.
«Αυτό το βιβλίο είμαι εγώ»
Η Aμερικανίδα φωτογράφος Annie Liebovitz, «ένας ζωντανός μύθος» σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου, εκθέτει για πρώτη φορά την προσωπική της ζωή σε ένα βιβλίο–σταθμό.
Κείμενο Δήμητρα Ιωάννου
Όλα άρχισαν όταν η Άνι Λίμποβιτς έχασε ένα από τα πιο αγαπημένα της πρόσωπα. Ψάχνοντας τις κατάλληλες φωτογραφίες για μια μικρή αναμνηστική έκδοση που θα μοιραζόταν στην κηδεία, ανακάλυψε φωτογραφίες που είχε ξεχάσει και έφτιαχναν παράλληλα το χρονικό της δικής της ζωής. Γι' αυτό συνέχισε να ψάχνει τα αρχεία της και επέλεξε τελικά τις φωτογραφίες για ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο και μια αναδρομική έκθεση που περιοδεύει φέτος στις Η.Π.Α. Η Λίμποβιτς περιλαμβάνει στην έκδοση επαγγελματικές και προσωπικές φωτογραφίες χωρίς διάκριση, γιατί θεωρεί ότι όλες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι «μίας ζωής», της δικής της.
Χάρη στις αποκλειστικές συνεργασίες της με το Rolling Stone και τα περιοδικά της Conde Nast (Vanity Fair, Vogue) η Λίμποβιτς εξελίχθηκε σε πορτρετίστα της αμερικάνικης ελίτ, τόσο στην ποπ κουλτούρα όσο και στην πολιτική. Απαθανατίζει με τελειότητα τη φωτογένεια της εξουσίας και τις μυθικές διαστάσεις του ωραίου και προτιμά να αναδεικνύει πάντα το κύρος που έχει η προσωπικότητα απέναντί της. Δύο από τα αναρίθμητα εξώφυλλα της θεωρούνται τα καλύτερα των τελευταίων 40 ετών σύμφωνα με την American Society of Magazine Editors. Στο ένα o Tζον Λένον αγκαλιάζει γυμνός τη Γιόκο Όνο (Rolling Stone 1981) και στο άλλο η Ντέμι Μουρ ποζάρει γυμνή σε προχωρημένη εγκυμοσύνη (Vanity Fair1991). «Πάντα πίστευα ότι η δύναμη της δουλειάς μου βρίσκεται στο σύνολο του έργου», λέει η ίδια. Έτσι στο τελευταίο βιβλίο της τα πορτρέτα των πολιτικών, των ολυμπιονικών και των σταρ συνυπάρχουν με τα οικογενειακά στιγμιότυπα, τα αυτοπορτρέτα, τα τοπία και μια σειρά αποκαλυπτικών φωτογραφιών της Σούζαν Σόνταγκ.
Διότι η Σούζαν Σόνταγκ είναι το αγαπημένο της πρόσωπο που στάθηκε αφορμή για αυτή τη φωτογραφική ενδοσκόπιση, ένας μύθος της αμερικάνικης διανόησης, η δοκιμιογράφος του On Photography και σύντροφος της Λίμποβιτς επί 15 χρόνια (περίοδος που καλύπτει το βιβλίο). Η Σόνταγκ δεν μίλησε ποτέ για την προσωπική της ζωή και δεν άφησε να διαρρεύσει οτιδήποτε προσωπικό στα δοκίμια (Η Ασθένεια ως Μεταφορά) ή στα μυθιστορήματά της (Ο Εραστής του Ηφαιστείου, Στην Αμερική). Η σχέση της με τη Λίμποβιτς δεν ήταν γνωστή παρά σε ένα πολύ στενό κύκλο. Η Λίμποβιτς παραδέχεται ότι η Σόνταγκ δεν θα δεχόταν ποτέ να δημοσιευτούν οι τόσο προσωπικές φωτογραφίες του βιβλίου, φωτογραφίες στα δωμάτια των νοσοκομείων, αλλά και του σώματος χωρίς ζωή, σε μια ολοκληρωτική απογύμνωση του ανθρώπου μπροστά στην ασθένεια και στον θάνατο (η Σόνταγκ πάλεψε χρόνια με τον καρκίνο). Με αυτό τον ωμό τρόπο και ίσως παρακινούμενη από την ακατανίκητη δύναμη του πένθους η Λίμποβιτς εκθέτει όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που η ίδια η Σόνταγκ δεν θα αποκάλυπτε ποτέ. Ίσως η 56χρονη Λίμποβιτς χρειαζόταν αυτή την δημόσια εξομολόγηση για να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς το βάρος του πένθους, αλλά μόνο με τις αναμνήσεις. Η τελευταία φωτογραφία του βιβλίου δείχνει την Σόνταγκ να απομακρύνεται περπατώντας στις πλαγιές του Βεζούβιου (το ηφαίστειο του μυθιστορήματος). Και η Λίμποβιτς ολοκληρώνει: «Είναι ένας τρόπος να βγει από την ιστορία, είναι ένας τρόπος να γυρίσει πίσω στη γη».
Annie Leibovitz A Photographer's Life: 1990-2005, εκδόσεις Jonathan Cape. Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου, τιμή 69.90 Ε.
«Αυτό το βιβλίο είμαι εγώ»
Η Aμερικανίδα φωτογράφος Annie Liebovitz, «ένας ζωντανός μύθος» σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου, εκθέτει για πρώτη φορά την προσωπική της ζωή σε ένα βιβλίο–σταθμό.
Κείμενο Δήμητρα Ιωάννου
Όλα άρχισαν όταν η Άνι Λίμποβιτς έχασε ένα από τα πιο αγαπημένα της πρόσωπα. Ψάχνοντας τις κατάλληλες φωτογραφίες για μια μικρή αναμνηστική έκδοση που θα μοιραζόταν στην κηδεία, ανακάλυψε φωτογραφίες που είχε ξεχάσει και έφτιαχναν παράλληλα το χρονικό της δικής της ζωής. Γι' αυτό συνέχισε να ψάχνει τα αρχεία της και επέλεξε τελικά τις φωτογραφίες για ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο και μια αναδρομική έκθεση που περιοδεύει φέτος στις Η.Π.Α. Η Λίμποβιτς περιλαμβάνει στην έκδοση επαγγελματικές και προσωπικές φωτογραφίες χωρίς διάκριση, γιατί θεωρεί ότι όλες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι «μίας ζωής», της δικής της.
Χάρη στις αποκλειστικές συνεργασίες της με το Rolling Stone και τα περιοδικά της Conde Nast (Vanity Fair, Vogue) η Λίμποβιτς εξελίχθηκε σε πορτρετίστα της αμερικάνικης ελίτ, τόσο στην ποπ κουλτούρα όσο και στην πολιτική. Απαθανατίζει με τελειότητα τη φωτογένεια της εξουσίας και τις μυθικές διαστάσεις του ωραίου και προτιμά να αναδεικνύει πάντα το κύρος που έχει η προσωπικότητα απέναντί της. Δύο από τα αναρίθμητα εξώφυλλα της θεωρούνται τα καλύτερα των τελευταίων 40 ετών σύμφωνα με την American Society of Magazine Editors. Στο ένα o Tζον Λένον αγκαλιάζει γυμνός τη Γιόκο Όνο (Rolling Stone 1981) και στο άλλο η Ντέμι Μουρ ποζάρει γυμνή σε προχωρημένη εγκυμοσύνη (Vanity Fair1991). «Πάντα πίστευα ότι η δύναμη της δουλειάς μου βρίσκεται στο σύνολο του έργου», λέει η ίδια. Έτσι στο τελευταίο βιβλίο της τα πορτρέτα των πολιτικών, των ολυμπιονικών και των σταρ συνυπάρχουν με τα οικογενειακά στιγμιότυπα, τα αυτοπορτρέτα, τα τοπία και μια σειρά αποκαλυπτικών φωτογραφιών της Σούζαν Σόνταγκ.
Διότι η Σούζαν Σόνταγκ είναι το αγαπημένο της πρόσωπο που στάθηκε αφορμή για αυτή τη φωτογραφική ενδοσκόπιση, ένας μύθος της αμερικάνικης διανόησης, η δοκιμιογράφος του On Photography και σύντροφος της Λίμποβιτς επί 15 χρόνια (περίοδος που καλύπτει το βιβλίο). Η Σόνταγκ δεν μίλησε ποτέ για την προσωπική της ζωή και δεν άφησε να διαρρεύσει οτιδήποτε προσωπικό στα δοκίμια (Η Ασθένεια ως Μεταφορά) ή στα μυθιστορήματά της (Ο Εραστής του Ηφαιστείου, Στην Αμερική). Η σχέση της με τη Λίμποβιτς δεν ήταν γνωστή παρά σε ένα πολύ στενό κύκλο. Η Λίμποβιτς παραδέχεται ότι η Σόνταγκ δεν θα δεχόταν ποτέ να δημοσιευτούν οι τόσο προσωπικές φωτογραφίες του βιβλίου, φωτογραφίες στα δωμάτια των νοσοκομείων, αλλά και του σώματος χωρίς ζωή, σε μια ολοκληρωτική απογύμνωση του ανθρώπου μπροστά στην ασθένεια και στον θάνατο (η Σόνταγκ πάλεψε χρόνια με τον καρκίνο). Με αυτό τον ωμό τρόπο και ίσως παρακινούμενη από την ακατανίκητη δύναμη του πένθους η Λίμποβιτς εκθέτει όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που η ίδια η Σόνταγκ δεν θα αποκάλυπτε ποτέ. Ίσως η 56χρονη Λίμποβιτς χρειαζόταν αυτή την δημόσια εξομολόγηση για να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς το βάρος του πένθους, αλλά μόνο με τις αναμνήσεις. Η τελευταία φωτογραφία του βιβλίου δείχνει την Σόνταγκ να απομακρύνεται περπατώντας στις πλαγιές του Βεζούβιου (το ηφαίστειο του μυθιστορήματος). Και η Λίμποβιτς ολοκληρώνει: «Είναι ένας τρόπος να βγει από την ιστορία, είναι ένας τρόπος να γυρίσει πίσω στη γη».
Annie Leibovitz A Photographer's Life: 1990-2005, εκδόσεις Jonathan Cape. Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου, τιμή 69.90 Ε.
.
(Αναδημοσίευση από το περιοδικό 4essera, τεύχος 1)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου