Όλα τα χρώματα...
Πριν από 1 εβδομάδα
31.5.11
Η ΟΥΣΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ
Η ουσία
Μαθαίνει κανείς πως η ουσία
δεν ήταν τα βιβλία
δεν ήταν οι δίσκοι
δεν ήταν οι γάτες
δεν ήταν οι ανθισμένοι παράδεισοι
που ξεχύνονταν στα πεζοδρόμια
ούτε καν η πανσέληνος -λευκή-
στα παράθυρα
δεν ήταν η θάλασσα που έφτανε
τον ισοπεδωτικό μηρυκασμό της στο μώλο
ούτε οι φίλοι που δεν βλέπονται πια
ούτε οι δρόμοι της παιδικής ηλικίας
ούτ’ εκείνο το μπαρ που κάναμ’ έρωτα με το βλέμμα.
Η ουσία ήταν κάτι άλλο.
Cristina Peri Rossi / Ουρουγουάη-Ισπανία
Μετάφραση: Ελένη Κεφάλα
Μαθαίνει κανείς πως η ουσία
δεν ήταν τα βιβλία
δεν ήταν οι δίσκοι
δεν ήταν οι γάτες
δεν ήταν οι ανθισμένοι παράδεισοι
που ξεχύνονταν στα πεζοδρόμια
ούτε καν η πανσέληνος -λευκή-
στα παράθυρα
δεν ήταν η θάλασσα που έφτανε
τον ισοπεδωτικό μηρυκασμό της στο μώλο
ούτε οι φίλοι που δεν βλέπονται πια
ούτε οι δρόμοι της παιδικής ηλικίας
ούτ’ εκείνο το μπαρ που κάναμ’ έρωτα με το βλέμμα.
Η ουσία ήταν κάτι άλλο.
Cristina Peri Rossi / Ουρουγουάη-Ισπανία
Μετάφραση: Ελένη Κεφάλα
.
poiein.gr
30.5.11
Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Αμπντελά Τάια. Ενας εναντίον όλων
Τον Ιούνιο του 2007 το εξώφυλλο του μαροκινού περιοδικού «ΤelQuel» (κάτι σαν το «Νewsweek» της αραβικής δημοσιογραφίας) είχε τίτλο «Ενας ομοφυλόφιλος εναντίον όλων». Το πρόσωπο στην πρώτη σελίδα ανήκε στον 30χρονο τότε Αμπντελά Τάια, ο οποίος αποκάλυπτε τα μυστικά πίσω από τον «Στρατό της σωτηρίας» ( L΄ armee du salut, Εκδ. Seuil ), βιβλίο που τα επόμενα χρόνια θα μεταφραζόταν στα Γαλλικά και τα Αγγλικά. Ειδικά για την αμερικανική έκδοση του 2009 την εισαγωγή υπέγραψε ο καταξιωμένος Εντμουντ Γουάιτ, γεγονός το οποίο έδινε ένα μέτρο για την απήχηση του μαροκινού συγγραφέα: την ίδια χρονιά το βιβλίο απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό «Γαλλικές φωνές». Στο πρώτο μέρος, ο Τάια περιγράφει τα παιδικά του χρόνια στο Σαλέ, στο δωμάτιο όπου ζούσε με τις έξι αδελφές του, τη μητέρα και τον μικρότερο αδελφό του. Στο διπλανό δωμάτιο έμενε ο μεγαλύτερος αδελφός Αμπντελκεμπίρ και στο επόμενο ο πατέρας τους. Με τον τρόπο του, ο Τάια μιλάει για τα καταπιεσμένα όνειρα- και τις ονειρώξεις - μιας ολόκληρης γενιάς που έμαθε να ζει κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μυστικής αστυνομίας. «Ζούσα στο βασίλειο των ανθρώπινων σωμάτων. Τόσο κοντά με τους υπολοίπους, ώστε κάθε έννοια ιδιωτικότητας έσβηνε». Το δεύτερο μέρος του βιβλίου γεμίζει με την επιβλητική εικόνα του μεγάλου αδελφού που λειτουργεί σαν βασιλική οδός για τη σεξουαλική απελευθέρωση του συγγραφέα. «Αυτός ήταν ο βασιλιάς του σπιτιού, όχι ο πατέρας μου. Του έριχνα νερό για να πλύνει το κεφάλι του και φανταζόμουν τι άλλο θα μπορούσα να κάνω κάθε φορά που τον ακουμπούσα στον λαιμό ή που έπιανα τα χέρια του... Τον θυμάμαι πάντα με το γεμάτο μουστάκι, τα ωραία βιβλία και τους δίσκους μουσικής- Ντέιβιντ Μπάουι, Ουμ Καλσούμ και πολύ Γούντστοκ». Οι αναμνήσεις από μία χώρα- κελί θα στοιχειώσουν και τα άλλα δύο αυτοβιογραφικά βιβλία τού Τάια, «Το κόκκινο ταρμπούς» (2004) και την «Αραβική μελαγχολία» (Une melancolie Αrabe, Εκδ. Seuil, 2008).
Τον Ιούνιο του 2007 το εξώφυλλο του μαροκινού περιοδικού «ΤelQuel» (κάτι σαν το «Νewsweek» της αραβικής δημοσιογραφίας) είχε τίτλο «Ενας ομοφυλόφιλος εναντίον όλων». Το πρόσωπο στην πρώτη σελίδα ανήκε στον 30χρονο τότε Αμπντελά Τάια, ο οποίος αποκάλυπτε τα μυστικά πίσω από τον «Στρατό της σωτηρίας» ( L΄ armee du salut, Εκδ. Seuil ), βιβλίο που τα επόμενα χρόνια θα μεταφραζόταν στα Γαλλικά και τα Αγγλικά. Ειδικά για την αμερικανική έκδοση του 2009 την εισαγωγή υπέγραψε ο καταξιωμένος Εντμουντ Γουάιτ, γεγονός το οποίο έδινε ένα μέτρο για την απήχηση του μαροκινού συγγραφέα: την ίδια χρονιά το βιβλίο απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό «Γαλλικές φωνές». Στο πρώτο μέρος, ο Τάια περιγράφει τα παιδικά του χρόνια στο Σαλέ, στο δωμάτιο όπου ζούσε με τις έξι αδελφές του, τη μητέρα και τον μικρότερο αδελφό του. Στο διπλανό δωμάτιο έμενε ο μεγαλύτερος αδελφός Αμπντελκεμπίρ και στο επόμενο ο πατέρας τους. Με τον τρόπο του, ο Τάια μιλάει για τα καταπιεσμένα όνειρα- και τις ονειρώξεις - μιας ολόκληρης γενιάς που έμαθε να ζει κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μυστικής αστυνομίας. «Ζούσα στο βασίλειο των ανθρώπινων σωμάτων. Τόσο κοντά με τους υπολοίπους, ώστε κάθε έννοια ιδιωτικότητας έσβηνε». Το δεύτερο μέρος του βιβλίου γεμίζει με την επιβλητική εικόνα του μεγάλου αδελφού που λειτουργεί σαν βασιλική οδός για τη σεξουαλική απελευθέρωση του συγγραφέα. «Αυτός ήταν ο βασιλιάς του σπιτιού, όχι ο πατέρας μου. Του έριχνα νερό για να πλύνει το κεφάλι του και φανταζόμουν τι άλλο θα μπορούσα να κάνω κάθε φορά που τον ακουμπούσα στον λαιμό ή που έπιανα τα χέρια του... Τον θυμάμαι πάντα με το γεμάτο μουστάκι, τα ωραία βιβλία και τους δίσκους μουσικής- Ντέιβιντ Μπάουι, Ουμ Καλσούμ και πολύ Γούντστοκ». Οι αναμνήσεις από μία χώρα- κελί θα στοιχειώσουν και τα άλλα δύο αυτοβιογραφικά βιβλία τού Τάια, «Το κόκκινο ταρμπούς» (2004) και την «Αραβική μελαγχολία» (Une melancolie Αrabe, Εκδ. Seuil, 2008).
Δημήτρης Δουλγερίδης (tanea.gr, 7/5/2011)
29.5.11
ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Τα βιβλία στο ...απόσπασμαΑριστουργήματα αποσύρονται από αμερικανικές βιβλιοθήκες
Λαμπρινή Κουζέλη (tovima.gr, 14/04/2011)
Τα βιβλία που συγκέντρωσαν τα περισσότερα αιτήματα απόσυρσης από τις αμερικανικές δημόσιες και σχολικές βιβλιοθήκες ανακοίνωσε, όπως κάθε χρόνο, ο Σύνδεσμος Αμερικανικών Βιβλιοθηκών (American Library Association-ALA).
Οι περιγραφές ερωτικών σκηνών, η άσεμνη και προσβλητική γλώσσα, η ακαταλληλότητα του βιβλίου για την ηλικία στην οποία απευθύνεται, η θρησκευτική οπτική, τα ναρκωτικά, η βία, η ομοφυλοφιλία και οι φυλετικές διακρίσεις είναι κατά σειρά οι λόγοι για τους οποίους οι αναγνώστες –συνήθως γονείς– ζητούν στις τοπικές τους βιβλιοθήκες να αποσύρουν κάποια βιβλία.
Οι λόγοι ποικίλλουν βεβαίως από Πολιτεία σε Πολιτεία, ανάλογα τη σύνθεση των τοπικών κοινωνιών.
Στην κορυφή της λίστας παραμένει, για πέμπτη συνεχή χρονιά από το 2005, το And Tango Makes Three των Πίτερ Παρνέλ και Τζάστιν Ρίτσαρντσον, ένα βιβλίο για παιδιά που βασίζεται σε πραγματική ιστορία.
Αφηγείται την ιστορία δυο αρσενικών πιγκουίνων στον ζωολογικό κήπο του Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, οι οποίοι ανέθρεψαν σε κοινή φωλιά έναν νεοσσό που τους δόθηκε. «Προβάλλει την ομοφυλοφιλία και είναι ακατάλληλο για παιδιά» είναι σταθερά η αιτιολογία απομάκρυνσης του βραβευμένου βιβλίου από τις βιβλιοθήκες.
Το μόνο κλασικό βιβλίο στη λίστα για το 2010 είναι Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος του Αλντους Χάξλεϊ, το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 1932 για μια δυστοπική κοινωνία βασισμένη στη γενετική τεχνολογία, που θεωρείται το αριστούργημα του συγγραφέα.
Στην ίδια λίστα βρίσκουμε τους Αγώνες πείνας της Σούζαν Κόλινς και το Λυκόφως της Στέφενι Μέγερ λόγω της βίας που απεικονίζουν αλλά και το Για πενταροδεκάρες, η οδύσσεια μιας δημοσιογράφου στην πραγματικότητα της σύγχρονης φτώχειας της Μπάρμπαρα Ερενράιχ, επειδή κάνει λόγο για ναρκωτικά, έχει θρησκευτική και πολιτική οπτική και άσεμνη γλώσσα.
Ο Σύνδεσμος –ο οποίος στο τέλος κάθε Σεπτεμβρίου διοργανώνει εβδομάδα υπέρ της ελευθερίας της ανάγνωσης στηλιτεύοντας την επιζήμια πρακτική της λογοκρισίας– είναι βεβαίως κατά των απαγορεύσεων.
Οι προγραφές βιβλίων, που θυμίζουν τον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων του Βατικανού ή σκοταδιστικές πρακτικές ανελεύθερων δικτατορικών καθεστώτων, μόνο βήμα προόδου δεν μπορεί να αποτελούν για την κοινωνία της γνώσης. Το αισιόδοξο νέο για την ελευθερία της ανάγνωσης είναι ότι το 2010 τα αιτήματα αυτά στις ΗΠΑ μειώθηκαν σε 348 (από 460 το 2009).
«Είμαστε μέλη μιας πλουραλιστικής και περίπλοκης κοινωνίας και πρέπει να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση σε μια ευρεία γκάμα απόψεων για την ανθρώπινη ύπαρξη προκειμένου να προωθηθεί η κριτική σκέψη και η αλληλοκατανόηση» δήλωσε η Μπάρμπαρα Τζόουνς, διευθύντρια του Συνδέσμου, τονίζοντας ότι, ενώ ο Σύνδεσμος υποστηρίζει το δικαίωμα κάθε αναγνώστη να επιλέξει ή να απορρίψει ένα βιβλίο για τον εαυτό του ή για την οικογένειά του, διαφωνεί με το να δίνεται η εξουσία σε όσους έχουν αντιρρήσεις για ένα συγκεκριμένο βιβλίο να απαγορεύουν την πρόσβαση σε αυτό σε άλλους αναγνώστες.
28.5.11
Η ΟΥΕΦΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΠΟΙΝΗ 10000 ΕΥΡΩ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΚΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΓΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ
UEFA fines Vlatko Markovic
Croatian Times, 25/5/2011
UEFA has fined Croatian Football Federation president for homophobic statements.
Vlatko Markovic will need to pay 10,000 Euros (8,700 pounds) for saying he "never met a gay person as only healthy people play football".
Vlatko Markovic has also added in the same interview that "homosexuals would never play" in his team.
The Croatian justice system had previously refused accusations by gay and lesbian associations against Vlatko Markovic.
Croatian Times, 25/5/2011
UEFA has fined Croatian Football Federation president for homophobic statements.
Vlatko Markovic will need to pay 10,000 Euros (8,700 pounds) for saying he "never met a gay person as only healthy people play football".
Vlatko Markovic has also added in the same interview that "homosexuals would never play" in his team.
The Croatian justice system had previously refused accusations by gay and lesbian associations against Vlatko Markovic.
.
27.5.11
MY FIRST GAY CRUSH
http://myfirstgaycrush.blogspot.com George Michael was my first crush, which happened when I was around 8-years old.
Immediately after Saturday morning cartoons ended, Casey Kasem's Top 10 Countdown came on. I still had some cereal in my bowl and loved music, so I kept the TV on to watch.
I distinctly remember Casey saying something like, "And now our number 1 song comes to us from the UK. This singing duo is climbing the charts, and here it is. Wake Me Up Before You Go-Go by Wham!"
Once the video started, I couldn't believe what I was seeing.My eyes were hypnotically glued to the TV screen as a young George Michael - in boom-boom shorts and fingerless gloves - began skipping and dancing around the stage.
I have no idea how long I stared with my mouth agape, but once it was over, I ran upstairs to my room and began kissing my pillow groaning, "Oh Wham, oh Wham..."
I was only a couple minutes into this when my older sister walked in and said, "What are you doing?" She ended up tattling on me to my mom. The two butt swats I got after had no effect, as my love of George Michael never passed. Yup, I still love that man today.
And to my sister Mandy: I love and forgive you. *smile*
Peter - Los Angeles, CA
26.5.11
ΣΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ...
5ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ “OUTVIEW” ΑΘΗΝΩΝ (27/5 - 3/6)
Για 5η συνεχόμενη χρονιά τo Outview Film Festival μέσα από την 7η τέχνη εμπλουτίζει την πολιτιστική προσπάθεια για μια πόλη χωρίς ομοφοβία, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ρατσισμό. Το Φεστιβάλ, με πάνω από 50 προβολές ταινιών με LGBT θεματολογία, μεγάλες πρεμιέρες, ειδικά αφιερώματα, ντοκιμαντέρ και, φυσικά, διά- σημους φιλοξενούμενους, θα φέρει το Αθηναϊκό κοινό σε επαφή με αριστουργήματα της 7ης τέχνης που έχουν προβληθεί στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου και αναδεικνύει όχι μόνο την δύναμη της «διαφορετικής εικόνας» αλλά και την ομοιότητα στις ζωές των ανθρώπων ξέχωρα με τις σεξουαλικές τους ταυτότητες.
Από την Ισπανία θα προβληθεί η ταινία του Σίγκφριντ Μονλεόν, Ο πρόξενος των Σοδόμων (2009), που αναφέρεται στη ζωή του ποιητή Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα.
Ινστιτούτο Θερβάντες Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα.
Είσοδος: μεγάλη αίθουσα 5 €, μικρή αίθουσα 3 €.
V FESTIVAL INTERNACIONAL DE CINE “OUTVIEW” DE ATENAS
Este es el quinto año que el Festival Internacional de Cine “Outview” de Atenas enriquece, a través del séptimo Arte, el esfuerzo cultural para una ciudad sin homofobia, sin prejuicios, sin racismo. El festival, al que asisten invitados famosos, incluye más de 50 proyecciones de películas con temas LGBT, grandes estrenos, homenajes especiales y documentales. Además, permitirá el contacto del público ateniense con las obras maestras cinematográficas que fueron proyectadas en los mayores festivales de cine de todo el mundo y mostrará no sólo la fuerza de la “imagen diferente” sino también la semejanza de las vidas de la gente, independientemente de su orientación sexual.
De España se proyectará la película El cónsul de Sodoma (2009), de Singfrid Monleón, sobre la vida del poeta Jaime Gil de Biedma.
Bajo los auspicios del Organismo Griego de Turismo.
Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Síndagma.
Entrada: sala grande 5 €, sala pequeña 3 €.
Για 5η συνεχόμενη χρονιά τo Outview Film Festival μέσα από την 7η τέχνη εμπλουτίζει την πολιτιστική προσπάθεια για μια πόλη χωρίς ομοφοβία, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ρατσισμό. Το Φεστιβάλ, με πάνω από 50 προβολές ταινιών με LGBT θεματολογία, μεγάλες πρεμιέρες, ειδικά αφιερώματα, ντοκιμαντέρ και, φυσικά, διά- σημους φιλοξενούμενους, θα φέρει το Αθηναϊκό κοινό σε επαφή με αριστουργήματα της 7ης τέχνης που έχουν προβληθεί στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου και αναδεικνύει όχι μόνο την δύναμη της «διαφορετικής εικόνας» αλλά και την ομοιότητα στις ζωές των ανθρώπων ξέχωρα με τις σεξουαλικές τους ταυτότητες.
Από την Ισπανία θα προβληθεί η ταινία του Σίγκφριντ Μονλεόν, Ο πρόξενος των Σοδόμων (2009), που αναφέρεται στη ζωή του ποιητή Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα.
Ινστιτούτο Θερβάντες Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα.
Είσοδος: μεγάλη αίθουσα 5 €, μικρή αίθουσα 3 €.
V FESTIVAL INTERNACIONAL DE CINE “OUTVIEW” DE ATENAS
Este es el quinto año que el Festival Internacional de Cine “Outview” de Atenas enriquece, a través del séptimo Arte, el esfuerzo cultural para una ciudad sin homofobia, sin prejuicios, sin racismo. El festival, al que asisten invitados famosos, incluye más de 50 proyecciones de películas con temas LGBT, grandes estrenos, homenajes especiales y documentales. Además, permitirá el contacto del público ateniense con las obras maestras cinematográficas que fueron proyectadas en los mayores festivales de cine de todo el mundo y mostrará no sólo la fuerza de la “imagen diferente” sino también la semejanza de las vidas de la gente, independientemente de su orientación sexual.
De España se proyectará la película El cónsul de Sodoma (2009), de Singfrid Monleón, sobre la vida del poeta Jaime Gil de Biedma.
Bajo los auspicios del Organismo Griego de Turismo.
Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Síndagma.
Entrada: sala grande 5 €, sala pequeña 3 €.
QUEER ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ. ΚΑΝΑΔΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΦΥΛΟ... ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ
Οι γονείς του/της Στορµ δεν αποκαλύπτουν αν το παιδί τους είναι αγόρι ή κορίτσι για να αποφασίσει µόνο του όταν µεγαλώσει!Αφήνουν το µωρό να διαλέξει... φύλο!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΩ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (tanea.gr, 26-5-2011)
Αγόρι ή κορίτσι; Είναι, συνήθως, το πρώτο πράγµα που συγγενείς και φίλοι ρωτούν και µε τη σειρά τους αποκαλύπτουν οι περήφανοι γονείς. Ενα ζευγάρι από τον Καναδά όµως θέλησε να πρωτοτυπήσει στο τρίτο του παιδί και να κρατήσει το φύλο µυστικό, έως ότου εκείνο αποφασίσει ως τι προτιµάει να ζήσει.
Η 38χρονη Κάθι Ουίτερικ καιο 39χρονος δάσκαλος Ντέιβιντ Στόκερ, που ζουν στο Τορόντο, διακρίνονται για τις ριζοσπαστικές τους απόψεις γενικώς.
Οταν λοιπόν πριν από τέσσερις µήνες έφεραν στη ζωή το τρίτοτους παιδί, έστειλαν στο στενό τους περιβάλλον τοεξής e-mail: «Αποφασίσαµε να µη µοιραστούµε ακόµη το φύλο του/της Στορµ – φόρος τιµής στην ελευθερία και το δικαίωµα της επιλογής και αντίθεση στους περιορισµούς».
Οι µοναδικοί λοιπόν που γνωρίζουν µέχρι στιγµής εάν το µωρό είναι γένους θηλυκού ή αρσενικού είναι τα δύο µεγαλύτερα παιδιά τους (ο 5χρονος Τζαζ και ο 2 ετών Κίο), ένας πολύς στενός φίλος και οι δύο µαίες που βρίσκονταν στην αίθουσα τοκετού.
Η κίνησή τους, υποστηρίζουν οι ίδιοι, είναι µια γροθιά στα φυλετικά στερεότυπα που επιβάλλει η κοινωνία και τα οποία θεωρούν ότι αρχίζουν από τη στιγµή που τα µωρά ντύνονται στα µπλε ήτα ροζ. «Εάν πραγµατικά θέλεις να γνωρίσεις κάποιον, δεν ρωτάς τι έχει ανάµεσα στα πόδια του», παρατηρεί στην καναδική εφηµερίδα «Τορόντο Σταρ» ο Ντέιβιντ.
Αρκετοί φίλοι όµως τούς επιρρίπτουν ότι επιχειρούν να επιβάλουν τις δικές τους αξίες σ’ ένα νεογέννητο.
∆εν θα έπρεπε όµως να πέφτουν από τα σύννεφα, δεδοµένου ότι το ζευγάρι ουδέποτε έκρυψε τις πλέον προοδευτικές του ιδέες. Μία από αυτές και η κατ’ οίκον εκπαίδευση, προκειµένου το παιδί να έχει την ελευθερία να επιλέξει τι θα µάθει. Επιπλέον, ολόκληρη η οικογένεια κοιµάται σε δύο στρώµατα και τα δύο µεγαλύτερα παιδιά αποφασίζουν µόνα τους πότε θα κόψουν τα µαλλιά τους και βέβαια τι θα φορέσουν καθηµερινά.
Ο ΤΖΑΖ, για παράδειγµα, θέλει να έχει µακριά µαλλιά, το αγαπηµένο του χρώµα είναι το ροζ και αγαπηµένο του ρούχο είναι ένα ροζ φόρεµα. Ο Κίο πάλι προτιµά ως χρώµα το µοβ. ∆εν είναι λοιπόνκαι τόσο παράλογο που όσοι τα γνωρίζουν για πρώτη φορά υποθέτουν ότι είναι κορίτσια
25.5.11
Ο ΦΟΒΟΣ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ
Ο ΦΟΒΟΣ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ
Ο φόβος έρχεται κατά κύματα
ακίνητος. Ξαφνικά, εδώ,
υπεισέρχεται:
οι γνωστές δομές, οι πιθανές
και προβλεπόμενες συνέπειες (που δεν
αποκλείουν το χειρότερο)
όλη η νωθρή επικράτεια της εξυπνάδας
κι οι εναλλασσόμενες αποφάσεις της, τα πάντα
θολώνουν σε μια στιγμή
και μένει μόνο η ρίζα
κάτι σαν μια πονεμένη κεραία
πεσμένη ποιος ξέρει πώς, και πού σφύζει.
Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα / Ισπανία
Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης
Ο φόβος έρχεται κατά κύματα
ακίνητος. Ξαφνικά, εδώ,
υπεισέρχεται:
οι γνωστές δομές, οι πιθανές
και προβλεπόμενες συνέπειες (που δεν
αποκλείουν το χειρότερο)
όλη η νωθρή επικράτεια της εξυπνάδας
κι οι εναλλασσόμενες αποφάσεις της, τα πάντα
θολώνουν σε μια στιγμή
και μένει μόνο η ρίζα
κάτι σαν μια πονεμένη κεραία
πεσμένη ποιος ξέρει πώς, και πού σφύζει.
Χάιμε Χιλ ντε Μπιέδμα / Ισπανία
Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης
24.5.11
SKOONHEID. QUEER ΧΡΥΣΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ 2011 ΣΤΙΣ ΚΑΝΝΕΣ
Ν.Αφρική, 2011 .Francois lives in Bloemfontein, in South Africa’s Afrikaaner heartland. He’s a big, bullish guy who we first see at a wedding reception, also attended by Christian, the son of an old friend. It’s only in retrospect that we realise that the camera’s slow prowl through the room, and its predatory focus adjustment and zoom in on pretty-boy Christian, is Francois’ point of view: even after we’ve identified Francois as the film’s centre of attention, he gives little away.
He’s married to Elena, though they seem not to have a physical relationship. He owns a lumber company and sawmill, and from certain comments he lets drop we suspect he might be a racist. When he drives to a farmstead meeting with a group of tongue-tied roughnecks, we assume it’s a white supremacists’ hoedown, especially when one of the group is turned away because he has broken their “no faggots or coloureds” rule by arriving with a fey black boy in tow.
So it comes as a shock when in the very next scene we see Francois and his beer-swilling pals engaged in an orgy while gay porn plays on the TV. They’re hard, homophobic men who like to have sex with each other, before (like Francois) going back to their families, going to church and behaving like regular guys. But Francois’ can’t stop thinking about Christian - a trainee lawyer whose sideline as an advertising model leads the older man to convince himself that he too may be living in the Afrikaaner closet. (screendaily.com)
He’s married to Elena, though they seem not to have a physical relationship. He owns a lumber company and sawmill, and from certain comments he lets drop we suspect he might be a racist. When he drives to a farmstead meeting with a group of tongue-tied roughnecks, we assume it’s a white supremacists’ hoedown, especially when one of the group is turned away because he has broken their “no faggots or coloureds” rule by arriving with a fey black boy in tow.
So it comes as a shock when in the very next scene we see Francois and his beer-swilling pals engaged in an orgy while gay porn plays on the TV. They’re hard, homophobic men who like to have sex with each other, before (like Francois) going back to their families, going to church and behaving like regular guys. But Francois’ can’t stop thinking about Christian - a trainee lawyer whose sideline as an advertising model leads the older man to convince himself that he too may be living in the Afrikaaner closet. (screendaily.com)
KYSS MIG
Σουηδία, 2011
Mia (Ruth Vega Fernandez) and Frida (Liv Mjönes), both in their thirties, meet each other for the first time at their parents' engagement party. Mia's father, Lasse (Krister Henriksson), is about to get married to Frida's mother, Elizabeth (Lena Endre), which will make Mia and Frida stepsisters. Lasse's daughter, Mia, has not visited her father in years and arrives with her boyfriend, Tim (Joakim Nätterqvist), with whom she is about to get married. As Mia and Frida get to know one another, strong emotions begin to stir between them. Their relationship will turn everything upside down for everyone close to them with dramatic consequences (imbd.com)
23.5.11
ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ 1
Lesbian and Gay Alzheimer's
From Christine Kennard
Lesbian and gay people are largely overlooked when it comes to thinking about Alzheimer's disease. Media attention seems to focus mainly on younger people to the extent that gay and lesbian issues seem to be something for the under 40s. Nothing could be further from the truth of course, but the older generation brought up in an era of little if any tolerance are more likely to be hidden from view.
Why dementia care issues different for lesbians and gays
•When dementia is diagnosed more people become involved in the process of care. What was a previously private domestic arrangement comes into the domain of care and medical services. Issues of confidentiality, prejudice, ignorance, as well embarrasment can influence proper care provision.
•The older generation are more likely to have spent a lifetime passing as heterosexual so it can be emotionally upsetting for the person, their partner and relatives, to disclose previously secret information.
•Residential care settings can vary in their understanding and preparedness for dealing with the needs of lesbians and gays people with Alzheimer's disease.
•The legal position of same sex partners can vary from country to country. In the UK recent reforms now provide the same rights to gay and lesbian couples as heterosexual couples, this is not the case in most places.
•Issues of sexuality in the elderly still seem to be concerned more with inappropriate sexual behavior. Sexual expression can be viewed as symptomatic rather than natural. This is often an issue for straight as well as gay people.
•Lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) caregivers can face their own problems with stigma and prejudice.
The current generation of lesbian and gay people are largely hidden from view within care arrangements. For many, this has been a feature of their life and it extends into their twighlight years. As a more vocal and open generation follows behind, caregiving services need to consider how they will react to these needs.
From Christine Kennard
Lesbian and gay people are largely overlooked when it comes to thinking about Alzheimer's disease. Media attention seems to focus mainly on younger people to the extent that gay and lesbian issues seem to be something for the under 40s. Nothing could be further from the truth of course, but the older generation brought up in an era of little if any tolerance are more likely to be hidden from view.
Why dementia care issues different for lesbians and gays
•When dementia is diagnosed more people become involved in the process of care. What was a previously private domestic arrangement comes into the domain of care and medical services. Issues of confidentiality, prejudice, ignorance, as well embarrasment can influence proper care provision.
•The older generation are more likely to have spent a lifetime passing as heterosexual so it can be emotionally upsetting for the person, their partner and relatives, to disclose previously secret information.
•Residential care settings can vary in their understanding and preparedness for dealing with the needs of lesbians and gays people with Alzheimer's disease.
•The legal position of same sex partners can vary from country to country. In the UK recent reforms now provide the same rights to gay and lesbian couples as heterosexual couples, this is not the case in most places.
•Issues of sexuality in the elderly still seem to be concerned more with inappropriate sexual behavior. Sexual expression can be viewed as symptomatic rather than natural. This is often an issue for straight as well as gay people.
•Lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) caregivers can face their own problems with stigma and prejudice.
The current generation of lesbian and gay people are largely hidden from view within care arrangements. For many, this has been a feature of their life and it extends into their twighlight years. As a more vocal and open generation follows behind, caregiving services need to consider how they will react to these needs.
Information about Gay and lesbian services for dementia
The Lesbian and Gay Aging Issues Network (LGAIN) works to raise awareness about the concerns of lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) elders and about the unique barriers they encounter in gaining access to housing, healthcare, long-term care and other needed services
The Lesbian and Gay Aging Issues Network (LGAIN) works to raise awareness about the concerns of lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) elders and about the unique barriers they encounter in gaining access to housing, healthcare, long-term care and other needed services
For a detailed look at lesbian gay bisexual transgender issues of ageing read: Aging in the Lesbian Gay Bisexual Transgender Communities. A report by the City and County of San Francisco Human Rights Commission and Ageing and Adult Services Commission 2003.
ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ. ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΩ
Η νέα ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Το δέρμα στο οποίο ζω» είναι μια ιστορία φαντασίας/τρόμου για να φτιάξει μια ταινία νουάρ, στο στιλ των μαυρόασπρων ταινιών της γερμανικής περιόδου του Φριτς Λανγκ, όπως ανάφερε ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας του. Ο πρωταγωνιστής του, που τον ερμηνεύει έξοχα ο Αντόνιο Μπαντέρας, είναι ένας πλαστικός χειρούργος που, για να εκδικηθεί το βιασμό και στη συνέχεια θάνατο, της άρρωστης κόρης του, απαγάγει τον βιαστή της και τον υποβάλλει σε εγχείρηση αλλαγής φύλου. Ο Αλμοδόβαρ αντλεί και από άλλες ταινίες (ανάμεσά τους και την ποιητική «Μάτια χωρίς πρόσωπο» του Ζορζ Φρανζί) για να φτιάξει την ιστορία ενός μοντέρνου Δρ. Φρανκενστάιν/Προμηθέα.(kathimerini.gr)
.
1969. Η ΟΛΛΑΝΔΙΚΗ ΒΟΥΛΗ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΑ ΥΠΟΒΛΗΘΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ
Εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 1/1969
22.5.11
Ο ΓΚΡΕΓΚ ΛΟΥΓΚΑΝΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ο Γκρεγκ Λουγκάνις, Ελληνας τρίτης γενιάς, ολυμπιονίκης και «θρύλος» των καταδύσεων μιλάει για το ΑΙDS και τις μαύρες σελίδες της ζωής του.
Ελένη Ξενάκη, tovima.gr, 22-5-2011
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ, το 1988,του έδωσαν τον βατήρα για ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο:το τελευταίο του. Υστερα από εκείνο το ταξίδι στην Κορέα, ο- Ελληνας για εμάς τότε«Γρηγόρης» έβγαλε τα ράμματα από το ζαλισμένο κεφάλι του, φύλαξε τα μπουρνούζια της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ στην ντουλάπα του και,όπως έλεγε το αθλητικό ρεπορτάζ της εποχής, «εξαφανίστηκε».Σήμερα αναδύεται από τα νερά της ταραχώδους ζωής του πιο «καθαρός» από ποτέ. Οι ομοφοβικοί συμπατριώτες του αφήνουν στην άκρη το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος και το δηλώνει,και ελπίζουν σε αυτόν για ένα χρυσό μετάλλιο στους επόμενους Ολυμπιακούς,δίνοντάς του κίνητρο για μερικές βουτιές ακόμη. Και, πιστέψτε μας, δεν θα σηκώσει νερό πέφτοντας. Η μόνη φορά εξάλλου που τάραξε τα ύδατα- εκτός από όλες τις αλήθειες που ξεστόμισε από το 1994 και μετά- ήταν όταν έπαθε το ατύχημα στη Σεούλ.Από αυτή την κομβική στιγμή για τη ζωή του θα ξετυλίξουμε το νήμα της συζήτησής μας που έγινε με φόντο τα μυστηριώδη νερά της λίμνης Βουλιαγμένης
- Περιγράψτε μας τα επόμενα τριάντα λεπτά μετά το ατύχημα στη Σεούλ το 1988, απ΄ όπου φύγατε τελικά και πάλι με το χρυσό. Πώς αποφασίσατε να συνεχίσετε τραυματισμένος σωματικά και, ενδεχομένως, ψυχικά;
«Προσκρούοντας στο νερό άκουσα τις κραυγές του κόσμου. Αναδυόμενος κατάλαβα τι γινόταν. Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν ντροπή. Βλέποντας τα αίματα να πέφτουν στο νερό παρέλυσα από φόβο: λίγους μήνες πριν είχα πάρει τα αποτελέσματα των εξετάσεων για ΗΙV και ήμουν θετικός. Ο Ρον Ο΄ Μπράιαν, ο προπονητής μου, ήταν από τους λίγους που γνώριζαν το “μεγάλο μυστικό”. Μόλις με έραψε ο γιατρός, πήγαμε οι δυο μας μια βόλτα και μου είπε: “Είχες μια υπέροχη καριέρα ως εδώ. Δεν είσαι υποχρεωμένος να συνεχίσεις”. Του απάντησα ότι είχα κάνει πολύ δρόμο και πολλή δουλειά για να τα παρατήσω χωρίς να δώσω τη μάχη μου. “Τότε είναι σαν να μη συνέβη τίποτε.Συνέχισε!” μου είπε. Μισή ώρα μετά το ατύχημα έκανα την επόμενη βουτιά, την πιο υψηλά βαθμολογημένη σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ήταν τυχαίο. Το χτύπημα ήταν ευλογία. Με έμαθε να εστιάζω καλύτερα, να μην έχω τη φόρα του άτρωτου φαβορί».
- Πίσω από έναν μεγάλο αθλητή βρίσκεται ο προπονητής του;
«Τα σπουδαία πράγματα δεν τα πετυχαίνει κανείς μόνος του. Στο παρελθόν ήταν η μητέρα μου που με στήριζε. Αργότερα στην καριέρα μου ήταν ο Ρον, ο προπονητής μου. Δεν ζει πια, αλλά είναι μια μορφή που θα θυμάμαι πάντα. Στην αρχή της συνεργασίας μας έγινε ο Θεός μου. Μετά ήταν πατέρας και από μια στιγμή και μετά ο φίλος. Εκείνος πέρασε τα ΑΖΤ (τα σκευάσματα για το ΑΙDS) στη Σεούλ».
- Τι ήταν αυτό που σας έκανε να μιλήσετε ανοιχτά για την ασθένειά σας;
«Ζώντας με ένα τέτοιο μυστικό είναι σαν να βρίσκεσαι αποκλεισμένος σε ένα νησί. Τα μυστικά μάς απομονώνουν. Γι΄ αυτό η αλήθεια είναι απελευθερωτική. Αυτός ήταν και ο λόγος που έγραψα το βιβλίο το 1994, και εκεί τα είπα όλα».
- Μιλήσατε επίσης για τη σεξουαλικότητά σας,δηλώνοντας ανοιχτά ότι είστε γκέι.
«Είμαι αυτός που είμαι. Και αυτή είναι η ζωή μου».
- Η ζωή σας υπήρξε ταραχώδης από τα εφηβικά κιόλας χρόνια σας. Διαβάζει κανείς για ναρκωτικά, αλκοόλ...
«Υπέφερα από κατάθλιψη όταν ήμουν νέος. Εχω κάνει αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας, ακόμη και στα δώδεκά μου. Οπως βλέπετε, καμία... δεν πέτυχε. Τότε έλεγα: “Δεν καταφέρνω ούτε να σκοτωθώ”».
- Το στρες του πρωταθλητισμού ενέτεινε αυτά τα συναισθήματά σας;
«Στα δεκαέξι μου πήρα το πρώτο μου ολυμπιακό μετάλλιο. Ηταν το 1976 στο Μόντρεαλ, απ΄ όπου έφυγα με το ασημένιο. Ο τότε προπονητής μου, ο Σάμιουελ Λι, είχε μεγάλες απαιτήσεις από μένα. Οταν σε μια βουτιά έκανα κάποιο λάθος, με περίμενε έξαλλος από θυμό και μου είπε: “Δείξε μου τι σόι πρωταθλητής είσαι”. Ενιωσα αποτυχημένος. Για πολλά χρόνια δεν ένιωθα καθόλου περήφανος γι΄ αυτό το μετάλλιο. Πίστευα ότι είχα απογοητεύσει τον προπονητή μου, την πατρίδα μου, τους γονείς μου».
- Σήμερα είστε σύμβουλος στην Εθνική Ομάδα Κατάδυσης των ΗΠΑ και προπονητής στην περίφημη Λέσχη Καταδύσεων της Νότιας Καλιφόρνιας.
Πώς προσεγγίζετε τους εκκολαπτόμενους πρωταθλητές;
«Βουτάω μαζί τους και προσπαθώ να τους μάθω να ευχαριστιούνται με αυτό που κάνουν. Η χαρά και το παιχνίδι σε βοηθάνε να μάθεις. Είναι κάτι που αποκόμισα εκπαιδεύοντας σκύλους. Τους βοηθάω λοιπόν να ευχαριστιούνται, ώστε να βάζουν την καρδιά τους και την ψυχή τους σε αυτό που κάνουν. Από την άλλη, τους παροτρύνω να έχουν και άλλα ενδιαφέροντα. Κάποιοι είναι καταπληκτικοί καλλιτέχνες, για παράδειγμα».
- Τον καιρό που κάνατε πρωταθλητισμό παίρνατε πτυχίο στις τέχνες και στο θέατρο και όταν οι αθλητικοί ρεπόρτερ έλεγαν ότι «εξαφανιστήκατε» μετά το 1988, εσείς παίζατε θέατρο.
«Ξέρετε, για μένα οι καταδύσεις δεν ήταν αγώνες, ήταν παράσταση. Γι΄ αυτό και δεν έκανα μόνο τις κλασικές προπονήσεις αλλά και χορό. Διάφορα είδη χορού. Σε όλη μου τη ζωή έδινα παραστάσεις με κάποιον τρόπο. Ενάμισι έτους τρύπωνα στην τάξη μπαλέτου της αδελφής μου. Στα τρία μου ανέβηκα στη σκηνή. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν εγκατέλειψα την αγάπη μου για τις τέχνες. Στα χρόνια που έμεινα εκτός αθλήματος, μεταξύ διαφόρων ενασχολήσεων, όπως το να εκπαιδεύω σκύλους, ασχολήθηκα επαγγελματικά με την υποκριτική».
- Μία φορά αθλητής πάντα αθλητής;
«Ναι. Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής που τον ακολουθείς με διάφορες παραλλαγές. Τώρα κάνω γιόγκα και χορό, προσπαθώντας να έχω καλή φυσική κατάσταση. Είναι σημαντικό, ειδικά για μένα που παίρνω πολύ τοξικά φάρμακα».
- Σε μια παλιά συνέντευξή του ο προπονητής σαςΡον Ο΄ Μπράιαν σας περιγράφει ως τελειομανή.
«Προσπαθούσα να είμαι τέλειος σε ό,τι έκανα. Ηθελα να είμαι αποδεκτός».
- Ενας ψυχοθεραπευτής θα αποφαινόταν ότι αυτή η ανάγκη είναι απόρροια του γεγονότος πως είσαι υιοθετημένος.
«Ετσι είναι. Στα είκοσί μου χρόνια ήμουν ένας κακοποιημένος νέος. Είχα βιαστεί από τον σύντροφό μου και παρ΄ όλα αυτά έμενα μαζί του επί έξι χρόνια. Για κάποιον λόγο πίστευα ότι αυτό μού άξιζε. Βγαίνοντας από αυτή τη σχέση έχασα τον πατέρα μου. Εκείνη ήταν μια περίοδος που έκανα εντατικά ψυχοθεραπεία. Τότε βγήκε και το “Βreaking the surface” (σ.σ.: Σπάζοντας την επιφάνεια) που μιλούσε για όλα και έγινε αφορμή για συνεντεύξεις με την Οπρα Γουίνφρεϊ και την Μπάρμπαρα Γουόλτερς. Λίγες ώρες πριν από τη συνέντευξη με την Μπάρμπαρα πέθανε ο ψυχίατρός μου. Στη συνέντευξη πήγα και ήμουν πέρα για πέρα αληθινός, αλλά παρ΄ όλη την υποστηρικτική στάση της Μπάρμπαρα ήταν δύσκολο. Ενιωθα για ακόμη μία φορά εγκατάλειψη, αυ τό το συναίσθημα που έχουν τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί».
- Το βιβλίο σας έγινε μπεστ σέλερ.
«Οι καταδύσεις με έκαναν γνωστό και μου έδωσαν το εφαλτήριο να μιλήσω για πολλά. Ομως νιώθω μεγαλύτερη περηφάνια για το βιβλίο μου. Χιλιάδες άνθρωποι έρχονταν στις παρουσιάσεις για να τους υπογράψω ένα αντίτυπο. Ανθρωποι έλεγαν ότι τους έσωσα τη ζωή. Και δεν ήταν μόνο γκέι ή οροθετικοί. Ηταν και άνθρωποι που βασανίζονταν από μυστικά και βρήκαν τον εαυτό τους στο κείμενο. Οταν μοιράζεσαι με άλλους τις αδυναμίες σου, γίνεσαι δυνατότερος».
- Σκεφθήκατε ποτέ να υιοθετήσετε ένα παιδί;
«Στα είκοσι πέντε μου το ήθελα πολύ. Σήμερα πιστεύω ότι για διάφορους προσωπικούς λόγους δεν θα ήταν δίκαιο για το παιδί. Είμαι όμως υπέρ της υιοθεσίας από γκέι ζευγάρια. Εχω γνωρίσει μάλιστα έναν μικρό αθλητή ο οποίος υιοθετήθηκε στην Καμπότζη από έναν γκέι και σήμερα έχει δύο μπαμπάδες».
«Μουσακά, αρνάκι και μπακλαβά, τα λατρεύω!»
- Οι γονείς σας σάς έμαθαν να δίνετε;
«Η μητέρα μου. “Εφυγε” πριν από μερικά χρόνια αλλά είναι πάντα μαζί μου. Σχεδόν την ακούω να μου λέει: “Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά”. Δεν ήταν Ελληνίδα αλλά μια Σκωτσεζο-ιρλανδέζα που μαγείρευε ελληνικά φαγητά για χάρη του μπαμπά. Ο μουσακάς, το αρνάκι και ο μπακλαβάς ήταν τα αγαπημένα μου φαγητά, και χωρούσαν πάντα στα τραπέζια που έκαναν για τη Γιορτή των Ευχαριστιών δίπλα στην κλασική γαλοπούλα».
- Είναι η πρώτη φορά όμως που έρχεστε στην Ελλάδα, και μάλιστα ο λόγος είναι επαγγελματικός. Ο πατέρας σας δεν ταξίδευε ποτέ στην πατρίδα.
«Νομίζω ότι δεν είχε γεννηθεί στην Ελλάδα. Δεν μιλούσε πολύ γι΄ αυτήν. Οι γονείς του ήταν η πρώτη γενιά μεταναστών. Ηθελε όμως πολύ να κάνει αυτό το ταξίδι. Τελικά δεν πρόλαβε...».
- Ζούμε σε μια εποχή που τα αναβολικά φτιάχνουν πρωταθλητές. Δεν είναι δύσκολο για έναν νέο αθλητή με προσδοκίες να μείνει «καθαρός»; «Λένε κάποιοι: “Να νικήσεις με οποιοδήποτε κόστος”. Διαφωνώ: Νικώντας με οποιοδήποτε κόστος χάνεις τελικά τον εαυτό σου».
INFO
Ο Γκρεγκ Λουγκάνις είναι ένας από τους οκτώ κριτές του Red Βull Cliff Diving World Series 2011,της διάσημης διοργάνωσης αγώνων κατάδυσης.Σήμερα,Κυριακή 22 Μαΐου,βρίσκεται στη λίμνη της Βουλιαγμένης για τον αγώνα της Αθήνας,έναν από τους επτά της διοργάνωσης,ο τελικός της οποίας θα διεξαχθεί στην Ουκρανία στις 4 Σεπτεμβρίου.Η μεγάλη αναμέτρηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Red Βull Cliff Diving 2011 θα μεταδοθεί ζωντανά από το διαδικτυακό Red Βull ΤVσήμερα στις 5 μ.μ.
«Στη Σεούλ έπρεπε να δείχνω άτρωτος»
- Στις απευθείας μεταδόσεις από τη Σεούλ βλέπαμε έναν όμορφο,υγιή και διάσημο νέο.Δεν φανταζόταν κανείς ότι σας κυνηγούσαν «δαίμονες».
«Πολλά συνέβαιναν εκείνον τον καιρό, αλλά έπρεπε να δείχνω άτρωτος. Ετσι με μεγάλωσαν. Ο πατέρας μου ήταν σκληρός. Δεν δεχόταν ότι είμαι γκέι.
Ημουν ο μοναχογιός που θα συνέχιζε το όνομά του. Είχαμε πάντα δύσκολη σχέση. Τον φρόντισα τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Αυτή η περίοδος ήταν εξαιρετικά θεραπευτική και για τους δυο μας. Συγχωρέσαμε και αποδεχθήκαμε ο ένας τον άλλον.
Λίγο πριν από το τέλος παραδέχθηκε πως έκανα γι΄ αυτόν ό,τι δεν είχε κάνει εκείνος για μένα. Αυτό ήταν το πιο τίμιο πράγμα που είχε κάνει για μένα».
- Δουλεύετε εθελοντικά με ανθρώπους που έχουν ΑΙDS.
«Αυτή την εποχή το μόνο που καταφέρνω να κάνω είναι να πηγαίνω σε εκδηλώσεις και να βοηθάω να συγκεντρωθούν χρήματα. Είναι ωραίο να δίνεις, να προσφέρεις».
Ελένη Ξενάκη, tovima.gr, 22-5-2011
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ, το 1988,του έδωσαν τον βατήρα για ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο:το τελευταίο του. Υστερα από εκείνο το ταξίδι στην Κορέα, ο- Ελληνας για εμάς τότε«Γρηγόρης» έβγαλε τα ράμματα από το ζαλισμένο κεφάλι του, φύλαξε τα μπουρνούζια της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ στην ντουλάπα του και,όπως έλεγε το αθλητικό ρεπορτάζ της εποχής, «εξαφανίστηκε».Σήμερα αναδύεται από τα νερά της ταραχώδους ζωής του πιο «καθαρός» από ποτέ. Οι ομοφοβικοί συμπατριώτες του αφήνουν στην άκρη το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος και το δηλώνει,και ελπίζουν σε αυτόν για ένα χρυσό μετάλλιο στους επόμενους Ολυμπιακούς,δίνοντάς του κίνητρο για μερικές βουτιές ακόμη. Και, πιστέψτε μας, δεν θα σηκώσει νερό πέφτοντας. Η μόνη φορά εξάλλου που τάραξε τα ύδατα- εκτός από όλες τις αλήθειες που ξεστόμισε από το 1994 και μετά- ήταν όταν έπαθε το ατύχημα στη Σεούλ.Από αυτή την κομβική στιγμή για τη ζωή του θα ξετυλίξουμε το νήμα της συζήτησής μας που έγινε με φόντο τα μυστηριώδη νερά της λίμνης Βουλιαγμένης
- Περιγράψτε μας τα επόμενα τριάντα λεπτά μετά το ατύχημα στη Σεούλ το 1988, απ΄ όπου φύγατε τελικά και πάλι με το χρυσό. Πώς αποφασίσατε να συνεχίσετε τραυματισμένος σωματικά και, ενδεχομένως, ψυχικά;
«Προσκρούοντας στο νερό άκουσα τις κραυγές του κόσμου. Αναδυόμενος κατάλαβα τι γινόταν. Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν ντροπή. Βλέποντας τα αίματα να πέφτουν στο νερό παρέλυσα από φόβο: λίγους μήνες πριν είχα πάρει τα αποτελέσματα των εξετάσεων για ΗΙV και ήμουν θετικός. Ο Ρον Ο΄ Μπράιαν, ο προπονητής μου, ήταν από τους λίγους που γνώριζαν το “μεγάλο μυστικό”. Μόλις με έραψε ο γιατρός, πήγαμε οι δυο μας μια βόλτα και μου είπε: “Είχες μια υπέροχη καριέρα ως εδώ. Δεν είσαι υποχρεωμένος να συνεχίσεις”. Του απάντησα ότι είχα κάνει πολύ δρόμο και πολλή δουλειά για να τα παρατήσω χωρίς να δώσω τη μάχη μου. “Τότε είναι σαν να μη συνέβη τίποτε.Συνέχισε!” μου είπε. Μισή ώρα μετά το ατύχημα έκανα την επόμενη βουτιά, την πιο υψηλά βαθμολογημένη σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ήταν τυχαίο. Το χτύπημα ήταν ευλογία. Με έμαθε να εστιάζω καλύτερα, να μην έχω τη φόρα του άτρωτου φαβορί».
- Πίσω από έναν μεγάλο αθλητή βρίσκεται ο προπονητής του;
«Τα σπουδαία πράγματα δεν τα πετυχαίνει κανείς μόνος του. Στο παρελθόν ήταν η μητέρα μου που με στήριζε. Αργότερα στην καριέρα μου ήταν ο Ρον, ο προπονητής μου. Δεν ζει πια, αλλά είναι μια μορφή που θα θυμάμαι πάντα. Στην αρχή της συνεργασίας μας έγινε ο Θεός μου. Μετά ήταν πατέρας και από μια στιγμή και μετά ο φίλος. Εκείνος πέρασε τα ΑΖΤ (τα σκευάσματα για το ΑΙDS) στη Σεούλ».
- Τι ήταν αυτό που σας έκανε να μιλήσετε ανοιχτά για την ασθένειά σας;
«Ζώντας με ένα τέτοιο μυστικό είναι σαν να βρίσκεσαι αποκλεισμένος σε ένα νησί. Τα μυστικά μάς απομονώνουν. Γι΄ αυτό η αλήθεια είναι απελευθερωτική. Αυτός ήταν και ο λόγος που έγραψα το βιβλίο το 1994, και εκεί τα είπα όλα».
- Μιλήσατε επίσης για τη σεξουαλικότητά σας,δηλώνοντας ανοιχτά ότι είστε γκέι.
«Είμαι αυτός που είμαι. Και αυτή είναι η ζωή μου».
- Η ζωή σας υπήρξε ταραχώδης από τα εφηβικά κιόλας χρόνια σας. Διαβάζει κανείς για ναρκωτικά, αλκοόλ...
«Υπέφερα από κατάθλιψη όταν ήμουν νέος. Εχω κάνει αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας, ακόμη και στα δώδεκά μου. Οπως βλέπετε, καμία... δεν πέτυχε. Τότε έλεγα: “Δεν καταφέρνω ούτε να σκοτωθώ”».
- Το στρες του πρωταθλητισμού ενέτεινε αυτά τα συναισθήματά σας;
«Στα δεκαέξι μου πήρα το πρώτο μου ολυμπιακό μετάλλιο. Ηταν το 1976 στο Μόντρεαλ, απ΄ όπου έφυγα με το ασημένιο. Ο τότε προπονητής μου, ο Σάμιουελ Λι, είχε μεγάλες απαιτήσεις από μένα. Οταν σε μια βουτιά έκανα κάποιο λάθος, με περίμενε έξαλλος από θυμό και μου είπε: “Δείξε μου τι σόι πρωταθλητής είσαι”. Ενιωσα αποτυχημένος. Για πολλά χρόνια δεν ένιωθα καθόλου περήφανος γι΄ αυτό το μετάλλιο. Πίστευα ότι είχα απογοητεύσει τον προπονητή μου, την πατρίδα μου, τους γονείς μου».
- Σήμερα είστε σύμβουλος στην Εθνική Ομάδα Κατάδυσης των ΗΠΑ και προπονητής στην περίφημη Λέσχη Καταδύσεων της Νότιας Καλιφόρνιας.
Πώς προσεγγίζετε τους εκκολαπτόμενους πρωταθλητές;
«Βουτάω μαζί τους και προσπαθώ να τους μάθω να ευχαριστιούνται με αυτό που κάνουν. Η χαρά και το παιχνίδι σε βοηθάνε να μάθεις. Είναι κάτι που αποκόμισα εκπαιδεύοντας σκύλους. Τους βοηθάω λοιπόν να ευχαριστιούνται, ώστε να βάζουν την καρδιά τους και την ψυχή τους σε αυτό που κάνουν. Από την άλλη, τους παροτρύνω να έχουν και άλλα ενδιαφέροντα. Κάποιοι είναι καταπληκτικοί καλλιτέχνες, για παράδειγμα».
- Τον καιρό που κάνατε πρωταθλητισμό παίρνατε πτυχίο στις τέχνες και στο θέατρο και όταν οι αθλητικοί ρεπόρτερ έλεγαν ότι «εξαφανιστήκατε» μετά το 1988, εσείς παίζατε θέατρο.
«Ξέρετε, για μένα οι καταδύσεις δεν ήταν αγώνες, ήταν παράσταση. Γι΄ αυτό και δεν έκανα μόνο τις κλασικές προπονήσεις αλλά και χορό. Διάφορα είδη χορού. Σε όλη μου τη ζωή έδινα παραστάσεις με κάποιον τρόπο. Ενάμισι έτους τρύπωνα στην τάξη μπαλέτου της αδελφής μου. Στα τρία μου ανέβηκα στη σκηνή. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν εγκατέλειψα την αγάπη μου για τις τέχνες. Στα χρόνια που έμεινα εκτός αθλήματος, μεταξύ διαφόρων ενασχολήσεων, όπως το να εκπαιδεύω σκύλους, ασχολήθηκα επαγγελματικά με την υποκριτική».
- Μία φορά αθλητής πάντα αθλητής;
«Ναι. Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής που τον ακολουθείς με διάφορες παραλλαγές. Τώρα κάνω γιόγκα και χορό, προσπαθώντας να έχω καλή φυσική κατάσταση. Είναι σημαντικό, ειδικά για μένα που παίρνω πολύ τοξικά φάρμακα».
- Σε μια παλιά συνέντευξή του ο προπονητής σαςΡον Ο΄ Μπράιαν σας περιγράφει ως τελειομανή.
«Προσπαθούσα να είμαι τέλειος σε ό,τι έκανα. Ηθελα να είμαι αποδεκτός».
- Ενας ψυχοθεραπευτής θα αποφαινόταν ότι αυτή η ανάγκη είναι απόρροια του γεγονότος πως είσαι υιοθετημένος.
«Ετσι είναι. Στα είκοσί μου χρόνια ήμουν ένας κακοποιημένος νέος. Είχα βιαστεί από τον σύντροφό μου και παρ΄ όλα αυτά έμενα μαζί του επί έξι χρόνια. Για κάποιον λόγο πίστευα ότι αυτό μού άξιζε. Βγαίνοντας από αυτή τη σχέση έχασα τον πατέρα μου. Εκείνη ήταν μια περίοδος που έκανα εντατικά ψυχοθεραπεία. Τότε βγήκε και το “Βreaking the surface” (σ.σ.: Σπάζοντας την επιφάνεια) που μιλούσε για όλα και έγινε αφορμή για συνεντεύξεις με την Οπρα Γουίνφρεϊ και την Μπάρμπαρα Γουόλτερς. Λίγες ώρες πριν από τη συνέντευξη με την Μπάρμπαρα πέθανε ο ψυχίατρός μου. Στη συνέντευξη πήγα και ήμουν πέρα για πέρα αληθινός, αλλά παρ΄ όλη την υποστηρικτική στάση της Μπάρμπαρα ήταν δύσκολο. Ενιωθα για ακόμη μία φορά εγκατάλειψη, αυ τό το συναίσθημα που έχουν τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί».
- Το βιβλίο σας έγινε μπεστ σέλερ.
«Οι καταδύσεις με έκαναν γνωστό και μου έδωσαν το εφαλτήριο να μιλήσω για πολλά. Ομως νιώθω μεγαλύτερη περηφάνια για το βιβλίο μου. Χιλιάδες άνθρωποι έρχονταν στις παρουσιάσεις για να τους υπογράψω ένα αντίτυπο. Ανθρωποι έλεγαν ότι τους έσωσα τη ζωή. Και δεν ήταν μόνο γκέι ή οροθετικοί. Ηταν και άνθρωποι που βασανίζονταν από μυστικά και βρήκαν τον εαυτό τους στο κείμενο. Οταν μοιράζεσαι με άλλους τις αδυναμίες σου, γίνεσαι δυνατότερος».
- Σκεφθήκατε ποτέ να υιοθετήσετε ένα παιδί;
«Στα είκοσι πέντε μου το ήθελα πολύ. Σήμερα πιστεύω ότι για διάφορους προσωπικούς λόγους δεν θα ήταν δίκαιο για το παιδί. Είμαι όμως υπέρ της υιοθεσίας από γκέι ζευγάρια. Εχω γνωρίσει μάλιστα έναν μικρό αθλητή ο οποίος υιοθετήθηκε στην Καμπότζη από έναν γκέι και σήμερα έχει δύο μπαμπάδες».
«Μουσακά, αρνάκι και μπακλαβά, τα λατρεύω!»
- Οι γονείς σας σάς έμαθαν να δίνετε;
«Η μητέρα μου. “Εφυγε” πριν από μερικά χρόνια αλλά είναι πάντα μαζί μου. Σχεδόν την ακούω να μου λέει: “Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά”. Δεν ήταν Ελληνίδα αλλά μια Σκωτσεζο-ιρλανδέζα που μαγείρευε ελληνικά φαγητά για χάρη του μπαμπά. Ο μουσακάς, το αρνάκι και ο μπακλαβάς ήταν τα αγαπημένα μου φαγητά, και χωρούσαν πάντα στα τραπέζια που έκαναν για τη Γιορτή των Ευχαριστιών δίπλα στην κλασική γαλοπούλα».
- Είναι η πρώτη φορά όμως που έρχεστε στην Ελλάδα, και μάλιστα ο λόγος είναι επαγγελματικός. Ο πατέρας σας δεν ταξίδευε ποτέ στην πατρίδα.
«Νομίζω ότι δεν είχε γεννηθεί στην Ελλάδα. Δεν μιλούσε πολύ γι΄ αυτήν. Οι γονείς του ήταν η πρώτη γενιά μεταναστών. Ηθελε όμως πολύ να κάνει αυτό το ταξίδι. Τελικά δεν πρόλαβε...».
- Ζούμε σε μια εποχή που τα αναβολικά φτιάχνουν πρωταθλητές. Δεν είναι δύσκολο για έναν νέο αθλητή με προσδοκίες να μείνει «καθαρός»; «Λένε κάποιοι: “Να νικήσεις με οποιοδήποτε κόστος”. Διαφωνώ: Νικώντας με οποιοδήποτε κόστος χάνεις τελικά τον εαυτό σου».
INFO
Ο Γκρεγκ Λουγκάνις είναι ένας από τους οκτώ κριτές του Red Βull Cliff Diving World Series 2011,της διάσημης διοργάνωσης αγώνων κατάδυσης.Σήμερα,Κυριακή 22 Μαΐου,βρίσκεται στη λίμνη της Βουλιαγμένης για τον αγώνα της Αθήνας,έναν από τους επτά της διοργάνωσης,ο τελικός της οποίας θα διεξαχθεί στην Ουκρανία στις 4 Σεπτεμβρίου.Η μεγάλη αναμέτρηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Red Βull Cliff Diving 2011 θα μεταδοθεί ζωντανά από το διαδικτυακό Red Βull ΤVσήμερα στις 5 μ.μ.
«Στη Σεούλ έπρεπε να δείχνω άτρωτος»
- Στις απευθείας μεταδόσεις από τη Σεούλ βλέπαμε έναν όμορφο,υγιή και διάσημο νέο.Δεν φανταζόταν κανείς ότι σας κυνηγούσαν «δαίμονες».
«Πολλά συνέβαιναν εκείνον τον καιρό, αλλά έπρεπε να δείχνω άτρωτος. Ετσι με μεγάλωσαν. Ο πατέρας μου ήταν σκληρός. Δεν δεχόταν ότι είμαι γκέι.
Ημουν ο μοναχογιός που θα συνέχιζε το όνομά του. Είχαμε πάντα δύσκολη σχέση. Τον φρόντισα τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Αυτή η περίοδος ήταν εξαιρετικά θεραπευτική και για τους δυο μας. Συγχωρέσαμε και αποδεχθήκαμε ο ένας τον άλλον.
Λίγο πριν από το τέλος παραδέχθηκε πως έκανα γι΄ αυτόν ό,τι δεν είχε κάνει εκείνος για μένα. Αυτό ήταν το πιο τίμιο πράγμα που είχε κάνει για μένα».
- Δουλεύετε εθελοντικά με ανθρώπους που έχουν ΑΙDS.
«Αυτή την εποχή το μόνο που καταφέρνω να κάνω είναι να πηγαίνω σε εκδηλώσεις και να βοηθάω να συγκεντρωθούν χρήματα. Είναι ωραίο να δίνεις, να προσφέρεις».
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ. ΠΟΣΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΚΕΪ;
Λαμ: "Μη δηλώνετε την ομοφυλοφιλία σας"
Ο μπακ της Μπάγερν προτρέπει τους ομοφυλόφιλους παίκτες να μη το δηλώνουν για να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα
....Ο Λαμ δίνει συμβουλές προς τους ομοφυλόφιλους αθλητές να μην δηλώνουν δημόσια τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις γιατί θα αντιμετωπίσουν την δημόσια κατακραυγή.
Ο πολύπειρος μπακ δηλώνει πάντως πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους γκέι.
"Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι, αλλά αν κάποιος ποδοσφαιριστής αποκάλυπτε δημόσια πως είναι ομοφυλόφιλος, θα δεχόταν πολύ άσχημα σχόλια και θα ήταν δύσκολα τα πράγματα για εκείνον" δήλωσε ο αμυντικός των "Βαυαρών". (woop.gr, 18/5/2011)
FC: Στο ποδόσφαιρο οι γκέι, δεν είναι αναγκαίοι
Κώστας Βαϊμάκης (www.sport-fm.gr, 18/5/2011)
Ποιο είναι το στερεότυπο που έχουμε στο μυαλό μας για τους ποδοσφαιριστές; Ότι είναι αρσενικοί (για την ακρίβεια «σερνικοί»), γκομενιάρηδες, πρότυπα ανδρισμού, που αρέσουν σε μια κατηγορία γυναικών διότι είναι διάσημοι, πλούσιοι, πετυχημένοι και γυμνασμένοι. Αν καταρρεύσει αυτό το πρότυπο, αν φανταστεί κανείς ότι στα ντους μετά τα ματς, ο ένας πετάει χαριτωμένα το σαπούνι κάτω για να σκύψει να το πιάσει με ένα ηδυπαθές χαμόγελο ο άλλος, αν υποψιαστεί ο οπαδός ότι κάποιοι κάνουν «ατομικές προπονήσεις» με συμπαίκτες τους, αν περάσει απ’ το μυαλό ότι αυτά τα σύμβολα ανδρισμού, που η τεστοστερόνη ξεχειλίζει από τις κάλτσες τους βλέπουν τον μαύρο συμπαίκτη τους και τον λιγουρεύονται, θα καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου.
Ο Φίλιπ Λαμ βγήκε και το είπε ξεκάθαρα:«εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι, αλλά αν κάποιος ποδοσφαιριστής αποκάλυπτε δημόσια πως είναι ομοφυλόφιλος, θα δεχόταν πολύ άσχημα σχόλια και θα ήταν δύσκολα τα πράγματα για εκείνον». Άρα «και να είστε, κρατήστε το για τον εαυτό σας». Και το είπε για τη Γερμανία, όπου οι άνθρωποι εκεί είναι - ας πούμε - πιο ανεκτικοί και απελευθερωμένοι κι όπου ένα gay - parade δεν γίνεται λόγος να χωριστεί μια πόλη στα δυο για το αν πρέπει να γίνει ή όχι. Φανταστείτε εδώ, όπου οι μανάδες, οι αδελφές και τα σπίτια των αντίπαλων ποδοσφαιριστών είναι σε ημερήσια διάταξη, ο Χριστός και η Παναγία τους επίσης και ο «κουλτουριάρης» της εξέδρας ξεφωνίζει ως «κουνιστό» και «αδελφάρα» όποιον ποδοσφαιριστή έχει κάνει ανταύγειες στο μαλλί ή ντεκαπάζ. Το να μάθει ότι ο αντίπαλος ή - ακόμα χειρότερα - ο δικός του παίκτης είναι γκέι, θα είναι μαχαιριά στην καρδιά του. Και λόγος να συμπεριφέρεται σαν μορφή ζωής κατώτερη κι από την αμοιβάδα.
Παλιότερα ο Φάμπιο Καναβάρο, είχε δηλώσει μέσες - άκρες πως δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι μπορεί να υπάρχουν γκέι στα αποδυτήρια μιας ομάδας και να τον χαλβαδιάζουν την ώρα που κάνουν ντους. Οι γκέι Ιταλοί πάντως δεν πτοήθηκαν και τον ανέδειξαν ως πιο ποθητό ποδοσφαιριστή της Ιταλίας. Ο Σέρχιο Ράμος και ο «δικός μας» Ντάτολο, στιγματίστηκαν ως γκέι επειδή φωτογραφήθηκαν στο εξώφυλλο περιοδικών για γκέι - με την ίδια λογική φαντάζομαι που αν φωτογραφηθεί άντρας σε γυναικείο περιοδικό, πάει να πει ότι είναι γυναίκα. Ποδοσφαιριστές που μίλησαν για τους γκέι στη Γερμανία, «κατηγορήθηκαν» ότι είναι και οι ίδιοι γκέι και προετοιμάζουν το έδαφος σιγά - σιγά για να κάνουν αποκαλύψεις, ο Τζον Αμίτσι το ξεφούρνισε μόλις σταμάτησε την καριέρα και άλλοι του είπαν «μπράβο που βρήκες το θάρρος και μίλησες», ενώ άλλοι είπαν «φτου σου ξεφτιλισμένε», παρομοίως και ο Γκρεγκ Λουγκάνης. Τον κόσμο απ’ τα πόδια τους έχασαν γενικά όσοι έμαθαν ότι κάποιος αγαπημένος τους παίκτης είναι γκέι, σε οποιοδήποτε άθλημα - ειδικά στα πολύ μουσκουλάτα, όπως το ράγκμπι, το δικό μας ποδόσφαιρο ή το αμερικάνικο ποδόσφαιρο.
Παντού υπάρχουν γκέι: και στον αθλητισμό και την πολιτική και τη σόου - μπιζ και τη δημοσιογραφία και το στρατό και όπου αλλού βάλει ο νους σας. Είμαστε έτοιμοι να το αποδεχτούμε; Όχι και με τίποτα. Γι’ αυτό όλες οι κυρίες της γενιάς του, συγκλονίστηκαν όταν ο μέγας γόης Ροκ Χάτσον πέθανε από AIDS και αποκαλύφθηκε ότι κανένα ενδιαφέρον δεν είχε για το γυναικείο φύλο, γι’ αυτό όλοι εξεπλάγησαν όταν τα άπλυτα του μέγα μυστακοφόρου Τομ Σέλεκ βγήκαν στη φόρα, γι’ αυτό και ο κάθε ένας που είναι «δημόσιο πρόσωπο», «επώνυμος» ή «mega - star» και νιώθει έλξη για το ίδιο φύλο το κρύβει και το καταπιέζει, για να μην περάσει από την αποθέωση και το θαυμασμό στο κράξιμο και την περιφρόνηση. Δεν μας ενδιαφέρει πόσο καλά τραγουδάει κάποιος, πόσο καλά παίζει στην τηλεόραση ή γράφει στο περιοδικό ή την εφημερίδα, αλλά και πόσο καλά υπηρετεί το προφίλ που έχει φτιάξει ή έχουμε φτιάξει εμείς γι’ αυτόν. Κι όσο για τους ποδοσφαιριστές, «τι σημασία έχει πόσο καλά κλωτσάει το τόπι, αν το κοτσάρει το τρέιλερ; Εμείς αδελφές δεν ανεχόμαστε στην ομάδα». Μπορεί να ανεχόμαστε δίπλα μας στις εξέδρες ή στη δουλειά, στη γειτονιά ή στην παμπ αληταράδες, εμπόρους ναρκωτικών, ρατσιστές, εγκληματίες, ανθρώπους που δέρνουν τη γυναίκα και τα παιδιά τους, ναζιστές και όποιον άλλο, αλλά αδελφές δεν ανεχόμαστε. Καλά τα λέει λοιπόν ο Λαμ: μην τους χαλάτε την ιστορία που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους και υπηρετήστε το ρόλο σας, δημοσίως, μέχρι τέλους. Και προσοχή μην σας κάνουν τσακωτούς, διότι μετά δεν σας ξεπλένει ούτε ο Γάγγης ποταμός.
Ο μπακ της Μπάγερν προτρέπει τους ομοφυλόφιλους παίκτες να μη το δηλώνουν για να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα
....Ο Λαμ δίνει συμβουλές προς τους ομοφυλόφιλους αθλητές να μην δηλώνουν δημόσια τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις γιατί θα αντιμετωπίσουν την δημόσια κατακραυγή.
Ο πολύπειρος μπακ δηλώνει πάντως πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους γκέι.
"Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι, αλλά αν κάποιος ποδοσφαιριστής αποκάλυπτε δημόσια πως είναι ομοφυλόφιλος, θα δεχόταν πολύ άσχημα σχόλια και θα ήταν δύσκολα τα πράγματα για εκείνον" δήλωσε ο αμυντικός των "Βαυαρών". (woop.gr, 18/5/2011)
FC: Στο ποδόσφαιρο οι γκέι, δεν είναι αναγκαίοι
Κώστας Βαϊμάκης (www.sport-fm.gr, 18/5/2011)
Ποιο είναι το στερεότυπο που έχουμε στο μυαλό μας για τους ποδοσφαιριστές; Ότι είναι αρσενικοί (για την ακρίβεια «σερνικοί»), γκομενιάρηδες, πρότυπα ανδρισμού, που αρέσουν σε μια κατηγορία γυναικών διότι είναι διάσημοι, πλούσιοι, πετυχημένοι και γυμνασμένοι. Αν καταρρεύσει αυτό το πρότυπο, αν φανταστεί κανείς ότι στα ντους μετά τα ματς, ο ένας πετάει χαριτωμένα το σαπούνι κάτω για να σκύψει να το πιάσει με ένα ηδυπαθές χαμόγελο ο άλλος, αν υποψιαστεί ο οπαδός ότι κάποιοι κάνουν «ατομικές προπονήσεις» με συμπαίκτες τους, αν περάσει απ’ το μυαλό ότι αυτά τα σύμβολα ανδρισμού, που η τεστοστερόνη ξεχειλίζει από τις κάλτσες τους βλέπουν τον μαύρο συμπαίκτη τους και τον λιγουρεύονται, θα καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου.
Ο Φίλιπ Λαμ βγήκε και το είπε ξεκάθαρα:«εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι, αλλά αν κάποιος ποδοσφαιριστής αποκάλυπτε δημόσια πως είναι ομοφυλόφιλος, θα δεχόταν πολύ άσχημα σχόλια και θα ήταν δύσκολα τα πράγματα για εκείνον». Άρα «και να είστε, κρατήστε το για τον εαυτό σας». Και το είπε για τη Γερμανία, όπου οι άνθρωποι εκεί είναι - ας πούμε - πιο ανεκτικοί και απελευθερωμένοι κι όπου ένα gay - parade δεν γίνεται λόγος να χωριστεί μια πόλη στα δυο για το αν πρέπει να γίνει ή όχι. Φανταστείτε εδώ, όπου οι μανάδες, οι αδελφές και τα σπίτια των αντίπαλων ποδοσφαιριστών είναι σε ημερήσια διάταξη, ο Χριστός και η Παναγία τους επίσης και ο «κουλτουριάρης» της εξέδρας ξεφωνίζει ως «κουνιστό» και «αδελφάρα» όποιον ποδοσφαιριστή έχει κάνει ανταύγειες στο μαλλί ή ντεκαπάζ. Το να μάθει ότι ο αντίπαλος ή - ακόμα χειρότερα - ο δικός του παίκτης είναι γκέι, θα είναι μαχαιριά στην καρδιά του. Και λόγος να συμπεριφέρεται σαν μορφή ζωής κατώτερη κι από την αμοιβάδα.
Παλιότερα ο Φάμπιο Καναβάρο, είχε δηλώσει μέσες - άκρες πως δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι μπορεί να υπάρχουν γκέι στα αποδυτήρια μιας ομάδας και να τον χαλβαδιάζουν την ώρα που κάνουν ντους. Οι γκέι Ιταλοί πάντως δεν πτοήθηκαν και τον ανέδειξαν ως πιο ποθητό ποδοσφαιριστή της Ιταλίας. Ο Σέρχιο Ράμος και ο «δικός μας» Ντάτολο, στιγματίστηκαν ως γκέι επειδή φωτογραφήθηκαν στο εξώφυλλο περιοδικών για γκέι - με την ίδια λογική φαντάζομαι που αν φωτογραφηθεί άντρας σε γυναικείο περιοδικό, πάει να πει ότι είναι γυναίκα. Ποδοσφαιριστές που μίλησαν για τους γκέι στη Γερμανία, «κατηγορήθηκαν» ότι είναι και οι ίδιοι γκέι και προετοιμάζουν το έδαφος σιγά - σιγά για να κάνουν αποκαλύψεις, ο Τζον Αμίτσι το ξεφούρνισε μόλις σταμάτησε την καριέρα και άλλοι του είπαν «μπράβο που βρήκες το θάρρος και μίλησες», ενώ άλλοι είπαν «φτου σου ξεφτιλισμένε», παρομοίως και ο Γκρεγκ Λουγκάνης. Τον κόσμο απ’ τα πόδια τους έχασαν γενικά όσοι έμαθαν ότι κάποιος αγαπημένος τους παίκτης είναι γκέι, σε οποιοδήποτε άθλημα - ειδικά στα πολύ μουσκουλάτα, όπως το ράγκμπι, το δικό μας ποδόσφαιρο ή το αμερικάνικο ποδόσφαιρο.
Παντού υπάρχουν γκέι: και στον αθλητισμό και την πολιτική και τη σόου - μπιζ και τη δημοσιογραφία και το στρατό και όπου αλλού βάλει ο νους σας. Είμαστε έτοιμοι να το αποδεχτούμε; Όχι και με τίποτα. Γι’ αυτό όλες οι κυρίες της γενιάς του, συγκλονίστηκαν όταν ο μέγας γόης Ροκ Χάτσον πέθανε από AIDS και αποκαλύφθηκε ότι κανένα ενδιαφέρον δεν είχε για το γυναικείο φύλο, γι’ αυτό όλοι εξεπλάγησαν όταν τα άπλυτα του μέγα μυστακοφόρου Τομ Σέλεκ βγήκαν στη φόρα, γι’ αυτό και ο κάθε ένας που είναι «δημόσιο πρόσωπο», «επώνυμος» ή «mega - star» και νιώθει έλξη για το ίδιο φύλο το κρύβει και το καταπιέζει, για να μην περάσει από την αποθέωση και το θαυμασμό στο κράξιμο και την περιφρόνηση. Δεν μας ενδιαφέρει πόσο καλά τραγουδάει κάποιος, πόσο καλά παίζει στην τηλεόραση ή γράφει στο περιοδικό ή την εφημερίδα, αλλά και πόσο καλά υπηρετεί το προφίλ που έχει φτιάξει ή έχουμε φτιάξει εμείς γι’ αυτόν. Κι όσο για τους ποδοσφαιριστές, «τι σημασία έχει πόσο καλά κλωτσάει το τόπι, αν το κοτσάρει το τρέιλερ; Εμείς αδελφές δεν ανεχόμαστε στην ομάδα». Μπορεί να ανεχόμαστε δίπλα μας στις εξέδρες ή στη δουλειά, στη γειτονιά ή στην παμπ αληταράδες, εμπόρους ναρκωτικών, ρατσιστές, εγκληματίες, ανθρώπους που δέρνουν τη γυναίκα και τα παιδιά τους, ναζιστές και όποιον άλλο, αλλά αδελφές δεν ανεχόμαστε. Καλά τα λέει λοιπόν ο Λαμ: μην τους χαλάτε την ιστορία που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους και υπηρετήστε το ρόλο σας, δημοσίως, μέχρι τέλους. Και προσοχή μην σας κάνουν τσακωτούς, διότι μετά δεν σας ξεπλένει ούτε ο Γάγγης ποταμός.
.
21.5.11
ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ
Ημικρανία: «Σφυριά» στο κεφάλι
Υπάρχουν παράγοντες που επιδεινώνουν το πρόβλημα
tovima.gr, 15/4/2011
Χτυπάει όταν δεν πρέπει. Όταν έχεις πολλή δουλειά, όταν λαχταράς λίγο καφέ, όταν στέκεσαι στο μπαρ και πίνεις το ποτό με την παρέα σου. Η ημικρανία είναι εχθρός ύπουλος, πλήττει στατιστικά κυρίως γυναίκες, και καθιερώνει μόνιμες, ενοχλητικές επισκέψεις, μειώνοντας την ποιότητα ζωής. Η αντιμετώπιση δεν είναι μόνον τα σκοτεινά και ήσυχα δωμάτια, τα ψυχρά επιθέματα στο κεφάλι και η λήψη ελαφράς τροφής _ προς καταπολέμηση της ναυτίας που συνοδεύει τον πόνο.
Υπάρχουν παράγοντες που επιδεινώνουν το πρόβλημα, και ενδεχομένως πρέπει να τους αποφεύγετε:
- Το κόκκινο κρασί, τον καφέ, τη σοκολάτα, ορισμένα κίτρινα τυριά, την ασπαρτάμη. Θα πρέπει να τηρείτε ισορροπημένη διατροφή, μακριά από εξαντλητικές δίαιτες, να μην παραλείπετε γεύματα, να μη στερείστε απότομα τροφές, αλλά και να μην καταναλώνετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα ζάχαρης, αλκοολούχα ποτά, ή πολλά γαλακτοκομικά.
- Τα μπαρ και νυχτερινά κέντρα, στα οποία γίνεται χρήση ειδικών εφέ, ή έχουν περίεργο φωτισμό_ είτε πολύ έντονο, είτε υπερβολικά χαμηλό.
- Τις ασταθείς ώρες ύπνου. Θα πρέπει να αποκτήσετε συνήθειες ως προς τον ύπνο, και σαφώς να κοιμάστε αρκετά.
- Την υπερβολική κούραση, στα όρια της σωματικής εξάντλησης. Ιδιαίτερα επιβαρυντική είναι η κούραση στα μάτια, ύστερα από πολύωρη παραμονή μπροστά στον υπολογιστή.
- Την έκθεση σε καιρικές αλλαγές, όπως η υγρασία ή η βαρομετρική πίεση.
- Τις έντονες μυρωδιές. Ακόμη και ένα βαρύ άρωμα μπορεί να προκαλέσει κρίση ημικρανίας.
- Τα βαριά ή σφικτά αξεσουάρ
Μικρές συμβουλές
Εξασφαλίστε ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό σας, ακόμη και αν πρόκειται για μόνο 15 λεπτά καθημερινά. Η μείωση του στρες και οι μικρές προσωπικές απολαύσεις συμβάλλουν στην καταπολέμηση του προβλήματος.
Προβείτε σε ορμονολογικές εξετάσεις. Συχνά υπεύθυνες για τις ημικρανίες είναι οι θεραπείες με αντισυλληπτικά, η εμμηνόπαυση, η έναρξη της περιόδου ακόμη και η κύηση.
Φροντίστε τυχόν οδοντικά προβλήματα, με γνάθους, ή στραβά δόντια.
Υπάρχουν παράγοντες που επιδεινώνουν το πρόβλημα
tovima.gr, 15/4/2011
Χτυπάει όταν δεν πρέπει. Όταν έχεις πολλή δουλειά, όταν λαχταράς λίγο καφέ, όταν στέκεσαι στο μπαρ και πίνεις το ποτό με την παρέα σου. Η ημικρανία είναι εχθρός ύπουλος, πλήττει στατιστικά κυρίως γυναίκες, και καθιερώνει μόνιμες, ενοχλητικές επισκέψεις, μειώνοντας την ποιότητα ζωής. Η αντιμετώπιση δεν είναι μόνον τα σκοτεινά και ήσυχα δωμάτια, τα ψυχρά επιθέματα στο κεφάλι και η λήψη ελαφράς τροφής _ προς καταπολέμηση της ναυτίας που συνοδεύει τον πόνο.
Υπάρχουν παράγοντες που επιδεινώνουν το πρόβλημα, και ενδεχομένως πρέπει να τους αποφεύγετε:
- Το κόκκινο κρασί, τον καφέ, τη σοκολάτα, ορισμένα κίτρινα τυριά, την ασπαρτάμη. Θα πρέπει να τηρείτε ισορροπημένη διατροφή, μακριά από εξαντλητικές δίαιτες, να μην παραλείπετε γεύματα, να μη στερείστε απότομα τροφές, αλλά και να μην καταναλώνετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα ζάχαρης, αλκοολούχα ποτά, ή πολλά γαλακτοκομικά.
- Τα μπαρ και νυχτερινά κέντρα, στα οποία γίνεται χρήση ειδικών εφέ, ή έχουν περίεργο φωτισμό_ είτε πολύ έντονο, είτε υπερβολικά χαμηλό.
- Τις ασταθείς ώρες ύπνου. Θα πρέπει να αποκτήσετε συνήθειες ως προς τον ύπνο, και σαφώς να κοιμάστε αρκετά.
- Την υπερβολική κούραση, στα όρια της σωματικής εξάντλησης. Ιδιαίτερα επιβαρυντική είναι η κούραση στα μάτια, ύστερα από πολύωρη παραμονή μπροστά στον υπολογιστή.
- Την έκθεση σε καιρικές αλλαγές, όπως η υγρασία ή η βαρομετρική πίεση.
- Τις έντονες μυρωδιές. Ακόμη και ένα βαρύ άρωμα μπορεί να προκαλέσει κρίση ημικρανίας.
- Τα βαριά ή σφικτά αξεσουάρ
Μικρές συμβουλές
Εξασφαλίστε ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό σας, ακόμη και αν πρόκειται για μόνο 15 λεπτά καθημερινά. Η μείωση του στρες και οι μικρές προσωπικές απολαύσεις συμβάλλουν στην καταπολέμηση του προβλήματος.
Προβείτε σε ορμονολογικές εξετάσεις. Συχνά υπεύθυνες για τις ημικρανίες είναι οι θεραπείες με αντισυλληπτικά, η εμμηνόπαυση, η έναρξη της περιόδου ακόμη και η κύηση.
Φροντίστε τυχόν οδοντικά προβλήματα, με γνάθους, ή στραβά δόντια.
ΟΗΕ. ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΜΙΣΟΥΣ
Homophobic hate crimes on the rise, UN human rights chief warnsHate crimes against lesbians, gay men, bisexuals and transgender people are rising around the world, the United Nations human rights chief said today, urging governments to do much more to eliminate discrimination and prejudice based on sexual orientation or gender identity.
In a video message marking the International Day against Homophobia and Transphobia, UN High Commissioner for Human Rights Navi Pillay said homophobia and transphobia are no different to sexism, misogyny, racism or xenophobia.
“But whereas these last forms of prejudice are universally condemned by governments, homophobia and transphobia are too often overlooked,” she said.
History shows us the terrible human price of discrimination and prejudice. No one is entitled to treat a group of people as less valuable, less deserving or less worthy of respect.
Ms. Pillay said statistics indicated that homophobic-based hate crimes were on the rise in many parts of the world, from New York to Brazil and Honduras to South Africa. Homosexuality also remains a criminal offence in more than 70 countries.
Yet the High Commissioner said homosexuality and transgenderism have been present in all societies throughout human history.
She added that international human rights standards have already incorporated the principle that no one should experience discrimination on the basis of their sexuality or gender identity.
“Seventeen years ago the UN Human Rights Committee, whose job it is to remind States of such things, confirmed that, under international law, States have an obligation to decriminalize homosexuality and to protect individuals from discrimination on the basis of their sexual orientation. Other UN treaty bodies have said the same thing.”
In a separate message, the Executive Director of the Joint UN Programme on HIV/AIDS (UNAIDS) said that the stigma and discrimination faced by many lesbian, gay, bisexual or transgender people was hampering an effective response to the disease.
“The AIDS response has shown that when people are stigmatized because of their sexual orientation or gender identity, they are less likely to access the HIV services they need,” said Michel Sidibé. “This leads to new HIV infections and AIDS deaths.”
Mr. Sidibé urged governments to create social and legal environments that ensure respect for human rights and universal access to HIV prevention, treatment and support.
For her part, UN Development Programme (UNDP) Associate Administrator Rebeca Grynspan said in a message that anti-gay prejudice and discrimination harm not only individuals but broader economic development as well.
“Homophobia curbs the capacity of individuals to realize their aspirations and potential,” she said. “Discrimination and harassment in families, schools, workplaces and the military on the basis of sexual orientation and gender identity lead people to drop out of school, prevent them from getting jobs and inhibits millions across the globe from seeking crucial health services.” (un.org)
20.5.11
ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ. ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ
Prostate Cancer Survival May Be Especially Tough on Gay MenMONDAY, May 16 (HealthDay News) -- Gay men have a lower health-related quality of life than other men after prostate cancer treatment, a new study finds.
The study included 92 gay men in the United States and Canada who completed an Internet survey that included the Expanded Prostate Cancer Index (EPIC), which is designed to assess patient function after cancer treatment, and a widely used questionnaire on male sexual health. They also answered questions about their fears of cancer recurrence.
The gay men's responses were compared to data from men in the general population collected in previous published research.
Compared to men in the general population, gay men reported statistically significant worse functioning and more severe bother scores on the EPIC urinary, bowel and hormonal system scales. Gay men also reported worse EPIC sexual and ejaculatory functioning scores, as well as much worse mental health functioning and higher fear of cancer recurrence.
The study, presented Sunday at the American Urological Association's annual scientific meeting in Washington, D.C., is one of the first to examine the impact of prostate cancer on gay men.
"This is one of the early studies demonstrating that quality of life is more significantly impacted by prostate cancer in the gay population," Dr. Tomas L. Griebling, an AUA spokesman, said in an association news release. "More research is needed to determine what steps we can take to diminish these impacts."
Research presented at meetings is considered preliminary until it is published in a peer-reviewed journal.
ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ
Government Fails to Protect Gay, Lesbian People from Homophobic Violence – LGBT IntergroupTear gas attack at IDAHO concert. Montenegro Pride plans “suspended”
BRUSSELS, May 17, 2011 – A music concert has been met by homophobic violence in the Montenegrin capital, Podgorica. During a performance by artist Lollobrigida on the occasion of the international Day Against Homophobia and Transphobia, unknown groups threw teargas cans into the crowd, forcing half of the audience to disperse and seek medical assistance.
And in a related incident, two members of the public were reported to have been attacked in the centre of Podgorica and told to “not spread the disease [homosexuality] here”.
The Montenegrin government had earlier pledged to protect the LGBT Pride event planned for May 31. But it has so far failed to earmark specific resources to protect the pride.
In light of these incidents, organisers of the Pride announced today they would suspend their plans for a public event on May. 31 They called on the government to provide effective plans to protect participants and onlookers during the pride march.
Speaking from Podgorica, Ulrike Lunacek MEP, co-president of the European Parliament’s Intergroup on LGBT Rights, said: “Today we saw first-hand the total lack of political will from national authorities to protect LGBT people and their supporters.
“These incidents are set to increase unless the Montenegrin government send a strong signal. And as Montenegro further progresses as a candidate to join the European Union, all its citizens must be protected and respected by authorities, regardless of their sexual orientation or gender identity.”
Also in Montenegro, Jelko Kacin MEP, vice-chair of the European Parliament Delegation to South-East Europe, added: “It is deeply regrettable that the first gay pride parade in the country should be cancelled, due to authorities’ failure to unequivocally support the parade. The government’s genuine solidarity and public support is essential; formal approval is not sufficient, as it wasn’t followed by any concrete action.
“Today, Montenegro failed to demonstrate that it wants to progress towards EU accession equally fast, in all areas. Respect, protection and promotion of minority rights are a quintessential part of our common European values.”
The LGBT Intergroup pledged it will continue to monitor the situation in Montenegro.
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
4 ἔδει δὲ αὐτὸν διέρχεσθαι διὰ τῆς Σαμαρείας. 5 ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχὰρ πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ τῷ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ• 6 ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ• ὥρα ἦν ὡς ἕκτη.
7 Ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς• Δός μοι πεῖν• 8 οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν, ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσιν. 9 λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρῖτις• Πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦ πεῖν αἰτεῖς γυναικὸς Σαμαρίτιδος οὔσης; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρίταις. 10 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ• Εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ θεοῦ καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι• Δός μοι πεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτὸν καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. 11 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή• Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶν βαθύ• πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; 12 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιεν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; 13 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ• Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν• 14 ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. 15 λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή• Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ διέρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν.
16 Λέγει αὐτῇ• Ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. 17 ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν αὐτῷ• Οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς• Καλῶς εἶπας ὅτι Ἄνδρα οὐκ ἔχω• 18 πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστιν σου ἀνήρ• τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. 19 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή• Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. 20 οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν• καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου προσκυνεῖν δεῖ. 21 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς• Πίστευέ μοι, γύναι, ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. 22 ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν, ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν• 23 ἀλλὰ ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσιν τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν• 24 πνεῦμα ὁ θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. 25 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή• Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται, ὁ λεγόμενος χριστός• ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν ἅπαντα. 26 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς• Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι.
27 Καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμαζον ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει• οὐδεὶς μέντοι εἶπεν• Τί ζητεῖς; ἢ τί λαλεῖς μετ’ αὐτῆς; 28 ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις• 29 Δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα• μήτι οὗτός ἐστιν ὁ χριστός; 30 ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν.
Η Σαμαρείτιδα δεν ήταν καμιά σπουδαία γυναίκα. Ήταν μια όχι και τόσο καλής φήμης γυναίκα και ως εκ τούτου καταφρονεμένη … παρά ταύτα εμείς σχεδιάζουμε την ερχόμενη Κυριακή -η οποία και της ανήκει ημερολογιακά- να ανταμώσουμε, για πιοτό, φαί και απολογισμό συμμετοχής στο Πανόραμα ταινιών, της Σύμπραξης για το Κοινωνικό Φύλο.
Μετά τις 3, ανταμώνουμε στο λημέρι μας. Φιλίππου 51, κέντρο πόλης.
Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης
Μετά τις 3, ανταμώνουμε στο λημέρι μας. Φιλίππου 51, κέντρο πόλης.
Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
