4.6.14

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ



[...]
- και σ' αγαπώ, σε νοσταλγώ, σε θέλω, σε θυμάμαι, 
και στις καρδιές μας πάντοτε ας φτερουγίζει μόνο 
πάντοτε η πρώτη αγάπη μας – κι ας πάμε όπου κι αν πάμε...

Μήτσος Παπανικολάου

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γράμμα νοσταλγικό σε καλό φίλο

Γιάννη μου, πίστεψες πότε πώς σ' είχα λησμονήσει;
Έτσι από κάτι αλλόκοτο δε σου 'γραφα ως τα τώρα,
Μ' απόψε, καθώς μου 'φερε τη νοσταλγία η δύση
(θυμάσαι κάποτε άλλοτε, την ίδια ετούτην ώρα
κοιτάζαμε απ' την εξοχή τα χρώματα, τα φώτα
που σκόρπιζε το δειλινό στη θάλασσα, στη χώρα;
Θυμάσαι που μιλάγαμε για τα παλιά, τα πρώτα
Και τις καρδιές μας σμίγαμε στο ρεμβασμό, θυμάσαι;)
- κι όλο για σέναν η ψυχή, για σένα απόψε ερώτα
και να 'σαι μπρος μου ολάκερος κι αγαπημένος να 'σαι
κ' η πέννα μου αθέλητα αρχίνησε να γράφει
στο άσπρο χαρτί που η κάθε του γραμμή σού λέει: άσε
πια τα πικρά παράπονα και νιώσε πως οι τάφοι
δε σβήνουνε τα αισθήματα της νιότης μας των χρόνων,
που τις καρδιές μας κάνανε να γίνουνε ζωγράφοι
η μια της άλλης των παλμών, των πόθων και των πόνων,
- και σ' αγαπώ, σε νοσταλγώ, σε θέλω, σε θυμάμαι,
και στις καρδιές μας πάντοτε ας φτερουγίζει μόνο
πάντοτε η πρώτη αγάπη μας – κι ας πάμε όπου κι αν πάμε...

Μήτσος Παπανικολάου

Ανώνυμος είπε...

Να σημειωθει οτι ο Μητσος Παπανικολαου ηταν κολλητος του Λαπαθιωτη και τα βραδια πηγαιναν μαζι στους τεκεδες του Πειραια. Δυστυχως ο Παπανικολαου πεθανε απο καταχρηση ουσιων. Υπηρξε ενας ελασσων ποιητης αλλα αν σκεφτουμε οτι και ο κολλητος του θεωρουταν απο την κριτικη ησσονος σημασιας; τοτε μαλλον θα πρεπεο να ξαναδιαβασουμε το εργο του το οποιο ακομη παραμενει διασπαρτο στα περιοδικα του μεσοπολεμου.