Αυθεντική, ασυμβίβαστη, φωνή-σύμβολο του λαϊκού μας τραγουδιού, η αρχόντισσα του ρεμπέτικου είναι κάποιοι από τους προσδιορισμούς που συνοδεύουν το όνομα της Σωτηρίας Μπέλλου. Εκείνη όμως ήθελε να τη λένε απλά Σωτηρία. Η ζωή και το έργο της σπουδαίας ερμηνεύτριας παίρνει σάρκα και οστά στη σκηνή του θεάτρου «Κάππα», με την Ντίνα Κώνστα στον ομώνυμο ρόλο.Το θεατρικό της Σοφίας Αδαμίδου, «Σωτηρία Μπέλλου - Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας», κάνει πρεμιέρα στις 19 Δεκεμβρίου, σε νέα επεξεργασμένη μορφή, ειδικά για την παραγωγή. Η Ντίνα Κώνστα, θαυμάστρια έτσι κι αλλιώς της Σωτηρίας Μπέλλου, έχει διαβάσει το βιβλίο της Σοφίας Αδαμίδου, «Σωτηρία Μπέλλου: Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», στο οποίο βασίζεται το κείμενο της παράστασης, αλλά και ό,τι αφορά τη ζωή της μεγάλης ρεμπέτισσας.
«Η Σωτηρία Μπέλλου στεκόταν σαν παλικάρι απέναντι σε ό,τι δεν ταίριαζε με τα ''θέλω'' της. Ηθελε να είναι υπεύθυνη για τα δικά της λάθη και όχι για εκείνα που κάποιοι τα έβλεπαν λάθος. Ηθελε να μετανιώνει γι' αυτά που έκανε και όχι για όσα δεν έκανε», λέει η Σοφία Αδαμίδου, που τη γνώριζε προσωπικά.
«Η αντιφατικότητα του χαρακτήρα της, τα πάθη για τα οποία ποτέ δεν μετάνιωσε, έδιναν συχνά λαβές για σχόλια. Εκείνη, όμως, ήθελε να την αγαπούν γι' αυτό που ήταν. Αυτός που περισσότερο την αγάπησε γι' αυτό που ήταν, ήταν ο κόσμος.
Ωστόσο, η Σωτηρία Μπέλλου ήξερε να εκτιμά, να αγαπά, ακόμη και να συγχωρεί αυτούς που την πίκραναν. Ατομο φλεγόμενο η ίδια και η ζωή της ένας διαρκής αγώνας: για την επιβίωση, τα πιστεύω, τις επιλογές της».
Το έργο «Σωτηρία Μπέλλου - Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας» πρωτοανέβηκε στην Αθήνα από το θέατρο «Στοά» (2008 και 2009), με τη Λήδα Πρωτοψάλτη. Η τότε παράσταση είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Στη νέα -εμπλουτισμένη με τα εκπληκτικά τραγούδια της Μπέλλου- παραγωγή συναντάμε τη Σωτηρία Μπέλλου, το τελευταίο βράδυ, στο νοσοκομείο, πριν από την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή. Η ζωή της όλη περνάει μπροστά από τα μάτια της.
Δύσκολες στιγμές
Στιγμές τραγικές αλλά και κωμικές από τη ζωή και την καριέρα της. Θυμάται τους ανθρώπους που αγάπησε και την αγάπησαν, τη μάνα, τον πατέρα της, τον παππού της, τους ανθρώπους που την πίκραναν, τον άντρα της, τις φυλακές και το ξύλο που τη σημάδεψαν, αλλά και τους ανθρώπους που τη βοήθησαν στα πρώτα της βήματα και στις δύσκολες στιγμές.
Από τη Βέμπο που τη μύησε -χωρίς η ίδια να το ξέρει- στο τραγούδι, έως τον Βασίλη Τσιτσάνη που της άνοιξε τον δρόμο, τον Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά, μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές.
Αξιολογεί σημαντικούς τομείς της προσωπικής της ζωής, της ψυχολογίας και της διάθεσής της γενικότερα, που επηρεάστηκαν σημαντικά από συνθήκες και γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.
Τη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια υπογράφει η Αθανασία Καραγιαννοπούλου, τα σκηνικά ο Μανόλης Παντελιδάκης, τα κοστούμια η Μαρία Κοντοδήμα, την επιμέλεια κίνησης ο Φωκάς Ευαγγελινός και τους φωτισμούς η Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Πρωταγωνιστούν: Ντίνα Κώνστα, Εφη Κόντα.
ΣΤΙΧΟΙ
«Κανένας δεν μου έφταιξε/στις μαύρες συμφορές μου/τα ανοιχτά τα χέρια μου/τι τα 'χω και παλεύω/Το ξερό μου το κεφάλι/μ' έφερε σ' αυτό το χάλι./Ας ήμουνα λίγο σφικτή/φίλοι να τα κρατούσα/τη φτώχεια να χαιρέταγα/μποέμικα να ζούσα./Τώρα που φύγαν τα λεφτά/μου 'ρθε ο νους κι η γνώση/μα είναι πια πολύ αργά/κι ας το 'χω μετανιώσει». Σωτηρία Μπέλλου
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ (ethnos.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου