.
«Συνίστημι δε υμίν Φοίβην την αδελφήν ημών, ούσαν διάκονον της Εκκλησίας τής εν Κεγχρεαίς, ίνα αυτήν προσδέξησθε εν Κυρίω αξίως των αγίων και παραστήτε αυτή εν ω αν υμών χρήζη πράγματι• και γαρ αύτη προστάτις πολλών εγενήθη και αυτού εμού»
Προς Ρωμαίους 16.1
.
«Συνίστημι δε υμίν Φοίβην την αδελφήν ημών, ούσαν διάκονον της Εκκλησίας τής εν Κεγχρεαίς, ίνα αυτήν προσδέξησθε εν Κυρίω αξίως των αγίων και παραστήτε αυτή εν ω αν υμών χρήζη πράγματι• και γαρ αύτη προστάτις πολλών εγενήθη και αυτού εμού»
Προς Ρωμαίους 16.1
.
*****
.
Πρόταση για χειροτονία γυναικών
του Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ (romfea.gr, 24/7/2009)
Εν πρώτοις πρέπει να τονίσω ότι όλοι μας σεβόμαστε τις επίσημες προτάσεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος διά των αρμοδίων οργάνων της, όπως είναι η ΔΙΣ.
Όταν όμως οι προτάσεις αυτές δεν αναφέρονται σε θέματα πίστεως, δηλαδή δογματικά, μπορούμε καλοπροαίρετα να εκφράσουμε κάποια σχόλια, και μάλιστα με την ίδια αγαθή διάθεση και πρόθεση, που τα προσεγγίζει η Ποιμένουσα Εκκλησία για να διαφυλαχθεί και να ενισχυθεί η ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας μας.
Όλοι μας γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες των ποιμαντικών επιστολών του Αποστόλου Παύλου, αλλά και από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων το σημαντικό ρόλο των Γυναικών εις την μαρτυρία, διδασκαλία και διακονία του Ευαγγελικού Λόγου.
Όλοι μας γνωρίζουμε τη παρουσία ευσεβών γυναικών ως διακονισσών κι ως κατηχητριών εις το ποιμαντικό, διδακτικό και φιλανθρωπικό έργο της αρχέγονης Εκκλησίας.
Αυτός ο θεσμός διαχρονικά από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ανάλογα με τις ποιμαντικές ανάγκες μιας τοπικής Εκκλησίας ποτέ δεν εξέλειπε από τη ζωή της.
Για παράδειγμα σε κάποια χρονική στιγμή που υιοθετήθηκε πλήρως ο νηπιοβαπτισμός άρχισε σταδιακά να εκλείπει κι ο θεσμός των διακονισσών.
Σήμερα στο χώρο της Ορθοδόξου Ιεραποστολής, όπου γίνονται κατηχήσεις και βαπτίσεις ενήλικων γυναικών, άρχισε πάλι να παρουσιάζεται η ποιμαντική ανάγκη για τη διακονία των διακονισσών.
Γι' αυτό ένα από τα θέματα που θα εξετάσει η επόμενη τακτική Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής υπό την Προεδρία του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ. Θεοδώρου Β' θα είναι "η επαναφορά του θεσμού των Διακονισσών εις το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας".
Είναι πολύ σημαντικό η Ποιμένουσα Εκκλησία να είναι θετική και να ενθαρρύνει νεαρά κορίτσια να φοιτούν σε Εκκλησιαστικά Σχολεία για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε τα Κατηχητικά μας Σχολεία που σήμερα πολλά από αυτά υπολειτουργούν ή εν πάσει περιπτώση χωλαίνουν.
Η εκκλησιαστική κατάρτιση νέων κατηχητριών θα μας βοηθήσει σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη θα είναι η φοίτηση κοριτσιών σε Εκκλησιαστικές Σχολές το πρώτο βήμα για να σπουδάσουν θεολογία έτσι ώστε να στελεχώσουν υπεύθυνες θέσεις δασκάλων και καθηγητών στην μεσαία και ανώτερη Εκπαίδευση ως Θεολόγοι.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να θέσω κι ένα ερώτημα για να γίνει μια σοβαρή θεολογική συζήτηση που θα βοηθήσει την Μέλλουσα να συνέλθει Μεγάλη Πανορθόδοξο Σύνοδο για τελική απόφαση για το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών.
Ποιοί είναι οι θεολογικοί λόγοι που μας εμποδίζουν να είμαστε θετικοί εις το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών;
Aν στην εποχή των Αποστόλων η Πατριαρχική κοινωνία δεν επέτρεπε την χειροτονία των γυναικών, όπως και στην εξάλειψη της δουλείας, η εποχή μας είναι έτοιμη για την υπέρβαση αυτή με κριτήριο την βελτίωση της σωτηριολογικής διακονίας της Εκκλησίας μας για τη σωτηρία ψυχών και σωμάτων;
Πρόταση για χειροτονία γυναικών
του Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ (romfea.gr, 24/7/2009)
Εν πρώτοις πρέπει να τονίσω ότι όλοι μας σεβόμαστε τις επίσημες προτάσεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος διά των αρμοδίων οργάνων της, όπως είναι η ΔΙΣ.
Όταν όμως οι προτάσεις αυτές δεν αναφέρονται σε θέματα πίστεως, δηλαδή δογματικά, μπορούμε καλοπροαίρετα να εκφράσουμε κάποια σχόλια, και μάλιστα με την ίδια αγαθή διάθεση και πρόθεση, που τα προσεγγίζει η Ποιμένουσα Εκκλησία για να διαφυλαχθεί και να ενισχυθεί η ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας μας.
Όλοι μας γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες των ποιμαντικών επιστολών του Αποστόλου Παύλου, αλλά και από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων το σημαντικό ρόλο των Γυναικών εις την μαρτυρία, διδασκαλία και διακονία του Ευαγγελικού Λόγου.
Όλοι μας γνωρίζουμε τη παρουσία ευσεβών γυναικών ως διακονισσών κι ως κατηχητριών εις το ποιμαντικό, διδακτικό και φιλανθρωπικό έργο της αρχέγονης Εκκλησίας.
Αυτός ο θεσμός διαχρονικά από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ανάλογα με τις ποιμαντικές ανάγκες μιας τοπικής Εκκλησίας ποτέ δεν εξέλειπε από τη ζωή της.
Για παράδειγμα σε κάποια χρονική στιγμή που υιοθετήθηκε πλήρως ο νηπιοβαπτισμός άρχισε σταδιακά να εκλείπει κι ο θεσμός των διακονισσών.
Σήμερα στο χώρο της Ορθοδόξου Ιεραποστολής, όπου γίνονται κατηχήσεις και βαπτίσεις ενήλικων γυναικών, άρχισε πάλι να παρουσιάζεται η ποιμαντική ανάγκη για τη διακονία των διακονισσών.
Γι' αυτό ένα από τα θέματα που θα εξετάσει η επόμενη τακτική Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής υπό την Προεδρία του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ. Θεοδώρου Β' θα είναι "η επαναφορά του θεσμού των Διακονισσών εις το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας".
Είναι πολύ σημαντικό η Ποιμένουσα Εκκλησία να είναι θετική και να ενθαρρύνει νεαρά κορίτσια να φοιτούν σε Εκκλησιαστικά Σχολεία για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε τα Κατηχητικά μας Σχολεία που σήμερα πολλά από αυτά υπολειτουργούν ή εν πάσει περιπτώση χωλαίνουν.
Η εκκλησιαστική κατάρτιση νέων κατηχητριών θα μας βοηθήσει σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη θα είναι η φοίτηση κοριτσιών σε Εκκλησιαστικές Σχολές το πρώτο βήμα για να σπουδάσουν θεολογία έτσι ώστε να στελεχώσουν υπεύθυνες θέσεις δασκάλων και καθηγητών στην μεσαία και ανώτερη Εκπαίδευση ως Θεολόγοι.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να θέσω κι ένα ερώτημα για να γίνει μια σοβαρή θεολογική συζήτηση που θα βοηθήσει την Μέλλουσα να συνέλθει Μεγάλη Πανορθόδοξο Σύνοδο για τελική απόφαση για το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών.
Ποιοί είναι οι θεολογικοί λόγοι που μας εμποδίζουν να είμαστε θετικοί εις το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών;
Aν στην εποχή των Αποστόλων η Πατριαρχική κοινωνία δεν επέτρεπε την χειροτονία των γυναικών, όπως και στην εξάλειψη της δουλείας, η εποχή μας είναι έτοιμη για την υπέρβαση αυτή με κριτήριο την βελτίωση της σωτηριολογικής διακονίας της Εκκλησίας μας για τη σωτηρία ψυχών και σωμάτων;
3 σχόλια:
Εντονες αντιδράσεις στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και οργή στους πιο συντηρητικούς της κύκλους προκάλεσαν οι απόψεις του Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πραιτωρίας κ. Σεραφείμ, ο οποίος ζήτησε τη διεξαγωγή διαλόγου στην Εκκλησία για τη χειροτονία των γυναικών. Πολλοί κληρικοί αλλά και λαϊκοί θεολόγοι, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν και στο παρελθόν σε ζητήματα«αγκάθια», όπως οι σχέσεις Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τις τελευταίες ώρες έχουν θέσει στο στόχαστρό τους τον ιεράρχη. Ο κ. Σεραφείμ, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται στην Κύπρο και προσπαθεί να δώσει τις εξηγήσεις του για το ζήτημα που προέκυψε, μιλώντας κυρίως με τους κληρικούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στο οποίο υπάγεται.
(…)Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος , στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται ο Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πραιτωρίας, μέχρι στιγμής δεν έχει τοποθετηθεί στο ζήτημα και, σύμφωνα με πληροφορίες, τηρεί στάση αναμονής ώσπου να πέσουν οι τόνοι. Αλλά το ερώτημα που θέτουν πλέον πολλοί είναι αν, ύστερα από αυτές τις εξελίξεις, ο κ. Θεόδωρος θα συζητήσει κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Ιεραρχίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας το ζήτημα της επαναφοράς του θεσμού των διακονισσών, πρωτοβουλία την οποία είχε ανακοινώσει ήδη από τον περασμένο χειμώνα σε συζητήσεις του με θεολόγους.
Π ολλοί κληρικοί που υπηρετούν στις χώρες της Αφρικής, όπως λέγεται, θεωρούν επιβεβλημένη την επαναφορά του θεσμού των διακονισσών, καθώς σε πολλές περιπτώσεις βρίσκονται σε αδυναμία να κατηχήσουν τις γυναίκες που προσέρχονται σε μεγάλες ηλικίες στην Ορθοδοξία και γι΄ αυτό, όπως λένε, η βοήθεια που μπορεί να προσφέρουν οι γυναίκες είναι πολύτιμη.
Τις απόψεις του κ. Σεραφείμ υπερασπίστηκε χθες με ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, αναφέροντας ότι οι θέσεις του μητροπολίτη είναι υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικαιώνουν τις γυναίκες.
(Το Βήμα, 29/7/2009)
Ο θεσμός των διακονισσών γνώρισε πολύ μεγάλη άνθηση στα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Σχεδόν όλοι οι πιστοί της νέας θρησκείας προσέρχονταν σε αυτήν σε μεγάλη ηλικία. Ωστόσο οι γυναίκες βρίσκονταν έγκλειστες στον γυναικωνίτη και οι άνδρες διάκονοι δεν μπορούσαν να τις πλησιάσουν. Ετσι η κατήχηση των γυναικών, η επάλειψη με το Αγιο Μύρο κατά τη διάρκεια της Βαπτίσεως και η μετάληψη της Θείας Κοινωνίας στις βαριά ασθενούσες γίνονταν από γυναίκες, τις γνωστές διακόνισσες. Πλούσιες, μορφωμένες γυναίκες, αλλά και απλές γυναίκες του λαού, στις αρχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπηρέτησαν την Εκκλησία ως διακόνισσες. Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Ιερός Χρυσόστομος, ο Μέγας Βασίλειος και ο Αγιος Γρηγόριος Νύσσης ανέπτυξαν το ποιμαντικό, φιλανθρωπικό και κατηχητικό έργο τους με τη βοήθεια γυναικών.
Η Αγία Ολυμπιάδα, στενή συνεργάτις του Ιερού Χρυσοστόμου, η Μακρίνα, αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου, και η Λαμπαδία, σύζυγος του Γρηγορίου Νύσσης, ήταν μερικές από τις πλέον γνωστές διακόνισσες της Εκκλησίας που ο ρόλος τους και η προσφορά τους δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που ίσχυαν την εποχή εκείνη, για να γίνουν δεκτές στις τάξεις των διακονισσών οι γυναίκες έπρεπε να έχουν συμπληρώσει το 60ό έτος της ηλικίας τους, να είναι άγαμες και αφιερωμένες στον Θεό ή να είναι χήρες και να έχουν τελέσει μόνο έναν γάμο.
Σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν οι Πατέρες της Εκκλησίας τον θεσμό των διακονισσών κατά τη διάρκεια της Πενθέκτης εν Τρούλλω Συνόδου κατέβασαν το όριο ηλικίας στο 40ό έτος.
Αργότερα ο θεσμός ατόνησε διότι επικράτησε ο νηπιοβαφτισμός, ενώ τα περισσότερα καθήκοντα των διακονισσών ανέλαβαν οι μοναχές.
Ως και το 1958 στην Εκκλησία της Ελλάδος υπήρχε και λειτουργούσε σχολή διακονισσών στην οποία φοιτούσαν νεαρά κορίτσια που στη συνέχεια στελέχωναν τις υπηρεσίες της Εκκλησίας της Ελλάδος και εργάζονταν ακόμη και στις φυλακές.
Οι Ορθόδοξοι κάθε φορά που δέχονται τα πυρά των γυναικείων οργανώσεων για το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν χειροτονούνται ιερείς και δεν βρίσκονται σε θέσεις-«κλειδιά» της διοικητικής μηχανής της Εκκλησίας απαντούν ότι υπάρχει ο θεσμός των διακονισσών. Η αλήθεια είναι όμως ότι ελάχιστες είναι σήμερα οι διακόνισσες. Τα τελευταία χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας καταβάλλει σημαντική προσπάθεια.
Η κίνηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος έθεσε το ζήτημα της επαναφοράς του θεσμού, δεν είχε συνέχεια. Το 2004 η Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε να επαναφέρει τον θεσμό κάνοντας αρχή από τις μοναχές και αφήνοντας τους μητροπολίτες να αναλάβουν πρωτοβουλία.
Ωστόσο η προσπάθεια έπεσε στο κενό καθώς ουδείς ιεράρχης έχει ανακοινώσει ως και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, ότι έχει προσπαθήσει για την αναβίωση του θεσμού.
Σήμερα στην ελληνόφωνη Ορθοδοξία υπάρχουν μόνο τρεις διακόνισσες: στην Απω Ανατολή, στην Κωνσταντινούπολη και μία η οποία χειροτονήθηκε από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο όταν ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για το ζήτημα το Οικουμενικό Πατριαρχείο πραγματοποίησε το 1988 συνάντηση με τη συμμετοχή όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και επισημάνθηκε η ανάγκη ενίσχυσης του θεσμού.
(Το Βήμα, 29/7/2009)
Θα ήταν κόπος να μου εξηγούσατε πώς συνδέεται με την gay θεματική η πρόταση για την χειροτονία γυναικών;
Δημοσίευση σχολίου