ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα

(Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια αποσπασματική συρραφή των απαντήσεων του "Ερμοκράτη" σε μια συζήτηση σχετικά με την αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας).

.

Οι Έλληνες καταδίκαζαν νομοθετικά και κοινωνικά την ομοφυλοφιλία; Να κάτι που δεν το γνώριζα. Ευχαριστώ που θα με μάθετε κάτι καινούργιο. Με μεγάλο ενδιαφέρον θα διαβάσω τις λεπτομέρειες αυτής της καταδίκης που λετε, γιατί εγώ μελετώντας την Ελληνική Γραμματεία έχω μια τελείως άλλη εντύπωση. Ότι δηλαδή οι Έλληνες σέβονταν τον 'Ερωτα' σα θεό "ανίκητο στη μάχη που κατακτά τους πάντες" και δεν τον θεωρούν ούτε "αμαρτία" ούτε "απαγορευμένο καρπό".
Σχετικά με τα έργα ομοφυλοφιλικού περιεχομένου, ο Πλούταρχος π.χ. διασώζει στον "Ερωτικό" 5c, απόσπασμα από τους χαμένους "Μυρμηδόνες" του Αισχύλου στο οποίο ο Αχιλλέας θρηνεί για τον Πάτροκλο : "δε σεβάστηκες τους λατρευτούς μηρούς σου, δε σεβάστηκες, αχάριστε, τα πυκνά, θερμά φιλιά μας" (Εκδόσεις Γνώση, σελ. 33).
Η Σαπφώ επίσης έγραφε:
"καλύτερα να πέθαινα που μ' άφησε εκείνη με τόσα κλάματα, κι αυτό μου φώναξε μονάχα:
αλίμονό μας συμφορές μας βρήκανε Σαπφώ μου διόλου δε θέλω, πίστεψε, να φύγω από κοντά σου
κι εγώ έτσι αποκρίθηκα: πήγαινε, μη σε νοιάζει να με θυμάσαι που και που, γιατί καλά το ξέρεις
πώς σου φερθήκαμε εδώ κι αν τάχεις λησμονήσει όλα εγώ να σου τα πω: πόσο αγαπημένες
ήμαστε οι δυο και τι καλά περάσαμε αντάμα πόσα στεφάνια έφτιαξες, πότε μενεξεδένια,
πότε με τριαντάφυλλα κίτρινα να μου δώσεις, και τ' ακουμπούσες δίπλα μου πόσα κρεμούσες άλλα
στον τρυφερό σου το λαιμό, πλεγμένα μ' άνθη φρέσκα, κι έλουζες μύρο μπόλικο, βασιλικό, απ' τη Βρένθη,
τ' όμορφο κεφαλάκι σου και στ' απαλό το στρώμα τον κρυφό πόθο ξάπλωνες των κοριτσιών να σβήσεις"
(Σαπφώ, Εκδόσεις Νεφέλη, σελίδα 83)
Εκτελέστηκε η Σαπφώ ή ονομάστηκε 10η Μούσα γι αυτά τα Ποιήματα; Εκτελέστηκε ο Αισχύλος ή αναγνωρίστηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους Ποιητές της Ελλάδας; Ποιον ωφελεί αυτή η ύπουλη προπαγάνδα που παρουσιάζει αυθαίρετα τους Έλληνες σαν μισάνθρωπους, ναζιστές και ανθρωποθυσιαστές; Επιτρέπεται να ανεχόμαστε αυτή την προσπάθεια σπίλωσης των παπούδων μας;!!!
Νόμιζω πραγματικά ότι όχι μόνον δεν καταδικάζεται πουθενά ο έρωτας μεταξύ ενηλίκων αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τιμάται με εξαιρετικές τιμές όπως στην περίπτωση των τυρρανοκτόνων Αρμόδιου και Αριστογείτονα! Ο Ερωτας που οδηγεί στην Ανδρεία όχι μόνο δεν στιγματίζεται από τους Έλληνες αλλά αποτελεί και πολεμική Αρετή απότι λένε τουλάχιστον ο Ηρόδοτος στη ζωή του Πελοπίδα, κι ο Παυσανίας στο Συμπόσιο του Πλάτωνα.
Το "φυσικό" και το "αφύσικο" είναι πολύ υποκειμενικές έννοιες. Στον "Ερωτικό" του Πλουτάρχου π.χ. οι ομιλητές μιλούν με θέρμη και υποστηρίζουν ακραίες απόψεις κι από τις δυο πλευρές. Ο Δαφναίος, υποστηρικτής της Ισμηνοδώρας που αγάπησε το Βάκχωνα, λέει: "αν η παρά φύση συνουσία με άντρες δεν καταστρέφει και δεν βλάφτη την ερωτική συμπάθεια, ο έρωτας των γυναικών κι αντρών που ακολουθεί τη φύση, καταλήγει στη φιλία μέσα από την τρυφερότητα και τη χάρη" (Ερωτικός, 5).
Αντιστοίχως ο Πεισίας, ένθερμος αντίπαλος της Ισμηνοδώρας, όταν μαθαίνει ότι αυτή παντρεύτηκε με κόλπο τον Βάκχωνα ουρλιάζει θυμωμένα: "Ω θεοί ως πού θα φτάσει η ελευθερία τούτη που θα καταλύσει την πολιτεία μας; .. Αλλά είναι γελοίο να αγαναχτώ για νόμους και δικαιοσύνη τώρα που βιάζεται η ίδια η φύση μ' αυτή τη γυναικοκρατία". (Ερωτικός, 11).
Προσωπικά δεν κάνω καν διάλογο με θεωρίες. Για ό,τι υποστηρίζω, παραθέτω όσο το δυνατόν περισσότερες αναφορές. Δεν μ' αρέσει να νομίζει κανείς ότι βγάζω πράγματα από το μυαλό μου. Ετσι δεν έχω τίποτα να προσθέσω στην περιγραφή που ήδη έκανα σχετικά με την αντίληψη των Ελλήνων για τον Έρωτα. Έχω υπόψη μου ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ βιβλία, αποσπάσματα, μύθους αναφορές... ακόμη και εικόνες από αγγεία που δείχνουν αυτό ακριβώς που υποστηρίζω.
Ο Αλκιβιάδης για παραδειγμα σίγουρα δεν μπορεί να είχε διάθεση καταδίκης της ομοφυλοφιλίας γιατί ο ίδιος στο Συμπόσιο του Πλάτωνα περιγράφει τις πονηρότατες προσπάθειες που έκανε για να αποπλανήσει τον Σωκράτη και να έχει μαζί του σεξουαλική επαφή μια νύχτα στο σπίτι του, όπου τον παράσυρε με συγκεκριμένο κόλπο. Παραθέτω από το "Συμπόσιο" του Πλάτωνα την έννοια του εραστή και ερωμένου από τα λόγια του Αλκιβιάδη για το Σωκράτη:
"Συναντιόμασταν λοιπόν, παλληκάρια μου, ολομόναχοι και φανταζόμουνα ότι όπου νάναι θα μου πιάσει κουβέντα για όσα, φυσικά, ένας εραστής (στο κείμενο 'εραστής') μπορεί να μιλήσει με τον ερωμένο του (στο κείμενο 'παιδικά') στη μοναξιά και χαιρόμουν".
Κι επειδή ο Σωκράτης δεν μιλούσε για όσα "ο εραστής μιλά στον αγαπημένο του" ο Αλκιβιάδης κατέστρωσε σχέδιο για να τον κάνει να κοιμηθεί στο σπίτι του. Κι εκεί του είπε:
"Εγώ για σένα νοιώθω πως έχεις γίνει ο μοναδικός άξιος εραστής μου (στο κείμενο 'εραστής') και όμως μου φαίνεται να διστάζεις να μου το φανερώσεις... Εγώ, να το ξέρεις, αν δεν δινόμουν σε έναν άνθρωπο όπως εσύ θα ντρεπόμουνα τους φρόνιμους ανθρώπους πολύ περισσότερο απ' ότι τους ανόητους που να με παραξηγούσαν επειδή σου δόθηκα."
Είναι σωστό ότι η εκθήλυνση - όχι ο ανδρικός έρωτας εν γένει - αντιμετωπίζεται με σκωπτική διάθεση κι όταν μάλιστα είναι κάπως προκληκτική χρησιμοποιείται ο όρος "κίναιδος" (δηλ. εκείνος που προκαλεί σκάνδαλο) ιδίως στις περιπτώσεις των ιδιωτών σουλατσαδόρων και εκπορνευομένων. Ομως στις περιπτώσεις που κάποιος ήταν θηλυπρεπής αλλά καλός στη δουλειά του και συνεπής προς τις υποχρέωσεις του απέναντι στην Πόλη, αυτός τιμάται με αξιώματα χωρίς κανένα πρόβλημα. Παραθέτω από τον λόγο του Αισχίνη "Κατά Τιμάρχου" στο 131:
"Όσο για το παρατσούκλι του Δημοσθένη, πολύ σωστά ονομάζεται Βάταλος από τη φήμη και όχι από την παραμάνα του, αφού το παρατσούκλι αυτό οφείλεται στο ότι είναι θηλυπρεπής και κίναιδος. Διοτι αν κάποιος σου βγάλει, Δημοσθένη, αυτά τα κομψά ρούχα και τον απαλό χιτώνα που φορείς και τα δώσει στα χέρια των δικαστών, πιστεύω ότι αυτοί, αν δεν τους έχει πληροφορήσει κανένας προηγουμένως, δεν θα ξέρουν να πουν αν τα ρούχα αυτά ανήκουν σε άνδρα ή σε γυναίκα"
Παρότι θηλυπρεπής λοιπόν, ο Δημοσθένης έχαιρε μεγάλης εκτιμήσης. Υπήρξε και πρέσβης της Αθήνας προς τον Φίλιππο (τότε κατηγόρησε τον Αισχίνη για παραπρεσβεία ενώ ο Αισχίνης παρά όσα λέει απολογήθηκε ταπεινά και με μια κάπως άνανδρη στρατηγική αντικατηγόρησε τον Τίμαρχο για εκπόρνευση για να απαλλαχθεί από τον ένα του κατήγορο) και ξέρουμε ακόμη ότι έπεισε με τη ρητορική του ικανότητα τους Θηβαίους να αντισταθούν στους Μακεδόνες ενώ ήξεραν τον μεγάλο κίνδυνο που κατέληξε στην ισοπέδωση της Θήβας. Θέλει μεγάλη προσοχή λοιπόν η μελέτη της Ελληνικής Γραμματείας. Πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι οι Έλληνες ήταν ένας πολιτισμένος κόσμος, πολύ πιο φιλοσοφημένος και ανεκτικός απο ότι εμείς σήμερα.
Έχω υποψιν μου διαφορα αρθρα που ισχυρίζονται ότι αφορούν την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα, αλλά δεν είδα να να αναφέρονται ΠΟΥΘΕΝΑ σε ομοφυλόφιλους. Εχουν μπερδέψει - ελπίζω από άγνοια - την παιδεραστία με την ομοφυλοφιλία. Θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι στη διεθνή βιβλιογραφία η παιδεραστία συνήθως δεν λαμβάνει υπόψη το φύλο. Αυτό ακριβώς φαίνεται να είναι που "εξιτάρει" τους παιδεραστές, ότι δηλαδή τα άτομα νεαρής ηλικίας δεν έχουν διαμορφωμένα χαρακτηριστικά φύλου.
Υπήρχαν αυστηροί νόμοι κάτά της "παιδεραστίας", αδίκημα που εντασσόταν στις "ύβρεις". Και η ποινή για το συγκεκριμένο ήταν συνήθως θάνατος. Οι νόμοι αυτοί αναφέρονται από τον Αισχίνη. Σωστοί κι αυστηρότατοι νόμοι! Συμφωνώ ότι με τέτοια αυστηρότητα πρέπει και σήμερα να προστατεύονται τα παιδιά - ιδίως στους χώρους που θεωρούνται ασφαλείς - όπως προστατεύεται το διδασκαλείο στον πρώτο νόμο - με την εξαίρεση βέβαια της θανατικής ποινής με την οποία διαφωνώ εξ αρχής. Ο δεύτερος νόμος στον οποίο αναφέρεται ο Αισχίνης είναι "περί προαγωγείας" (!!!) όταν δηλαδή ένας πατέρας εκμισθώνει το ίδιο του το παιδί για σεξουαλική εκμετάλευση (!!!). Κι Αισχίνης πάλι μας πληροφορεί ότι τέτοια περιστατικά - δυστυχώς - συνέβαιναν. Ο τρίτος νόμος είναι ο νόμος περί βιασμού (της ύβρεως) που τιμωρεί αυστηρότατα όποιον εξαναγκάζει σε σεξουαλική επαφή "παιδί, άνδρα ή γυναίκα, ελεύθερο ή δούλο" (Κατά Τιμάρχου 15) Ποιος θα διαφωνήσει μ' αυτούς τους νόμους;
Ο Χρύσιππος ήταν πανέμορφος καί ο Λάϊος τον ερωτεύθηκε.Όταν πέθαναν οι σφετεριστές του θρόνου,ο Λάϊος τον απήγαγε καί τον πήρε στην Θήβα. Εκεί τον αποπλάνησε. Ο Χρύσιππος αυτοκτόνησε από ντροπή. Ο Λάϊος καταγράφηκε ως ο πρώτος παιδεραστής. Ο Πέλοπας,επικαλέσθηκε την υπόσχεση των θεών ότι αν ποτέ τον βλάψουν θα τιμωρήσουν τον υπεύθυνο. Ο Ζευς μόλις το έμαθε, εξοργίσθηκε καί απεφάσισε την καταστροφή του οίκου των Λαβδακιδών. Οι Λαβδακίδες καί η πόλη των Θηβών κατεστράφησαν.
Κατά τη γνώμη μου καλώς τιμωρήθηκαν οι Λαβδακίδες. Όμως εδώ προκειται για περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης όχι ομοφυλοφιλίας. Δεν συναίνεσε ο Χρύσιππος παρά υβρίστηκε(=βιάστηκε). ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν είναι αποδεκτή η κακοποίηση στους Έλληνες. ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ! Κι ο Αγάθων στο "Συμπόσιο" λέει πεντακάθαρα: "βία, καθώς ξέρουμε, στον Έρωτα δε χωράει, κι όσα συμφωνούν δυο άνθρωποι με τη θέλησή τους, οι νόμοι λένε ότι είναι δίκαια" Και μην μπερδεύεις την παιδεραστία με την ομοφυλοφιλία. Και τότε και σήμερα ήταν δυο διαφορετικά πράγματα.
1. Προφανώς λοιπόν τα παιδιά προστατεύονταν αυστηρότατα. Ούτε δικαίωμα συναίνεσης δεν είχαν! Και σήμερα, άλλωστε, δεν έχει ένα παιδί κάτω από τα 15 δικαίωμα να εμπλακεί ούτε με τη θέλησή του σε σεξουαλική επαφή αφού δεν έχει αναπτύξει την κατάλληλη κρίση ώστε να αντιλαμβάνεται τις σωματικές και ψυχικές συνέπειες τέτοιας επαφής. Στα "Ηθικά Νικομάχεια" (βιβλίο 7, παράγ. 5) ο Αριστοτέλης χωρίζει τους ομοφυλόφιλους σε δυο κατηγορίες: εκείνους που είναι ομοφυλόφιλοι από τη φύση τους και εκείνους που είναι ομοφυλόφιλοι από συνήθεια (από σεξουαλική κακοποίηση σε νεαρή ηλικία).
2. Με τον όρο "παιδεραστία" οι Ελληνες περιγράφουν την αποκλειστική σχέση ενός ενήλικου με έναν έφηβο. Ο εραστής δεν ήταν απαραίτητα παιδαγωγός αλλά είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία της κοινωνικής καταξίωσης κι άρα θα έβαζε και στον ερωμένο του στον ίδιο δρόμο. Η ηλικία του εφήβου δεν μπορεί να ήταν κάτω από το όριο συναίνεσης. Ο Παυσανίας στο Συμπόσιο κάνει γι αυτό συγκεκριμενη αναφορά "Γιατί αυτοί δεν αγαπούν τα μικρά παιδιά παρά μόνον όταν αποκτήσουν κρίση, κι η κρίση έρχεται μαζί με το χνούδισμα" (δηλ. 15-17 χρονών). Είναι νομίζω λάθος και ανούσιο να επικεντρώνεται κανεις στο αν είχαν ο εραστής με τον ερωμένο σεξουαλική επαφή. Το κράτος το ενδιέφερε αν υπήρχε κάποιου είδους εξαναγκασμός. Επίσης η σχέση αυτή έπρεπε να διακρίνεται από μονιμότητα, αποκλειστικότητα και πνευματικό δέσιμο.
Προσωπικά δεν εγκρίνω εύκολα μια σχέση με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Πιστεύω ότι οι μεγάλες διαφορές ηλικίας σημαίνουν πάντα μεγάλη διαφορά εξουσίας μέσα στη σχέση. Όμως δεν χρειάζεται να υπερασπιστώ τους Ελληνες προγόνους μου για τέτοιες σχέσεις επειδή και σήμερα είναι σε όλο τον κόσμο απολύτως νόμιμες. Νομιμότατα ένας 70άρης μπορεί να αναπτύξει σχέση με μια 25χρονη ή ένας 40άρης με έναν 17χρονο όταν υπάρχει συναίνεση. Είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ, λόγος δε μου πέφτει.
Νομίζω επίσης ότι είναι σφάλμα να συγχέεται ο σημερινός όρος "παιδεραστία" που σημαίνει κακουργηματική σεξουαλική παρενόχληση παιδιών και αυτεπάγγελτη δίωξη μέχρι την ηλικά των 12 και ηπιότερη δίωξη με έγκληση μόνο από τα 12 μέχρι τα 15, μέ την αρχαιοελληνική έννοια κατά την οποία ο "παις" ήταν στην ουσία ο έφηβος που μπορούσε να εκπαιδευτεί και όπως μας το περιγράφει ο Παυσανίας στο Συμπόσιο μάλλον από τα 15 και μετά. Ηλικίες δηλαδή που και σήμερα έχουν δικαίωμα συναίνεσης και δεν θεωρούνται "αποπλάνηση".
Τέλος να τονίσουμε ότι: Οι νομικές διατάξεις που ρυθμίζουν τις διάφορες μορφές ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς μπορούν να ενταχθούν σε τρεις κατηγορίες: >Α) Νόμοι που αφορούν την πορνεία >Β) Νόμοι που αφορούν στην εκπαίδευση και την ερωτοτροπία >Γ) Γενικές διατάξεις που σχετίζονται με την σεξουαλική κακοποίηση.
Η πορνεία, η σεξουαλική εκμετάλευση των μαθητών και η σεξουαλική κακοποίηση είναι οι μορφές της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς;;; Να μου επιτρέψετε να θεωρήσω ότι δεν πρέπει να κάνει κάποιος μελέτες για ένα πράγμα το οποίο το αγνοεί ΠΑΝΤΕΛΩΣ. Εκτος κι αν μου πει ότι ήταν προκατειλημμένος κι ήθελε εξ' αρχής να γράψει αυτό που έγραψε και μην το πολυζαλίζουμε το θέμα. Μήπως ο Μάνος Χατζηδάκις ήταν εκπορνευόμενος; Μήπως ο Κωνσταντίνος Καβάφης ήταν βιαστής; Λυπάμαι να πω ότι αυτά που γράφονται είναι απολύτως τυχαία.
Προφανώς οι Ελληνες είχαν νόμους ελέγχου των παραπάνω. Ομως αυτά δεν σχετίζονται ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ με την ομοφυλοφιλία κατ' αποκλειστικότητα. Μήπως νομίζετε ότι δεν προστάτευαν τα νεαρά κορίτσια από τους επίδοξους βιαστές το ίδιο; Δεν κατηγορήθηκε ο Περικλής πολλές φορές επειδή είχε σχέση με μια εταίρα; Πώς είναι δυνατόν να ερμηνεύονται όλα αυτά σε σχέση με τους ομοφυλόφιλους αποκλειστικά;
Κι όσο για το τι σημαίνει ο νόμος του "ηταιρικότα" δεν καταλάβα γιατί ο γράφων του προαναφερθέντος άρθρου προσπαθεί να τον ερμηνεύσει;;; Αφού τον εξηγεί ο Αισχίνης πεντακάθαρα και δεν αφήνει ΚΑΜΙΑ αμφιβολία στο 105:
"Αν τώρα, Αθηναίοι, αυτός εδώ ο Τίμαρχος έμενε μόνο στο σπίτι του Μισγόλα, και δεν είχε πάει σε κανένα άλλο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πράξεις του είχαν κάποιο μέτρο, αν υπάρχει μέτρο σε αυτού του είδους τις δουλειές. Εν πάσει περιπτώσει εγώ τότε θα τον κατηγορούσα μόνο όπως ορίζει ο νόμος δηλαδή για εταιρισμό (στο κείμενο "ηταιρικέναι μόνον") Γιατί γι αυτό το παράπτωμα είναι, νομίζω, ένοχος αυτός που κάνει αυτή τη δουλειά με ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ άντρα επι πληρωμή (στο κείμενο "επι μισθώ")"
Ας μην "ερμηνεύει" λοιπόν ο συντάκτης τι σημαίνει "με χρήματα". Σημαίνει κυριολεκτικώς "με χρήματα". Δεν αφορά τους ομοφυλόφιλους εν γένει και γι αυτό δεν κατηγόρησε με την ίδια κατηγορία τον Δημοσθένη, τον κύριο αντίπαλό του, παρότι τον λέει "θηλυπρεπή" και "κίναιδο". Ο δικανικός του Αισχίνη ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ γιατί αν τον διαβάσετε καλά θα δείτε οτι κι ο ΙΔΙΟΣ ο Αισχίνης παραδέχεται ότι κυνηγούσε νεαρούς άντρες. Απλώς δεν τους πλήρωνε!
Νόμιζω ακόμη ότι την υστερία με τη σεξουαλικότητα τη χρωστούν οι σημερινοί Έλληνες στη χριστιανική τους παιδεία. Κι επειδή τους είναι πολύ δύσκολο να "ξεκολλήσουν" από τις ανώμαλες ιδέες της Εβραϊκής ερήμου σχετικά με τον Έρωτα, προσπαθούν να χωρέσουν το θεό στα χριστιανικά πρότυπα και να "ερμηνεύσουν" την Ελληνική Γραμματεία με το σύστημα "όπερ έδει δείξαι". Οι αντιλήψεις των Εβραϊκών Γραφών και του Μωσαϊκού νόμου στον οποίο ορισμένοι έχουν προφανώς εκπαιδευτεί άρτια, πρέπει να λείψουν από την Ελλάδα: "Αν κάποιος κοιμηθεί με άντρα όπως κοιμάται με γυναίκα, βδέλυγμα έπραξαν και οι δύο. Να πεθάνουν για πάντα" (Λευιτικόν κ. 13)
Αν λοιπόν κάποιος έχει άλλη αποψη, περιμένω τα δικά του βιβλία, αποσπάσματα, μύθους, αναφορές και αγγεία για να επανεξετάσω τα συμπεράσματα μου. Μέχρι τότε θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι κάθε ακροβατισμός για να επιβληθεί στην Ελληνική Γραμματεία μια Εβραϊκής κατεύθυνσης αντίληψη για τον Ερωτα, έχει να κάνει μόνο με την δυσκολία που έχουν ορισμένοι στο να αμφισβητήσουν τη χριστιανική τους εκπαίδευση και τα χριστιανικά αυτονόητα.
Όσοι δεν έκαναν τον κόπο να μάθουν κλασικά Ελληνικά εννοούν να ερμηνεύουν τη φράση "παρά φύσιν" κατά τα εβραιοχριστιανικά Ελληνικά. Ομως κάθε απόφοιτος του γυμνασίου υποχρεούται να ξέρει ότι το επίρρημα "παρά" είναι τοπικό και σημαίνει δίπλα όχι ενάντια! "Παράλληλα" σημαίνει "το ένα δίπλα στο άλλο" κι όχι "το ένα ενάντια στο άλλο". "Παρά πόδα" δε σημαίνει να πάρεις το όπλο και να βαράς το πόδι σου
"Παρά φύσιν" λοιπόν σημαίνει "δίπλα από τη φύση" αλλά όχι δίπλα από τα δέντρα. Στο χωρίο μου λένε ακόμα οι γιαγιάδες στις νεαρές κοπέλες που φοράνε κοντά φορέματα "φαίνεται η φύση σου" και το ανέκδοτο με τον παππού που λέει στο γιατρό "στά'ει η φύση μ'" (δηλ. στάζει το πέος μου) είναι πολύ γνωστό στο χωριό μου. Φύση του ανθρώπου λέμε τα γεννητικά του όργανα και η φράση "παρά φύσιν" σημαίνει "από τον πρωκτό" κι όχι ενάντια στο φυσιολογικό όπως προσπαθούνε πολλοί να το παρουσιάσουν. Ελληνικά ήξεραν οι παπούδες μας και αν ήθελαν να εννοήσουν "ενάντια στη φύση" θα έλεγαν "κατά φύσιν" (π.χ. Κέλσου, "Κατά Χριστιανών")!!!
Ο όρος "ομοφοβία" προέρχεται από την ψυχολογία και σημαίνει έναν γενικό και ανεξήγητο φόβο για τους ομοφυλόφιλους συνανθρώπους μας. Είναι αντίστοιχος με την κλειστοφοβία όταν δηλαδή παρότι είσαι απολύτως ασφαλής σε ένα ασανσέρ, παθαίνεις πανικό χωρίς προφανή λόγο και χωρίς να μπορεις να το ελέγξεις. Αν κανείς αντιμετωπίζει τέτοια ψυχολογική δυσκολία καλό είναι να απευθυνθεί σε κάποιον κατάλληλο γιατρό και με τη βοήθεια του Ασκληπιού να προσπαθήσει να θεραπευτεί.
Φυσικά αν είσαι ετεροφυλόφιλος και προφανώς έχεις διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές αυτό δεν είναι ομοφοβία. Το να επιλέγεις για τον εαυτό σου είναι προφανές δικαίωμα. Το να θες να επιβάλλεις τις δικές σου επιλογές σε άλλους είναι σοβαρό πρόβλημα.
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι προφανώς ούτε ελληνική ούτε ξένη, είναι ανθρώπινη πρακτική και αφορά όλους τους λαούς κι όλες τις εποχές το ίδιο. Είναι αρκετά διαδεδομένη στα ζώα και δεν υπήρξε καμία ανθρώπινη φυλή που να μην εμφανίζει κι ένα ποσοστό ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς. Ορισμένοι λαοί με σκέψη και πολιτισμό όπως πχ οι Έλληνες αποδέχονταν την ποικιλία και τον πλούτο της φύσης ενώ άλλοι χωρίς σκέψη και χωρίς πολιτισμό όπως πχ οι Εβραίοι καταδίκαζαν την φύση, την θεωρούσαν αμαρτωλή και προβληματική, κι ανέπτυξαν τη λογική να την περιορίσουν.