Η διαχείριση της ομοφυλοφιλίας από τους γονείς
Ο γιος μου είναι 22 ετών και πρόσφατα μας αποκάλυψε ότι έχει προβλήματα ομοφυλοφιλίας. Ο ίδιος το ονόμασε «ανυπόφορη αδυναμία». Είναι ένα παιδί με έντονες ανασφάλειες που νιώθει συχνά μελαγχολία. Δεν θέλει να πάει σε ψυχολόγο γιατί δεν πιστεύει ότι μπορεί κάτι να αλλάξει στο θέμα της ομοφυλοφιλίας.
της Μυρσίνης Κωστοπούλου (ygeia.tanea.gr, 17-11-2012)
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι πρόβλημα και αδυναμία, αλλά βιώνεται με αυτόν τον τρόπο από το ίδιο το άτομο όταν εκείνη συγκρούεται με τον ηθικό του κόσμο. Η κοινωνική απόρριψη άλλωστε καραδοκεί.
Ο γιος σας έδειξε εξαιρετικό θάρρος που αποφάσισε να σας μιλήσει για το πώς νιώθει με τη σεξουαλική του ταυτότητα. Η ομοφυλοφιλία δυστυχώς παραμένει ένα ταμπού και εγείρει αναπαραστάσεις που σχετίζονται με τον φόβο, την απόκλιση, τη διαστροφή.
Τα περισσότερα παιδιά το κρύβουν από τους γονείς τους και εγκλωβίζονται μέσα σε βασανιστικές ενοχές, από φόβο μη βιώσουν την πραγματική ή τη συμβολική απόρριψη από εκείνους. Με την αυτοαποκάλυψή του, ο γιος σας ζητά να έρθει πιο κοντά σε σας και έχει ανάγκη την υποστήριξή σας για να συνθέσει τα διάσπαρτα κομμάτια της ταυτότητάς του. Η μελαγχολία που εμφανίζει ίσως είναι ένα μεταμφιεσμένο άγχος που πηγάζει από την αναζήτηση της σεξουαλικής του ταυτότητας.
Η μελαγχολία όμως τον εγκλωβίζει σε μια μαύρη οπτική απέναντι στον εαυτό του και τον έξω κόσμο. Η ψυχοθεραπεία δεν έχει ως στόχο να αλλάξει τη σεξουαλική κατεύθυνση ενός ατόμου, αλλά να τον βοηθήσει να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του, τις επιθυμίες του, να υπερβεί τη μελαγχολία και τον φόβο του.
Δώστε εσείς ως γονείς του τον απαραίτητο χρόνο, χώρο, την κατανόηση και την αποδοχή που τόσο πολύ έχει ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου