Leopoldo
María Panero (Spain, 16/6/1948 – 5/3/2014)
ΣΤΟΝ
ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ
Απαλός όπως ο κίνδυνος διέσχισες μια μέρα
με το αδύναμο χέρι σου τα εύθραυστα μεσάνυχτα
και το χέρι σου άξιζε τη ζωή μου και ζωές πολλές
και τα χείλη σου σχεδόν βουβά μαρτυρούσαν την σκέψη.
Πέρασα μια νύχτα σε σένα κολλημένος σαν σ' ενα δένδρο
της ζωής
γιατί ήσουν απαλός οπως ο κίνδυνος,
όπως ο κίνδυνος να ζήσω ξανά.
LEOPOLDO MARÍA PANERO / ΙΣΠΑΝΙΑ
Απαλός όπως ο κίνδυνος διέσχισες μια μέρα
με το αδύναμο χέρι σου τα εύθραυστα μεσάνυχτα
και το χέρι σου άξιζε τη ζωή μου και ζωές πολλές
και τα χείλη σου σχεδόν βουβά μαρτυρούσαν την σκέψη.
Πέρασα μια νύχτα σε σένα κολλημένος σαν σ' ενα δένδρο
της ζωής
γιατί ήσουν απαλός οπως ο κίνδυνος,
όπως ο κίνδυνος να ζήσω ξανά.
LEOPOLDO MARÍA PANERO / ΙΣΠΑΝΙΑ
Η
έλξη των ομωνύμων. Ανθολογία ομο-ερωτικής ποίησης (Οδυσσέας, 2005)
Leopoldo María Panero admited of himself that he was a "Communist, homosexual and paranoid schizophrenic"—who lived in a mental hospital—an "outsider" poet of startling originality and sensuous impact.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου