JACKPOT

ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ. Η ΕΚΘΕΣΗ

«Ιδανικές μορφές κι αγαπημένες» του Κωνσταντίνου Καβάφη

Τίνα Κουλουφάκου (fortunegreece.com, 25/22/2013)

«Ιδανικές μορφές κι αγαπημένες…». Τα ποιήματα του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή εικονογραφούνται και παρουσιάζονται σε μια έκθεση με τίτλο τον αγαπημένο αυτό στίχο από το ποίημά του «Φωνές».

Το υλικό της έκθεσης είναι κυρίως αρχαιολογικά αντικείμενα που ξεπηδούν από επιλεγμένα ποιήματα με μυθολογικό και ιστορικής, κυρίως, έμπνευσης περιεχόμενο. Σύμφωνα μάλιστα με τους μελετητές, αυτή η ενότητα του Καβάφη αποτελεί το ένα τρίτο της συνολικής ποιητικής του δημιουργίας.

Θα δούμε 67 αρχαία έργα, που πλαισιώνουν τα 27 επιλεγμένα ποιήματα και προέρχονται από 13 ελληνικά Μουσεία, Εφορείες Αρχαιοτήτων και ιδιωτικές συλλογές. Κατά περίπτωση, η εικονογράφηση των ποιημάτων περιλαμβάνει γλυπτά, μαρμάρινες κεφαλές, προτομές, αγαλματίδια ή συμπλέγματα μορφών, αλλά και  χάλκινα σκεύη, πήλινα ειδώλια και αγγεία, σκεύη μικροτεχνίας από φαγεντιανή, νομίσματα, νεκρικά πορτρέτα, επιτύμβιες στήλες, καθώς και εικόνες και εκκλησιαστικά σκεύη της μεταβυζαντινής περιόδου.

Οι μορφές που παρουσιάζονται «πρωταγωνιστούν» στην ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη και είτε συνδέονται με τον μύθο ή προβάλλουν μέσα από τις σελίδες μιας «ιστορικής βιβλιοθήκης» και κυρίως από τον ευρύτερο ορίζοντα του ελληνιστικού κόσμου, όπως αυτός διαμορφώθηκε από τους διαδόχους και τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάποιες άλλες ενότητες συνδέονται με ιστορικά πρόσωπα και συμβάντα από την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας έως την ύστερη αρχαιότητα, ενώ περιλαμβάνονται και αναφορές στη μεταβατική περίοδο, πριν από την επικράτηση του Χριστιανισμού, μέχρι και τη βυζαντινή και τη μεταβυζαντινή περίοδο.

Ιδού λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις των ποιημάτων του Καβάφη και να δούμε το πραγματικό μήνυμα, την αληθινή εικόνα όσων θέλει να μας μεταφέρει.

Και αυτή η έκθεση, που ξεκινά στις 27 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 30 Μαρτίου, 2014,  είναι στο πλαίσιο των δράσεων για το «Έτος Καβάφη» για τα 150 χρόνια από τη γέννηση και τα 80 χρόνια από τον θάνατο του σπουδαίου Κωνσταντίνου Καβάφη.

Η έκθεση θα πλαισιωθεί από εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία, εργαστήρια για παιδιά και οικογένειες, καθώς και  ξεναγήσεις και διαλέξεις για το ευρύ κοινό.

Διοργανώνεται από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε συνεργασία με το Αρχείο Καβάφη/ Ίδρυμα Ωνάση.

27.11.2013-30.3.2014
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Αθήνα

ΣΟΥΗΔΙΑ. ΟΙΚΟΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ ΓΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ

Sweden opens first retirement home for gays

David Landes (thelocal.se, 22/11/2013)

Sweden's first retirement home for elderly members of the lesbian, gay, bisexual, and transgender (LGBT) communities opened in Stockholm on Friday, capping a four-year effort that may spark a new trend.

On Friday afternoon, residents and supporters of the Regnbågen (‘Rainbow’) senior living facility (seniorboende) will gather for an official opening ceremony for the facility, which located in Stockholm’s Gärdet neighbourhood.

"It's wonderful," resident and association vice-chair Lars Mononen told The Local. 

"People have worked hard on this for several years and now it's finally a reality."

Regnbågen is a cooperative renters association for people aged 55 and older that offers 27 flats located on the top three levels of an eight-storey building on Sandhamnsgatan.

Forty men and women have already moved into the facility, which means the majority of the association's 90 members are waiting for a flat to open up.

"Some of our members are younger people who are in their thirties who are planning for the future by getting in the queue now," said Mononen, who is 64 and joined the association earlier this year.

He explained that Regnbågen is meant to be a place where members of the lesbian, gay, bisexual, and transgender (LGBT) communities can feel comfortable in their later years.

"We don't have kids, generally, and often aren't that close to other family members, and when you stop working you really miss that social interaction," said Mononen.

"Renbågen gives us all a little bit of an extra social safety net lets us be a part of an active community. This is a place where people actually seek out contact with their neighbours, rather than try to avoid it."

Plans for the facility were hatched in earnest back in 2009 and involved representatives from Stockholms Äldreboende AB, which manages the provision of care of a nursing home in the northern section of central Stockholm, and Micasa Fastigheter, which manages all of Stockholm’s nursing home properties.

When it became clear that there was strong interest among members of the city's LGBT community for an senior living facility with their interests in mind, the project gained additional momentum.

"We’re looking to create a care home where LGBT people can ‘speak their own language’ and feel secure in who they are," Renbågen chairman Christer Fällman, considered one of the main drivers behind the project, told The Local in 2009 when planning first began in earnest.

While the facility caters to the needs of homosexuals, including staff trained in issues specific to the community, it would be open to anyone and would accept residents from around the country.

“We don’t want this to be seen as a move back into the closet. Anyone will be allowed to live there. It would be another form of integration,” said Fällman.

Mononen reckons that while Renbågen may be Sweden's first gay-friendly retirement home, it likely won't be the last.

"I know already they are looking at doing something similar in Gothenburg," he said.

¡FELIZ NAVIDAD!

KEHINDE WILEY

Kehinde Wiley (ΗΠΑ)

ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Duane Michals

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. ΕΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Χαμηλές παραμένουν στην Ελλάδα οι πτήσεις του θεσμού του συμφώνου συμβίωσης, αφού οι σχετικές πράξεις που έχουν πραγματοποιηθεί είναι πολύ λίγες από το 2008, παρά τη μικρή άνοδο πέρυσι. Βασικά εμπόδια αποτελούν η λειψή ενημέρωση, οι προκαταλήψεις, αλλά και οι «τρύπες» που παρουσιάζει η θέσπιση του θεσμού στην Ελλάδα. Βεβαίως, πλέον, τα σύμφωνα συμβίωσης δεν είναι τόσο σπάνια (όπως συνέβαινε τα δύο πρώτα χρόνια από τη θεσμοθέτησή τους). Το 2009, τον πρώτο χρόνο μετά τη θέσπιση του συμφώνου, τα ζευγάρια που επέλεξαν τον νέο θεσμό ήταν 161. Το 2010 και το 2011 ο αριθμός κινήθηκε στα ίδια επίπεδα, δηλαδή 180 και 185 αντίστοιχα. Το 2012 τα σύμφωνα συμβίωσης έφτασαν τα 314, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα προς τα πάνω, ενώ ανοδική είναι η τάση και το 2013. Σε στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Αρχή τον Αύγουστο του 2013, με βάση την απογραφή του 2011, αναφέρεται ότι τα άτομα που έχουν συνάψει σύμφωνα συμβίωσης είναι συνολικά 1.763, δηλαδή περίπου 880 πράξεις. Στην ίδια έρευνα καταγράφονται 332 άτομα που έχουν χωρίσει από σύμφωνα συμβίωσης και 78 που χήρευσαν. Με βάση αυτά τα στοιχεία μπορεί να υπολογιστεί ότι γίνεται λόγος για περίπου 1.120 σύμφωνα συμβίωσης. Καθώς όμως η απογραφή της ΕΛΣΤΑΤ περιλαμβάνει και αλλοδαπούς, ένας αριθμός απ’ αυτά πρέπει να έχει συναφθεί στο εξωτερικό.

Για να γίνει κατανοητό πόσο μικρή είναι ακόμα η μερίδα των ζευγαριών που επιλέγουν το σύμφωνο συμβίωσης σε σχέση με τους δύο τύπους γάμου (πολιτικό ή θρησκευτικό) αρκεί η παράθεση των στοιχείων του 2012: σε επίπεδο επικράτειας, οι πολιτικοί γάμοι έφτασαν τις 25.730, οι θρησκευτικοί τις 23.980 και τα σύμφωνα τα... 314. Μάλιστα, ο νέος θεσμός είναι σχεδόν αποκλειστικά επιλογή κατοίκων των μεγάλων πόλεων, αφού το 50% και περισσότερο των συμφωνιών πραγματοποιήθηκε στο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας και το 20% στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη.

Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μια εναλλακτική στον γάμο έννομη μορφή συμβίωσης. Για να πραγματοποιηθεί, αρκεί μία απλή συμβολαιογραφική πράξη, η οποία καταχωρίζεται στο ληξιαρχείο. Για να συναφθεί το σύμφωνο, πρέπει οι συμβαλλόμενοι να μην είναι έγγαμοι, να μην έχουν συγγένεια μεταξύ τους, ούτε σχέση υιοθεσίας. Εάν παραβιάζεται κάποιος απ’ αυτούς τους όρους, τότε το σύμφωνο μπορεί να ακυρωθεί. Ο θεσμός του συμφώνου συμβίωσης κατοχυρώνει κατά κύριο λόγο περιουσιακά και κληρονομικά δικαιώματα που θα αποκτηθούν από τους συνάπτοντες, καθώς είναι ιδιωτικού (αστικού) δικαίου. Καλύπτει το θέμα της γονικής μέριμνας του παιδιού, που θα γεννηθεί κατά τη διάρκεια του συμφώνου. Καθορίζει επίσης τεκμήριο πατρότητας, καθώς και τον τρόπο ορισμού του επωνύμου του παιδιού. Αποτελεί συνολικά έναν πιο «χαλαρό», πιο ελεύθερο τρόπο να ενώσουν τις ζωές τους δύο άνθρωποι και να αποκτήσουν παιδιά μαζί, χωρίς να περάσουν από τη διαδικασία του γάμου.

Τα σημαντικά κενά που έχουν όμως αναδειχθεί, […] αφορούν την ανύπαρκτη πρόνοια για κάλυψη των ατόμων που συμβιώνουν σε θέματα ασφάλισης, φορολογίας κ.λπ. Για παράδειγμα, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν αποδέχονται να καλύψουν ως προστατευόμενα μέλη άτομα που έχουν συνάψει σύμφωνα συμβίωσης με μέλη τους. Οπως είχε αναφερθεί στη Βουλή, το ΙΚΑ είχε αρνηθεί να χορηγήσει βιβλιάριο ασθενείας σε μια έγκυο γυναίκα, η οποία είχε συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με τον -ασφαλισμένο στο ΙΚΑ- σύντροφό της. Ανάλογα προβλήματα υπάρχουν και με την εφορία, η οποία δεν αναγνωρίζει ως οικογενειακό εισόδημα το εισόδημα των δύο συντρόφων. (kathimerini.gr, 9-11-2013)

Τη δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, θα μελετήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ειδικότερα, μετά την καταδίκη της Ελλάδας από το δικαστήριο του Στρασβούργου για παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), επειδή από το σύμφωνο συμβίωσης που ισχύει στη χώρα από το 2008 έχουν αποκλειστεί τα ομόφυλα ζευγάρια, το υπουργείο Δικαιοσύνης θα μελετήσει το θέμα της σύναψης συμφώνου συμβίωσης ομοφύλων. (kathimerini.gr, 27-11-2013)

ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΑΣ

Οι γάτες του σπιτιού μας

Εμείς στο σπίτι μας αγαπούσαμε ανέκαθεν τα γατιά. Οι γονείς μου ήρθαν το 1924 ανταλλάξιμοι από την Κωνσταντινούπολη. Η μητέρα μου έφερε μαζί της και την αγαπημένη της σκυλίτσα, τη Λιλίκα. Η Λιλίκα έζησε κάμποσα χρόνια, ως το 1931 που γεννήθηκα. Τότε ένα αυτοκίνητο την πάτησε μπροστά στα μάτια της μητέρας μου. Η μητέρα μου υπέφερε πολύ απ' αυτό το ατύχημα· από τότε δε θέλησε να πάρει άλλο σκυλί, και το έριξε στα γατιά. Ετσι λοιπόν, από το 1931 και μετά, στην οικογένειά μας η μία γάτα διαδεχόταν την άλλη. Μέσα σ' ένα κλίμα αγάπης και στοργής προς τα γατιά μεγάλωσα κι εγώ, και μάλιστα με πολλή χαρά κοιμόμουνα αγκαλιά μαζί με τα μικρά γατάκια, ενώ στο κρεβάτι των γονιών μου, και μάλιστα στα πόδια τους, συνήθιζε να κοιμάται η μεγάλη γάτα. Αυτή τη συνήθεια την κρατώ ως σήμερα: το μικρό στην αγκαλιά, η μεγάλη στα πόδια μου.

Ως τη γερμανική κατοχή τα γατιά μας πήγαιναν καλά. Αλλά το 1942 που έπεσε μεγάλη πείνα και κοντέψαμε να πεθάνουμε όλοι μας, φυσικά τα πρώτα που πέθαναν ήταν τα ζωντανά μας, πρώτα τα καναρίνια μας και μετά οι δύο γάτες μας. Οσο σκληρή και να ήταν η εποχή, είχαμε ακόμη αρκετή τρυφερότητα για να θρηνήσουμε αυτές τις απώλειες. Θυμούμαι μάλιστα ότι στο σπίτι που μέναμε, στην οδό Φλωρίνης, ο πατέρας μου έθαψε τα γατιά και τα καναρίνια στο υπόγειό μας. Το 1944, και πριν ακόμη φύγουν οι Γερμανοί, πήραμε πάλι μια γάτα, που οι απόγονοί της έζησαν μαζί μας πάνω από είκοσι χρόνια. Το 1963, όταν έγινε η διάνοιξη της οδού Αγίου Δημητρίου, το σπίτι μας βγήκε επάνω στον δρόμο και ο νοικοκύρης μας το έδωσε με αντιπαροχή. Τότε αναγκαστήκαμε να φύγουμε, και μάλιστα αρκετά μακριά, στην Κάτω Τούμπα, όπου είχαμε συγχωριανές της μητέρας μου και μας ήθελαν να είμαστε όλοι κοντά. Και πήγαμε, αλλά δεν θυμάμαι για ποιο λόγο, αφήσαμε τα γατιά μας στο παλιό σπίτι, κάτι που μου κόστισε πολύ.

Στην Κάτω Τούμπα μείναμε δέκα χρόνια σε μια ειδυλλιακή μονοκατοικία, ή μάλλον σε ένα κουκλόσπιτο, με κηπάκι που ήταν από την πίσω μεριά. Εκεί βρήκαμε μια νέα γατούλα, την Τζούλη. Αυτή έζησε δεκαεξίμισι χρόνια και την πήραμε μαζί μας στο απέναντι ωραίο δίπατο, όπου μετακομίσαμε, όταν το κουκλόσπιτο έπεσε κι αυτό με τη σειρά του θύμα της αντιπαροχής. Η Τζούλη δεν έφευγε απ' την αγκαλιά της μητέρας μου και της έκανε συντροφιά όταν εγώ έλειπα στη δουλειά. Τη γατούλα αυτή την αγαπούσαμε πάρα πολύ, γιατί ήταν τυφλή, και γι' αυτό νιώθαμε μεγάλη τρυφερότητα γι' αυτήν. Η Τζούλη πέθανε λίγο καιρό πριν να πεθάνει η μάνα μου και την πήρα και την έθαψα στο κτήμα του Καλού. Το κτήμα του Καλού είναι ένα τεράστιο κτήμα, σχεδόν εγκαταλειμμένο, ανάμεσα Ανω και Κάτω Τούμπα. Εκεί ανακάλυψα σε μια γωνιά ένα μέρος πολύ κατάλληλο για να τη θάψω, έσκαψα σε σκληρό χώμα που από πάνω είχε πολλά ξερόκλαδα, και έτσι κανείς δεν μπορούσε να ανακαλύψει το μέρος. Από τότε εκεί έθαβα όλα τα γατιά μου, όταν πέθαιναν, και μέσα στα είκοσι επτά χρόνια που μείναμε συνολικά στην Τούμπα έθαψα επτά γατιά. Αυτό ήταν το νεκροταφείο των γατιών μου, που το αγάπησα όσο και τα σπίτια που έζησα.

Λίγο μετά την Τζούλη πέθανε και η μητέρα μου, τον Νοέμβριο του 1981. Τη θάψαμε στη Μαλακοπή, που είναι το ωραιότερο και συμπαθητικότερο νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης. Ηταν ένα ωραίο απόγευμα, χειμωνιάτικο αλλά φωτεινό και ευχάριστο, και μαζευτήκαμε όλοι οι φίλοι, μια και δεν υπήρχαν συγγενείς, για την κηδεία. Εκεί που περιμέναμε στο νεκροστάσιο, κι εγώ ήμουν πολύ θλιμμένος και βουρκωμένος, ξαφνικά εμφανίζεται μια ωραία γατούλα, από τις πολλές που περιέτρεχαν το νεκροταφείο, και έρχεται και στέκεται δίπλα μου σοβαρή σοβαρή. Οταν ξεκίνησε η μικρή πομπή από το νεκροστάσιο για να πάμε στο εκκλησάκι για τη νεκρώσιμη ακολουθία, η γατούλα με συνόδευε από δίπλα μου, χωρίς ούτε να χαϊδολογιέται ούτε να νιαουρίζει. Διανύσαμε μαζί καμιά διακοσαριά μέτρα και, μόλις φτάσαμε στα σκαλοπάτια της εκκλησίας, με εγκατέλειψε και εξαφανίστηκε. Αναρωτιόμουν πώς εμφανίστηκε αυτή η γάτα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή και πώς προχωρούσε σιγά σιγά στον ρυθμό της μικρής πομπής για να με συνοδεύσει. Μου φάνηκε ότι είχε 'ρθεί για να με παρηγορήσει, γιατί κανείς συγγενής δεν υπήρχε για να με συνοδεύσει, και ήτανε ίσως η μόνη ύπαρξη που θα μπορούσε να μου κάνει συντροφιά εκείνη την ώρα. Επίσης έκανα και τη σκέψη μήπως η ωραία αυτή γατούλα είχε εμφανιστεί για να αποχαιρετήσει τη μητέρα μου σαν εκπρόσωπος όλων των γατιών της Θεσσαλονίκης, τα οποία με αυτό τον τρόπο αναγνώριζαν τα πενήντα χρόνια της αγάπης και της στοργής που τους είχε δείξει η μητέρα μου. Οταν έφυγε η γάτα, πρόσεξα ότι ακόμη και το ηλιοβασίλεμα εκείνο το σούρουπο ήταν πολύ φαντασμαγορικό και εξαίσιο, και επιπλέον πολύ κοντά στο νεκροταφείο ακούγονταν κάτι ωραιότατα ρεμπέτικα. Λοιπόν, η συντροφιά της γατούλας, το ωραίο ηλιοβασίλεμα και τα ωραία ρεμπέτικα μου 'δωσαν τόση χαρά και τόση αισιοδοξία που ξέχασα το βούρκωμά μου και άρχισα και σκέφτομαι πως δεν μπορεί όλα να σταματούνε εδώ· οπωσδήποτε κάτι υπάρχει, η ζωή συνεχίζεται και από την άλλη πλευρά του λόφου.

Μετά τον θάνατο της μητέρας μου, και πάλι δεν μου έλειψαν οι γάτες. Σε λίγο καιρό ήρθε και με πλησίασε μια ξένη γάτα από έξω, τρίφτηκε στα πόδια μου, χαϊδεύτηκε, γίναμε φίλοι, και έμεινε στο σπίτι μας. Αυτή ήταν η Τσογλανίτσα. Η Τσογλανίτσα ήταν χαριτωμένη, μου έκανε πολλή παρέα, με αγαπούσε και την αγαπούσα, ζήσαμε μαζί κάμποσα χρόνια και μου γέννησε τρία γατάκια, αρσενικά και τα τρία, που τους έδωσα βιβλικά ονόματα: ο Ανανίας, ο Αζαρίας και ο Ιεχονίας. Ενα χρόνο μετά η γατούλα πέθανε από μια ακατάσχετη αιμορραγία στην κοιλιά της. Τυραννίστηκε μια ολόκληρη νύχτα και το πρωί τη βρήκα πεθαμένη. Την έκλαψα πολύ και πήγα και την έθαψα μαζί με το άλλο γατάκι. Γι' αυτήν έγραψε ένα διήγημα ο Περικλής Σφυρίδης.

Εμειναν τα τρία γατιά, που παίζαν στο σπίτι και μου έδιναν πολλή χαρά. Ο Ανανίας, που για πλάκα τον φώναζα και Αυνανία, ήταν ένα ωραίο και πανέξυπνο γατάκι. Του άρεζε να κάθεται στο γραφείο μου και να μου ανακατώνει με τα νυχάκια του τα χαρτιά. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να το χαρώ πολύ, γιατί ένα απόγευμα κάποια παλιόπαιδα της γειτονιάς, για να το ξαφνιάσουν και να το κάνουν να τρομάξει, το έσπρωξαν σε έναν λάκκο με σβησμένο ασβέστη και το γατί έπεσε μέσα. Ετρεξα και το έβγαλα αμέσως, αλλά είχε υποστεί φοβερά εγκαύματα. Ο,τι και να έκανα, ό,τι αλοιφές και να του έβαλα, μέσα σε μια βδομάδα πέθανε. Το δεύτερο γατί, ο Αζαρίας, ήταν το αντίθετο, ένα πολύ κουτό πλάσμα και πολύ του δρόμου, τριγυρνούσε από το πρωί ως το βράδυ έξω και δεν πολυερχόταν στο σπίτι. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν το αγαπούσα. Ο Αζαρίας είχε κι αυτός κακό τέλος. Ενα απόγευμα που περιφερόταν στη γειτονιά εμφανίστηκαν δύο αληταράδες με δύο μαντρόσκυλα, το γατί τρόμαξε και ανέβηκε επάνω σε ένα δεντράκι του δήμου για να σωθεί, αλλά αυτοί είχαν πολύ κακές διαθέσεις. Αμόλυσαν τα σκυλιά κάτω από το δέντρο και οι ίδιοι κουνούσαν το δέντρο, για να τρομάξει το γατί, να κατεβεί και να το αρπάξουν οι σκύλοι. Κατατρομαγμένος έτρεξα για να το σώσω, αλλά ήταν αργά. Το γατί στην απελπισία του έδωσε ένα τεράστιο σάλτο από την κορφή του δέντρου για να φύγει τρέχοντας και να γλιτώσει, αλλά δυστυχώς το ένα από τα δύο σκυλιά το πρόλαβε και του έμπηξε τα δόντια στην κοιλιά και του 'βγαλε τα άντερα απ' έξω. Ηταν τραγικό. Οι δύο νεαροί με τα σκυλιά έφυγαν θριαμβολογώντας, λες και είχαν κάνει κανένα ανδραγάθημα. Εγώ πήρα το φουκαριάρικο το ζώο με χυμένα τα άντερα, το πήγα στο σπίτι, αλλά δεν υπήρχε σωτηρία. Και το ότι άντεξε σ' αυτή την κατάσταση μια ολόκληρη εβδομάδα ήταν πολύ. Ο τρίτος, ο Ιεχονίας, έζησε σε βαθιά γεράματα. Στο τέλος της ζωής του άρχισε να χάνει το φως του. Ηδη ήταν από το ένα μάτι εντελώς τυφλός και από το άλλο μάτι έβλεπε παρά πολύ λίγο. Εγώ χαϊδευτικά τον φώναζα Γκαβό και ένιωθα γι' αυτόν μεγάλη τρυφερότητα, όπως και για το παλιό μας γατάκι, την Τζούλη, που ήταν από μικρή τυφλή.

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Θεσσαλονίκην, ου μ' εθέσπισεν (Ιανός)

ΠΕΡΟΥ. "ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ". ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ

Inés Menacho. Amar no es delito. Las parejas imaginarias 

ΠΑΡΙΣΙ. "ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ". ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ

Olivier Ciappa. Les Couples imaginaires 

LOOKING. ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ

"Looking", which stars Jonathan Groff ("Glee") and Russel Tovey, centers on the lives of three gay friend living in San Francisco. Created by Andrew Haigh, it seems more in line with the filmmaker's intimate film "Weekend," which followed a casual fling as it turned serious over the course of a long weekend. As the trailer hints, "Looking" seems poised to bring the same unapologetic look at sexuality to television.