Ισλανδία: η ζωή μετά τη θύελλα
Επιφανείς Ισλανδοί μιλούν για τη «δεκαετία της χλιδής», το κραχ του 2008 και τις αιματηρές θυσίες που οδήγησαν στην ανάκαμψη
Μαρία Λούκα (tovima.gr, 18/6/2012)
[...] Το Ρέικιαβικ είναι ηλιόλουστο αυτές τις ημέρες, ανθισμένο, με κόκκινες τουλίπες, με πολύχρωμα κτίρια από καταλήψεις καλλιτεχνών, γεμάτο τουρίστες και φιλόξενους ντόπιους που λιάζονται όλη μέρα πίνοντας μπίρες. Πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν σε έναν πιο απλό τρόπο ζωής, περιόρισαν τις σπατάλες, έκλεισαν στα γκαράζ τα τζιπ και βγήκαν στους δρόμους με ποδήλατα και σκέιτ. Κάθε ημέρα στην πόλη διοργανώνονται γιορτές, εκδηλώσεις και δρώμενα. Μεταξύ άλλων, πραγματοποιείται εδώ το IGLA, ένας διεθνής κολυμβητικός διαγωνισμός για ομοφυλόφιλους. Εκείνη την ημέρα, 450 άνθρωποι από όλον τον κόσμο παίρνουν μέρος στα αθλήματα. Την έναρξη της διοργάνωσης εγκαινίασε ο πληθωρικός δήμαρχος της πόλης, Γιον Γκναρ, με σύνθημα «Swim if you’re glad to be gay. Swim if you’re happy that way». Πέρυσι συμμετείχε στο Gay Pride ντυμένος τρανσέξουαλ. Στηλιτεύει τον συντηρητισμό του πολιτικού προσωπικού και μας προτρέπει «να μην εμπιστευόμαστε τους επαγγελματίες πολιτικούς». Η ισλανδία έχει ισχυρή παράδοση δημοκρατικών δικαιωμάτων, δεν θα μπορούσε να είναι μια ομοφοβική και σεξιστική χώρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η εν ενεργεία πρωθυπουργός, Γιοχάνα Σιγκουρδαντότιρ, αποτελεί την πρώτη ανοιχτά δηλωμένη λεσβία πρωθυπουργό στον κόσμο.
Η ισλανδία, με δυσκολίες και αντιφάσεις, δείχνει να ξαναβρίσκει τον δρόμο της με το χρέος της χώρας να έχει μειωθεί στο 65% του ΑΕΠ, την ανάπτυξη να τρέχει με 2,5% και τους πολίτες της βαθιά συνειδητοποιημένους και ενεργούς. Μπορεί να έχει να κάνει με την παράδοση: Οι Βίκινγκς έμαθαν να τα βγάζουν πέρα σε αντίξοες συνθήκες. Επιβίωσαν για αιώνες στην άκρη του κόσμου, αντιμετωπίζοντας παγετώνες, ηφαίστεια και ατέλειωτους σκοτεινούς χειμώνες. Αυτή η ισχυρή πρόσληψη της εθνικής ταυτότητας, σε συνδυασμό με ένα βαθύ αίσθημα δικαίου, τους διαπερνά σε όλα τα επίπεδα.
Επιφανείς Ισλανδοί μιλούν για τη «δεκαετία της χλιδής», το κραχ του 2008 και τις αιματηρές θυσίες που οδήγησαν στην ανάκαμψη
Μαρία Λούκα (tovima.gr, 18/6/2012)
[...] Το Ρέικιαβικ είναι ηλιόλουστο αυτές τις ημέρες, ανθισμένο, με κόκκινες τουλίπες, με πολύχρωμα κτίρια από καταλήψεις καλλιτεχνών, γεμάτο τουρίστες και φιλόξενους ντόπιους που λιάζονται όλη μέρα πίνοντας μπίρες. Πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν σε έναν πιο απλό τρόπο ζωής, περιόρισαν τις σπατάλες, έκλεισαν στα γκαράζ τα τζιπ και βγήκαν στους δρόμους με ποδήλατα και σκέιτ. Κάθε ημέρα στην πόλη διοργανώνονται γιορτές, εκδηλώσεις και δρώμενα. Μεταξύ άλλων, πραγματοποιείται εδώ το IGLA, ένας διεθνής κολυμβητικός διαγωνισμός για ομοφυλόφιλους. Εκείνη την ημέρα, 450 άνθρωποι από όλον τον κόσμο παίρνουν μέρος στα αθλήματα. Την έναρξη της διοργάνωσης εγκαινίασε ο πληθωρικός δήμαρχος της πόλης, Γιον Γκναρ, με σύνθημα «Swim if you’re glad to be gay. Swim if you’re happy that way». Πέρυσι συμμετείχε στο Gay Pride ντυμένος τρανσέξουαλ. Στηλιτεύει τον συντηρητισμό του πολιτικού προσωπικού και μας προτρέπει «να μην εμπιστευόμαστε τους επαγγελματίες πολιτικούς». Η ισλανδία έχει ισχυρή παράδοση δημοκρατικών δικαιωμάτων, δεν θα μπορούσε να είναι μια ομοφοβική και σεξιστική χώρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η εν ενεργεία πρωθυπουργός, Γιοχάνα Σιγκουρδαντότιρ, αποτελεί την πρώτη ανοιχτά δηλωμένη λεσβία πρωθυπουργό στον κόσμο.
Η ισλανδία, με δυσκολίες και αντιφάσεις, δείχνει να ξαναβρίσκει τον δρόμο της με το χρέος της χώρας να έχει μειωθεί στο 65% του ΑΕΠ, την ανάπτυξη να τρέχει με 2,5% και τους πολίτες της βαθιά συνειδητοποιημένους και ενεργούς. Μπορεί να έχει να κάνει με την παράδοση: Οι Βίκινγκς έμαθαν να τα βγάζουν πέρα σε αντίξοες συνθήκες. Επιβίωσαν για αιώνες στην άκρη του κόσμου, αντιμετωπίζοντας παγετώνες, ηφαίστεια και ατέλειωτους σκοτεινούς χειμώνες. Αυτή η ισχυρή πρόσληψη της εθνικής ταυτότητας, σε συνδυασμό με ένα βαθύ αίσθημα δικαίου, τους διαπερνά σε όλα τα επίπεδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου