ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ

Διασυρμός
Tου Μπαμπη Παπαδημητριου (Καθημερινή 2-3-2007)
Στη μακρά ιστορία της στρατιωτικής «τέχνης» δημιουργήθηκαν άπειρα ερωτήματα για τον ρόλο των ανθρώπων που την «υπηρέτησαν». Και ακόμη περισσότερα για τις ιδιαιτερότητες των ίδιων αυτών ανθρώπων. Λόγος έγινε για κάποιες «αποκλίσεις». Πιθανές εμμονές. Συχνά υπήρξαν έντονα σημάδια τρέλας. Σε κάθε περίπτωση, οι μεγάλοι στρατηγοί –εκείνος δηλαδή που είναι ικανός να εφεύρει το αποτελεσματικό στρατήγημα– όλο και κάποια περιέργεια θα έσουρναν.
Ομως, όλοι αυτοί ήσαν «μεγάλοι». Ο, τι και να τους καταμαρτυρηθεί μπαίνει στη ζυγαριά της... ιστορίας και κάθε επίπτωση κάπως εξισορροπείται. Επιπλέον, μες στον κολοφώνα τους κανείς δεν σκέφτηκε (ή δεν τόλμησε) να τους κρίνει για τις αποκλίσεις τους. Στην εποχή μας, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ολοι μπορούν (;) να κρίνουν. Στη γλυκιά αυτή «κοινωνική δραστηριότητα», του κουτσομπολιού για όλους τους άλλους και του διασυρμού όσων «θεωρούμε» αντιπάλους μας, όσο πιο βίαιη, όσο πιο ανήθικη είναι η επίθεση, τόσο πιο δικαιολογημένη κρίνεται: «Επρεπε να το περιμένει!», λέμε με θυμοσοφική διάθεση.
Δεν ξέρω αν ο διαπομπευμένος αξιωματικός τοποθέτησε με τα χεράκια του την αισθησιακή φωτογραφία που του αποδίδει ομάδα βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού ο ίδιος το αρνείται. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο καταδότης που την ανακάλυψε, αν και κάτι θα γνωρίζει από πρώτο χέρι για τα όσα μπορεί κανείς να βρει στους τόπους ομοφυλοφιλικών γνωριμιών. Γνωρίζω όμως ότι παρόμοια θέματα καλό είναι να ρυθμίζονται διακριτικά. Και εκείνοι που αγνοούν την υποχρέωση συστολής και διακριτικότητας, καλό είναι να «τιμωρούνται» στο εσωτερικό του στρατεύματος. Αυτό, με διαβεβαιώνουν, συμβαίνει συνήθως, αφού περιστατικά με σεξουαλικά παραστρατήματα υπάρχουν πολλά. Πρόσφατα, δικαστήριο ζήτησε από τους αξιωματικούς να συγκρατούν την ερωτική τους φλόγα όταν προκαλείται από συζύγους συναδέλφων τους!
Ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ εκ Κρήτης, γνωστός για την ασυγκράτητη μανία καταγγελιών, συμπεριλαμβάνει πλέον και τον ανδρισμό των δημοσίων υπαλλήλων στην πολιτική του φαρέτρα. Δεν σκέπτεται όμως ότι η εγκαθίδρυση της καχυποψίας στη δημόσια ζωή έχει κάνει τόσο κακό στη δική του παράταξη, όσο και σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν σκέπτεται επίσης ότι το κόμμα του, υποτίθεται τουλάχιστον, έχει «ανοικτές» ιδέες για τα πράγματα της ζωής. Κατέστησε μάλιστα ακόμη χειρότερη τη θέση του, όταν συνδύασε τον αδύναμο χαρακτήρα των ομοφυλοφίλων, με την ικανότητά τους να προσφέρουν το έργο που τους ζητεί η υπηρεσία τους.
Εκτός κι αν γνωρίζει κάτι που αφορά συμφέροντα γύρω από τα στρατιωτικά πράγματα και μας το αποκρύπτει. Εκτός κι αν έχει αποδείξεις ότι ο καταγγελλόμενος για σεξουαλικές «ακρότητες» δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, αυτό που οφείλει να κάνει ένα μέλος του Κοινοβουλίου είναι να ενημερώσει τους άμεσα προϊσταμένους του «ασθενούς» ατόμου και, εφόσον διαπιστώσει αβελτηρία, να προχωρήσει στη βουλευτική καταγγελία. Ο φυλετικός διασυρμός διά των ΜΜΕ προσβάλλει βάναυσα και τη βουλευτική ιδιότητα και την παράταξή του.