Στην πραγματικότητα το τολμηρό εγχείρημα του Αριστογείτονος και του Αρμοδίου επιχειρήθηκε εξ αφορμής μιας ερωτικής ιστορίας που θα την εκθέσω διεξοδικά και θα αποδείξω ότι σε όσα λένε οι άλλοι Έλληνες αλλά και οι ίδιοι οι Αθηναίοι για τους τυράννους τους και για το συγκεκριμένο περιστατικό δεν υπάρχει τίποτα εξακριβωμένα αληθινό. Όταν πέθανε ο Πεισίστρατος, σε βαθιά γεράματα και ασκώντας ακόμα την τυραννική εξουσία, δεν κατέλαβε την αρχή ο Ίππαρχος, όπως νομίζει ο πολύς κόσμος, αλλά ο μεγαλύτερος γιός, ο Ιππίας. Ο Αρμόδιος, στον ανθό της νιότης του τότε, έλαμπε από ομορφιά και ο Αριστογείτων, ένας γηγενής Αθηναίος, μέσος πολίτης, ήταν εραστής του και ζούσαν μαζί. Στον Αρμόδιο έγιναν ερωτικές προτάσεις από τον Ίππαρχο, τον γιό του Πεισίστρατου, αλλά αυτός δεν ανταποκρίθηκε και το μαρτύρησε στον Αριστογείτονα. Από ερωτική ζήλεια ο Αριστογείτων πόνεσε πολύ, κι επειδή φοβήθηκε τη δύναμη του Ιππάρχου, μήπως πάρει δια της βίας τον Αρμόδιο, αρχίσει αμέσως να σχεδιάζει κρυφά την ανατροπή της τυραννίδας με όσα περιορισμένα μέτρα διέθετε. Στο διάστημα τούτο ο Ίππαρχος, επειδή δοκίμασε πάλι να πλησιάσει τον Αρμόδιο χωρίς να πετύχει τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι πρωτύτερα, δεν θέλησε μεν να καταφύγει στη βία, ετοιμαζόταν όμως να τον ταπεινώσει με κάποιον ύπουλο τρόπο ώστε να μη φανεί ότι γινόταν γι’ αυτόν το λόγο. Γιατί γενικότερα η εξουσία του δεν ήταν καταπιεστική και την ασκούσε χωρίς να προκαλεί αντιπάθειες. [VI, 54, 1-5]
Θουκυδίδη, Ιστορία (Πόλις, 9/2011)
Μετάφραση: Ν. Μ. Σκουτερόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου