31.8.09

Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ PAUL CADMUS

Image Hosted by ImageShack.us
.
Paul Cadmus (December 17, 1904 - December 12, 1999) was an American artist. He is best known for his paintings and drawings of nude male figures. His works combined elements of eroticism and social critique to produce a style often called magic realism. He painted with egg tempera, a medium which had been associated with Greek icons.
In 1934 he painted The Fleet's In! while working for the Public Works of Art Project of the WPA. This painting, featuring carousing sailors, women, and a homosexual couple, was the subject of a public outcry and was removed from exhibition at the Corcoran Gallery. The publicity helped to launch his career. He worked in commercial illustration as well, but Jared French, another tempera artist who befriended him and became his lover for a time, convinced him to devote himself completely to fine art.
Jon Anderson, who became Cadmus's longtime companion of 35 years, was a subject of many of his works.
In 1999 he died in his home in Weston, Connecticut due to advanced age, just five days short of his 95th birthday.
(en.wikipedia.org)
.
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us

ΧΙΛΗ. ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΗΛΙΚΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Image Hosted by ImageShack.us
Las iniciativas fueron lanzadas con un apoyo parlamentario transversal junto al Grupo de
Madres y Padres y a la Brigada Escolar del Movilh. Con el respaldo de la Embajada del Reino
de los Países Bajos, el proyecto y la campaña buscan derogar el artículo que fija a los
homosexuales una edad de consentimiento sexual distinta a la de los heterosexuales.
El Movimientode Integración y Liberación Homosexual (Movilh) lanzó hoy un proyecto de ley
y una campaña nacional para derogar el artículo 365 del Código Penal, el cual fija la edad
de consentimiento sexual en 18 años para jóvenes homosexuales, en circunstancias
que para los heterosexuales está fijada en 14 años
.
Η λοαδ χιλιανή οργάνωση Movilh ξεκίνησε πρόσφατα μια μεγάλη δημόσια εκστρατεία για κοινή ηλικία σεξουαλικής συναίνεσης για όλους τους πολίτες, καθώς στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής, όπως και στις υπόλοιπες της περιοχής, οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ετεροφύλων είναι νόμιμες από τα 14 έτη, ενώ μεταξύ ομοφύλων από τα 18, κάτι που προφανώς συνιστά μια κατάφωρη διάκριση σε βάρος των ομοφυλοφίλων.
Η καμπάνια έχει την υποστήριξη διαφόρων κοινωνικών φορέων, αλλά και της Πρεσβείας της Ολλανδίας στο Σαντιάγκο.

ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ, ΗΠΑ. ΟΙ ΑΝΕΡΩΤΙΚΟΙ "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ" ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ

Image Hosted by ImageShack.us
David Jay, who founded the Asexual Visibility and Education Network (AVEN),
says asexuals are not "broken" and deserve respect in a sex-obsessed culture.
.
Asexuals leave the closet, find community
Demian Bulwa, (San Francisco Chronicle, 24/8/2009)
When she wasn't drawn to boys as a teenager, Cathy Roberts figured she was just shy. As she steered men away from her college bed, she convinced herself she wasn't ready. Later, when a therapist coaxed her along a path toward enjoying sex, she didn't even want to do the tamest of exercises.
It wasn't until Roberts was in her 40s, and in a relationship with a woman, that she concluded she was asexual - simply not interested in sex.
"She was not happy to hear that," Roberts, a 48-year-old Mountain View resident, said of her incredulous ex-girlfriend. "She equated sex with love. I think that was true for her, but not for me."
The relationship ended last year, but Roberts had emerged from years of confusion. And in June, while wearing an "Asexy Dyke" T-shirt, she marched with two dozen other self-described asexuals in San Francisco's Gay Pride Parade.
It was an unusual coming-out for people who consider themselves members of a fundamental sexual orientation. At an event that celebrated sex of every flavor, one group declared an intention to skip the buffet.
The movement is a testament to how vital sexual identity is to self-worth. But the public emergence of asexuals also raises questions for sexuality researchers - mysteries involving the fluidity of sexual identity and the link between romance, which many asexuals enjoy, and sexual attraction.
'We're not broken'
"It does raise questions about the nature of love," said Anthony Bogaert, a sexologist at Brock University in Ontario who estimated the prevalence of asexuality in 2004. He analyzed an earlier survey of Britons and found that 1 percent reported that they had never felt sexually attracted to anyone.
David Jay, a 27-year-old San Francisco resident, put the movement in more personal terms, saying, "We need to know we're not broken. I've been told my whole life that people need sex to be happy."
The Pride Parade was a milestone for Jay, who is studying for his graduate business degree at Presidio School of Management. Nine years ago, he essentially started the movement by founding the Asexual Visibility and Education Network, or AVEN, as a teenager who couldn't fathom why everyone but him was hell-bent on shedding their virginity.
Seeking respect
Jay and his online community, which he said has 30,000 registered worldwide members, aren't seeking to create new civil rights. What they want is respect in a sex-obsessed culture.
Asexuality has only occasionally been studied, but the few researchers who have given it a close look in recent years say it may be a sexual identity similar to being straight, gay or bisexual.
Dr. Lori Brotto, an expert on sexuality at the University of British Columbia in Vancouver, said she was once "extremely skeptical" that asexuality existed as an orientation. But in 2007, in surveys of AVEN members, she found not only low sexual desire but low distress about it.
"They're not bothered by the low levels of arousal," Brotto said. "That's what makes them different from someone with sexual dysfunction, who wants to seek treatment."
Recently, Brotto showed erotic films to seven asexuals along with 35 other women who identified themselves as straight, lesbian or bisexual, while measuring vaginal blood flow. She found no physiological differences in their responses.
"That's kind of what we predicted," she said. "This is not a sexual dysfunction. It's a sexual orientation issue."
Some asexuals are romantically straight, gay or bisexual, and some aren't romantic. They date each other, or they go out with "sexuals," attempting to compromise in bed.
Roberts, a software engineer, said she's worried she won't find somebody with whom to grow old. "For me, they have to be asexual and lesbian," she said, adding with a laugh, "Then there's that whole compatibility thing."
No common culture
The birth of the asexual movement has been as tricky as the personal stories, involving people whose sexuality is naturally passive. They lack the cultural markers claimed by the gay community - styles of dress, for instance, or bars in which to gather.
Into that breach came the great uniter of obscure groups - the Internet - and Jay, whom many asexuals consider to be an ideal spokesman. Young, charismatic and good-looking, here is a man, they say, who could have sex if he wanted to.
Speaking over burritos at a taqueria near his Mission District home, Jay said he was driven by memories of feeling alone. As a teenager in St. Louis, he searched the Web for "asexual" and found only research on amoebas.
He launched AVEN and recalled that when the first kindred soul got in touch, "we had this intense, two-hour discussion, going into all these things no one else could relate to."
Jay likes to say that nonsexual relationships are as rewarding - and challenging - as sexual ones. In defending asexuality, he is unflappable, even when being used for comic relief.
On MSNBC, host Tucker Carlson asked Jay if he was gay and repressed and wondered why, with all his free time, he hadn't cured cancer.
"If I'm able to define asexuality every time I do an appearance," Jay said, "we get 50 to 200 new people coming to us."
There are other signs of momentum. Bogaert is writing a book about asexuality, a New York film company has a documentary about the subject in the works, and in New Zealand, a soap opera features television's first identified asexual character.
AVEN members have one concrete goal: changing the authoritative Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders to make explicit that asexuality is not a "hypoactive sexual desire disorder." The next edition will be published by the American Psychiatric Association in 2012.
Trying out intimacy
The primary focus of the movement, though, remains reaching people like Bridget Rodman, a 19-year-old San Francisco State student.
Rodman said she gets crushes on women but is not driven to sleep with them, which for years made her feel useless, even suicidal. She recalled trying to "mimic the patterns" of a girlfriend during an intimate moment.
Then, in November, she found AVEN's Web site. It described her so accurately, she recalled, that she cried over her keyboard.
But with the discovery came revelations: that she could be honest with people, that she could experiment with intimacy as long as her partner was willing to stop, and that she no longer had to wait to live fully.
"It's indescribably amazing," Rodman said of the change. "I can build my own ideas of what I want to be instead of waiting for this biological lubricant, literal or figurative, to come along."


ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ. ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΕΝΕΚΡΙΝΕ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Image Hosted by ImageShack.us
"In adoption, what matters is love and the quality of the home so that the child can develop,
and not necessarily the sexual preference of their parents," Congressman Pablo Alvarez
of the Frente Amplio party told the Espectador newspaper following Thursday's vote. (cnn.com)
.
Εγκρίθηκε στην Ουρουγουάη νομοσχέδιο για υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια
express.gr, 28/08/09
Το κοινοβούλιο της Ουρουγουάης ενέκρινε απόψε το νομοσχέδιο για την υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων, απόφαση που εφαρμόζεται για πρώτη φορά από λατινο-αμερικανική χώρα.
Το πλήρες κείμενο του νομοσχεδίου θα αποσταλεί στη Γερουσία, όταν οι βουλευτές ολοκληρώσουν την επεξεργασία του και κάνουν τις οποίες μετατροπές θεωρηθούν αναγκαίες για να εγκριθεί οριστικά μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου.
Πρόκειται για πρωτοπόρα ενέργεια της μικρής αυτής χώρας στη Λατινική Αμερική, παρά τις αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί τόσο από την εκκλησία όσο και από δεξιά αντιπολίτευση.
Η Ουρουγουάη των 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων που βρίσκεται σε μια περιοχή του πλανήτη αρκετά συντηρητική, είχε πρωτοτυπήσει και πέρυσι με την έγκριση της πολιτικής ένωσης ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ενώ ο πρώτος αριστερός πρόεδρος της χώρας, Ταμπάρε Βάσκεζ κατήργησε το νόμο που απαγόρευε στους ομοφυλόφιλους τη φοίτηση σε στρατιωτικές σχολές.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΨΗΛΗ ΚΟΠΕΛΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Όταν ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου, ο γιατρός τη διαβεβαίωνε πως θα ήμουν αγόρι, μιας και κλωτσούσα δυνατά όπως συνηθίζει ένα αγόρι (όταν γεννήθηκα δεν υπήρχαν τεστ ανίχνευσης του φύλου του εμβρύου). Η μητέρα μου λοιπόν ήταν πεπεισμένη πως θα γεννούσε ακόμα έναν γιο...
Μετά τη γέννα, ω, τι έκπληξη! Ήμουν κορίτσι! Ο γιατρός, βλέποντάς τη σαστισμένη, τη ρώτησε "Τι συμβαίνει; Δεν είσαι χαρούμενη;"
"Όχι, γιατρέ... Ίσα ίσα... Απλώς με είχατε τόσο πολύ πείσει πως θα γεννήσω αγόρι, που μου φαίνεται παράξενο που βλέπω τώρα ένα κορίτσι μπροστά μου..."
Ο γιατρός -μακαρίτης τώρα πια- ποτέ δεν έμαθε πως άθελά του είχε πει τη "μισή" αλήθεια.
Ήμουν από τα "τυχερά" διαφυλικά παιδιά... Φαινόμουν ακριβώς όπως ένα κορίτσι. Η σχισμή στο αιδοίο ήταν εκεί, η κλειτορίδα που αργότερα αποδείχθηκε υπερτροφική, στα πρώτα παιδικά χρόνια δεν έμοιαζε υπερβολική ούτε διαγνώσθηκε ποτέ ως υπερμεγέθης.
Και έτσι μεγάλωσα, και έτσι νιώθω μέχρι και σήμερα που κοντεύω τα τριάντα πια. Ποτέ μέσα μου δεν αμφισβήτησα τι "φύλο" είμαι. Για μένα, πάντα ήμουν είμαι και θα είμαι γυναίκα. Είσαι αυτό που νιώθεις, κι όχι αυτό που γράφει ένα ιατρικό πόρισμα ή το αποτέλεσμα ενός καρυότυπου.
Ήμουν λοιπόν κορίτσι και φαινόμουν! Όμως, εκεί γύρω στα 13, κάτι φαινόταν πως δεν πήγαινε καλά. Το στήθος δεν αναπτυσσόταν, η περίοδος (για τον ερχομό της οποίας με προετοίμαζε ψυχολογικά η μάνα μου, τρελλή ειρωνεία!) δεν ερχόταν, τα άλλα κορίτσια ήδη αναπτυσσόντουσαν, φορούσαν σουτιέν, είχαν τα πρώτα τους φλερτ, και με ρωτούσαν αν μου ήρθε η περίοδος.
Η μαμά μου έλεγε "υπομονή, καμιά φορά καθυστερεί"... Για να είμαι ειλικρινής - τι τραγική ειρωνεία!!!- ποτέ δεν ήθελα να έχω περίοδο. Προσευχόμουν στο Θεό που τότε πίστευα ότι υπήρχε, να μη μου έρθει η περίοδος. Πίστευα πως οι προσευχές μου θα έπιαναν τόπο, γιατί μια φορά, όταν ήμουν Α' Δημοτικού και η δασκάλα μου μου είχε δώσει ένα ποίημα να πω, από το άγχος και τη ντροπή μου παρακαλούσα το Θεό να αρρωστήσω, κάτι να γίνει τελοσπάντων και να μην πάω σε εκείνη τη γιορτή. Και, ω του θαύματος!, έπαθα ανεμοβλογιά! Οπότε πλέον πείστηκα προς στιγμήν για τα καλά ότι "κάποιος όντως υπάρχει εκεί πάνω και ακούει!" :)
Παρότι λοιπόν οι "προσευχές" μου έδειχναν να εισακούγονται και το "κακό αίμα" δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, ωστόσο η θέση μου ήταν πια πολύ άβολη. Ξεχώριζα σαν τη μύγα μες στο γάλα. Δεν είχα σχεδόν καθόλου στήθος, πάλι καλά που είχα μερικά παραπανίσια κιλά και δε φαινόμουν τελείως πλάκα. Όμως, η ντροπή κι η απομόνωση είχε ξεκινήσει για μένα. Τα κορίτσια με "κουτσομπόλευαν", τα αγόρια με κορόιδευαν που δεν είχα στήθος, ήμουν και λίγο σπασικλάκι, ε, δεν ήθελε και πολύ να μπω στο στόχαστρο των "πολλών".
Επισκεθήκαμε μια ενδοκρινολόγο που ευτυχώς δε μας ταλαιπώρησε πολύ, υπέδειξε κατευθείαν τις κατάλληλες εξετάσεις αίματος ("ορμονικές") που αμέσως έδειξαν ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Μια δεύτερη εξέταση αίματος που επαλήθευσε τα αποτελέσματα της πρώτης, μας οδήγησε σε εξέταση καρυότυπου, που μετά από λίγο αποκάλυψε ότι γενετικά ήμουν... "αγόρι"! Ουάου, περίεργο, αφού δε νιώθω, δεν είμαι έτσι, δεν είμαι αγόρι εγώ. Η γιατρός με κοίταζε και με περιέγραφε σε μια συνάδελφό της: "όχι, όχι, δεν είναι κοντή, ίσα ίσα, μια χαρά ψηλή κοπέλα, με ανάστημα! ("φοβόντουσαν" για σύνδρομο Turner).
Έτσι, δόθηκαν σε πρώτη φάση κάποιες αρκετά ισχυρές και πειστικές απαντήσεις σχετικά με το γιατί δεν είχα στήθος και γιατί δεν μου είχε έρθει περίοδος. Αυτές όμως οι απαντήσεις οδηγούσαν από την άλλη σε άλλα τόσα πάμπολλα αγωνιώδη ερωτηματικά...

Intersex Greece

30.8.09

I AM GAY. ΛΕΓΟΝΤΑΣ "ΤΟ" ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Εξομολόγηση ενός γκέι πάνω από χωριάτικη σαλάτα
Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ (Ελευθεροτυπία, 22/8/2009)
Πριν από δύο χρόνια ο σκηνοθέτης Νικόλας Κολοβός πήγε σ' ένα πάρτι όπου ο αδερφός του τον σύστησε ως «ο γκέι αδερφός μου».
Η πλάκα αυτή είχε δύο αποτελέσματα. Πρώτον: πάγωσε ο ίδιος, αλλά και η παρέα με την άνεση και το καμάρι του ενός για τον γκέι αδερφό του. Δεύτερον: την επόμενη κιόλας μέρα ο Κολοβός έγραψε το σενάριο για τη χιουμοριστική μικρού μήκους ταινία «Ι am gay», με θέμα έναν Ελληνα ομοφυλόφιλο, που μένει στη Σουηδία και παίρνει τη γενναία απόφαση να το ανακοινώσει στους γονείς του την ώρα του φαγητού.
Και ο Νικόλας Κολοβός στη Σουηδία μένει. Εκεί γεννήθηκε αφού οι γονείς του είχαν φύγει από τη Ελλάδα τη δεκαετία του '60 ως οικονομικοί μετανάστες. Την ταινία του την είδαμε πέρυσι στο Φεστιβάλ της Δράμας, απ' όπου έφυγε με το βραβείο καλύτερης ταινίας του τμήματος «Ελληνες του κόσμου». Από τότε έχει κάνει γερή καριέρα σε ξένα φεστιβάλ. Εχει ήδη ταξιδέψει σε 60 και έχει κάμποσα ακόμα μπροστά: Ιταλία, Πετρούπολη, Αμβούργο, Ισπανία, κ.τ.λ.
Αφορμή γι' αυτήν δεν στάθηκε μόνο η πλάκα του αδερφού του. Την επομένη του πάρτι διηγήθηκε στους γονείς του το καλαμπούρι και συζήτησε για πρώτη φορά μαζί τους το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Τις αντιδράσεις τους τις ενσωμάτωσε στην ταινία.
Το «Ι am gay» διαδραματίζεται σε χρόνο μίας ημέρας. Ο Αλεξ (Αντρέας Στρίντερ) επισκέπτεται τους γονείς του και από την πρώτη στιγμή που κάθεται στο οικογενειακό τραπέζι, αφού κοπανάει και αρκετά ποτήρια κρασί, κάνει διάφορα σενάρια στο μυαλό του για το πώς θα αντιδράσουν οι γονείς του (Βάσια Φρίντμαν και Πάνος Ιωαννίδης) και ο αδερφός του (Οβ Βολφ), μόλις μάθουν ότι είναι γκέι.
Στην καλή εκδοχή τους, οι γονείς πετάνε από χαρά όταν ο χαϊδεμένος της οικογένειας αποκαλύπτει ότι έχει σχέση με άντρα. Στη χειρότερή τους, όμως, ο αδερφός του Αλεξ, ένας μάτσο και λαϊκός τύπος, κόβει με μαχαίρι τα γεννητικά όργανα του φίλου του. Υπάρχουν κι άλλες εκδοχές. Το κοινό τους στοιχείο είναι το χιούμορ. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, τα λαχταριστά φαγητά -από τζατζίκια και χωριάτικες σαλάτες μέχρι σουβλάκια και μπιφτέκια- περνάνε συνέχεια μπροστά από την κάμερα.
«Ηθελα να σηκώσω λίγο τη θερμοκρασία. Το φαγητό είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής κουλτούρας. Αυτό μου θυμίζει την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στη Σουηδία. Μπορεί να μη βλέπω ελληνικά αρχαία μνημεία, αλλά κάθε μέρα τρώω ελληνικό φαγητό. Εξω έχει χιόνια και παγωνιά και μέσα στο σπίτι μας υπάρχει η ελληνική ζεστασιά. Επίσης, οι Ελληνες έχουμε τη συνήθεια να πίνουμε με το φαγητό. Οπότε και ο πρωταγωνιστής μου, μόλις τα τσούζει, αρχίζει να ξεφεύγει το μυαλό του», εξηγεί ο 35χρονος σκηνοθέτης.
Τη φράση - ομολογία πάντως, «Ι am gay», που είναι και ο τίτλος της ταινίας, δεν την ακούμε ποτέ ξεκάθαρα. Το τέλος της ταινίας, βέβαια, είναι ένα κλείσιμο ματιού -ίσως ο Αλεξ να βρει το θάρρος να πει στους γονείς του ότι είναι ομοφυλόφιλος. Παρ' όλα αυτά, πολλοί θεωρούν ότι ο τίτλος της ταινίας είναι και μια προσωπική δήλωση του σκηνοθέτη. Καθόλου δεν τον πειράζει. «Εχει πλάκα. Αν όμως έκανα μια ταινία που λεγόταν "Είμαι φονιάς" κανένας δεν θα υπέθετε ότι είμαι όντως φονιάς. Οταν όμως τίθεται θέμα σεξουαλικής ταυτότητας τα πράγματα αλλάζουν», λέει.
Οταν έγραψε το σενάριο, το έδωσε σε φίλους του ομοφυλόφιλους για να το διαβάσουν. Μόλις του έδωσαν το ΟΚ. κατάλαβε ότι είναι σε σωστό δρόμο. «Μου επιβεβαίωσαν το πόσο δύσκολο είναι να ανακοινώσεις κάτι τέτοιο στους γονείς σου. Μην ξεχνάμε ότι οι γονείς συνήθως σκέφτονται εγωιστικά. Απαιτούν από τα παιδιά τους να κάνουν αυτά που οι ίδιοι θέλουν, π.χ. εγγόνια».
Επέλεξε η ιστορία του να αφορά μια ελληνική οικογένεια επειδή αυτό είναι και το δικό του περιβάλλον. Ως προς τα θέματα ομοφυλοφιλίας, όπως λέει, «οι Σουηδοί είναι πιο ανοιχτοί. Οχι ότι βλέπεις γκέι ζευγάρια να περπατάνε στον δρόμο χέρι χέρι, αλλά γενικά σέβονται τα γκέι δικαιώματα. Και στην Ελλάδα, βέβαια, σιγά σιγά αλλάζουν οι αντιλήψεις».
Ο Νικόλας Κολοβός σπούδασε κινηματογράφο στη Σουηδία, αφού προηγουμένως δούλεψε ως δημοσιογράφος. Οταν όμως πήγε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό γύρισμα, πήρε την απόφαση να γίνει σκηνοθέτης. Εχει κάνει αρκετές μικρού μήκου ταινίες. Ολες -με εξαίρεση μια πρόσφατη- είναι κωμωδίες. «Η κωμωδία σε φέρνει κοντά στον θεατή γιατί πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν χιούμορ», εξηγεί.
Το σινεμά πάντως που του αρέσει είναι άλλου είδους. Μίλος Φόρμαν, Μάρτιν Σκορσέζε, Πολ Τόμας Αντερσον, είναι μερικοί από τους αγαπημένους του σκηνοθέτες. Από ελληνικό σινεμά δεν ξέρει και πολλά. Μόνο τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου που έχουν ταξιδέψει στη Σουηδία.
Ενα από τα επόμενα βήματά του είναι μια μικρού μήκους ταινία στην Ελλάδα. Το σενάριο είναι έτοιμο. Λέγεται «Guided by voices» και πρωταγωνιστεί μια κοπέλα, η οποία χάνει τη φωνή της την ημέρα του γάμου της. Ετσι θα κλείσει γι' αυτόν ο κύκλος των μικρού μήκους ταινιών και θα ξεκινήσει την πρώτη του μεγάλη. Θα τη γυρίσει στην Ελλάδα;
«Δεν ξέρω, αλλά θα το ήθελα πολύ. Η Αθήνα είναι φτιαγμένη για να είναι κινηματογραφικό πλατό. Δεν χρειάζεσαι σκηνογράφο. Τα κτίρια είναι λίγο χαλασμένα, είναι... κάπως. Με λίγα λόγια, όλα είναι έτοιμα και περιμένουν την κάμερα».

ΡΩΜΗ. ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Italy: Rome council steps up surveillance after gay attacks
Rome, 26 August (AKI) - Rome's conservative mayor Gianni Alemanno has ordered more security cameras to be installed at city's main gay venues following several recent homophobic attacks in the city. On Tuesday, a gay disco in Rome's northeastern Tibertina district was set alight and last Saturday two young gay men were attacked at one of the city's main summer venues in the southern EUR district.
An extra security camera as already been installed at EUR's 'Gay Village' since Saturday's attack, in which one of the gay men was stabbed and the other struck with a glass bottle.
The new camera is connected around the clock to the local police station.
Following consultations with Rome's gay community, the city council has also agreed to create and fund an observatory on sexual intolerance, to be run jointly with the city's gay associations.
The city council has also agreed to sponsor a bill that would make sexual intolerance an 'aggravating factor' in crimes committed against individuals.
"Repecting the law and the individual must be a value for absolutely everyone," Alemanno said on Wednesday.
He denied that homophobic violence was growing in Rome.
"Rome is a tolerant city, but we need to go after and punish a small minority of dangerously intolerant individuals," he stressed.
One of Rome's main gay organisations, the Mario Mieli Circle disagreed with Alemanno's assessment, describing the recent attacks as "intimidating".
"We are certain they stem from blindly violent attitudes to the gay, lesbian and transexual community.
"But our community will not be cowed by the general climate of fanatical intolerance. We urge the government and security forces to bring to justice the perpetrators of these vandalous acts towards people and property," the association added.
It will on 12 September organise a special 'Killer Cow' disco called 'White Party - More Culture, Less Fear' in Rome's Marconi district. The event coincides with Rome's 'White Night' when many museums and monuments are open to the public all night.
Noone was injured in Tuesday's arson attempt against Tiburtina's Qube discoteque. It was closed for maintenance at the time of the attack and firemen managed to extinguish the blaze before it spread through the building.
Police on Tuesday arrested a 40-year-old former boxer in connection with Saturday's EUR attack. He is known locally as 'Swastika' for his predilection for carving the Nazi symbol on local park benches.

29.8.09

ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.usImage Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Richard Renaldi & Seth Boyd: Hotel Room Portraits

ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΑΝ ΤΟΥΡΙΝΓΚ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Έσπασε τον μυστικό κώδικα των ναζί, αλλά δεν ανακηρύχθηκε ήρωας. Αντίθετα, τον καταδίωξαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλος
Το αίνιγμα του Άλαν Τούρινγκ
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του JΟΝΑΤΗΑΝ ΒRΟWΝ (Τα Νέα, 22/8/2009)
Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη νίκη της χώρας του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντί να τον ανταμείψουν, τον καταδίωξαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, οδηγώντας τον στην αυτοκτονία. Τώρα, χιλιάδες άνθρωποι ζητούν την αποκατάστασή του.
O Άλαν Τούρινγκ είχε ήδη συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη των μαθηματικών και της επιστήμης των ηλεκτρονικών υπολογιστών πριν ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1939. Ο λόγος που έμεινε στην Ιστορία, όμως, ήταν η αποκωδικοποίηση της γερμανικής κρυπτογραφικής συσκευής Εnigma. Χάρις στον επεξεργαστή υψηλής ταχύτητας που επινόησε, μπόρεσε να αποκωδικοποιήσει τα εκατομμύρια των συνδυασμών που χρησιμοποιούσαν οι ναζί στις επικοινωνίες τους, σώζοντας δεκάδες χιλιάδες ζωές και οδηγώντας τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες στην αποφασιστική νίκη.
Το «έγκλημα». Εκτός από διάνοια, όμως, ο Τούρινγκ ήταν και μια εκκεντρική φυσιογνωμία. Δρομέας και κωπηλάτης ολυμπιακού επιπέδου, διήνυε πολλές φορές τρέχοντας την απόσταση των 64 χιλιομέτρων ανάμεσα στο Λονδίνο και το πάρκο Μπλέτσλεϊ όπου εργαζόταν. Όταν έκανε ποδήλατο φορούσε πάντα μάσκα για να αποφεύγει τις αλλεργίες και συνήθιζε να δένει με αλυσίδα το φλιτζάνι του καφέ του με το καλοριφέρ. Όλες αυτές οι συνήθειες, καθώς και η τσιριχτή φωνή του, προκαλούσαν τα χαμόγελα των συναδέλφων του.
Το μεγάλο του «έγκλημα», όμως, ήταν η ομοφυλοφιλία του, την οποία δεν δίστασε να αποκαλύψει μια μέρα στην αστυνομία όταν πήγε να καταγγείλει μια διάρρηξη στο σπίτι του. Με βάση τον νόμο που χαρακτήριζε την ομοφυλοφιλία παράνομη και μισό αιώνα νωρίτερα είχε στείλει τον Όσκαρ Ουάιλντ στη φυλακή, ο Τούρινγκ αναγκάστηκε τότε να υποβληθεί σε ορμονική θεραπεία. Η δημοσιότητα που ακολούθησε αποδείχθηκε αφόρητη γι΄ αυτόν. Τον Ιούνιο του 1954 βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του. Ήταν 41 ετών και είχε φάει ένα μήλο ποτισμένο με δηλητήριο.
«Μετά τον Πόλεμο, όταν ο ρόλος του δεν αποτελούσε πια εθνικό μυστικό, θα έπρεπε να είχε χαρακτηριστεί σωτήρας του έθνους και να χριστεί Ιππότης» λέει ο Βρετανός καθηγητής Ρίτσαρντ Ντόκινς, ένας από τους 2.500 ανθρώπους που έχουν υπογράψει υπόμνημα με το οποίο ζητούν από τη βρετανική κυβέρνηση να αποκαταστήσει τη μνήμη του Τούρινγκ. «Αντί γι΄ αυτό, η ευγενική και εκκεντρική αυτή διάνοια οδηγήθηκε στην καταστροφή εξαιτίας ενός “εγκλήματος” που διέπραττε στον ιδιωτικό του χώρο, χωρίς να βλάπτει κανέναν».
Τα τελευταία χρόνια έχει συζητηθεί αρκετά στη Βρετανία και ο τρόπος που πέθανε ο Τούρινγκ. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι έφαγε το δηλητηριασμένο μήλο επειδή το αγαπημένο του παραμύθι ήταν η Χιονάτη. Η οικογένειά του επιμένει ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα, ενώ άλλοι έχουν προβάλει την εκδοχή της δολοφονίας. Ένα είδος αποκατάστασης της μνήμης του έχει ήδη γίνει, καθώς έχει ανεγερθεί άγαλμά του στο Γκέι Βίλατζ του Μάντσεστερ και έχει πάρει το όνομά του ο περιφερειακός δρόμος της πόλης. Αυτό που μένει είναι μια επίσημη συγγνώμη.

28.8.09

ΤΖΙΡΟΝΑ, ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ. FASCINACIÓ PER GRÈCIA

Image Hosted by ImageShack.us
.
Με αφορμή τα εκατό χρόνια από την έναρξη των αρχαιολογικών ανασκαφών στην ελληνική αποικία του Εμπορίου (Ampurias) στην Καταλωνία το Museu d'Art στη Τζιρόνα φιλοξενεί μέχρι τις 30/8 την έκθεση "Fascinació per Grècia. L'art a Catalunya als segles XIX i XX" προτείνοντάς μας «ένα ομηρικό ταξίδι στις ρίζες της Μεσογείου» από την κλασική Αρχαιότητα μέχρι τις πρώτες Πρωτοπορίες, σε έναν χρονολογικό κύκλο που περιλαμβάνει επίσης τον Ρομαντισμό, τον Νεοκλασικισμό, τον Μοντερνισμό και τα χρόνια της Δημοκρατίας πριν τον Φράνκο. Η έκθεση περιλαμβάνει έργα καταλανών καλλιτεχνών - μεταξύ άλλων, των Fortuny, Torres-García, Casanovas, Fenosa, Sert, Miró, Picasso, Dalí - εμπνευσμένα από την Ελλάδα.
.
. Image Hosted by ImageShack.us
.
Ξεχωρίζουμε, ενδεικτικά, μια γιγαντιαία ελαιογραφία της Σαπφούς του Miquel Carbonell i Selva που το Prado αποκατέστησε ειδικά για την έκθεση, την πρώτη μετάφραση του Καβάφη στα καταλανικά από τον Carles Riba και τους στίχους της «Ιθάκης», στα καταλανικά πάντα, στους τοίχους όλων των αιθουσών.
.
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
.
Πάρτε μια γεύση της έκθεσης βλέποντας το βίντεο που ετοίμασε το ιστολόγιο La pasión griega απ’ όπου δανειστήκαμε και τις φωτογραφίες.
.
Cançó: Ítaca (Viatge a Ítaca)
Poema: Konstantinos Kavafis
Traducció: Carles Riba
Música: Lluís Llach

GEORGE QUAINTANCE

Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us
George Quaintance (ΗΠΑ)
Image Hosted by ImageShack.us
.
GEORGE QUAINTANCE was born in the village of Alma, Virginia, in 1902.At the age of eighteen, he moved to New York to study drawing and painting at the Art Students League. After graduation, he started to work for advertisement firms and as a portrait artist for affluent socialites. During the subsequent years, he became interested and also made a career in ballet, coiffure design, and photography.The artist moved to Los Angeles, California, in 1948 to specialize in painting and photographing male athletes for popular physique magazines. In the early 1950s, he set up his own studio in Phoenix, Arizona, where he created the works of male figurative art he is best known for today.George Quaintance died of a heart attack in 1957.

27.8.09

ΕΥΔΟΚΙΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ: ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΑΦΗΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ "ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ"

Image Hosted by ImageShack.us
.
ΕΥΔΟΚΙΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ «Δεν ξέρω αν θα άφηνα το παιδί μου να δει την “Πολυκατοικία” »
Χαίρεται που κάνει τηλεόραση, επισημαίνει ωστόσο ότι χρόνο με τον χρόνο γίνονται εκπτώσεις. Η μαθήτρια Μαρίζα έκανε χώρο για την γκέι Μπέττυ, ρόλο που αγαπάει πιο πολύ η νεαρή ηθοποιός και εξηγεί γιατί δεν θα τον έπαιζε αν η σειρά ήταν δραματική
συνέντευξη στην ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΡΑΜΜΕΛΗ (Το Βήμα, 15/8/2009)
(…)
«Στην “Πολυκατοικία” ερμηνεύω τον πιο αγαπημένο μου ρόλο. Από όλους τους ρόλους που έχω κάνει ως σήμερα, ακόμη περισσότερο και από αυτόν της Μαρίζας που με καθιέρωσε, η Μπέττυ είναι αυτή που αγάπησα πιο πολύ. Και αυτό διότι έκανα κάτι τελείως κόντρα και ήταν πολύ ενδιαφέρων ρόλος».
- Και ιδιαίτερα προχωρημένος ρόλος...
«Ναι, συμφωνώ. Και ειδικά για τον χαρακτήρα τον δικό μου ήταν ένα βήμα παρακάτω».
- Δηλαδή,είσαι συντηρητική σε σύγκριση με τον συγκεκριμένο ρόλο;
«Είμαι και συντηρητική και πιο κλειστή ως άνθρωπος. Οταν μου πρότειναν να κάνω αυτόν τον ρόλο, στην αρχή ταράχθηκα. Μου άρεσε όμως και ήταν ένα προχώρημα για μένα».
- Θεωρείς ότι ήταν προκλητικός;
«Ο ρόλος δεν ήταν αυτός που βγήκε στην οθόνη. Ηταν τελείως διαφορετικός. Κόπηκαν σκηνές. Στην αρχή ήταν πολύ προκλητικός. Τελικά αυτό που βγήκε στην οθόνη δεν ήταν καθόλου. Αν μου ζητούσαν να κάνω την Μπέττυ σε μια δραματική σειρά, σίγουρα δεν θα την έκανα γιατί εκεί τα πράγματα περνούν τελείως διαφορετικά. Σε μια δραματική σειρά ο ρόλος των γκέι μπορεί να γράψει. Σε μια κωμική σειρά περνούν όλα πιο ανάλαφρα».
- Γιατί θα πρέπει αυτοί οι ρόλοι να περνούν ανάλαφρα;
«Δεν είναι ο κόσμος έτοιμος και η “Πολυκατοικία” απευθύνεται σε ένα κοινό στο οποίο υπάρχουν και παιδιά. Οπότε όλα πρέπει να μην είναι πολύ “τσιμπημένα”. Για ένα παιδί 10 ή 15 ετών που βλέπει τη σειρά είναι και λίγο περίεργο».
- Εσύ,αν είχες παιδί,θα το άφηνες να δει την «Πολυκατοικία»;
«Δεν ξέρω πραγματικά αν θα το άφηνα».
- Λόγω του ότι υπάρχουν ρόλοι ομοφυλοφίλων και κάποια άλλα τολμηρά στοιχεία;
«Ναι, θα προβληματιζόμουν. Για να σου δώσω να καταλάβεις, ήμουν στον δρόμο και δύο παιδάκια συζητούσαν για μένα και έλεγαν: “Ρε συ, αυτή είναι η Μπέττυ, η γκέι από την Πολυκατοικία”. Το άλλο παιδάκι ρώτησε: “Τι είναι γκέι;” και το άλλο απάντησε: “Ελα ρε, γκέι είναι αυτοί που είναι από άλλο νησί”. Τα παιδάκια αναρωτιούνται και το ψάχνουν. Η κόρη μιας φίλης μου ρώτησε τη μαμά της: “Μαμά, τώρα που η Ευδοκία το κάνει αυτό, μπορώ να το κάνω κι εγώ όταν μεγαλώσω;”. Επειδή η τηλεόραση κάνει λάθη και δημιουργεί λανθασμένα και λίγο προχωρημένα πρότυπα, καλύτερα αυτό να το αναλάβει η οικογένεια. Φυσικά και δεν είναι αμαρτία να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος, αλλά καλύτερα να τα μάθει ένα παιδί από την οικογένειά του και όχι από την τηλεόραση». (...)