Γράμματα στον Καραγάτση
Ο Νίκος Καββαδίας και ο Μ. Καραγάτσης, σε πρώτο πρόσωπο! Δύο από τις δημοφιλέστερες μορφές των ελληνικών γραμμάτων που συγκινούν και τη σημερινή νεολαία, εξομολογούνται τις βαθύτερες αγωνίες τους στην αλληλογραφία τους που βγαίνει πρώτη φορά στο φως.
Μικέλα Χαρτουλάρη (Τα Νέα, 20/11/2010)
Οι επιστολές που αντάλλαξαν ο ποιητής τού Μαραμπού με τον μυθιστοριογράφο τού Γιούγκερμαν αναδεικνύουν τις προσωπικές ανησυχίες δύο από τους δημοφιλέστερους έλληνες συγγραφείς και σηματοδοτούν την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του πρώτου και των πενήντα χρόνων από τον θάνατο του δεύτερου.
«Κι ο έρωτας; Αυτός ο γαμημένος θεός δε θα χτυπήσει ποτέ την καμπίνα μου. Τούτη η Πολωνέζα που μού ράβει τώρα το σώβρακο βρίσκεται από μέρες κοντά μου, γιατί ζαλίζεται στη δευτέρα θέση κι η καμπίνα μου δεν κουνάει. Δεν ήθελα να μαγαρίσω την καμπίνα μου και μάλιστα πρώτο ταξίδι. Είμαι φορτηγίσιος και δεν το ΄χω σε γούρι. Οταν όμως είδα το πράγμα να γενικεύεται απ΄ τις πρώτες μέρες, τ΄ αποφάσισα κι εγώ. Στο κάτω-κάτω φοβήθηκα μήπως με περάσουνε για μπινέ. Αλήθεια! Ξέχασα κάτι: τότε στην “Αntzouletta” (σ.σ.: παλιό φορτηγό πλοίο) είχα να θυμάμαι και κάποιο κορίτσι. Μα τώρα πάνε χρόνια που τίποτα δε θυμάμαι».
Ο Νίκος Καββαδίας και ο Μ. Καραγάτσης, σε πρώτο πρόσωπο! Δύο από τις δημοφιλέστερες μορφές των ελληνικών γραμμάτων που συγκινούν και τη σημερινή νεολαία, εξομολογούνται τις βαθύτερες αγωνίες τους στην αλληλογραφία τους που βγαίνει πρώτη φορά στο φως.
Μικέλα Χαρτουλάρη (Τα Νέα, 20/11/2010)
Οι επιστολές που αντάλλαξαν ο ποιητής τού Μαραμπού με τον μυθιστοριογράφο τού Γιούγκερμαν αναδεικνύουν τις προσωπικές ανησυχίες δύο από τους δημοφιλέστερους έλληνες συγγραφείς και σηματοδοτούν την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του πρώτου και των πενήντα χρόνων από τον θάνατο του δεύτερου.
«Κι ο έρωτας; Αυτός ο γαμημένος θεός δε θα χτυπήσει ποτέ την καμπίνα μου. Τούτη η Πολωνέζα που μού ράβει τώρα το σώβρακο βρίσκεται από μέρες κοντά μου, γιατί ζαλίζεται στη δευτέρα θέση κι η καμπίνα μου δεν κουνάει. Δεν ήθελα να μαγαρίσω την καμπίνα μου και μάλιστα πρώτο ταξίδι. Είμαι φορτηγίσιος και δεν το ΄χω σε γούρι. Οταν όμως είδα το πράγμα να γενικεύεται απ΄ τις πρώτες μέρες, τ΄ αποφάσισα κι εγώ. Στο κάτω-κάτω φοβήθηκα μήπως με περάσουνε για μπινέ. Αλήθεια! Ξέχασα κάτι: τότε στην “Αntzouletta” (σ.σ.: παλιό φορτηγό πλοίο) είχα να θυμάμαι και κάποιο κορίτσι. Μα τώρα πάνε χρόνια που τίποτα δε θυμάμαι».
Είναι η εξομολόγηση του Νίκου Καββαδία, του χιλιοτραγουδισμένου ποιητή-ναυτικού, που ανοίγει την καρδιά του στον αγαπημένο φίλο του Μ. Καραγάτση (Δημήτρη Ροδόπουλο), τον «αδελφό» του, τον πιο διονυσιακό και πιο πολυδιαβασμένο από τους μυθιστοριογράφους στις δεκαετίες ΄30. ΄40, ΄50- πρόσωπα κι οι δυο τους που συγκινούν βαθιά και το σημερινό μεγάλο κοινό. (....)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου