ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΖΟΣ: ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΚΟΥΣ, ΠΑΡΑ ΓΚΕΪ ΓΟΝΕΙΣ

Ο Γιάννης Μπέζος ήταν καλεσμένος στα «Καλημερούδια», το πρωί της Δευτέρας.

Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την τύχη της σειράς «Μη Με Σκας» στον Alpha, με θέμα ένα gay ζευγάρι ανδρών που ενσάρκσωσε ο ίδιος και ο Πέτρος Φιλιππίδης, αλλά και την πρόσφατη μεγάλη συζήτηση γύρω από τα ομόφυλα ζευγάρια και τα δικαιώματά τους.

Τι πήγε λάθος με τη σειρά;

«Ήταν μια λάθος εκτίμηση. Πέρα από την ευθύνη τη δική μας, των ηθοποιών δηλαδή, ίσως ήταν οι καιροί. Υπάρχουν οι δυσκολίες της παραγωγής και το θέμα ήταν λίγο περίεργο. Η συμβίωση δύο ανδρών σαν θέμα ήταν περίεργο βεβαίως. Όταν κάτι προβάλλεται στην τηλεόραση, επισημοποιείται κάπως με ανθρώπους τόσο γνωστούς».

Ο ρόλος του gay ζευγαριού, ως πρωταγωνιστικό δίδυμο:

«Σε καμία σειρά δεν έχουμε δει ζευγάρι... Ας πούμε στου Παπακαλιάτη τη σειρά εκεί ήταν παραπληρωματικό. Εδώ ήταν βασικό ζευγάρι. Αυτό, λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη διαφορά. Ορισμένοι ενοχλήθηκαν – από ό,τι ξέρω κι από τον σταθμό, γιατί εγώ δεν ασχολήθηκα και πολύ. Τους φάνηκε προχωρημένο. Ο κόσμος το πρωί μπορεί να δει ό,τι θέλει, το βλέπει πιο light. Όταν το βλέπει το βράδυ, το πράγμα επισημοποιείται. Ήταν λίγο περίεργο. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανένα. Νομίζω και ο σταθμός (έχει ευθύνη), μπορούσαμε να το χειριστούμε διαφορετικά. Ίσως κινηθήκαμε λίγο βεβιασμένα».

Ο ίδιος έμεινε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα;

«Δεν ήμουν ικανοποιημένος, αλλά αυτό θα μπορούσε να βελτιωθεί. Δεν ήταν κάτι που δεν γίνεται. Αυτό εννοώ και σαν ευθύνη δική μας. Σταμάτησε μετά για 15 μέρες, υπήρχε και η στάση του σταθμού που ήταν επιφυλακτική. Έτσι είπαμε να το αφήσουμε. Όταν παίζονται τρία επεισόδια, είναι κάτι μη γενόμενο σχεδόν».

Ποια είναι η θέση του απέναντι στην επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης;

«Κοιτάξτε, όταν η κατάσταση επισημοποιείται δεν την αντέχει εύκολα ο άλλος. Όταν είναι... στον αστερισμό της πλάκας, τη δέχεται. Όταν δηλαδή μπορεί να χλευάσει κάτι, είναι ανώδυνο. Όταν επισημοποιείται είναι επώδυνο. Δεν είναι εύκολο. Φυσικά και δεν μπορεί να το δεχθεί και δεν είναι εύκολο. Νομίζω σωστά η πολιτεία κινήθηκε με αυτό το Σύμφωνο Συμβίωσης. Δεν το συζητώ, πολύ σωστά κινήθηκε. Και καλά θα κάνουν και οι εμπλεκόμενοι, οι ομοφυλόφιλοι δηλαδή, να κρατήσουν κι αυτοί μια σοβαρή στάση. Δεν το λέω για περιστατικά που έγιναν τώρα, μιλάω γενικότερα. Δεν είναι στιλ, είναι τρόπος ζωής. Είναι προσωπική υπόθεση. Αυτό, το προσωπικό θέμα γίνεται δημόσιο. Δεν πρέπει να γίνεται... Τι νόημα έχει;».

Πώς είδε τις αντιδράσεις της Εκκλησίας;

«Η Εκκλησία κάνει τη δουλειά της. Δένεται με τη ρίζα, το παρελθόν, και λέει αυτά που έχει να πει. Αυτοί που είπαν αυτά που είπαν είναι ανόητοι. Στην Εκκλησία υπάρχουν και ακρότητες. Οι ακραίες φωνές είναι ανόητες. Οι ακραίες φωνές των ομοφυλοφίλων είναι επίσης ανόητες. Φυσικά, δεν είναι; Εγώ ξέρω ανθρώπους, πάρα πολύ σημαντικούς, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι ή υπήρξαν στο παρελθόν. Δεν τους χαρακτήρισε αυτό, αλλά το έργο τους ή η στάση τους δημόσια. Ο δημόσιος λόγος και όχι η συμπεριφορά. Αλλιώς παγιδεύεται ο θεατής και ο αναγνώστης και μένει σε αυτό. Ενώ δεν πρέπει να μείνει σε αυτό».

Είναι σύμφωνος με το ενδεχόμενο υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια;

«Σε αυτό δεν συμφωνώ, προς το παρόν τουλάχιστον. Η άποψή μου είναι αυτή, η εκτίμησή μου. Ακούω το επιχείρημα “ένα παιδί από το να μην έχει καθόλου οικογένεια, ας έχει αυτό”. Ακόμα και αν υπάρχει διαλυμένη οικογένεια, το παιδί είναι καλύτερο να έχει ένα κακό πατέρα και μια κακή μητέρα, παρά δύο καλούς πατεράδες ή δυο καλές μαμάδες. Αυτό πιστεύω εγώ. Δεν είναι αντιμετωπίσιμο».

Θεωρεί ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν δικαίωμα να υιοθετήσουν παιδιά;

«Όχι, γιατί να έχουν το δικαίωμα; Τι θα πει δικαίωμα; Ας το έχουν – δεν θα το αποφασίσω εγώ αυτό. Θέλω να πω ότι κανονικά κάπου αναφέρεσαι. Όταν έχεις έναν πατέρα, κάπου αναφέρεται. Όταν έχει μια μητέρα, κάπου αναφέρεται. Ο καθένας έχει άλλο ρόλο. Όταν έχει δύο ίδια πρότυπα, τα οποία δεν είναι και φυσικοί του γονείς, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εγώ εκτιμώ ότι είναι έτσι. Μακάρι να πέφτω εγώ έξω και να είναι αλλιώς».