν νομίζεις ότι χρειάζεται, μπορούμε να συζητήσουμε γιατί.
Aπό που βγάζεις το συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειονότητα του κοινού και τωνθαυμαστών της είναι ομοφυλόφιλοι? Έχει γίνει κανένα κανένα γκάλοπ?
Να μη λέμε πράγματα που δε μπορούμε να αποδείξουμε άμα θέλουμε να μας παίρνουνε στα σοβαρά.
Φίλε μου χαλαρός είμαι και κάνεις ένα λάθος δεν θεωρώ καθόλου ρατσιστικό τον όρο gay βιβλιοπωλείο / εκδήλωση το αντίθετο . Θύμωσα με την ερώτηση του ανώνυμου πιο πάνω που μου φάνηκε ειρωνικό όσο αφορά ότι ο ΠΠ κάνει και εκδηλώσεις για str8 το θεωρώ λίγο προσβλητικό ακόμα και σαν σχόλιο. Τώρα αν η Κάλας θεωρείται συν τοις άλλοις και ως έναν βαθμό gay icon αυτό δε σημαίνει ότι αν δεν ήταν έτσι ήταν και απαγορευτικό να γίνει από το ΠΠ μια αφιέρωση.
Άμα βρήκες προσβλητικό αυτό για τον ΠΠ βρίσκεις προσβλητικό και το GAY MOUNDIAL?
Δεν το γνώριζα αυτό το περιστατικό! Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον! Σε ευχαριστούμε!
Εκείνο που σκότωσε και την Μαρία και τον Πιερ Πάολο, ήταν σαφέστατα η αγάπη τους για έναν άντρα (ανεκπλήρωτη, unconsumed,άσβηστη). Αυτό και μόνο μπορεί να μετατρέψει κάποιον σε gay icon. Είναι υπόθεση αίματος, δηλαδή- λερωμένου χώματος, λερωμένων σεντονιών...Ολα τα άλλα είναι φιλολογικές συζητήσεις, ας μου επιτραπεί ο όρος του κώλου.
Δημοσίευση σχολίου