Ιλειάνα Δημάδη (athinorama.gr, 13/12/2012)
Ξεχάστε ό,τι ξέρετε για το αναγεννησιακό δράμα. Γιατί στη σκληροπυρηνική εκδοχή των Cheek by Jowl τίποτα στο «Κρίμα που είναι πόρνη» του 1633 δεν θυμίζει την Αναγέννηση. Τα πάντα συμβαίνουν σε ένα σύγχρονο κοριτσίστικο δωμάτιο, βαμμένο κατακόκκινο και… τυλιγμένο στις αφίσες του «True Blood» και των «Vampire Diaries». Οι κεντρικοί ήρωες διαβάζουν «Vogue», φοράνε μοδάτα ρούχα, τρώνε τσιπς και σνιφάρουν κόκα, ενώ οι ψαλμωδίες και τα Corpus Christi μπλέκονται με τις ποπ μπαλάντες και τις ξέφρενες ροκιές και η παράσταση βρίθει gay αναφορών, όπως στην κιτσάτη παρθένο Μαρία των Pierre et Gilles. Ήδη από την έναρξη, εξάλλου, με το δυναμικό χορό του καλογυμνασμένου αντρικού θιάσου, το θέαμα θυμίζει strip show από go-go boys. Η κεντρική ηρωίδα, η Αναμπέλα, είναι εδώ ένας κολασμένος συνδυασμός Λολίτας και Κέιτι Μος, άψογα ερμηνευμένη από τη νεότατη Βρετανίδα ηθοποιό Τζίνα Μπράμχιλ. Ούτε ο ίδιος της ο αδερφός, ο Τζιοβάνι, τον οποίο ερμηνεύει με σφοδρότητα ο –επίσης Βρετανός– Ορλάντο Τζέιμς, δεν μπορεί να αντισταθεί στα θέλγητρά της. «Πιο εύκολα δαμάζω τους ωκεανούς παρά το πάθος μου», ομολογεί όντας παράφορα ερωτευμένος μαζί της. Κι εκείνη όμως θα ενδώσει στο αιμομικτικό αυτό πάθος. Στο κρεβάτι που βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής θα επισημοποιήσουν τον έρωτά τους. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Η παράσταση όμως των Cheek by Jowl δεν θα χάσει ποτέ το χιούμορ της, ακόμη κι όταν θα φτάσει στα όρια του splatter. Αιματηροί φόνοι διαδραματίζονται στο λευκό λουτρό του βάθους, γλώσσες κόβονται και καρδιές ξεσκίζονται ενώπιόν μας, αλλά η όλη ατμόσφαιρα θυμίζει μάλλον μεθυσμένο γλέντι σε αγγλική παμπ.
«Η εμπειρία της εφηβείας ήταν, είναι και θα είναι τραγική και η έξαψη του πρώτου σεξ παραμένει ισοβίως αξέχαστη. Το πάθος και η οργή κυλούν στο αίμα των εφήβων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα πάντα μέσα από τη βία και το συναίσθημα», παραδέχεται ο αγέραστος 59χρονος πειραματιστής Ντέκλαν Ντόνελαν, ο οποίος εδώ και τριάντα χρόνια εκσυγχρονίζει τους κλασικούς συγγραφείς με τις παραστάσεις του, ενώ μπορεί να καυχιέται ότι έχει σκηνοθετήσει διεθνείς αστέρες, όπως ο Ντάνιελ Κρεγκ (παλιότερα στο θέατρο) και ο Ρόμπερτ Πάτινσον (στην πρόσφατη ταινία του «Επικίνδυνο πάθος»). Σύμφωνα με τον Ντόνελαν, το «Κρίμα που είναι πόρνη» μπορεί να ιδωθεί «σαν μια παράφορη εφηβική φαντασίωση, σαν μια ποπ-ροκ ονείρωξη βουτηγμένη στο ονειροπόλημα, το αιματοκύλισμα και τη διαρκή κίνηση. Γιατί η τέχνη πρέπει να είναι διαρκώς ζωντανή. Ο κόσμος αλλάζει, εμείς αλλάζουμε, το ίδιο πρέπει να γίνεται και στο θέατρό μας: να μη νεκρώνει ποτέ».
Η τραγωδία του Τζον Φορντ, γραμμένη το 1633, ακολουθεί εν μέρει το μοτίβο του σαιξπηρικού «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και παρουσιάζει τον αιμομικτικό έρωτα της Αναμπέλα και του Τζιοβάνι να συντρίβεται από το συντηρητικό και θρησκευόμενο περίγυρό τους. Σκεφτείτε πως, μολονότι στην εποχή του θριάμβευσε, το «Κρίμα που είναι πόρνη» λογοκρινόταν για αιώνες μετά, ενώ στην Ιταλία, όπου εκτυλίσσεται η δράση του, ήταν απαγορευμένο μέχρι το 1947. Εν έτει 2012, πάντως, ακόμη και το συντηρητικό κοινό της Λιόν «ομολόγησε» δημόσια την αποθέωση του έργου όσο και της παράστασης. Ούτε μία ούτε δύο, αλλά επτά φορές ζήτησαν από τον θίασο Cheek by Jowl να βγει για χειροκρότημα οι θεατές στο θέατρο Celestine, όπου παρακολούθησα την παράσταση. Ελπίζουμε το ελληνικό κοινό να απολαύσει εξίσου στη Στέγη αυτήν τη σε στιλ «Pulp Fiction» παραγωγή της θρυλικής βρετανικής ομάδας που ίδρυσε ο Ντόνελαν με τον σκηνογράφο και σύντροφό του Ντικ Όρμεροντ πριν από τριάντα ένα χρόνια. «Έχουμε να έρθουμε στην Ελλάδα περίπου δεκαπέντε χρόνια. Το θέλω πολύ. Η κατάσταση στη χώρα σας πρέπει να είναι εκρηκτική, έντονα πολιτική και άκρως ενδιαφέρουσα. Ελπίζω μόνο να μην πνιγούμε στα δακρυγόνα…»
ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ Λεωφ. Συγγρού 107, 2109005800. Το «Κρίμα που είναι πόρνη» θα παιχτεί στις 18-22/12, στα αγγλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου