Ο μεγάλος σαιξπηρικός ηθοποιός Ιαν Μακ Κέλεν επιστρέφει στον ρόλο του μάγου Γκάνταλφ, εκνευρίζεται με την τεχνολογία και μιλάει για την ομοφυλοφιλία
Γιάννης Ζουμπουλάκης (tovima.gr, 24-12-2012)
`...Ακτιβισμός και ομοφυλοφιλία
`Η απόφασή του να δηλώσει δημοσίως την ομοφυλοφιλία του ήταν αποτέλεσμα μιας ανάγκης. Ηθελε να διαμαρτυρηθεί κατά της εφαρμογής ενός νόμου της κυβέρνησης Θάτσερ που ψηφίστηκε το 1988, αποτρέποντας στις τοπικές αρχές της Μεγάλης Βρετανίας να προμοτάρουν κάθε μορφή ομοφυλοφιλίας (ο νόμος ήταν γνωστός ως Section 28). Ο Μακ Κέλεν ήταν κατηγορηματικά αντίθετος απέναντι σε αυτόν τον νόμο, αλλά θα ήταν παράλογο να δηλώσει «κατά» χωρίς να πει το γιατί.
`Η απόφασή του να δηλώσει δημοσίως την ομοφυλοφιλία του ήταν αποτέλεσμα μιας ανάγκης. Ηθελε να διαμαρτυρηθεί κατά της εφαρμογής ενός νόμου της κυβέρνησης Θάτσερ που ψηφίστηκε το 1988, αποτρέποντας στις τοπικές αρχές της Μεγάλης Βρετανίας να προμοτάρουν κάθε μορφή ομοφυλοφιλίας (ο νόμος ήταν γνωστός ως Section 28). Ο Μακ Κέλεν ήταν κατηγορηματικά αντίθετος απέναντι σε αυτόν τον νόμο, αλλά θα ήταν παράλογο να δηλώσει «κατά» χωρίς να πει το γιατί.
Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο μόνος χώρος στον οποίο ο ιαν Μακ Κέλεν δεν παραδεχόταν ως τότε την ομοφυλοφιλία του ήταν ο δυσκολότερος: ο χώρος των media. Γιατί τόσο η οικογένεια όσο και οι θεατρικοί κύκλοι με τους οποίους συναναστρεφόταν γνώριζαν τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Ωστόσο, η ζωή μέσα στη μυστικότητα είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορη. Προσφάτως δήλωσε το εξής: «Οταν η κοινωνία επαναλαμβάνει διαρκώς ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τότε αρχίζεις να το πιστεύεις. Και τότε, ή απολογείσαι για τον εαυτό σου ή το κρατάς μυστικό». Μέχρι τα 50, ο Μακ Κέλεν ακολουθούσε τη δεύτερη διέξοδο, επειδή νόμιζε ότι δεν είχε κανέναν στο πλευρό του. Αργότερα, όμως, άρχισε να αλλάζει γνώμη όταν έμαθε ότι δύο πολύ καλοί φίλοι του από το σχολείο ήταν επίσης ομοφυλόφιλοι και το έκρυβαν. Ηταν η εποχή που το γκέι στοιχείο θεωρούνταν απαγορευμένο και ο νόμος έλεγε ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι εγκληματίες.
Η ομοφοβία του Χόλιγουντ
Επαγγελματικά μιλώντας, από τη στιγμή που ο Μακ Κέλεν παραδέχθηκε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του, τα πράγματα άρχισαν να οδεύουν προς το καλύτερο και δη στον κινηματογράφο. Δέκα χρόνια μετά τη δημόσια παραδοχή του, το 1998, ο Μακ Κέλεν κέρδισε την πρώτη υποψηφιότητά του στα Οσκαρ, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Θεοί και δαίμονες» (συμπτωματικά ή μη, στην εν λόγω ταινία υποδύθηκε τον ομοφυλόφιλο σκηνοθέτη Τζέιμς Γουέιλ, δημιουργό του πρώτου κινηματογραφικού Φρανκενστάιν).
Οπως αργότερα ο ίδιος δήλωσε, αν όντως κέρδιζε το βραβείο, στον ευχαριστήριο λόγο που είχε προετοιμάσει για την απονομή θα έλεγε ότι νιώθει περήφανος που είναι ο πρώτος δηλωμένος ομοφυλόφιλος που κερδίζει το Οσκαρ. «Το Χόλιγουντ βρίσκεται πάντα πίσω από τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά θέματα, είτε αυτά είναι ο φυλετικός ρατσισμός, είτε τα δικαιώματα των γυναικών, είτε οι ομοφυλόφιλοι» δήλωσε προσφάτως στο περιοδικό «Time Out». «Θα ήταν, λοιπόν, πολύ όμορφο και πολύ ελπιδοφόρο αν ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος ηθοποιός κερδίσει κάποια στιγμή Οσκαρ, γιατί αυτό θα ενθάρρυνε νέους συναδέλφους να μη φοβούνται ότι θα καταστραφεί η καριέρα τους αν επίσης το παραδέχονταν».
Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα η ομοφοβία υπάρχει στα σχολεία, όπου και εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, είναι λόγος αρκετός για την ύπαρξη του ιδρύματος Stonewall, έστω και αν ο νόμος Section 28 έχει προ πολλού πάψει να ισχύει. Για τον Μακ Κέλεν δεν χρειάζεται να είναι κάποιος βάναυσος απέναντι στον άλλον για να φανεί ομοφοβικός. Ακόμη και ένα πείραγμα σχετικά με το «γκέι» ρολόι που κάποιος φοράει είναι το ίδιο απαράδεκτο όσο η ταύτιση της λέξης «ομοφυλοφιλία» με την αχρηστία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου