ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΑΓΟΡΙΑ

Τι συµβαίνει όταν µια οµάδα «άγριων αγοριών» θέλει να καταλύσει την εξουσία

tovima.gr, 15/1/2012

Είναι το θέατρο µια προφητική τέχνη; Ισως ναι, αν αναλογιστεί κανείς το σχόλιο θεατή της παράστασης «Τα άγρια αγόρια» στο Ιδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης. «Θα χαρακτήριζα το έργο ως µια ρωγµή που βλέπει το µέλλον» είπε στον Αγγελο Παπαδηµητρίου.

Ο γνωστός ηθοποιός και εικαστικός, ένας από τους εννέα πρωταγωνιστές των «Αγριων αγοριών», ενθουσιάστηκε µόλις το άκουσε, αφού και ο ίδιος το «βλέπει» σαν µια πόρτα στο απειλητικό αύριο. Αν την ανοίξεις, τι θα δεις; «Τον θρίαµβο της σκληρότητας του χρήµατος, αλλά µε µια επιφύλαξη: δεν έχουν τελειώσει όλα. Στα τελευταία λόγια του έργου διαφαίνεται η ελπίδα».

Σε σύλληψη και σκηνοθεσία Σάκη Παπακωνσταντίνου και δραµατουργική επεξεργασία Λουίζας Αρκουµανέα, το έργο µιλάει για µια επανάσταση. Μια οµάδα νεαρών πειρατών οργανώνει την επίθεσή της εναντίον της Πρέσβειρας Καλής Θέλησης, της πιο πλούσιας γυναίκας του κόσµου.

Πώς θα ξεκινήσει η νέα µεγάλη επανάσταση που θα γεννηθεί την εποχή της οικονοµικής κρίσης και της εξαθλίωσης των φτωχότερων στρωµάτων; Οι θεατές που θα δουν τα «Αγρια αγόρια» θα πάρουν τις απαντήσεις τους... µετά το τέλος της παράστασης: «Το έργο χωνεύεται αργότερα, στο σπίτι. Και δεν έχει την τσαχπινιά του θεάτρου, που είναι παραπλανητική. Εχει στοιχεία γκροτέσκ χωρίς να κάνει καµία παραχώρηση στο µπουλβάρ».

Ο Σάκης Παπακωνσταντίνου χρησιµοποιεί µια κλασική φράση της Μπλανς Ντιµπουά από το «Λεωφορείον ο Πόθος»: «Πάντα βασιζόµουν στην καλοσύνη των ξένων». Για να µας δώσουν το έναυσµα ώστε να αναρωτηθούµε αν αυτό είναι αρκετό, οι εµπνευστές του έργου επέλεξαν να χρησιµοποιήσουν µια Πρέσβειρα, «µια λέξη σύµβολο µιας εποχής», όπως σηµειώνει ο σκηνοθέτης. «Πρέσβειρες ήταν η κόρη του Καντάφι και η γυναίκα του Μουµπάρακ. Η καλοσύνη, βλέπετε, έρχεται από καθεστώτα απολύτως τυραννικά».

Βασισµένο στον ιδεολογικό πυρήνα του Γουίλιαµ Μπάροουζ όπως αναδύεται στο βιβλίο του «Τα άγρια αγόρια», µε θέµα µια οµάδα νεαρών µαχητών που θέλει να καταλύσει κάθε έννοια εξουσίας, το έργο αποτελεί κολλάζ κειµένων διάφορων συγγραφέων ( Χ. Μίλερ, Φ. Ντίρενµατ, Τζ. Τζόις, Α. Γκίνσµπεργκ, Π. Βάις, Α. Ρεµπό, Β. Γκ. Ζέµπαλντ, Μπ. - Μ. Κολτές κ.ά.).

«Ο λόγος που καταλήξαµε σε αυτή την επιλογή είναι ότι τα περισσότερα θεατρικά έργα µε θέµα την επανάσταση αναφέρονταν σε ιστορικές επαναστάσεις. Και εµείς θέλαµε να µιλήσουµε για το παρόν, ίσως και για το µέλλον» εξηγεί η θεατρική κριτικός του «Βήµατος» Λουίζα Αρκουµανέα. «Εχει γραφτεί ότι µπορεί οι διανοούµενοι να προετοιµάζουν τις επαναστάσεις, οι τυχοδιώκτες όµως είναι εκείνοι που τις υλοποιούν. Στην παράσταση οι τυχοδιώκτες είναι οι άνθρωποι του περιθωρίου, χωρίς κοινωνικό στάτους, που γίνονται φορείς της αντίδρασης και της αλλαγής».

Εκτός από τον Παπαδηµητρίου, στη σκηνή ανεβαίνουν οκτώ απόφοιτοι ή σπουδαστές δραµατικών σχολών. «Αποφασίσαµε να επενδύσουµε στη δροσιά και τη µαχητικότητα και όχι τόσο στην εµπειρία» λέει ο σκηνοθέτης. «Είµαι πολύ περήφανος που συµµετέχω σε αυτή την παράσταση» συµπληρώνει ο Αγγελος Παπαδηµητρίου. «Παρ’ ότι η προετοιµασία θύµισε συνθήκες εκστρατείας (καθ’ ότι δεν υπήρχε η κάλυψη, ας πούµε, ενός Εθνικού Θεάτρου) συνδεθήκαµε, αγαπηθήκαµε και όλοι οι συντελεστές το πήραµε ως προσωπικό στοίχηµα. Εγώ προσωπικά το κάνω για άφεση αµαρτιών».

Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210 3418.550, 210 3418.550.

Πέμπτη - Σάββατο στις 21.30, Κυριακή στις 20.30. Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (Πέμπτη 10 ευρώ).

Παραστάσεις ως τις 12 Φεβρουαρίου

Σκηνοθεσία: Σάκης Παπακωνσταντίνου,

δραματουργική επεξεργασία: Λουίζα Αρκουμανέα,

φωνητική διδασκαλία - τραγούδι: Χριστόφορος Σταμπόγλης,

σκηνικά - φωτισμοί: Σταύρος Παπαγιάννης,

επιμέλεια κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου,

αυτοσχεδιασμοί - video installations: Χάρης Λαλούσης,

μουσική: Ευθύμης Θεοδόσης,

κοστούμια: Νικόλας Γεωργίου.

Παίζουν: Αγγελος Παπαδημητρίου, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Σωτήρης Μεντζέλος, Κώστας Σκύλος, Αινείας Τσαμάτης, Γιώργος Φλωράτος, Ιάσων Παπαματθαίου, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Νίκος Σεβαστόπουλος