Με αφορμή την ημέρα γέννησης του Αλέξανδρου Ιόλα (25 Μαρτίου) και 25 χρόνια μετά το θάνατό του ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Οδός Πανός η βιογραφία του από το Νίκο Σταθούλη, ο οποίος μας μίλησε για το εγχείρημα και τη σχέση του με το συλλέκτη.
«Το πρώτο βιβλίο το οποίο είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα Α. Λιβάνης, το 1994, με τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας», επτά χρόνια από τον θάνατο του συλλέκτη ήταν μια περίληψη του τωρινού. Τώρα 25 χρόνια μετά, βγαίνει το πραγματικό. Όπως ακριβώς είχαμε συμφωνήσει με τον Ιόλα. Το βιβλίο αποτυπώνει έναν περίπατο μαζί με τον Αλέξανδρο Ιόλα, ο οποίος ξεκίνησε το 1983 στους κήπους του σπιτιού του και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μου μιλάει για τους έρωτές του, τους καλλιτέχνες του, την οικογένειά του, την Ελλάδα που λάτρεψε και η οποία τον τσάκισε. Μου μιλούν οι φίλοι του, οι αγαπημένοι του, και οι άνθρωποι της τέχνης οι οποίοι τον γνώρισαν. Μιλώ για τα ταξίδια μας στις πρωτεύουσες του κόσμου και για τις αγωνίες του στα ατελιέ των καλλιτεχνών του, όταν μοιραζόταν την ίδια χαρά της δημιουργίας μαζί τους. Μιλώ για την εποχή του διασυρμού του, καθώς υπήρξε ο ίδιος ένα ανεπανάληπτο θύμα του Τύπου σε μια εποχή που ο λαϊκισμός αποτελούσε την κύρια μορφή διαπαιδαγώγησης του ελληνικού λαού.
Το υλικό της βιογραφίας περιλαμβάνει φωτογραφίες του, επιστολές των καλλιτεχνών του, κείμενα από το ημερολόγιο του, επιστολές προσωπικοτήτων της τέχνης, αποκόμματα του Τύπου της εποχής καθώς και ένα ευρύτερο υλικό το οποίο μου παρέδωσε ο ίδιος.
Τον Αλέξανδρο Ιόλα τον γνώρισα στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο ίδιος με επέλεξε για βιογράφο του. Κρατώ από τον ίδιο τη σπανιότητα της φιλίας του η οποία παραμένει πιο σπάνια και από το πιο πολύτιμο κόσμημα.. Αλλά και την αγάπη του για την Ελλάδα κρατώ, καλύτερα να πω το πάθος του, μόνο που πέθανε πικραμένος…
Ήταν αδικημένη προσωπικότητα στη χώρα του καθώς διασύρθηκε όσο κανένας έλληνας σ’ αυτόν τον τόπο, την ίδια στιγμή που η Γαλλική προεδρία τον τιμούσε με τον μεγαλόσταυρο τιμής για την προσφορά του στις τέχνες.
Η βιογραφία του θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης ενός ανθρώπου για τον οποίο πλέον μιλάει η ίδια η ιστορία της τέχνης του εικοστού αιώνα. Ο Ιόλας εξακολουθεί να μας ενδιαφέρει γιατί με την παγκόσμια ικανότητά του για τη Τέχνη, έστησε εδώ, σάυτή τη χώρα, το μαυσωλείο του. Με ένα στόλο μοναδικών έργων τέχνης και με διεθνές καλλιτεχνικό πλήρωμα, ήρθε και άραξε στο λιμάνι, την Αγία Παρασκευή. Μας ενδιαφέρει γιατί εδώ δεξιώθηκε τους μέλλοντες δημίους του. Στη χώρα μας είναι εύκολο. Η ηθικολογία είναι γενικευμένο και ριζωμένο αίσθημα. Ο καθένας μας είναι χωροφύλακας, εισαγγελέας, δικαστής και δήμιος. Πράγμα που διευκολύνει τα πάντα.»
Δέσποινα Ζευκιλή (athinorama.gr)
«Το πρώτο βιβλίο το οποίο είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα Α. Λιβάνης, το 1994, με τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας», επτά χρόνια από τον θάνατο του συλλέκτη ήταν μια περίληψη του τωρινού. Τώρα 25 χρόνια μετά, βγαίνει το πραγματικό. Όπως ακριβώς είχαμε συμφωνήσει με τον Ιόλα. Το βιβλίο αποτυπώνει έναν περίπατο μαζί με τον Αλέξανδρο Ιόλα, ο οποίος ξεκίνησε το 1983 στους κήπους του σπιτιού του και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μου μιλάει για τους έρωτές του, τους καλλιτέχνες του, την οικογένειά του, την Ελλάδα που λάτρεψε και η οποία τον τσάκισε. Μου μιλούν οι φίλοι του, οι αγαπημένοι του, και οι άνθρωποι της τέχνης οι οποίοι τον γνώρισαν. Μιλώ για τα ταξίδια μας στις πρωτεύουσες του κόσμου και για τις αγωνίες του στα ατελιέ των καλλιτεχνών του, όταν μοιραζόταν την ίδια χαρά της δημιουργίας μαζί τους. Μιλώ για την εποχή του διασυρμού του, καθώς υπήρξε ο ίδιος ένα ανεπανάληπτο θύμα του Τύπου σε μια εποχή που ο λαϊκισμός αποτελούσε την κύρια μορφή διαπαιδαγώγησης του ελληνικού λαού.
Το υλικό της βιογραφίας περιλαμβάνει φωτογραφίες του, επιστολές των καλλιτεχνών του, κείμενα από το ημερολόγιο του, επιστολές προσωπικοτήτων της τέχνης, αποκόμματα του Τύπου της εποχής καθώς και ένα ευρύτερο υλικό το οποίο μου παρέδωσε ο ίδιος.
Τον Αλέξανδρο Ιόλα τον γνώρισα στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο ίδιος με επέλεξε για βιογράφο του. Κρατώ από τον ίδιο τη σπανιότητα της φιλίας του η οποία παραμένει πιο σπάνια και από το πιο πολύτιμο κόσμημα.. Αλλά και την αγάπη του για την Ελλάδα κρατώ, καλύτερα να πω το πάθος του, μόνο που πέθανε πικραμένος…
Ήταν αδικημένη προσωπικότητα στη χώρα του καθώς διασύρθηκε όσο κανένας έλληνας σ’ αυτόν τον τόπο, την ίδια στιγμή που η Γαλλική προεδρία τον τιμούσε με τον μεγαλόσταυρο τιμής για την προσφορά του στις τέχνες.
Η βιογραφία του θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης ενός ανθρώπου για τον οποίο πλέον μιλάει η ίδια η ιστορία της τέχνης του εικοστού αιώνα. Ο Ιόλας εξακολουθεί να μας ενδιαφέρει γιατί με την παγκόσμια ικανότητά του για τη Τέχνη, έστησε εδώ, σάυτή τη χώρα, το μαυσωλείο του. Με ένα στόλο μοναδικών έργων τέχνης και με διεθνές καλλιτεχνικό πλήρωμα, ήρθε και άραξε στο λιμάνι, την Αγία Παρασκευή. Μας ενδιαφέρει γιατί εδώ δεξιώθηκε τους μέλλοντες δημίους του. Στη χώρα μας είναι εύκολο. Η ηθικολογία είναι γενικευμένο και ριζωμένο αίσθημα. Ο καθένας μας είναι χωροφύλακας, εισαγγελέας, δικαστής και δήμιος. Πράγμα που διευκολύνει τα πάντα.»
Δέσποινα Ζευκιλή (athinorama.gr)
1 σχόλιο:
ουδείς προφήτης στον τόπο του...
Ξενικός
Δημοσίευση σχολίου