Antonio Botto: Ποιήματα
εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις: Γιάννης Σουλιώτης
Εκδόσεις Οδός Πανός (2010)
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
.
Από την σελ. 19 του βιβλίου:
Το ποιητικό έργο του Βοττο, και κυρίως το πλέον γνωστό τα «Τραγούδια» (Cancoes, 1921), έτυχε θαυμασμού και εγκωμίων από μια πλειάδα διάσημων ανθρώπων του πνεύματος της εποχής του. Ενδεικτικά αναφέρω τους: António Machado, Miguel de Unamuno, Camilo Pessanha, Virginia Woolf, Teixeina de Pascoaes, Luigi Pirandello, Stephan Zweig και Rudyard Kipling, James Joyce και Federico Garcia Lorca, οι οποίοι τον θεωρούσαν ως ένα από τους πλέον λαμπρούς ποιητές του καιρού του. Ο Federico Garcia Lorca τον είχε, μάλιστα, ανακηρύξει «Θεό της μοντέρνας ποίησης» και τον αποκάλεσε επίσης «Δάσκαλο, ίσως, μοναδικό στον κόσμο, Συγγραφέα, Ποιητή και καλλιτέχνη ασύγκριτο...». Είναι ο ίδιος που αργότερα θα τον συμβουλεύσει να αγνοήσει τους επικριτές και λογοκριτές του: «Πολυαγαπητέ μου Antonio Botto: Άσε αυτούς να λένε ότι θέλουν!... Μην απαντάς. Κάνε ότι έκανα εγώ. Κι εγώ επίσης έγινα στόχος πραγματικών ύβρεων. Γνωρίζεις καλύτερα ότι οι στίχοι σου, πρωτοφανούς ομορφιάς... είναι σταγόνες θεϊκού νερού που πηγάζει από μια πηγή στο πλάι του δρόμου, όπου περπατάμε τη νύχτα για να φτάσουμε, χωρίς ντροπή, στην αθάνατη Ελλάδα που είναι δική σου, στο νου και στην καρδιά σου». Επίσης, ο James Joyce τον ονόμασε «ποιητή του έρωτα και του πάθους, καλλιτέχνη μεγάλης ιδιοφυίας», ο Andre Gide είχε πει: «Βλέπω και αισθάνομαι με αυτό το βιβλίο». Η Ganriela Mistral τον θαύμαζε και τον θεωρούσε «γαλήνιο παρατηρητή όλων των ψυχών, των ζωών και κόσμων. Για τον Paul Velery, το να διαβάζεις τον Antonio Botto ήταν σαν να «ξεχνάς τον Όμηρο και να βλέπεις έναν καινούργιο Ήλιο στη μεγάλη ποίηση της ανθρωπότητας…».
Τελευταίος, αλλά όχι ύστατος, ο Fernando Pessoa που τον χαρακτήριζε ως: «Ο καλύτερός μου δάσκαλος στην ποίηση». Ο ίδιος, άλλωστε, υποστήριξε με σθένος ότι το ποίημα «Τραγούδια», ήταν το σπουδαιότερο παράδειγμα μιας νέας συνείδησης για την αποδοχή της ατέλειας σαν μια μοναδική και θαυμάσια πράξη. Πρόκειται για έναν ύμνο στην ηδονή και στο φυσικό κάλλος, όπως το ισχυρίσθηκε στο δοκίμιο του για τον Botto.
Ο Pessoa, όπως και άλλοι πολλοί, θα χαρακτηρίσει τα «Τραγούδια» ως το πιο σημαντικό ποιητικό έργο μίας από τις πιο πρωτότυπες φωνές όχι μόνο της πορτογαλικής λογοτεχνίας, αλλά και της παγκόσμιας, τη φωνή του ποιητή, δραματουργού και διηγηματογράφου Antonio Botto.
Ο Pessoa, επίσης, όχι μόνο πήρε υπό την προστασία του τον νεαρό τότε ποιητή, αλλά μετέφρασε και ένα μεγάλο μέρος των ποιημάτων του στην αγγλική, αποδεικνύοντας, κατ' αυτό τον τρόπο, την στοργή και το σεβασμό του προς αυτόν. …
Από την σελ. 19 του βιβλίου:
Το ποιητικό έργο του Βοττο, και κυρίως το πλέον γνωστό τα «Τραγούδια» (Cancoes, 1921), έτυχε θαυμασμού και εγκωμίων από μια πλειάδα διάσημων ανθρώπων του πνεύματος της εποχής του. Ενδεικτικά αναφέρω τους: António Machado, Miguel de Unamuno, Camilo Pessanha, Virginia Woolf, Teixeina de Pascoaes, Luigi Pirandello, Stephan Zweig και Rudyard Kipling, James Joyce και Federico Garcia Lorca, οι οποίοι τον θεωρούσαν ως ένα από τους πλέον λαμπρούς ποιητές του καιρού του. Ο Federico Garcia Lorca τον είχε, μάλιστα, ανακηρύξει «Θεό της μοντέρνας ποίησης» και τον αποκάλεσε επίσης «Δάσκαλο, ίσως, μοναδικό στον κόσμο, Συγγραφέα, Ποιητή και καλλιτέχνη ασύγκριτο...». Είναι ο ίδιος που αργότερα θα τον συμβουλεύσει να αγνοήσει τους επικριτές και λογοκριτές του: «Πολυαγαπητέ μου Antonio Botto: Άσε αυτούς να λένε ότι θέλουν!... Μην απαντάς. Κάνε ότι έκανα εγώ. Κι εγώ επίσης έγινα στόχος πραγματικών ύβρεων. Γνωρίζεις καλύτερα ότι οι στίχοι σου, πρωτοφανούς ομορφιάς... είναι σταγόνες θεϊκού νερού που πηγάζει από μια πηγή στο πλάι του δρόμου, όπου περπατάμε τη νύχτα για να φτάσουμε, χωρίς ντροπή, στην αθάνατη Ελλάδα που είναι δική σου, στο νου και στην καρδιά σου». Επίσης, ο James Joyce τον ονόμασε «ποιητή του έρωτα και του πάθους, καλλιτέχνη μεγάλης ιδιοφυίας», ο Andre Gide είχε πει: «Βλέπω και αισθάνομαι με αυτό το βιβλίο». Η Ganriela Mistral τον θαύμαζε και τον θεωρούσε «γαλήνιο παρατηρητή όλων των ψυχών, των ζωών και κόσμων. Για τον Paul Velery, το να διαβάζεις τον Antonio Botto ήταν σαν να «ξεχνάς τον Όμηρο και να βλέπεις έναν καινούργιο Ήλιο στη μεγάλη ποίηση της ανθρωπότητας…».
Τελευταίος, αλλά όχι ύστατος, ο Fernando Pessoa που τον χαρακτήριζε ως: «Ο καλύτερός μου δάσκαλος στην ποίηση». Ο ίδιος, άλλωστε, υποστήριξε με σθένος ότι το ποίημα «Τραγούδια», ήταν το σπουδαιότερο παράδειγμα μιας νέας συνείδησης για την αποδοχή της ατέλειας σαν μια μοναδική και θαυμάσια πράξη. Πρόκειται για έναν ύμνο στην ηδονή και στο φυσικό κάλλος, όπως το ισχυρίσθηκε στο δοκίμιο του για τον Botto.
Ο Pessoa, όπως και άλλοι πολλοί, θα χαρακτηρίσει τα «Τραγούδια» ως το πιο σημαντικό ποιητικό έργο μίας από τις πιο πρωτότυπες φωνές όχι μόνο της πορτογαλικής λογοτεχνίας, αλλά και της παγκόσμιας, τη φωνή του ποιητή, δραματουργού και διηγηματογράφου Antonio Botto.
Ο Pessoa, επίσης, όχι μόνο πήρε υπό την προστασία του τον νεαρό τότε ποιητή, αλλά μετέφρασε και ένα μεγάλο μέρος των ποιημάτων του στην αγγλική, αποδεικνύοντας, κατ' αυτό τον τρόπο, την στοργή και το σεβασμό του προς αυτόν. …
Διαβάστε επίσης:
ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΠΟΤΤΟ. ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1 (Προδημοσίευση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου